หมายเหตุ*** อาจจะมีภาษาโบราณๆแฝงมาด้วย ขออนุญาตไม่เปลี่ยนนะจ๊ะ เพื่ออรรถรสในการอ่าน
ถึงคราที่สองตายาย จากต่างจังหวัดเดินทางเข้ามาในกรุงเทพ ก้อมานั่งรถเมล์ สองตายายก็ขึ้นนั่งแถวหลังสุด เพื่อจะได้มองดูอะไรไปรอบๆๆว่า เมืองกรุงเทพมันสวยงามอะไร ยังไง ตาก็กระซิบบอกยาย...
...ยายที่นี่มันกรุงเทพนะ อย่าทําทะเล่อทะล่า ต้องคอยดูเค้าว่าคนกรุงเทพเค้าทําอะไร ยังไง ต้องเอาอย่างเขานะ
ในระหว่างที่นั่งคุยกัน รถเมล์ก็วิ่งจากเอกมัยมาเรื่อยๆๆ จนใกล้จะถึงซอยทองหล่อมีผู้โดยสารยืนขึ้นร้องบอกกระเป๋า
ผู้โดยสาร...ทองหล่อจอด
กระเป๋า...พอได้ยินก็ร้องบอกคนขับ...ทองหล่อจอดด้วย
เป่านกหวีด ปรี๊ด..เอ้าทองหล่อจอดแล้ว...ไปเลย
ตา...หันมาพูดกับยาย..เห็นมั้ยยาย คนกรุงเทพนี่เวลาที่เขาจะลงเค้าต้องบอกชื่อด้วยนะ..เห็นมั้ย อีทองหล่อแม่งลงไปแล้ว
ยาย....เอ้อว่ะ...เฮ้ยไม่เหมือนบ้านเราเว้ย ถ้างั้นตาเวลาแกลงต้องบอกชื่อเขาด้วยนา
รถวิ่งไปได้สักพัก มีผู้ชาย ยืนขึ้นแล้วบอกกระเป๋า
กระเป๋า... อโศกลง
ตา...หันมาพูดกับยาย ..เห็นมั้ยยาย ไอ้อโศกมันจะลงได้ยินไหม
กระเป๋าเป่าปรี๊ด..ไอ้อโศกลงแล้ว..ไปเลยรถวิ่งไปได้สักพัก ผู้หญิงยืนขึ้นแล้วบอกกระเป๋า กระเป๋าเพลินจิตจอด
ตา...อีเพลินจิตลงไปแล้ว ..ถ้าถึงราชประสงค์ เราต้องบอกเขานา
พอรถใกล้จะถึงราชประสงค์ ตา-ยายลุกขึ้นยืน
ตา..กระเป๋า..ตามี-ยายมา..จอด
กระเป๋า...ได้ยินงง-เต๊ก..ไม่มีนี่หว่าป้าย ตามี-ยายมา ก็เลยไม่จอดป้ายราชประสงค์เพราะว่าไม่มีใครบอกให้จอด ปล่อยให้สองตายายนั่งไปลงโน้น กษัตริย์ศึก...
สองตายายโมโหจัด ลงมาด่า
ตามียายมา...ไอ้ฉิบหาย ทีอีทองหล่อลงบอกชื่อแม่งจอด ไอ้อโศกลงบอกชื่อแม่งก็จอด อีเพลินจิตลงก็ยังจอดไอ้เ-ี้ย คนบ้านนอกชื่อมันไม่เพราะหรือไง เดี๋ยวตรูจะฟ้องผู้ว่าแม่งเลย...แล้วตรูจะกลับยังไงฟระเนี่ย
กระเป๋า...ลุงๆๆลุงต้องข้ามฟากไปนั่งรถฝั่งโน้น โน่นอยู่ฝั่งโน่นลุง
...สองตายาย ก็ขึ้นไปนั่งบนรถเมล์ฝั่งโน้น พอนั่งปั๊บ ก็ได้ยินเสียง...
คนขายล๊อคเตอรี่...พรุ่งนี้ออก..พรุ่งนี้ออก
สองตายาย...รีบลงจากรถทันที ...แล้วพูดว่า..พรุ่งนี้ออก แล้วตรูจะมานั่งทําเ-ี้ยอะไร....
แค่เนียะตรูเดินกลับเองก็ได้..ฮ่วย...........
