หญิงสาวจำนวนไม่น้อยที่เคยโดนผู้ชายใจทรามล่วงละเมิดทางเพศ แต่พวกเธอก็ยังปล่อยให้พวกมันลอยนวลอยู่ต่อไป ด้วยการไม่คิดจะทำอะไรเลย ไม่ไปแจ้งความกับตำรวจ เพราะเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย (อย่างเช่นโดนขโมยกางเกงใน) หรือเป็นเรื่องน่าอายเกินไปที่จะให้คนอื่นรู้ คนพวกนั้นก็เลยได้ใจและกระทำความชั่วต่อไปได้เรื่อยๆ
เรามาลองพิจารณาเรื่องราวของ นิคกี้ ออแรม สาวอังกฤษวัย 22 ปี ดูเป็นตัวอย่างว่า เธอทำอย่างไงกับผู้ชายที่ลวนลามเธอ
"มันเป็นคืนวันเสาร์ธรรมดาๆ ฉันกับจูลี่เพื่อนของฉันอยู่ที่ บาร์แห่งหนึ่งในลอนดอน เราสนุกกับการเต้นรำและคุยกัน จนในที่สุดเราก็ตัดสินใจไปต่อกันที่คลับแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน"
"ในคลับแห่งนั้นกำลังคึกคักทีเดียว ฉันมีแฟนแล้ว จึงไม่ได้มองหาหนุ่มๆคนไหน แต่จูลี่ยังโสดสนิท และในไม่ช้าเธอก็ได้เพื่อนคุยเป็นหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง พอถึงเวลาที่เราตัดสินใจกลับบ้าน คลับก็แน่นเอี้ยดแล้ว เพื่อนหนุ่มของจูลี่ เป็นคนนำทางโดยที่จูลี่จูงมือฉันขณะเราแหวกทางออกไป"
"ขณะผ่านบาร์เหล้า ฉันต้องเบียดผ่านชายคนหนึ่ง และทันใดนั้น ฉันก็รู้สึกว่ามือของเขาล้วงเข้ามาในกระโปรงสั้นของฉันและจับหมับที่จิ๋ม ฉันตกใจสุดขีดและตบมือของเขาออกไป"
" ทำอย่างนี้มันไม่ถูกนะ ฉันตะโกนใส่หน้าเขา แต่เขาไม่พูดอะไร ได้แต่แสยะยิ้มใส่ ฉันคว้ามือจูลี่และพูด ผู้ชายคนนั้นแตะต้องฉัน เธอจึงเดินนำฉันออกไปข้างนอกและเราบอกกับรปภ.คนหนึ่งของคลับนั้นซึ่งก็แค่ยักไหล่"
"แต่รปภ.อีกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เดินเข้ามาและขอให้ฉันพาเข้าไปชี้ตัวชายคนนั้น ถึงตอนนี้ฉันก็น้ำตาไหลแล้วและรู้สึกสั่นกลัวเกินกว่าจะกลับเข้าไปอีก ดังนั้นจูลี่จึงทำหน้าที่ชี้ตัวแทนฉัน"
"หลังจากนั้น สิ่งต่างๆเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ชายคนที่ล้วงฉันถูกนำตัวขึ้นชั้นบนโดย รปภ.ทั้งสอง แล้วตำรวจก็ถูกเรียกมา ฉันให้ปากคำเสร็จ ตำรวจ 2 นายก็ขับไปส่งที่บ้านพ่อของฉัน มันเป็นเวลาเกือบตี 5 แล้ว ฉันล้มตัวลงบนเตียงด้วยความอ่อนล้า"
"วันรุ่งขึ้น ฉันต้องไปสถานีตำรวจ ให้ DNA จากกระพุ้งแก้มของฉัน และมอบเสื้อผ้า (ชุดที่โดนล้วง) ไว้เป็นหลักฐาน"
"ในไม่ช้าฉันก็ได้ทราบว่าชายคนนั้นเคยโดนคดีกระทำชำเราละศาลสั่งลงโทษไปแล้ว บางคนถามฉันว่าทำไมฉันต้องเปลืองตัวไปขึ้นศาลเพียงเพราะคดี เล็กๆน้อยๆ แบบนี้ และไม่กลัวว่าเขาจะกลับมาแก้แค้นหรือ แต่ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำสิ่งที่ถูกต้อง ยิ่งกว่านั้น ถ้าฉันไม่ทำอะไรเลย และเขาทำอย่างนั้นกับคนอื่นอีกล่ะ จะว่าไง?
"ฉันได้รู้ในศาลว่าคนที่ลวนลามฉัน มีอายุ 27 ปี เป็นอดีตนักฟุตบอล ชื่อ เจย์ เมอร์เรย์ เขาปฏิเสธตลอดข้อหา เมื่อฉันเห็นหน้าเขา มันดูน่าเวทนามาก ตัวเขาไม่ใหญ่เท่าไร และสวมเสื้อผ้าปอนๆ"
"ฉันประหม่ามาก ขณะมอบหลักฐาน อัยการถามว่าคืนนั้นฉันสวมอะไร โชคดีที่ฉันสวมกางเกงถุงน่อง เมอร์เรย์จึงไม่ได้สัมผัสเนื้อหนังของฉัน จูลี่กับรปภ.คนนั้นขึ้นให้การเป็นพยานต่อจากฉัน"
"ฉันไม่อยากฟังตอนเมอร์เรย์ให้การ จึงออกจากห้องพิจารณาคดีไป ขณะอยู่ข้างนอก ตำรวจหญิงคนหนึ่งเข้ามาหาฉันและบอกฉันว่า หมอนั่น เคยโดนลงโทษในคดีกระทำชำเรามาก่อน เขาเคยทำงานเป็นบุรุษไปรษณีย์"
"และคืนหนึ่งเขางัดเข้าไปในบ้านของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเขาเคยส่งจดหมายให้ เขาข่มขืนเธอและทิ้งรอยแผลขีดข่วนและรอยกัดไว้ทั่วร่างเธอ เขาถูกตัดสินจำคุก 7 ปี แต่ได้รับการปล่อยตัวโดยทัณฑ์บน หลังจากอยู่หลังลูกกรงไม่ถึง 4 ปี ในคืนที่เขาล้วงฉัน"
"ฉันรู้สึกสยอง และมันทำให้ฉันยิ่งอยากเห็นผลของความยุติธรรมที่จะเกิดขึ้นกับเขามากขึ้นอีก ในระหว่างการพิจารณาคดี ฉันจึงกลับเข้าไปในศาลอีก และพบว่าเมอร์เรย์ถูกตัดสินว่ามีความผิด ฉันรู้สึกโล่งอกเป็นอย่างยิ่ง เขาถูกจำคุก 2 ปี รวมกับเวลาที่เหลือจากโทษ 7 ปีนั่นด้วย
"ฉันดีใจเหลือเกินที่ได้แจ้งความดำเนินคดีเขา สิ่งที่ฉันอยากจะบอกผู้หญิงทุกคนก็คือ แจ้งความกับตำรวจในทุกสิ่งที่คุณถูกละเมิด ไม่ว่าคุณจะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม คุณอาจช่วยชีวิตคนอื่นๆ จากการกระทำที่ร้ายแรงกว่านี้อีกเยอะ"
เรียบเรียงข้อมูลจาก Manager Online คอลัมน์ Sexociety
