2. คุณมีเวลาเดินทางเปิดโลกทัศน์
      
       เตรียมนึกถึงสมัยทำงานกันได้เลย ตอนนั้นแม้จะอยากไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ แต่ก็ไม่เคยมีเวลาไป มาวันนี้ เข้าสู่วัยชราแล้ว โดยมากคุณก็ไม่ต้องทำงานประจำกันแล้ว หลายคนอาจมีเงินบำนาญ หรือเงินก้อนที่ได้รับจากบริษัทหลังลาออกไว้ใช้จ่าย (ถ้าองค์กรไหนไม่มีสวัสดิการนี้ก็ไม่ต้องน้อยใจ สะสมด้วยตัวเองก็ได้ค่ะ) และคุณสามารถใช้เวลาที่เหลือนี้เดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ ที่ไม่เคยไปเหล่านั้นได้สบาย ๆ เลย
      

       3. คุณทำประโยชน์ให้สังคมได้มากขึ้น
      
       คุณอาจนำประสบการณ์ ความรู้ที่สั่งสมมาส่งต่อให้เด็ก ๆ ในยุคต่อไป เช่น หากคุณเคยเล่นฟุตบอลเก่ง คุณอาจมาเป็นโค้ชฟุตบอลให้กับโรงเรียนเล็ก ๆ ข้างบ้าน ซึ่งเราเชื่อว่าการทำเช่นนั้น หากเป็นคนในวัยทำงาน โดยมากพวกเขายังต้องการค่าตอบแทน แต่ในวัยชรา เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญมากเท่ารอยยิ้มของเด็ก และความรู้สึกดีที่ได้ทำประโยชน์ให้สังคมอีกแล้วค่ะ
      
       4. คุณจะได้ดูแลสุขภาพตนเองมากขึ้น
      
       เราเชื่อว่า คุณพ่อคุณแม่ต้องจำได้ถึงสมัยที่ทำงานตัวเป็นเกลียวหาเงินเลี้ยงลูกกันได้ทุกคน ตอนนั้น คุณอาจต้องประหยัด เก็บเงินไว้เพื่ออนาคตของลูกและครอบครัว อาหารการกินอาจไม่ได้ใส่ใจมากนัก คิดว่าอะไรรับประทานได้ก็รับประทานไปก่อน แต่ถ้าเข้าสู่วัยชรา คุณพ่อคุณแม่ก็น่าจะได้รับสิทธิในการเลือกอาหารการกินที่มีประโยชน์ และดูแลตัวเองเรื่องสุขภาพให้ดีเอาไว้ก่อน ส่วนหนึ่งก็เพราะประเด็นเรื่อง "เวลา" ที่คุณได้รับมากขึ้น ทำให้คุณสามารถพิจารณาอาหารต่าง ๆ ได้ก่อนจะตัดสินใจซื้อ หรือรับประทานเข้าไป
      

       5. คุณจะมีเวลาทบทวนสิ่งต่าง ๆ ในชีวิต
      
       ในชีวิตคนทุกคน โดยเฉพาะในช่วงวัยทำงาน ทุกคนต่างก็หวังได้ก้าวหน้าในหน้าที่การงานกันทั้งสิ้น แต่ยิ่งทำงานหนักเท่าใด ความเครียดก็ยิ่งถาโถม จนทำให้บางคนก็อดไม่ได้ที่จะทำร้ายคนอื่นไปด้วย หรือบางคนถึงกับใช้เกมสกปรกเพื่อขจัดคนที่ตนไม่ชอบ - คนที่คอยขัดขวางการงานให้พ้นหูพ้นตา ซึ่งสิ่งที่กระทำลงไปนั้น บางทีก็ไม่มีเวลากลับมาคิดทบทวนว่าถูกหรือไม่ถูก ควรหรือไม่ควร แถมบางคนอาจรู้สึกสะใจที่คนที่ตนเองไม่ชอบต้องกระเด็นออกจากองค์กรไปก็มี รวมทั้งอาจไม่ได้เสียใจ หรือสำนึกผิดในสิ่งที่ทำนั้นแต่อย่างใด ช่วงวัยชราเป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาดี ๆ ที่คุณจะได้มีเวลานั่งพิจารณาสิ่งที่คุณทำลงไปตลอดทั้งชีวิต ว่ามีดีมากพอที่จะทำให้คุณตายอย่างหมดห่วงหรือไม่นั่นเอง
      
       อย่างไรก็ดี ความสุขในวัยชราอาจหายวับไปกับตา หากคุณยังพกสัมภาระที่ชื่อ "พฤติกรรมทำลายความสุข" เหล่านี้เอาไว้ ได้แก่
      
       - จู้จี้ขี้บ่น อาจเป็นพฤติกรรมที่ทำจนติดเป็นนิสัยของคนเป็นพ่อแม่ ที่เห็นลูกเป็นเด็กอยู่เสมอ แต่บางครั้งอาจต้องทำใจและมองลูกอย่างคนที่เป็นผู้ใหญ่แล้วบ้าง และลดการจู้จี้ขี้บ่น รวมถึงการเข้าไปชี้นำชีวิตลูกลงให้มาก เปลี่ยนเป็นการเข้าใจ - ให้กำลังใจแทน เพราะบ่นไปคุณก็ไม่มีความสุข ลูกก็ไม่มีความสุข ความสัมพันธ์ก็พลอยแย่ลงแทนที่จะได้ใช้เวลาที่เหลือไม่มากนี้รักกันให้มากขึ้น
      
       - เข้าไปยุ่งกับครอบครัวของลูก แม้จะเป็นความหวังดีของพ่อแม่ แต่บางทีก็ต้องพิจารณาก่อนว่า ลูกและครอบครัวของเขาพร้อมจะรับไหม หรือพร้อมจะรับในรูปแบบใด เพราะเราคงเคยได้ยินกรณีพิพาทกันอยู่บ่อย ๆ ที่พ่อแม่เข้าไปยุ่มย่ามในชีวิตครอบครัวของลูกจนเกิดการทะเลาะกันใหญ่โต ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วอาจเป็นเพียงการสื่อสารที่ผิดพลาด หรือไม่เข้าใจจุดประสงค์ของกันและกัน