คนเราคิดที่จะอยู่ด้วยกันแล้วนั้นต้องมีความไว้เนื้อเชื่อใจกัน อย่ามีความระแวงกัน เพราะการระแวงนั้นคนที่ระแวงก็จะไม่มีความสุขก็จะต้องนั่งคิดอยู่ตลอดเวลาว่าคนรักของตัวเองอยู่ทีไหน ทำอะไร กับใครบ้าง ส่วนคนที่ถูกระแวงก็รู้สึกอึดอัดทำอะไรไม่ถูก เกรงว่าจะถูกกล่าวหา เกรงว่าจะถูกเข้าใจผิด ในที่สุดคนที่ถูกระแวงตลอดเวลานั้นก็จะรู้สึกว่า หงุดหงิด รำคาญใจและบางคนก็อาจจะตกบันไดพลอยโจนไปเลย ก็คือว่าเมื่อถูกกล่าวหามากๆ ไม่ได้รับความไว้วางใจก็เลยทำไปเลยเหมือนอย่างที่ถูกกล่าวหา เข้าทำนองเนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง เรื่องอะไรจะเอากระดูกมาแขวนคอ ก็เลยเอาเนื้อมากิน เอาหนังมารองนั่งให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

      การที่จะเป็นคู่ครองกับใครนั้นเราต้องเลือกแล้วพิจารณาแล้ว และการที่เราเลือกเค้าแล้วพิจารณาเค้าแล้วเราก็ควรจะไว้วางใจเค้า แต่ที่สำคัญตัวเราเองนั้นก็ต้องทำตัวเราให้คนอื่นไว้ใจเราด้วย บางครั้งการที่เราไม่ได้รับความไว้วางใจ อาจไม่ได้เกิดขึ้นจากเขาข้างเดียวแต่อาจจะเกิดขึ้นจากตัวเราที่ทำตัวไม่น่าไว้วางใจในอดีตที่ผ่านมา จึงทำให้เขาระแวงเราตลอดไปและเมื่อเป็นเช่นนั้นเราและเขาต่างก็ไม่มีความสุข

       การที่เรารักกันนั้นจะต้องมีความจริงใจต่อกัน พูดความจริงกันอย่าได้ปิดบังและอย่าได้โกหกต่อกัน การที่คนเราอยู่ด้วยกันแล้ว พูดความจริง 9 เรื่องแต่โกหกเพียง 1 เรื่อง และถ้าหากว่าเรื่องนั้นจับได้ เราอย่าแปลกใจถ้าหากเขาจะเริ่มย้อนกลับไปสงสัย 9 เรื่องที่เค้าเคยเชื่อเรามาก่อน ดังนั้นถ้าหากจะอยู่ด้วยกันแล้วอย่าโกหกกันเลย มีอะไรก็พูดจากันดีๆ มีอะไรก็อธิบายกัน มีความจริงใจต่อกันเพื่อให้ทั้งสองฝ่ายสบายใจว่าทุกถ้อยคำที่ได้ยินจากปากของคนที่ตนรักจะเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น ไม่ต้องมานั่งพินิจพิจารณาว่าเรื่องไหนเท็จ เรื่องไหนจริง เราก็ไม่มีเวลาที่จะดูแลต้นรักให้เจริญเติบโตงอกงาม