ฉันเกิดในอำเภอหนึ่งของจังหวัดร้อยเอ็ด ฐานะทางบ้านจัดได้ว่าเป็นหนึ่งในอำเภอ ขายของแทบทุกอย่าง ตั้งแต่เข็มไปจนถึงรถจักรยาน สังกะสี น้ำมัน เป็นเอเย่นต์ขายเครื่องดื่ม น้ำอัดลมต่างๆ
ฉันเป็นลูกสาวคนโต พ่อแม่มีลูกรวม 5 คน ใครไม่มีเงิน ไม่มีอะไรก็จะมาหาพ่อกับแม่ ทุกๆคนที่มาก็จะไม่ผิดหวังสักราย จะสร้างบ้านก็มาเซ็นสังกะสี ตะปู ค้อน เลื่อย เหล้า สารพัด โดยใช้เกวียนนำไปส่ง หลังๆ จึงซื้อรถ 6 ล้อ พ่อจะมีโรงสี 9 โรง ฝากไว้ ตามหมู่บ้าน หมู่บ้านละโรง และให้ผู้ที่ดูแลโรงสีเลี้ยงหมูให้ด้วย โรงสี 9 โรง มีหมูเกือบ 700 ตัว มีห่าน เป็ด ไก่ วัว ควาย แจกจ่ายให้คนในเขตอำเภอไปเลี้ยงสิ้นปีก็ให้รับค่าเลี้ยงดูกัน จะเอาเป็นเงินหรืออะไรก็ได้
ทุกคนที่เป็นลูกน้องพ่อจะได้พิเศษ คือ เข้าพรรษาให้ทุกคนมาเลือกของไปถวายพระได้ฟรี และออกพรรษา ปีใหม่ก็แจกน้ำตาล น้ำอัดลม เหล้า ผ้าถุง เสื้อคอกระเช้าให้ทุกคน ส่วนสงกรานต์ไม่มีแจก มีแต่ให้กินอย่างเดียวไม่มีอั้น
สำหรับฉันก็มีแต่คนชม ยกยอปอปั้น จริงๆ ฉันขาวส ะอาด หน้าตาหมดจด จัดว่าสวยทีเดียว แม่ก็ชมและพูดบ่อยๆว่า ฉันขาว น่ารัก สวย ฉันก็ภูมิใจค่ะ
ต่อมาก่อนจะออกพรรษา 6 วัน เวลา 4 ทุ่มกว่าๆ ฉันแทบช็อก เพราะอยู่ๆ พ่อก็เข้าไปปลุกฉันและใช้ปืนจ่อที่ขมับฉัน คอฉัน แต่พ่อก็ไม่ยิงพ่อวิ่งออกมาและออกทางประตูหน้าบ้านไปเลย
ฉันวิ่งออกมาแทบเป็นลม เจอแม่นอนฟุบจมกองเลือด ฉันเข้าไปประคอง กอดแม่เขย่า แม่ละล่ำละลักเหมือนจะบอกอะไรแต่ก็พูดไม่ออก เลือดทะลักออกมาทางปาก และแม่ก็สิ้นใจ หลังจากที่ฉันเข้าไปกอดไม่ถึง 20 นาที
ฉันร้องไห้เสียงดังมากจนคนอื่น แตกตื่นกันหมด น้องคนหนึ่งเล่าเรื่องราวก่อนจะเกิดเหตุการณ์นี้ให้ฉันฟังว่า แม่นั่งพิงเสาอยู่ ส่วนเขา (น้องชาย) นั่งทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะเก็บเงินห่างจากแม่แค่เมตรเดียว
จู่ๆ พ่อก็ลุกมายิงแม่นัดแรกใต้ราวนม นัดที่สองกลางหลัง นัดที่สาม สะโพก น้องชายพูดว่าเขาห้ามพ่อ พ่อไม่ฟัง ไม่นึกว่าพ่อจะยิงแม่สามนัดซ้อน
คืนที่แม่ตายจำได้ว่าขึ้น 10 ค่ำ เดือน 11 พอวันขึ้น 12 ค่ำเดือน 11 ถึงได้ชันสูตรศพแม่ พอ 13 ค่ำเดือน 11 เวลาบ่ายสองโมงก็เคลื่อนศพแม่ไปทำพิธีทางศาสนา แม่เสียชีวิตได้ 14 วัน พ่อก็เข้ามอบตัวกับตำรวจ จึงได้ไปอยู่ที่เรือนจำจังหวัดร้อยเอ็ด รวม 2 ปี 4 เดือน 15 วันก็พ้นโทษ
ไก่ เป็ด หมู ควาย วัว โรงสี ลูกน้องของพ่อ พอพ่อติดคุกก็พากันขาย จนหมด ลูกหนี้ที่ไม่มีใบสัญญาก็พากันโกงพ่อ ทุกคนที่โกงพ่อถูกรถชนตาย 11 ราย ป่วยทรมานจนตายเกือบ 50 ราย นอกนั้น บาปไปตกอยู่กับลูก คือ ถูกเขาข่มขืนและถูกเขาโกงเหมือนที่เขาโกงพ่อ
สาเหตุที่พ่อยิงแม่ เนื่องจากพ่อมาขอเงินแม่ไปจ่ายพนัน ขอครั้งแรกแม่ให้ 10,000 ครั้งที่ 2 ให้ 7,000 ครั้งที่ 3 ให้อีก 20,000 พอครั้งที่ 4 แม่ให้ 2,000 พ่อจึงไม่พอใจ ทะเลาะกัน แม่บอกว่า จะเอาเท่าไหร่ก็ได้ แต่รอให้ถึงวันจันทร์ก่อน จะไปเบิกที่ธนาคารมาให้ 100,000 เลย ตอนนี้ยังไม่มีเงินเพราะของลงเยอะมาก เหลือเงินติดบ้านอยู่ ไม่เท่าไหร่ ต้องเก็บไว้ลงของและทอน แม่ลงน้ำตาลทรายไว้ 15 กระสอบ ลิ้นเตา เตา น้ำมันก๊าดปี๊บเล็กอีก 300 ปี๊บ น้ำปลาอีก 400 ไห และของอื่นๆ อีก ของลงมาได้แค่ 4 วัน แม่ก็เสียชีวิต
พอคนรู้ว่าแม่เสียชีวิตก็มีแต่คนแห่มากินอาหารในงานศพ ขโมยของกลับบ้านกัน ห่านที่หลังบ้าน 20 ตัวก็เอามาฆ่าหมด เป็ด 200 ตัว เหลือไม่ถึง 20 ตัว ไก่ 1 คอกใหญ่ เหลือไม่ถึง 30 ตัว หมูที่หลังบ้านก็ถูกฆ่าอีก 7 ตัว ล้มวัวอีก 3 ตัว รวมงานแม่ 11 วันของหมดไปตั้งครึ่งร้าน
บ้านหลังเบ้อเริ่ม เสา 24 ต้น พอไม่มีให้เขากินก็ไม่มีใครย่างกรายมาเลย ถึงมีก็น้อยนิด คนช่างเห็นแก่กินแก่ได้ ขนาดมาช่วยงานศพแม่ 19 คน ผู้หญิงยังขอเงินคนละ 1,000 ก็ให้เขาไป ถือว่าทำบุญให้แม่ ขอผ้าถุงคนละสองผืน ก็ให้เขาไป เท่านั้นยังไม่พอ เขายังเอาสบู่ แชมพู ผงซักฟอก น้ำปลา ผงชูรส แป้ง ครีมทาหน้า ยาย้อมผม น้ำตาลทราย น้ำมันก๊าด ไม้ขีดไฟ เทียน เสื้อชั้นในมากมาย พากันเดินเลือก หยิบเอาในร้านตามใจไม่เกรงใจใครเลย
การพนันเป็นสิ่งไม่ดี ขอให้เล่นเป็นเวลา เล่นน้อยๆ แต่ถ้าจะให้ดี ไม่ต้องเล่นเลย โจรปล้น 20 ครั้ง ยังไม่เท่าไฟไหม้ 1 ครั้ง ไฟไหม้ยังเหลือที่ แต่การพนันไม่เหลืออะไรเลย บางคนขายลูกขายเมีย ทุเรศกว่าขายที่ดินที่นาเป็น 100 เท่า ทุกอย่างมีอุทาหรณ์แต่คนไม่เข็ด ไม่จำ ไม่สำนึก นอกจากพบ เจอด้วยน้ำตาจึงจะสำนึก เข้าตำราที่ว่าไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา ขอภาวนาให้ทุกครอบครัว อย่าต้องหลั่งน้ำตาเหมือนครอบครัวฉันเลย
