เราคบกับผู้ชายคนหนึ่งตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย จนปัจจุบันเราทำงานแล้ว เรียกว่าเราเคยคบกับผู้ชายแค่คนเดียวและไม่เคยหวั่นไหวไปกับคนอื่น เราเคยคิดว่าเรารู้จักและเข้าใจผู้ชายคนหนึ่งที่สุดในโลก เราเข้าใจอย่างนั้นมาตลอด 10 ปี แต่เราเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นใครที่เราไม่รู้จัก
เราไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นคิดและทำ อาจไม่เคยเข้าใจมาก่อนก็ได้
เพียงแต่เราไม่คิดว่าการทำความรู้จักใครสักคนนั้นจะต้องแลกกับประสบการณ์ที่เรารู้สึกว่ามันเลวร้ายที่สุดในชีวิตเรา.... เป็นเรื่องที่ทุเรศที่สุดในชีวิตเรา
อาทิตย์ก่อนเราแอบใช้คอมพิวเตอร์ตอนแฟนไม่อยู่ห้องเพื่อเล่นอินเทอร์เน็ต
ต้องบอกว่าแอบใช้เพราะปกติเขาจะหวงคอมพิวเตอร์มากกลัวเราไปทำไฟล์งานเขาหายซึ่งเราก็ไม่เคยคิดอะไรมาก บังเอิญเราเจอไฟล์ชื่อเราเองที่เป็นนามสกุลรูปภาพ
ทีแรกเราแอบปลื้มเพราะคิดว่าเขาเก็บรูปเราไว้ เลยลองเปิดดูปรากฏว่ามันเป็นรูปเราจริงๆ แต่มันทำให้เราชาวาบไปทั้งหน้าเลยเพราะมันเป็นรูปเปลือยของเรา ไม่ได้เป็นรูปตัดต่อแน่นอน เพราะสถานที่มันคือห้องนี้เอง ห้องพักของเรากับเขา
รูปในโฟลเดอร์เดียวกันมันมีเยอะมากเป็นร้อยรูป มีรูปผู้หญิงอีกสามคนที่น่าจะเป็นรูปแอบถ่ายเหมือนกัน และผู้หญิงทั้งสามคนนั้นเรารู้จักเมื่ออาทิตย์ก่อนตอนไป meeting กับเพื่อนทางอินเทอร์เน็ตของแฟนเรา
เรานั่งดูรูปที่บันทึกความเป็นส่วนตัวของเราจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ทีละรูป...ความรู้สึกที่บอกไม่ถูก มันงง สับสน รู้สึกหวิว และร้อนวูบในท้อง งง...น้ำตามันไหลมาเฉยๆ มันเกิดอะไรกับชีวิตเราเนี่ย ทำไมถึงมีรูปพวกนี้
ใครถ่ายไว้ตอนไหน ถ่ายไปทำไม ตอนนั้นเรื่องใครถ่ายตอนไหน มันเป็นคำถามแค่แว้บๆ เพราะคำตอบมันอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว อาจเป็นรีโมทหรือตั้งเวลากล้องเท่านั้นเองถึงเราไม่ค่อยรู้เรื่องกล้องมากนักแต่ก็พอรู้ว่ามันทำเรื่องพวกนี้ได้ แต่ถ่ายทำไมนี่สิที่เราไม่อยากคิด เรานั่งคิดวนเวียน รอจนแฟนกลับมาห้อง วันนั้นเราเงียบจนผิดปกติ
หลังทานข้าวเย็นเรารวบรวมความกล้าคุยกับเขา โดยบอกเขาตรงๆ ว่าเราเจอรูปในคอมพิวเตอร์ ดูเขาตกใจมากแต่ยังไม่ยอมรับ เราคาดคั้นหนักเข้าเขาก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา เขาอ้างว่าถ่ายรูปเราเก็บไว้ดูเล่นคนเดียว
แต่พอเราถามถึงรูปของผู้หญิงคนอื่น เขาก็ไม่สามารถอธิบายอะไร ประโยคแรกที่หลุดออกมาจากความเงียบคือ คำขอโทษ เขาเริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงละอาย เรารับฟังเรื่องที่เล่าด้วยสมองที่มึนทึบ
อยากจะคิดว่าเรื่องที่รับฟังอยู่เป็นความฝัน แฟนเรา...ผู้ชายที่เราคบกับเขามา10 ปี ผู้ชายคนแรกและคนเดียวของเรา ผู้ชายที่เราวางแผนร่วมกันว่าจะแต่งงานในปลายปี
เขาแอบถ่ายรูปเราไปให้คนอื่นดูเพื่อแลกกับรูปแอบถ่ายของแฟนคนอื่น
เราฟังอะไรผิดไปรึเปล่า เขาอ้างว่าเขาลองเล่นเน็ตในเว็บที่เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
ซึ่งเขาเริ่มสนใจตั้งแต่ได้ดูรายการโทรทัศน์ที่มีการเจาะลึกเรื่องพวกที่ชอบโชว์
แล้วเขาก็ไปเจอคำชักชวนแลกรูปกันในเว็บบอร์ดจากนั้นก็ตกลงแลกรูปกัน
จากที่เคยแลกแบบไม่เห็นหน้า ก็เริ่มเปิดเผยขึ้นเรื่อยๆ จนเห็นหน้าตา ซึ่งคนกลุ่มนี้คือกลุ่มเพื่อนใหม่ของแฟนเราที่อาทิตย์ก่อนเขาชวนเราไป meeting กับเพื่อนที่รู้จักทางเน็ตอีก 3 คน ทุกคนพาแฟนมาด้วย โดยผู้หญิงทุกคนที่ไปไม่มีใครรู้ว่าเพื่อนชายของตัวเองเล่นอะไรกัน เรายังจำได้เลยว่าน้องผู้หญิงที่เด็กสุดยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเลย
นึกแล้วน่าสงสารน้องผู้หญิงคนนั้น สงสารผู้หญิงอีกสองคน แต่ก็สงสารตัวเองที่สุด ทำไมพวกเราต้องมาเจอกับผู้ชายห่วยๆ พวกนี้ รู้สึกขยะแขยงมากพอนึกถึงวันนั้น
พวกผู้ชายเขานัดกันเพราะอยากเห็นตัวจริงของผู้หญิงในรูปเปลือยที่เขาแลกกัน
เราแทบอาเจียน คิดได้ยังไง ทุเรศสิ้นดี ขอโทษที่พิมพ์ยาวมาก แต่เราสับสนจริงๆ
.......
ที่มาโพสต์กระทู้ เราไม่ได้อยากได้คำตอบอะไรเลย แค่อยากระบายอยากเรียบเรียงความคิดตัวเองถึงสิ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งทำกับเรา ผู้ชายคนที่เราคิดว่ารักเขาที่สุดในชีวิต เคยทุ่มเท เคยวาดความหวังร่วมกัน และฝากความหวังของตัวเองไว้กับเขา
แต่สิ่งที่รับรู้มันทำให้ทุกสิ่งที่คิด ความรู้สึกที่สะสมมาแรมปีต้องพังทลายลงในชั่วพริบตา
กลายเป็นความรู้สึกหวาดระแวง สับสน ขยะแขยง ตอนนี้เราไม่อยากถามแล้วว่าเขารักเราหรือเปล่า เพราะเขาคงตอบเหมือนเดิมแต่ถ้าเขาถามเราเราคงยังไม่สามารถตอบเขาได้เลยในทันที เพราะเราก็ไม่แน่ใจ
จากที่เคยผิดหวังสับสน ตอนนี้เราเริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกโกรธ ก่อนจะทำเรื่องแบบนั้นเขาเคยคิดหรือเปล่า ว่ามันอาจมีผลอะไรกับเราบ้าง เคยนึกไหมว่าเราต้องรู้สึกอย่างไร เราจะอยู่ในสังคมแบบไหน ถึงแม้จะพูดได้ว่าเราไม่มีอะไรที่เป็นความลับสำหรับเขา เพราะเขาเคยเห็นมาแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง มากเสียยิ่งกว่าในรูปภาพด้วยซ้ำ
แต่การถูกแอบถ่ายโดยที่เราไม่ได้รับรู้และเต็มใจแม้จะโดยผู้ชายที่เป็นคนรักของเราเอง มันเป็นการไม่เคารพสิทธิของเรา ที่มันทำให้เรารู้สึกเลวร้ายกว่านั้นคือ รูปเหล่านั้นถูกส่งต่อไปยังอื่น คนที่เราไม่ได้รู้จักสนิทสนม ทุกวันนี้เรานอนไม่เคยเต็มตาเหมือนคนเป็นโรคจิตเลย
เราผวากับเสียงโทรศัพท์เพราะกลัวจะมีใครโทรมาบอกว่า.... เจอรูปเราบนอินเทอร์เน็ต....แม้แฟนเราจะบอกว่าคนอื่นเขาไม่กล้าหรอก เพราะแฟนเราก็มีรูปแฟนเขาอยู่เหมือนกัน แล้วยังไงล่ะ ... ถ้าเขาเอารูปเราไปโพสต์ แฟนเราจะเอารูปแฟนเขาไปโพสต์บ้างหรือ แล้วมันช่วยอะไรเราได้ ถ้าคนอื่นเขาเลิกกับแฟนแล้ว เขาจะกลัวเรื่องพวกนี้หรือ
คนอื่นเขาเป็นแฟนกันจริงหรือเปล่าจะรู้ได้ไง แล้วไอ้ที่เขาเห็นรูปเราไปแล้วล่ะจะทำยังไง คนดีๆ ที่ไหนเขาถ่ายรูปแฟนตัวเองแก้ผ้าไปให้ชาวบ้านดู บางรูปเขาถ่ายเราตอนนอนหลับแล้วจัดท่าทาง มันทุเรศจนเราไม่รู้จะพูดอย่างไร
แต่คำแก้ตัวที่หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเรา มันยิ่งทำให้เรารู้สึกขยะแขยง
.เขาบอกว่ามันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น เราอย่าคิดมากเลย เขาเองยังไม่คิดมากเลย คิดซะว่าเผลอนั่งโป๊ให้คนอื่นเห็นก็สิ้นเรื่อง
.ผู้ชายคนนี้เอาอวัยวะส่วนไหนคิดคำพูดพวกนี้
เราอาจไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าเป็นผู้หญิงที่ดีนักเพราะเราเองก็อยู่กับเขาโดยยังไม่ได้แต่งงาน แต่เราก็ยังถือว่าอะไรที่เป็นของสงวนก็ไม่ควรจะให้ใครเห็น
การที่ผู้ชายคนอื่นซึ่งไม่ได้เป็นอะไรกับเราเลย กลับมีรูปเปลือยของเรา
แบบที่เห็นหน้าเห็นตาชัดเจน เห็นสิ่งที่พึงจะสงวนไว้เป็นเรื่องส่วนตัว
สามารถนำกลับมาดูเมื่อไหร่ก็ได้ สามารถนำรูปภาพที่เป็นไฟล์ดิจิตอลไปทำสำเนา
ไปส่งต่อหรือเอาไปทำอะไรได้โดยสะดวก
มันทำให้เรารู้สึกกลัวรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งที่นึกถึง รู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูก
บางครั้งเรารู้สึกอยากจะฆ่าตัวตาย ตอนนี้บอกตามตรงว่าความรู้สึกที่เคยรัก
และเชื่อใจผู้ชายคนนี้มันชืดจางไปแล้วสำหรับเรา
แต่เราก็ไม่รู้จะทำไง ไม่กล้าจะเลิกกันเพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรแผลงๆ กับเรา
จะพึ่งตำรวจก็ไม่กล้าเพราะเราไม่อยากมีเรื่องกับเขา อยากจบกันไปอย่างเงียบๆ
ไม่อยากเป็นข่าวเรื่องที่ไม่อยากให้คนรู้ก็จะยิ่งรู้
การที่มีคนรู้ว่ามีเรื่องแบบนี้มากเท่าใด มันก็ยิ่งสร้างความอับอายให้เราเท่านั้น
มันก็เหมือนกับการถูกกระทำซ้ำเติมมากเท่านั้น ไหนจะความรู้สึกของคนรอบข้างเราอีก...
เคยฟังมาว่าอิทธิพลของโลกอินเทอร์เน็ตมันสามารถส่งผลลบกับสังคมอย่างรุนแรง
ภัยใกล้ตัวของผู้หญิงมันมีทั่วไปเราเข้าใจชัดแจ้งเลยตอนนี้มันส่งผลกับเราโดยตรงเลยแต่ยังอดนึกไม่ได้เลยว่าทำไมคนโชคร้ายนั้นต้องเป็นเราด้วย ทำไมไม่เป็นคนอื่น ..
อาทิตย์ที่ผ่านมาเราไม่พูดกับเขาเลยแม้แต่คำเดียว เขาเองก็กลับบ้านดึกๆ เหมือนหลบหน้าเรา เราควรทำอย่างไรกันแน่ ให้อภัยเขา ทำเป็นลืมๆ มันไป ที่คนอื่นมันเห็นก็นึกเสียว่าทำทาน แต่บอกตามตรงมันทำใจยากจริงๆ สับสน
** หมายเหตุ เราไม่ต้องการสร้างความเสื่อมเสียให้กับผู้ใด บทความนี้เป็นบทความจาก forward mail หากเจ้าของเรื่องต้องการให้ลบบทความนี้กรุณาติดต่อกลับไปยังเวปมาสเตอร์นะคะ
** อยากจะเตือนผู้หญิงทุกคนผ่านบทความนี้ และขอบคุณเจ้าของบทความที่ออกมาเปิดเผยในเรื่องนี้เพื่อเตือนผู้หญิงให้รู้จักระมัดระวังตัวโดยเฉพาะกับคนที่ได้ชื่อว่า "แฟน"
