หลายเดือนมาแล้วข้าพเจ้าได้ฟังคนสำคัญผู้หนึ่งเล่าถึงบิดาของเขาว่า ก่อนจะถึงแก่กรรม ท่านได้ให้ คำแนะนำอันมีค่ายิ่งแก่ชีวิตของเขา ซึ่งได้ช่วยให้เขาเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาได้ เขาคิดเสมอว่า
ถ้าหากบิดาของเขาให้มรดกเป็นเงินทอง ป่านนี้ก็คงจะผลาญหมดไปเสียนานแล้ว และก็คงจะใช้วิธีอีลุ่ยฉุยแฉก ไม่มีโอกาสได้รับเชิญมาพูดวิทยุอย่างคืนนี้หรอก.
บุคคลผู้นั้นเล่าว่า
. เมื่อบิดาเจ็บหนักจนรู้สึกว่าจะไม่รอด ก็ได้เรียกเขาซึ่งเป็นบุตรคนเดียวของท่านเข้าไปสั่งสอนว่า
พ่อกำลังจะตายแล้วลูกเอ๋ย พ่อไม่มีข้าวของอะไรให้ลูกหรอก
แกจำเป็นจะต้องออกไป ผจญกับโลก
และคิดอ่านทำมาหากินไปตามความสามารถของแกเองตามลำพัง แต่แกคงจะรู้สึกมืดแปดด้าน อยู่สักหน่อย จริงไหมล่ะ? เพราะไม่มีอะไรเป็นทุนอยู่เลย เงินก้อนก็ไม่มี ชื่อเสียงแกก็ไม่มี แต่พ่อจะให้.
มรดกอันมีค่าไว้สัก ๓ อย่าง กฏแห่งชีวิต ๓ ข้อ ที่พ่อจะให้แกนี้ เป็นกฏง่ายๆ ธรรมดา ๆ ใครๆ ก็รู้ มิใช่ของลึกลับ หรือเพิ่งค้นพบก็เปล่า แต่ถ้าแกทำได้ตามกฏเหล่านี้ ชีวิตก็จะมีแต่ความสุข ความเจริญ
ข้อแรก แกอย่ากลัว เขา คนโดยมากร้อยทั้งร้อยกลัว เขา
เสียจริงๆ
เขาว่าอย่างโน้น เขาว่าอย่างนี้ กลัวไปเสียหมดจนแทบไม่ต้องทำอะไร และ
เขาก็กลายเป็น สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลก แม่ทัพที่กล้าหาญชาญชัยในสงคราม ก็ยังมากลัวว่า เขา จะพูดอย่างนั้นอย่างนี้. .กลัว เขา จะชอบหรือไม่ชอบ . พ่อมีคำแนะนำอันเด็ดขาดสำหรับแกอย่างเดียวคือ เมื่อเห็นว่าดี และถูกต้องแล้ว จงทำไปเถอะ เขาจะว่าอย่างไร ช่างเขา
ข้อสอง ก็สำคัญอยู่เหมือนกัน . บิดาพูด
อย่าพยายามสะสมสิ่งของใดๆ อย่าไปยึดถือว่ามันเป็นของเรา" ความรู้สึกว่าเป็นเจ้าของสิ่งนั้นสิ่งนี้
จงพยายามอย่าให้มี เพราะถ้าแกไปยึดถืออะไร สิ่งนั้นมันจะกลับมายึดถือแกเข้าบ้าง แกก็จะตกเป็นทาสมัน ไม่แต่ของเท่านั้น
แม้สัตว์ เช่นหมาที่เลี้ยงไว้ ก็อย่ารักมันอย่างหลงไหล อย่าปล่อยหัวใจของแกให้หมา หรือตึกรามบ้านช่อง
มิฉะนั้นหมามันจะเอาหัวใจของแกไปแทะเล่น . บางคนเลี้ยงหมาไว้ รักเหลือเกิน เพื่อนขับรถยนต์ชนหมาก็โกรธกับเพื่อนตลอดชีวิต แล้ว เจ็บแค้นทนทุกข์อยู่คนเดียว ไม่เป็นอันคิดถึงเรื่องอื่น
อย่างนี้พ่อเรียกว่า ส่งหัวใจของตัวเองให้หมาเอาไปแทะเล่น
อย่างนี้พ่อไม่ชอบ แกต้องพยายามหลีกให้พ้น อย่ายึดถือว่าเป็นเจ้าของสิ่งใดๆ
บุคคลผู้นั้นสารภาพว่า
คำแนะนำของบิดาในข้อนี้ช่วยเขามาก
เขาคิดว่า คนเรายิ่งเป็นเจ้าของอะไรต่ออะไรมากเข้า ตัวเองก็เหมือนกับมีเจ้าของมากเข้าด้วย เพราะฉะนั้นเมื่อ เขาไม่พยายามไปเป็นเจ้าของสิ่งใด นอกจากที่จำเป็นจริงๆ เขาจึงรู้สึกว่ามีชีวิตอย่างอิสระเหมือนอากาศ และสุขสบายอย่างประหลาด .
เขาย้ำว่า เขาจำคำพ่อไว้ขึ้นใจ คือ จะไม่ยื่นหัวใจให้หมาแทะ
ถ้ามันจะตายก็ช่างมัน ถ้าตึกจะพังก็ช่างมัน หาเอาใหม่ หรือหลบไปอยู่กระท่อม ดีกว่าจะปล่อยให้ตึกพังลงมาทับหัวใจ
จนหัวใจแหลกลาญเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปด้วย . เขาจึงสอนผู้ฟังวิทยุคืนนั้นว่า
อย่าเอาหัวใจให้หมาแทะ และอย่าให้ตึกพังลงมาทับหัวใจ เก็บหัวใจของท่านไว้ให้ดี มันเป็นบ่อเกิดแห่งความรื่นรมย์ของชีวิต .
เขาเล่าต่อไปถึงคำแนะนำ ข้อสามของบิดาว่า
ท่านสอนให้รู้จักหัวเราะเยาะตนเองเสมอๆ . บิดาของข้าพเจ้าอธิบายว่า
. ทุกๆ คนย่อมมีสิ่งน่าหัวเราะอยู่ในตัวทั้งนั้น แต่พวกเราส่วนมากชอบหัวเราะเยาะคนอื่น " บิดาข้าพเจ้าสอนว่า
แกจงหัวเราะเยาะตนเองเสียก่อน แล้วหัวเราะนั้นจะเป็นโล่ป้องกันตัวอย่างดี หากใครๆจะมาหัวเราะแกอีก ก็เหมือนเอาหอกพุ่งมา แต่แกมีโล่อย่างดีป้องกันตัวเสียแล้ว หอกนั้นก็ทำอันตรายอะไรไม่ได้.
ข้าพเจ้าขอร้องท่านทั้งหลายให้ทำอย่างนี้ดู แล้วจะเห็นคุณประโยชน์ของการหัวเราะเยาะตัวเอง
อย่างน้อยมันทำให้เราไม่ลืมตัว แล้วคนเรานั้นลืมอะไรก็ลืมได้ แต่ถ้า ลืมตัว เสียอย่างเดียว ก็เสียคนเท่านั้น คำแนะนำจากวิทยุดังที่ข้าพเจ้านำมากล่าวนี้
เข้าใจว่าคงจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้อ่านที่ชอบคิด เพราะถ้าเราลองใคร่ครวญแล้วจะเห็นว่า
สามารถนำมาปฏิบัติได้ทั้งสามข้อ ไม่ว่าเราจะทำงานอาชีพอะไร หรือเป็นอะไร .
ข้อหนึ่ง . จะทำให้เราเข้มแข็ง กล้าที่จะทำตามความคิดซึ่งเราเห็นว่าถูกต้อง
ข้อนี้จะทำให้เรามีความก้าวหน้ากว่าคนอื่น
ข้อสอง . จะทำให้เรามีอารมณ์โปร่งสบายทุกเมื่อ ไม่ลุ่มหลงของรักใดๆ จนเกิดทุกข์
ไม่ยอมให้อะไรๆ มาบีบหัวใจเล่นได้ .
และ .. ..ข้อสาม . การรู้จักหัวเราะเยาะความทุเรศของตัวเอง ทำให้สำนึกอยู่เสมอว่าเรามิใช่เทวดา ข้อนี้จะช่วยให้เราไม่เหลิงจนลอยลมตกลงมาปีกหัก เพราะการเป็นคนสำคัญนั้นเป็นหน้าที่ซึ่งคนอื่นจะยกเราขึ้น
เราจะยกตัวเราเองนั้นไม่มีวันสำเร็จ . คนที่โด่งดังขึ้นนั้นจะถูกกด
.คนที่กดตัวเองจะรุ่งโรจน์
