เพื่อนๆคะ เรามีเรื่องอยากเล่าไว้เพื่อเตือนใจลูกผู้หญิงทุกคน ช่วยฟอเวิดให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้นะคะ
เราอยากให้เราเป็นรายสุดท้าย...
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดว่า เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองทุกครั้งที่เราได้รับ FWD
เมลมาเราเกิดความรู้สึกรำคาญและกดลบทิ้ง ทำให้เวลามีการเตือนอะไรเราก็ไม่เคยสนใจไม่เคยรับรู้ว่ามี
ภัยสังคมรอบตัว
เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเราไปรู้จักผู้ชายคนนี้ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งโดยบังเอิญเราไปกับเพื่อนผู้หญิงหลายคนทั้งๆ ที่ปกติเราก็ไม่ได้เป็นคนเที่ยวกลางคืนนะ แต่วันนั้นเรามีนัดพบเพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันน าน และเสียงโหวตของคนอยากไปที่นี่ก็มากกว่า เราก็เลยต้องไปเจอเพื่อนที่นั่นทั้งๆที่ไม่ได้อยากไปเลย
เพื่อนเราหลายคนก็พาแฟนมาเปิดตัวซึ่งเราเองไม่เคยมีแฟน เราไปคนเดียวก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็นั่งพูดคุยกันตามประสาคนไม่เจอกันนาน แต่เราก็นั่งได้ไม่นานเริ่มรู้สึกอยากกลับบ้านเพราะว่าเหม็นกลิ่นบุหรี่มาก
(เราเป็นภูมิแพ้)และเราก็ไม่ชอบเสียงหนวกหู
พูดกันก็ต้องตะโกนอ่ะเลยบอกเพื่อนๆว่า ขอตัวกลับก่อนเอาไว้วันหลังค่อยเจอกันใหม่ แฟนเพื่อนเราคนหนึ่งก็อาสาเดินออกไปส่งขึ้นแท็กซี่ เพราะว่าไม่อยากให้เราเดินคนเดียวออกจากร้านไป เพราะเราไม่คุ้นสถานที่เลย และร้านนี้ก็ไกลจากบ้านมากๆแต่พอเราเดินออกมาจากร้านไม่นาน รู้สึกตัวอีกที เราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีอยู่บนเตียงในโรงแรม แล้ว....
เรามองตัวเอง...ในสภาพเปลือยล่อนจ้อน...เนื้อตัวเป็นจ้ำๆ เรารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเรายังกะหนังไทยเลยเนอะ แต่มันคือเรื่องจริงนี่คือตัวเรานี่เราหรือเนี่ย....
เราไม่คิดว่าครั้งแรกของเราที่ทนุถนอมมากว่ายี่สิบปีจะต้องมอบให้แก่สัตว์นรกตัวนี้เรารวบรวมสติได้ในเวลาอันรวดเร็วบอกกับตัวเองว่าเราไม่สามารถย้อนเวลาคืนมาได้แล้วเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับราอีก
ถ้าไอ้สัตว์นรกตัวนี้ตื่นขึ้นมา...เราอาจจะถูกมันข่มขืนอีกก็รอบได้เราเลยรีบแต่งตัวแล้วหวังจะออกจากโรงแรมให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะตื่น เราจะวิ่งๆๆเอาร่างอันโสมมของเราไปให้พ้นจะสถานที่แห่งนี้ให้
ได้เราจะต้องเอาเรื่องมันเราจะบอกที่บ้านอย่างไรดี....ป่านนี้พ่อแม่เราจะห่วงขนาดไหนที่ลูกไม่กลับบ้ านทั้งคืนโดยไม่ติดต่ออะไรเลยเราจะแจ้งความดีไหมเพื่อนเรารู้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้นสารพัดคำถามที่เกิดขึ้นในใจของเรา
ทันใดนั้น..เราก็เห็นโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์ของมันเราเลยรีบคว้าติดตัวออกมาด้วยหวังเป็นหลักฐานให้รู้ชื่อสกุลว่ามันคือใครที่อยู่เบอร์มือถือที่จะติดต่อเอาเรื่องมันได้เมื่อเราแต่งตัวเสร็จ
เราเลยคว้าเอาออกมาด้วย
ระหว่างทางที่นั่งแทกซี่เราร้องไห้ตลอดทางจนคนขับถามเราว่า หนูๆเป็นอะไรรึปล่าวเราได้แต่ตอบไปว่าไม่ได้เป็นอะไรเพิ่งเลิกกับแฟนเฉยๆ(จะให้เราบอกอย่างไรว่าเราเพิ่งถูกข่มขืนมา...)
ระหว่างนั้นเราได้ยินเสียงคนขับหวังดีคอยพูดปลอบใจเราแต่ฟังไม่ได้ศัพท์เท่าไรเพราะในใจครุ่นคิดแต่เรื่องที่เราจะต้องบอกพ่อแม่เมื่อเรากลับถึงบ้านให้ได้ว่าเราเป็นอะไร ทำไมไม่กลับบ้านเรา...ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เราบอกให้คนขับแวะร้านขายยาซื้อโพสตินอร์มา เราไม่เคยคิดเลยว่าเราเองคนนี้นะหรือ
ที่เคยรู้สึกภาคภูมิใจกับความบริสุทธิของตัวเอง เรานี่หรือที่เคยรู้สึกเย้ยหยันลูกผู้หญิงด้วยกันเวลาที่พบกระทู้ตามเวบบอร์ดว่าาอะไรกินป้องกันการท้องหลังการมีเพศสัมพันธ์ได้
เราเคยขยะแขยงคนเหล่านี้เพราะมองแต่เพียงว่าเขาเหล่านั้นไม่รักนวลสงวนตัวรักสนุกเพียงชั่ววูบ แต่ก็เรานี่แหละที่วันนี้ต้องกลับมาเป็นฝ่ายกล้ำกลืนบอกคนขายยาว่าต้องการยาโพสตินอร์...คนขายหยิบให้เราด้วยคำพูดว่า! น้อง..ทีหลังกินยาคุมดีกว่านะมดลูกจะได้ไม่พัง ด้วยสายตาเหยียดหยามอยู่ไม่น้อย...
แล้วเราจะทำอย่างไร..เราจะบอกเขาได้อย่างไร ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเรา..เราได้แต่ก้มหน้ารับสภาพไป.....เราขึ้นแทกซี่คันเดิมที่จอดรออยู่ให้ขับส่งไปถึงที่บ้าน
เมื่อถึงบ้านวันนั้นเป็นวันเสาร์ พ่อแม่เราไม่ได้ออกไปทำงานเรารีบบอกพ่อแม่ว่าเป็นลม มีคนนำส่งรพ.ติดต่อพ่อแม่ไม่ได้นี่เพิ่งฟื้นกลับมาพอดีในกระเป๋ามีเบอร์เพื่อนที่รพเขาเลยตามเพื่อนมาได้คนนึงมารับตัวและจ่ายค่ารักษ าไปแล้ว เราไม่รู้ว่าเขาเชื่อหรือไม่แต่เราคิดออกได้เท่านี้จริงๆ...และรีบบอกพ่อแม่ว่าขอไปนอนพักที่ห้องนอนก่อนพอขึ้นห้องนอน เรารีบหยิบเอามือถือและกระเป๋าสตางค์ของไอ้สัตว์นรกนั่นออกมาดูแล้วเราก็ต้องตกใจที่พบว่าตัวเองเป็นกำลังเป็นนางเอกคลิปวิดิโออยู่
มัน...มันถ่ายคลิปเก็บไว้เพื่ออะไร เพื่ออวดคนเพื่อแบลคเมล์เราหรืออะไร..และไม่ ใช่แค่เราคนเดียวยังมีเพื่อนเราในนั้นมีคนอีกเกือบสิบคนที่ตกในสภาพเดียวกับเรานี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเราคนนี้พยายามคะยั้นคะยอนัดพบเพื่อนเก่าเพื่อให้แฟนตัวเองได้ลิ้มรสชาติใหม่ๆหรือปล่าวเนี่ยเรา ลยโทรไปถามเพื่อนเรา
เหมือนเพื่อนเราจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมันไม่ยอมรับโทรศัพท์และเลิกติดต่อกับเราอีกเลยเล่ามาถึงจุดนี้
อยากให ้เพื่อนๆทุกคนระวังตัวให้ดีอย่าไว้ใจเพื่อนตัวเอง อย่าให้ใครไปส่งเราตามลำพังและหากเกิดอะไรขึ้นต้องมีสติ หากมีโอกาสหยิบมือถือหรือกระเป๋าสตางค์มันออกมาพร้อมกับตัวด้วยก็ได้เผื่อจะได้มีหลักฐานให้รู้ว่ามันคือใครเรากล้าพิมพ์เพราะเราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ตอนนี้เรากำลังจะไปเรียนต่อที่อเมริกาป้าเรามีร้านอาหารที่นี่และคิดว่าจะทำงานที่นี่เลยคงไม่ต้องได้พบเจอกับมันอีกเราจึงกล้าเล่าให้ฟังและมันก็คงทำมาเยอะจนจบมือใครดมไม่ได้หรอกว่าเราคือใครเว้นแต่จะถามจากเพื่อนเรานนั้นแต่เราส่งข้อความไปให้เพื่อนเราว่าถ้ามันบอกว่าเราคือใครเราก็จะเอาคลิปของมันออกเผยแพร่เช่นกันเราขู่มันไปให้สมกับความชั่วที่มันทำกะเราเราก็ไม่แคร์แล้วเพราะว่าเรามีหลักฐานคือ
คลิปวิดิโอที่พร้อมเล่นงานมันทุกเมื่อ
เราอยากให้เราเป็นรายสุดท้าย...
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดว่า เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองทุกครั้งที่เราได้รับ FWD
เมลมาเราเกิดความรู้สึกรำคาญและกดลบทิ้ง ทำให้เวลามีการเตือนอะไรเราก็ไม่เคยสนใจไม่เคยรับรู้ว่ามี
ภัยสังคมรอบตัว
เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเราไปรู้จักผู้ชายคนนี้ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งโดยบังเอิญเราไปกับเพื่อนผู้หญิงหลายคนทั้งๆ ที่ปกติเราก็ไม่ได้เป็นคนเที่ยวกลางคืนนะ แต่วันนั้นเรามีนัดพบเพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันน าน และเสียงโหวตของคนอยากไปที่นี่ก็มากกว่า เราก็เลยต้องไปเจอเพื่อนที่นั่นทั้งๆที่ไม่ได้อยากไปเลย
เพื่อนเราหลายคนก็พาแฟนมาเปิดตัวซึ่งเราเองไม่เคยมีแฟน เราไปคนเดียวก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็นั่งพูดคุยกันตามประสาคนไม่เจอกันนาน แต่เราก็นั่งได้ไม่นานเริ่มรู้สึกอยากกลับบ้านเพราะว่าเหม็นกลิ่นบุหรี่มาก
(เราเป็นภูมิแพ้)และเราก็ไม่ชอบเสียงหนวกหู
พูดกันก็ต้องตะโกนอ่ะเลยบอกเพื่อนๆว่า ขอตัวกลับก่อนเอาไว้วันหลังค่อยเจอกันใหม่ แฟนเพื่อนเราคนหนึ่งก็อาสาเดินออกไปส่งขึ้นแท็กซี่ เพราะว่าไม่อยากให้เราเดินคนเดียวออกจากร้านไป เพราะเราไม่คุ้นสถานที่เลย และร้านนี้ก็ไกลจากบ้านมากๆแต่พอเราเดินออกมาจากร้านไม่นาน รู้สึกตัวอีกที เราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีอยู่บนเตียงในโรงแรม แล้ว....
เรามองตัวเอง...ในสภาพเปลือยล่อนจ้อน...เนื้อตัวเป็นจ้ำๆ เรารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเรายังกะหนังไทยเลยเนอะ แต่มันคือเรื่องจริงนี่คือตัวเรานี่เราหรือเนี่ย....
เราไม่คิดว่าครั้งแรกของเราที่ทนุถนอมมากว่ายี่สิบปีจะต้องมอบให้แก่สัตว์นรกตัวนี้เรารวบรวมสติได้ในเวลาอันรวดเร็วบอกกับตัวเองว่าเราไม่สามารถย้อนเวลาคืนมาได้แล้วเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับราอีก
ถ้าไอ้สัตว์นรกตัวนี้ตื่นขึ้นมา...เราอาจจะถูกมันข่มขืนอีกก็รอบได้เราเลยรีบแต่งตัวแล้วหวังจะออกจากโรงแรมให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะตื่น เราจะวิ่งๆๆเอาร่างอันโสมมของเราไปให้พ้นจะสถานที่แห่งนี้ให้
ได้เราจะต้องเอาเรื่องมันเราจะบอกที่บ้านอย่างไรดี....ป่านนี้พ่อแม่เราจะห่วงขนาดไหนที่ลูกไม่กลับบ้ านทั้งคืนโดยไม่ติดต่ออะไรเลยเราจะแจ้งความดีไหมเพื่อนเรารู้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้นสารพัดคำถามที่เกิดขึ้นในใจของเรา
ทันใดนั้น..เราก็เห็นโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์ของมันเราเลยรีบคว้าติดตัวออกมาด้วยหวังเป็นหลักฐานให้รู้ชื่อสกุลว่ามันคือใครที่อยู่เบอร์มือถือที่จะติดต่อเอาเรื่องมันได้เมื่อเราแต่งตัวเสร็จ
เราเลยคว้าเอาออกมาด้วย
ระหว่างทางที่นั่งแทกซี่เราร้องไห้ตลอดทางจนคนขับถามเราว่า หนูๆเป็นอะไรรึปล่าวเราได้แต่ตอบไปว่าไม่ได้เป็นอะไรเพิ่งเลิกกับแฟนเฉยๆ(จะให้เราบอกอย่างไรว่าเราเพิ่งถูกข่มขืนมา...)
ระหว่างนั้นเราได้ยินเสียงคนขับหวังดีคอยพูดปลอบใจเราแต่ฟังไม่ได้ศัพท์เท่าไรเพราะในใจครุ่นคิดแต่เรื่องที่เราจะต้องบอกพ่อแม่เมื่อเรากลับถึงบ้านให้ได้ว่าเราเป็นอะไร ทำไมไม่กลับบ้านเรา...ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เราบอกให้คนขับแวะร้านขายยาซื้อโพสตินอร์มา เราไม่เคยคิดเลยว่าเราเองคนนี้นะหรือ
ที่เคยรู้สึกภาคภูมิใจกับความบริสุทธิของตัวเอง เรานี่หรือที่เคยรู้สึกเย้ยหยันลูกผู้หญิงด้วยกันเวลาที่พบกระทู้ตามเวบบอร์ดว่าาอะไรกินป้องกันการท้องหลังการมีเพศสัมพันธ์ได้
เราเคยขยะแขยงคนเหล่านี้เพราะมองแต่เพียงว่าเขาเหล่านั้นไม่รักนวลสงวนตัวรักสนุกเพียงชั่ววูบ แต่ก็เรานี่แหละที่วันนี้ต้องกลับมาเป็นฝ่ายกล้ำกลืนบอกคนขายยาว่าต้องการยาโพสตินอร์...คนขายหยิบให้เราด้วยคำพูดว่า! น้อง..ทีหลังกินยาคุมดีกว่านะมดลูกจะได้ไม่พัง ด้วยสายตาเหยียดหยามอยู่ไม่น้อย...
แล้วเราจะทำอย่างไร..เราจะบอกเขาได้อย่างไร ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเรา..เราได้แต่ก้มหน้ารับสภาพไป.....เราขึ้นแทกซี่คันเดิมที่จอดรออยู่ให้ขับส่งไปถึงที่บ้าน
เมื่อถึงบ้านวันนั้นเป็นวันเสาร์ พ่อแม่เราไม่ได้ออกไปทำงานเรารีบบอกพ่อแม่ว่าเป็นลม มีคนนำส่งรพ.ติดต่อพ่อแม่ไม่ได้นี่เพิ่งฟื้นกลับมาพอดีในกระเป๋ามีเบอร์เพื่อนที่รพเขาเลยตามเพื่อนมาได้คนนึงมารับตัวและจ่ายค่ารักษ าไปแล้ว เราไม่รู้ว่าเขาเชื่อหรือไม่แต่เราคิดออกได้เท่านี้จริงๆ...และรีบบอกพ่อแม่ว่าขอไปนอนพักที่ห้องนอนก่อนพอขึ้นห้องนอน เรารีบหยิบเอามือถือและกระเป๋าสตางค์ของไอ้สัตว์นรกนั่นออกมาดูแล้วเราก็ต้องตกใจที่พบว่าตัวเองเป็นกำลังเป็นนางเอกคลิปวิดิโออยู่
มัน...มันถ่ายคลิปเก็บไว้เพื่ออะไร เพื่ออวดคนเพื่อแบลคเมล์เราหรืออะไร..และไม่ ใช่แค่เราคนเดียวยังมีเพื่อนเราในนั้นมีคนอีกเกือบสิบคนที่ตกในสภาพเดียวกับเรานี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเราคนนี้พยายามคะยั้นคะยอนัดพบเพื่อนเก่าเพื่อให้แฟนตัวเองได้ลิ้มรสชาติใหม่ๆหรือปล่าวเนี่ยเรา ลยโทรไปถามเพื่อนเรา
เหมือนเพื่อนเราจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมันไม่ยอมรับโทรศัพท์และเลิกติดต่อกับเราอีกเลยเล่ามาถึงจุดนี้
อยากให ้เพื่อนๆทุกคนระวังตัวให้ดีอย่าไว้ใจเพื่อนตัวเอง อย่าให้ใครไปส่งเราตามลำพังและหากเกิดอะไรขึ้นต้องมีสติ หากมีโอกาสหยิบมือถือหรือกระเป๋าสตางค์มันออกมาพร้อมกับตัวด้วยก็ได้เผื่อจะได้มีหลักฐานให้รู้ว่ามันคือใครเรากล้าพิมพ์เพราะเราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ตอนนี้เรากำลังจะไปเรียนต่อที่อเมริกาป้าเรามีร้านอาหารที่นี่และคิดว่าจะทำงานที่นี่เลยคงไม่ต้องได้พบเจอกับมันอีกเราจึงกล้าเล่าให้ฟังและมันก็คงทำมาเยอะจนจบมือใครดมไม่ได้หรอกว่าเราคือใครเว้นแต่จะถามจากเพื่อนเรานนั้นแต่เราส่งข้อความไปให้เพื่อนเราว่าถ้ามันบอกว่าเราคือใครเราก็จะเอาคลิปของมันออกเผยแพร่เช่นกันเราขู่มันไปให้สมกับความชั่วที่มันทำกะเราเราก็ไม่แคร์แล้วเพราะว่าเรามีหลักฐานคือ
คลิปวิดิโอที่พร้อมเล่นงานมันทุกเมื่อ
