ถึงเด็กหญิงที่กล้าจับแมลงสาบ ...จากเด็กชายที่กลัวแมลงสาบ
กาลหนึ่ง ณ สถานที่ ที่มืดทึบที่สุด
ที่ว่ามืดทึบนั้น มิใช่เพราะว่าแสงแดดส่องไม่ถึง หรือไฟฟ้ายังไม่เข้า
แต่มันมืดทึบด้วยความกลัว...
เด็กชายคนหนึ่งอาศัยอยู่เพียงลำพังในบ้านเช่าเก่า ราคาพอประมาณ
แม้ไม่สู้สุขกาย แต่ยังพอสบายใจ
เด็กชายรูปร่างใหญ่โต ลักษณะเคร่งขรึม ดูแล้วน่าหวั่นเกรงในสายตาเพื่อนๆ และคนทั่วๆไป
เขาต่อสู้ชีวิตเรื่อยมาจนเติบใหญ่
ไม่ว่ามีเหตุการณ์ใด เขาก็สามารถจัดการให้ผ่านพ้นไปได้
ง่ายบ้าง ยากบ้าง เป็นเรื่องธรรมดาของโลกใบนี้
แต่คนเราใช่ว่าดูภายนอกแล้วจะรู้ได้ลึกถึงข้างใน
เพื่อนๆต่างทึกทักกันไปเองว่าเด็กชายสามารถทำได้ทุกอย่าง ไม่เคยหวั่งเกรงต่อสิ่งใด
หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เด็กชายกลัวนั้น กลับเป็นเรื่องปกติที่แสนธรรมดา
เด็กชายกลัวแมลงสาบ...
อาจเพราะกรรมเก่า ที่ได้ร่วมทำกันมากับเหล่าสัตว์หกขาจำพวกนี้
ทำให้วัยเด็กของเด็กชายได้ประสบเพื่อนร่วมบุญที่กลับมาทักทาย
วันนั้นเด็กชายกลับถึงบ้าน
เปิดประตูด้วยอารมณ์สดใส พร้อมกับฮัมเพลงในลำคอ
กรรมเก่าทำให้เหตุบังเอิญเกิดขึ้นจริงกับเด็กชาย
แม้จะจำไม่ได้ละเอียดนัก แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันช่างประทับจิตประทับใจเสียเหลือเกิน
แมลงสาบไต่ตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจนถึงใบหน้า...
สบู่ก้อนเล็กที่อยู่ในห้องน้ำแทบละลายหายไปจากบ้านหลังเล็ก
ไปไม่ไปเปล่า ทิ้งความกลัวให้ฝังตัวอยู่ในจิตสำนึกของเด็กชายด้วย
นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา เจ้าแมลงหกขาเลยกลายเป็นสิ่งต้องห้าม...
หากแต่ความลับไม่มีในโลก
แม้เด็กชายไม่เคยปริปากพูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง มันก็เกิดขึ้นเองอย่างช่วยไม่ได้
บ้านของเด็กชายมีแมลงสาบ...
มันมาจากไหน มาได้อย่างไร เด็กชายไม่รู้ และไม่เคยอยากรู้
เด็กชายรู้เพียงว่า เขาไม่อาจกำจัดมันออกจากสถานที่พักพิงแหล่งเดียวของเขาได้
เขายอมจำนนต่อเหตุ และร้องขอให้ผู้อื่นช่วย
เมื่อแรกเริ่มเด็กชายเพียงบอกในหมู่เพื่อนสนิท เพราะไม่ต้องการให้ความลับนั้นแพร่ขยาย
แต่เพื่อนๆของเด็กชายต่างพากันกล่าวหาว่ามันคือเรื่องตลก
และปล่อยให้เขาจัดการสิ่งนั้นด้วยตัวเองเหมือนที่ผ่านๆมา
เด็กชายเริ่มกระวนกระวาย
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่เด็กชายไม่อาจรู้ได้
แต่เขาไม่เคยหยุดที่จะร้องขอความช่วยเหลือจากทุกๆคน ทั้งที่รู้จัก และพึ่งเคยได้พบพาน
มันกลายเป็นเรื่องตลกของผู้คน...
เด็กชายสิ้นหวังถึงขีดสุด
เขาเหนื่อย และท้อแท้
จนในที่สุดเขาก็ยอมแพ้ให้กับปัญหานี้
เขานั่งลงที่รั้วหน้าบ้าน
และเริ่มปลดปล่อยความอัดอั้นที่ตันอยู่ในใจมานานแสนนาน
ด้วยสายน้ำอุ่นๆ ที่เกิดจากต้นน้ำเล็กๆในดวงตา
ระหว่างที่เด็กชายกำลังทุกโศก
ผลบุญจากปางก่อนที่เคยได้ทำไว้
ทำให้เด็กหญิงคนหนึ่งผ่านมา
เธอเห็นเขา เด็กชายผู้ยอมแพ้กับปัญหา
เธอถามเขาถึงสาเหตุที่เขาร่ำไห้
เด็กชายเงยหน้าขึ้นมอง
และเริ่มระบายความทุกยากของเขาให้เธอฟัง
หลังจากเล่าจบ
เด็กชายก็หยุดร้องไห้ แต่ยังคงซึมเศร้า
เด็กหญิงกลับยิ้ม
และยื่นข้อเสนอให้เด็กชาย
หากเธอกลัว และไม่อาจเผชิญปัญหาได้ ฉันจะช่วยเธอ
แต่ฉันก็มีข้อเรียกร้องเช่นกัน เด็กหญิงกล่าวพลางอมยิ้ม
เด็กชายตอบรับข้อเสนอของเด็กหญิง
ง่ายดายสุดแสน เธอเดินเข้าไปในบ้านและกลับออกมาพร้อมเพื่อนร่วมโลกหนึ่งตัว
นับจากวันนี้ ฉันจะช่วยดูแลบ้านให้เธอ พร้อมกับค่อยๆกำจัดปัญหาเล็กๆของเธอไปด้วย
แต่เมื่อถึงวันที่ปัญหาของเธอหมดไป ฉันก็คงต้องไปตามเส้นทางของฉันเช่นเดิม นี้คือข้อเสนอของเด็กหญิง
จากวันนั้นเป็นต้นมา
เด็กชายไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใดอีกแล้ว
หาใช่เพราะไม่เกิดความกลัว
หากแต่เกิดจากความกล้า ที่เด็กหญิงมอบให้
เวลาค่อยๆล่วงเลยไปอย่างช้าๆ
ปัญหาทุกอย่างของเด็กชาย ค่อยๆจางหาย
แต่ได้เติมสิ่งหนึ่งลงในใจของเด็กชาย
แล้วเด็กชายก็เกิดปัญหาขึ้นอีกครั้ง...
วันนี้เป็นวันสุดท้าย ที่เด็กหญิงจะอยู่เคียงข้างเด็กชาย
เธอกำลังทวงคำสัญญาต่อข้อเสนอของเธอจากเขา
เด็กชายไม่อาจสรรหาคำพูดใดๆมาฉุดรั้งเด็กหญิงไว้
เพราะเด็กชายยอมรับ ในการตัดสินใจของเด็กหญิง
แม้จะเจ็บจะปวดสักเท่าใด
เด็กชายก็รู้ถึงความมุ่งหมายของเด็กหญิง จึงมิอาจห้ามปราม
วินาทีสุดท้ายที่เด็กชายเห็นเด็กหญิง
เธอยิ้ม
และค่อยๆจากไปพร้อมกับสอนหลายสิ่งทิ้งไว้ให้เด็กชาย
สิ่งเหล่านั้นคืออะไร จนบัดนี้ก็ยังไม่มีใครล่วงรู้ นอกจากเด็กชายเอง
ความลับจึงบังเกิดขึ้นครั้งแรกในโลก
เด็กชายบอกเพียงแค่ว่า
วันที่เด็กหญิงจากไป
เขาคิดถึงเธอ
เขานึกอยากให้มีแมลงสาบอยู่ภายในบ้านของเขาตลอดกาล
แต่สิ่งที่เขาคิดคงเป็นไปไม่ได้
จนบัดนี้เด็กชายเข้าใจแล้ว
และอยากฝากผู้คนทั้งหลาย หากวันใดที่ท่านเจอเด็กหญิงผู้นั้น
ฝากบอกเธอด้วยว่าเขา
ยังคงกลัวแมลงสาบ
แต่ตอนนี้
เขากล้าจับแมลงสาบด้วยตัวเองแล้ว...
....................................................................................
อ่านเรื่องนี้แล้ว ไม่รู้คุณคิดจะคิดเหมือนผมรึปล่าว
แมลงสาบเปรียบเสมือนความรัก
ที่เด็กชายขยาดกลัว
เมื่อวันที่แมลงสาบจากไปพร้อมกับเด็กหญิง
เด็กชายจึงพึ่งรู้ตัวว่า
ได้ขาดสิ่งสำคัญในชีวิตไป
หากเด็กหญิงได้อ่านข้อความนี้
โปรดตอบกลับมาหาเด็กชาย
เพราะเขายังมีข้อความที่ค้าง และคาอยู่ในใจ
รอสารภาพต่อเด็กหญิงผู้ที่กล้าจับแมลงสาบ
ความลับนั้น จะไม่มีอยู่ในโลกใบนี้
