แล้วแต่วิจารณญาณนะคะ )
คนเล่าเรื่องนี้เค้าชื่อ คุณเบิร์ด นะครับ คือ วันนึงเนี้ยมีเพื่อนคุณเบิร์ด
โทรมาให้ไปงานศพพ่อของเค้าที่วัดแถวๆ เทเวศน์
วัดนี้เค้าว่ากันว่าต้องมีเส้นมีสายพอสมควร ถึงจะเอาศพมาตั้งได้
คุณเบิร์ดก็ได้ไปร่วมงานศพพร้อมกับเพื่อนๆ กลุ่มนึง
จนฟังสวดเสร็จแขกก็ทยอยกลับ
แต่คุณเบิร์ดกับเพื่อนๆยังคงนั่งคุยกับเพื่อนที่เป็นลูกคนตายซักพัก
ระหว่างนั้นฝนก็ตกลงมาจนกลุ่มคุณเบิร์ดยังกลับบ้านไม่ได้
ระหว่างที่นั่งรอฝนหยุดอยู่นั้น กลุ่มเพื่อนๆ คุณเบิร์ด ก็เกิดความคะนอง
มีคนนึงชื่อ เอก พูดทำนองเล่นๆว่า
' งานนี้ไม่ค่อยดีเลยเนอะ เลี้ยงแค่เอแคร์ ถ้าเป็นงาน ศพเรานะ
เราจะเลี้ยงเอสแอนด์พีเลย '
หลังจากนั้นมีเพื่อนอีกคนนึงมองไปเห็นกระดานหน้าศาลา
( กระดานที่ไว้ใช้เขียนชื่อคนตาย เวลาสวด ใครเป็นเจ้าภาพวันไหน ฯลฯ )
ซึ่งคุณเบิร์ดเค้าลองให้ผู้ฟังและพี่ป๋องสังเกตดูว่า
แทบทุกวัดกระดานพวกนี้จะไม่มีใครเค้าทิ้งชอร์คไว้เลย
ไม่มีแม้แต่เศษที่ตกตามพื้น
เวลาเขียนมักจะให้เจ้าหน้าที่ของวัดเท่านั้นเป็นผู้เขียน
และเขียนแล้วก็มักจะเก็บชอร์คไว้อย่างมิดชิด
แต่เพื่อนของคุณเบิร์ดคนนึง วิ่งหายไปซักพักแล้วไปหามาได้
ซึ่งไม่รู้ไปหามาจากไหน แล้วก็เอามาเขียนเล่น เป็นชื่อจริง นามสกุลจริง
ของคนชื่อ เอก แทนที่คนชื่อเอกจะโกรธ กลับบอกว่า
' เฮ้ย !!! มรึงเขียนนามสกุลกูผิดจริงๆ มันต้องแบบนี้ '
แล้วเอกก็ไปแก้ชื่อให้ถูกด้วยการลบตัวการันต์
ด้วยความคะนองที่ยังไม่จบ เพื่อนคนนั้นก็เลยเขียนทั้งวันตาย วันเผา
เอกก็ให้ความร่วมมือด้วยการเล่นตอบ เอกบอกว่า
' โห ไม่เอา ไม่ตายวันนี้หรอก ( วันที่เพื่อนเขียน )
กูตายวันนี้ เดี๋ยววันจันทร์พวกมรึงก็ไม่มางานกู '
แล้วเอกก็เอาโทรศัพท์มาดูปฎิทินแล้วบอกต่อว่า
' เอาวันนี้ดีกว่า วันที่ 14 ส.ค. 49 แล้วอีก 7 วันก็เผาวันที่ 20 ส.ค. 49 '
ตอนนั้นก็ยังไม่มีใครคิดอะไร ต่างคิดกันว่าเป็นเรื่องขำๆ
แล้วก็ได้เขียนตามที่เอกบอกจนครบ มีทั้งชื่อ นามสกุล วันตาย วันเผา ครบถ้วน
หลังจากนั้นผ่านมาได้ซักพัก คนชื่อเอกก็โทรมาหาคุณเบิร์ด เล่าให้ฟังว่า
ช่วงนี้เค้าเหนื่อยเหลือเกิน นอนไม่ค่อยหลับเลย แล้วก็ฝันแปลกๆ บ่อยมาก
เค้าจะฝันทำนองว่า จะมีคนมาพาเค้าไปที่ไหนไม่รู้ คล้ายๆ
กับวัดที่เคยไปงานศพพ่อเพื่อน เค้าบอกว่าเค้าก็เดินตามคนๆ นั้นไป
เค้าบอกว่าเค้าได้เจอคนมากมาย
เค้าเข้าไปพูดด้วยแต่ก็ไม่มีใครคุยกับเค้าซักคน
เอกบอกว่าเอกฝันทำนองนี้หลายครั้ง คุณเบิร์ดก็บอกว่าคงทำงานเหนื่อย
วันนี้ให้มานอนที่บ้าน เดี๋ยวจะเปิดแอร์ให้นอนตอนกลางคืนเอกก็มานอน
แล้วตอนเช้าเอกก็ปลุกคุณเบิร์ดตั้งแต่ 6 โมงเช้า
ทั้งๆ ที่เอกเป็นคนขี้เซาและตื่นสายมาก ( คุณเบิร์ดบอก )
เอกเล่าให้ฟังว่าระหว่างที่นอนหลับรู้สึกเหมือนฝันว่ามี
คนมาลากเค้าออกจากเตียงไป ไปคล้ายๆ ที่เดิมแล้วก็เหมือนเดิม
คือ คุยกับใครก็ไม่มีใครคุยด้วย คราวนี้เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกไม่ดี
เค้าเลยวิ่งหนีคนที่พาเค้าไปจนตื่น
ในระหว่างที่เล่าคุณเบิร์ดถามว่าแขนไปโดนอะไรมา
( คุณเบิร์ดเหลือบไปเห็นแผลที่แขนเอก )
เอกบอกว่าก็ล้มตอนที่วิ่งหนีมาเนี้ยแหละ
และตอนวิ่งมาก็ใส่รองเท้าสีแดงของแฟนคุณเบิร์ดที่อยู่หน้าห้องไปด้วย
วิ่งจนรองเท้าขาด คุณเบิร์ดก็ยังไม่คิดอะไร นึกว่าเอกคงเพลีย
อยู่มาวันนึงกลุ่มเพื่อนคุณเบิร์ดก็ได้ไปเที่ยวกันแถวๆ รัชดา
ซึ่งในกลุ่มนั้นก็มีเอกอยู่ด้วย ซึ่งก็ได้ตกลงกันระหว่างเบิร์ดกับเอก
แล้วว่าคืนนี้เอกจะขับรถให้เบิร์ดแล้วก็จะไปนอนที่บ้านเบิร์ด
เพราะว่าเอกจะเป็นคนที่ไม่ค่อยดื่มระหว่างทางขากลับ
คุณเบิร์ดก็สังเกตเห็นว่าเอกเหมือนคนที่เหนื่อยมากๆ
ทั้งๆ ที่เวลาอยู่กับเพื่อนเอกจะเป็นคนที่เฮฮามาก
แล้วเอกก็ได้บอกว่าวันนี้เค้าจะไปนอนกับแฟนดีกว่า
เพราะเค้ารู้สึกไม่ค่อยดี เบิร์ดก็ไม่ได้ว่าอะไร
จนถึงประมาณตี 4 ในคืนเดียวกัน
ก็มีโทรศัพท์จากแฟนเอกโทรมาหาเบิร์ดมาบอกว่า
เอกล้มที่หน้าห้องตอนนี้อยู่ที่ รพ. พระราม 9
เบิร์ดก็รีบไปในทันที แต่ก็ไม่ทันแล้ว
เพราะเอกเสียแล้ว หมอบอกว่าเอกมีอาการ คือ ปอดแฟบไปข้างหนึ่ง
คือ เป็นโรคอะไรซักอย่าง แต่ที่น่าแปลก คือ เอกก็ไม่ดื่มและไม่สูบบุหรี่
แล้วที่สำคัญ วันนั้นมันคือวันที่ 13 ส.ค. 49
ก่อนวันที่เขียนในกระดานเพียง 1 วัน
แต่ตอนนั้นทุกคนก็ยังไม่คิดอะไร เพราะลืมเรื่องกระดานกันไปหมดแล้ว
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับเรื่องการตายของเอก
ก็ไม่มีใครนึกถึงเรื่องกระดาน เพราะทุกคนต่างก็ลืมไปหมด
เบิร์ดก็กำลังติดต่อกับญาติของเอก
เพราะตอนนี้พ่อแม่เอกอยู่ที่ออสเตรเลียหมด
เบิร์ดนึกขึ้นมาได้ว่าเอกมีป้าอยู่คนนึงอยู่แถวลาดพร้าว
เบิร์ดก็ได้ติดต่อไป ในระหว่างนั้นเบิร์ดก็ได้หาวัดที่จะเอาศพเอกไปตั้งด้วย
แต่ที่แปลกก็ คือ เบิร์ดหาวัดไม่ได้เลยซักวัดเดียว !!!
( เบิร์ดอยู่แถวห้วยขวาง ) วัดแถวห้วยขวางก็ไปดูมาหมด
บางวัดเบิร์ดก็สนิทกับเจ้าอาวาส แต่ก็ยังไม่ได้ เต็มทุกวัน
ในระหว่างที่เบิร์ดกำลังเครียดอยู่ ก็มีโทรศัพท์โทรมาจากป้าเอก
บอกว่าหาวัดได้แล้ว โดยเพื่อนของป้าเค้าหาให้ โ ดยใช้เส้นของเพื่อนป้า
เบิร์ดก็ดีใจที่หาวัดได้ ก็ถามว่าวัดไหน และที่ป้าบอกมาก็คือ
วัดเดียวกันกับพ่อเพื่อนที่ตาย !!!!
และที่สำคัญศาลาเดียวกัน !!!!
( ศาลาที่ไปเขียนกระดานเล่น ) ตอนนี้ทุกคนเริ่มคิดถึงเรื่องกระดานแล้ว
เพราะอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ เพื่อนทุกคนก็มางานศพของเอก
ก็ได้มานั่งคุยกันถึงเรื่องของกระดาน แล้วก็มีการกำหนดวันเผาของเอก
ซึ่งก็เป็นวันที่ 20 ส.ค. 49 ( วันที่เอกกำหนดไว้ ) ตรงกับที่เขียนไว้เป๊ะ !!
เบิร์ดกับเพื่อนๆ ก็ได้มีการนำดวงของเอกไปดูหมอมากหลายที่
และแทบทุกที่ก็จะบอกคล้ายๆกัน คือ เอกยังไม่ตาย !!!
แต่ช่วงนี้จะต้องอยู่อย่างลำบาก จะทำอะไรก็ไม่ขึ้น
ในระหว่างนั้นเบิร์ดเล่าว่า เอกมาเข้าฝันบ่อยมาก
บางทีก็มาเข้าฝันให้เพื่อนที่ยืมเงินเอาเงินมาคืน
เอากางเกงยีนส์มาคืน บางทียามที่บริษัทเอกก็เห็นเอกทำงานจนถึง 4 ทุ่ม
ทั้งๆ ที่เอกเป็นคนเช้าชามเย็นชาม คือ กลับ 5 โมงเป๊ะทุกที
และแฟนเบิร์ดก็ถามว่า เบิร์ดเอารองเท้าสีแดงให้ใครใส่ไป
ทำไมรองเท้าถึงขาด ( ที่เอกเคยเล่าให้ ฟังว่าใส่วิ่งหนีในความฝัน )
เคยมีพระให้ความเห็นเรื่องนี้ว่า
เอกอาจจะยังไม่ถึงที่ตาย แต่มาเขียนให้ตัวเองตาย
ก็เลยยังไม่ได้ไปไหน ต้องชดใช้กรรมให้หมดก่อน
หรือถ้าอยากให้เอกไปดี ก็ต้องใช้กุศลแรง
คือการบวช เบิร์ดกับเพื่อนๆ ก็ได้รวมตัวกันลาพักร้อน
แล้วก็บวชให้เอกจนทุกวันนี้ก็มีบ้างที่เอกมาเข้าฝัน
แต่ก็น้อยกว่าเมื่อก่อนแล้ว ...
คนเล่าเรื่องนี้เค้าชื่อ คุณเบิร์ด นะครับ คือ วันนึงเนี้ยมีเพื่อนคุณเบิร์ด
โทรมาให้ไปงานศพพ่อของเค้าที่วัดแถวๆ เทเวศน์
วัดนี้เค้าว่ากันว่าต้องมีเส้นมีสายพอสมควร ถึงจะเอาศพมาตั้งได้
คุณเบิร์ดก็ได้ไปร่วมงานศพพร้อมกับเพื่อนๆ กลุ่มนึง
จนฟังสวดเสร็จแขกก็ทยอยกลับ
แต่คุณเบิร์ดกับเพื่อนๆยังคงนั่งคุยกับเพื่อนที่เป็นลูกคนตายซักพัก
ระหว่างนั้นฝนก็ตกลงมาจนกลุ่มคุณเบิร์ดยังกลับบ้านไม่ได้
ระหว่างที่นั่งรอฝนหยุดอยู่นั้น กลุ่มเพื่อนๆ คุณเบิร์ด ก็เกิดความคะนอง
มีคนนึงชื่อ เอก พูดทำนองเล่นๆว่า
' งานนี้ไม่ค่อยดีเลยเนอะ เลี้ยงแค่เอแคร์ ถ้าเป็นงาน ศพเรานะ
เราจะเลี้ยงเอสแอนด์พีเลย '
หลังจากนั้นมีเพื่อนอีกคนนึงมองไปเห็นกระดานหน้าศาลา
( กระดานที่ไว้ใช้เขียนชื่อคนตาย เวลาสวด ใครเป็นเจ้าภาพวันไหน ฯลฯ )
ซึ่งคุณเบิร์ดเค้าลองให้ผู้ฟังและพี่ป๋องสังเกตดูว่า
แทบทุกวัดกระดานพวกนี้จะไม่มีใครเค้าทิ้งชอร์คไว้เลย
ไม่มีแม้แต่เศษที่ตกตามพื้น
เวลาเขียนมักจะให้เจ้าหน้าที่ของวัดเท่านั้นเป็นผู้เขียน
และเขียนแล้วก็มักจะเก็บชอร์คไว้อย่างมิดชิด
แต่เพื่อนของคุณเบิร์ดคนนึง วิ่งหายไปซักพักแล้วไปหามาได้
ซึ่งไม่รู้ไปหามาจากไหน แล้วก็เอามาเขียนเล่น เป็นชื่อจริง นามสกุลจริง
ของคนชื่อ เอก แทนที่คนชื่อเอกจะโกรธ กลับบอกว่า
' เฮ้ย !!! มรึงเขียนนามสกุลกูผิดจริงๆ มันต้องแบบนี้ '
แล้วเอกก็ไปแก้ชื่อให้ถูกด้วยการลบตัวการันต์
ด้วยความคะนองที่ยังไม่จบ เพื่อนคนนั้นก็เลยเขียนทั้งวันตาย วันเผา
เอกก็ให้ความร่วมมือด้วยการเล่นตอบ เอกบอกว่า
' โห ไม่เอา ไม่ตายวันนี้หรอก ( วันที่เพื่อนเขียน )
กูตายวันนี้ เดี๋ยววันจันทร์พวกมรึงก็ไม่มางานกู '
แล้วเอกก็เอาโทรศัพท์มาดูปฎิทินแล้วบอกต่อว่า
' เอาวันนี้ดีกว่า วันที่ 14 ส.ค. 49 แล้วอีก 7 วันก็เผาวันที่ 20 ส.ค. 49 '
ตอนนั้นก็ยังไม่มีใครคิดอะไร ต่างคิดกันว่าเป็นเรื่องขำๆ
แล้วก็ได้เขียนตามที่เอกบอกจนครบ มีทั้งชื่อ นามสกุล วันตาย วันเผา ครบถ้วน
หลังจากนั้นผ่านมาได้ซักพัก คนชื่อเอกก็โทรมาหาคุณเบิร์ด เล่าให้ฟังว่า
ช่วงนี้เค้าเหนื่อยเหลือเกิน นอนไม่ค่อยหลับเลย แล้วก็ฝันแปลกๆ บ่อยมาก
เค้าจะฝันทำนองว่า จะมีคนมาพาเค้าไปที่ไหนไม่รู้ คล้ายๆ
กับวัดที่เคยไปงานศพพ่อเพื่อน เค้าบอกว่าเค้าก็เดินตามคนๆ นั้นไป
เค้าบอกว่าเค้าได้เจอคนมากมาย
เค้าเข้าไปพูดด้วยแต่ก็ไม่มีใครคุยกับเค้าซักคน
เอกบอกว่าเอกฝันทำนองนี้หลายครั้ง คุณเบิร์ดก็บอกว่าคงทำงานเหนื่อย
วันนี้ให้มานอนที่บ้าน เดี๋ยวจะเปิดแอร์ให้นอนตอนกลางคืนเอกก็มานอน
แล้วตอนเช้าเอกก็ปลุกคุณเบิร์ดตั้งแต่ 6 โมงเช้า
ทั้งๆ ที่เอกเป็นคนขี้เซาและตื่นสายมาก ( คุณเบิร์ดบอก )
เอกเล่าให้ฟังว่าระหว่างที่นอนหลับรู้สึกเหมือนฝันว่ามี
คนมาลากเค้าออกจากเตียงไป ไปคล้ายๆ ที่เดิมแล้วก็เหมือนเดิม
คือ คุยกับใครก็ไม่มีใครคุยด้วย คราวนี้เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกไม่ดี
เค้าเลยวิ่งหนีคนที่พาเค้าไปจนตื่น
ในระหว่างที่เล่าคุณเบิร์ดถามว่าแขนไปโดนอะไรมา
( คุณเบิร์ดเหลือบไปเห็นแผลที่แขนเอก )
เอกบอกว่าก็ล้มตอนที่วิ่งหนีมาเนี้ยแหละ
และตอนวิ่งมาก็ใส่รองเท้าสีแดงของแฟนคุณเบิร์ดที่อยู่หน้าห้องไปด้วย
วิ่งจนรองเท้าขาด คุณเบิร์ดก็ยังไม่คิดอะไร นึกว่าเอกคงเพลีย
อยู่มาวันนึงกลุ่มเพื่อนคุณเบิร์ดก็ได้ไปเที่ยวกันแถวๆ รัชดา
ซึ่งในกลุ่มนั้นก็มีเอกอยู่ด้วย ซึ่งก็ได้ตกลงกันระหว่างเบิร์ดกับเอก
แล้วว่าคืนนี้เอกจะขับรถให้เบิร์ดแล้วก็จะไปนอนที่บ้านเบิร์ด
เพราะว่าเอกจะเป็นคนที่ไม่ค่อยดื่มระหว่างทางขากลับ
คุณเบิร์ดก็สังเกตเห็นว่าเอกเหมือนคนที่เหนื่อยมากๆ
ทั้งๆ ที่เวลาอยู่กับเพื่อนเอกจะเป็นคนที่เฮฮามาก
แล้วเอกก็ได้บอกว่าวันนี้เค้าจะไปนอนกับแฟนดีกว่า
เพราะเค้ารู้สึกไม่ค่อยดี เบิร์ดก็ไม่ได้ว่าอะไร
จนถึงประมาณตี 4 ในคืนเดียวกัน
ก็มีโทรศัพท์จากแฟนเอกโทรมาหาเบิร์ดมาบอกว่า
เอกล้มที่หน้าห้องตอนนี้อยู่ที่ รพ. พระราม 9
เบิร์ดก็รีบไปในทันที แต่ก็ไม่ทันแล้ว
เพราะเอกเสียแล้ว หมอบอกว่าเอกมีอาการ คือ ปอดแฟบไปข้างหนึ่ง
คือ เป็นโรคอะไรซักอย่าง แต่ที่น่าแปลก คือ เอกก็ไม่ดื่มและไม่สูบบุหรี่
แล้วที่สำคัญ วันนั้นมันคือวันที่ 13 ส.ค. 49
ก่อนวันที่เขียนในกระดานเพียง 1 วัน
แต่ตอนนั้นทุกคนก็ยังไม่คิดอะไร เพราะลืมเรื่องกระดานกันไปหมดแล้ว
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับเรื่องการตายของเอก
ก็ไม่มีใครนึกถึงเรื่องกระดาน เพราะทุกคนต่างก็ลืมไปหมด
เบิร์ดก็กำลังติดต่อกับญาติของเอก
เพราะตอนนี้พ่อแม่เอกอยู่ที่ออสเตรเลียหมด
เบิร์ดนึกขึ้นมาได้ว่าเอกมีป้าอยู่คนนึงอยู่แถวลาดพร้าว
เบิร์ดก็ได้ติดต่อไป ในระหว่างนั้นเบิร์ดก็ได้หาวัดที่จะเอาศพเอกไปตั้งด้วย
แต่ที่แปลกก็ คือ เบิร์ดหาวัดไม่ได้เลยซักวัดเดียว !!!
( เบิร์ดอยู่แถวห้วยขวาง ) วัดแถวห้วยขวางก็ไปดูมาหมด
บางวัดเบิร์ดก็สนิทกับเจ้าอาวาส แต่ก็ยังไม่ได้ เต็มทุกวัน
ในระหว่างที่เบิร์ดกำลังเครียดอยู่ ก็มีโทรศัพท์โทรมาจากป้าเอก
บอกว่าหาวัดได้แล้ว โดยเพื่อนของป้าเค้าหาให้ โ ดยใช้เส้นของเพื่อนป้า
เบิร์ดก็ดีใจที่หาวัดได้ ก็ถามว่าวัดไหน และที่ป้าบอกมาก็คือ
วัดเดียวกันกับพ่อเพื่อนที่ตาย !!!!
และที่สำคัญศาลาเดียวกัน !!!!
( ศาลาที่ไปเขียนกระดานเล่น ) ตอนนี้ทุกคนเริ่มคิดถึงเรื่องกระดานแล้ว
เพราะอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ เพื่อนทุกคนก็มางานศพของเอก
ก็ได้มานั่งคุยกันถึงเรื่องของกระดาน แล้วก็มีการกำหนดวันเผาของเอก
ซึ่งก็เป็นวันที่ 20 ส.ค. 49 ( วันที่เอกกำหนดไว้ ) ตรงกับที่เขียนไว้เป๊ะ !!
เบิร์ดกับเพื่อนๆ ก็ได้มีการนำดวงของเอกไปดูหมอมากหลายที่
และแทบทุกที่ก็จะบอกคล้ายๆกัน คือ เอกยังไม่ตาย !!!
แต่ช่วงนี้จะต้องอยู่อย่างลำบาก จะทำอะไรก็ไม่ขึ้น
ในระหว่างนั้นเบิร์ดเล่าว่า เอกมาเข้าฝันบ่อยมาก
บางทีก็มาเข้าฝันให้เพื่อนที่ยืมเงินเอาเงินมาคืน
เอากางเกงยีนส์มาคืน บางทียามที่บริษัทเอกก็เห็นเอกทำงานจนถึง 4 ทุ่ม
ทั้งๆ ที่เอกเป็นคนเช้าชามเย็นชาม คือ กลับ 5 โมงเป๊ะทุกที
และแฟนเบิร์ดก็ถามว่า เบิร์ดเอารองเท้าสีแดงให้ใครใส่ไป
ทำไมรองเท้าถึงขาด ( ที่เอกเคยเล่าให้ ฟังว่าใส่วิ่งหนีในความฝัน )
เคยมีพระให้ความเห็นเรื่องนี้ว่า
เอกอาจจะยังไม่ถึงที่ตาย แต่มาเขียนให้ตัวเองตาย
ก็เลยยังไม่ได้ไปไหน ต้องชดใช้กรรมให้หมดก่อน
หรือถ้าอยากให้เอกไปดี ก็ต้องใช้กุศลแรง
คือการบวช เบิร์ดกับเพื่อนๆ ก็ได้รวมตัวกันลาพักร้อน
แล้วก็บวชให้เอกจนทุกวันนี้ก็มีบ้างที่เอกมาเข้าฝัน
แต่ก็น้อยกว่าเมื่อก่อนแล้ว ...
