ฉันชอบคิดถึงเธอ...ในคืนที่ว่างเปล่า
เพราะความคิดถึง...ทำให้ฉันมีเธอได้เสมอ
ดึกดื่นไม่มีใครให้โทร.หาแล้ว
...ฉันจึงโทร.หา ฉันจึงได้โทร.หาเธอ
ไม่สนุกนัก..แต่ฉันเป็นสุขใจ
...เธอเคยโทร.หาฉัน เราคุยกัน..
... เธอสนุกไหม? หายเหงาไหม?
...เป็นสุขใจไหม?....หรือแล้วกัน...
เสียงสุดท้ายในหูของเธอคือเสียงของฉันไหม?....
............ฉันไม่ได้ถาม.................
เราแทบไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน
เธอไม่อยู่บนโลกของฉันบ่อย...เท่าที่เธออยู่ในใจฉัน
คงเป็นเพราะ.....ฉันชอบหลงรักเธอมากกว่าชอบรักเธอ....
ฉันชอบหลงรัก....ส่วนความรักฉันแค่ชอบดู..
ฉันไม่อยากเกี่ยวข้อง..ร้องไห้สะเทือนใจไปกับมัน
...ฉันเลือกที่จะดำรงอยู่ในส่วนเท่าที่จำเป็นเท่านั้น
....เธอจะว่าอย่างไรบ้างกับความรักของฉัน...
ช่างเถอะ!!!!ไม่มีความหมายอะไรนักหรอก...
วันเวลาของฉันผ่านไปเท่าไหร่แล้วนะ......
...ฉันเป็นห่วงความคิดถึงของฉัน...........
...ความคิดถึง..ที่ไม่ได้คิดถึง....
ความคิดถึง..ที่ไม่มีที่ไป
..มันเต็มมันล้นจนไม่มีที่อยู่....
น่าสงสาร...มันจะตามหาที่อยู่เจอไหม...
มีแต่คำถาม..........
มีแต่คำถาม....ที่รอคอย
มีแต่คำถาม..........
มีแต่คำถาม....แต่คนตอบไม่คอยรอ...