ฉันเริ่มสงสัยหัวใจตัวเอง
ในวันที่เธอเดินกลับเข้ามา
...อย่างเพื่อนเก่า
ทำตัวเหมือนเดิม...
คล้ายเมื่อครั้งยังความสัมพันธ์ไม่เกินเลย

แต่ที่ฉันสงสัย...
ตกลงนี่หัวใจฉันลืมเธอไปแล้ว
อย่างที่บอกใครต่อใครเขาจริงหรือ

เพราะตั้งแต่เราแยกกัน
ไม่สิ...เธอทิ้งฉันไปด้วยเหตุผลของความไม่แน่ใจ
ฉันก็อาจไม่ได้ทำตัวดีกับเธอนัก
เพราะไม่เข้าใจ...ในเหตุผลที่เธอบอกกัน
ซ้ำร้าย...มีใครบางคนผ่านเข้ามาในชีวิต

และฉันก็รับเขาเข้ามา...เพราะอยากลืมเธอ
เชื่ออย่างยิ่งว่าเป็นอย่างนั้น
เพราะฉันบอกทุกคนรอบตัวไปว่า
ลืมเธอไปแล้ว...
แต่มันไม่ใช่เลย...ในความเป็นจริง
สิ่งที่รู้อยู่แก่ใจคนเดียว
คือฉันไม่เคยลืมเธอ...

ยิ่งเธอกลับมาเหมือนเดิมยิ่งแน่ใจ
ว่าใจฉันไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
หากใจเธอคงเปลี่ยนไปแล้ว
มันคงถอยกลับไป...เป็นแค่เพื่อน
นี่ฉันควรทำอย่างไร

ใจฉันอยู่กับคนหนึ่ง...แต่ตัวอยู่กับคนหนึ่ง
สมองบอกให้ฉันเลือกคนที่ยอมทุ่มเทและรักฉัน
แต่ใจอยากให้กลับไปอยู่กับเธอเท่านั้น
ฉันจึงสับสนในตัวเองอยู่ทุกวัน
ฉันหลอกเขา...หลอกเธอ
หลอกใครต่อใคร...หลอกตัวเอง

หากมองในเหตุผล...
ทำไมฉันจะต้องทิ้งเขากลับไปหาเธอ
ในเมื่อเขาดีและทุ่มเทให้ฉัน
แต่สำหรับเธอ...ฉันไม่อาจรู้

หากมองในแง่ความรัก...
ทำไมฉันจะต้องอยู่กับเขา
ให้เขาต้องเจ็บปวดหากต้องรู้ในภายหลัง
ว่าฉันเห็นเขาเป็นเพียงใคร...ที่ผ่านเข้ามา
และที่สำคัญ...หัวใจฉันอยู่กับเธอตลอดมา

ฉันไม่อยากทำร้ายใคร
แต่ก็ไม่อยากทำร้ายตัวเอง
มั่นใจด้วยซ้ำว่าเรื่องนี้ไม่มีทางออก
ที่ดีสำหรับทุกฝ่าย
ไม่ว่าจะเป็นฉัน...เธอ...หรือเขา

แต่...ไม่ว่าอย่างไรฉันคงต้องหาทางออกสักทาง
วันนี้ฉันจึงตัดสินใจจะไปอยู่กับเขา
สักวันหัวใจมันคงลืมเธอไปเอง
แต่ไม่รู้เธอจะโกรธฉันไหม
ถ้าฉันจะบอกว่าฉันกำลังสงสัยตัวเองอีกครั้ง
นี่...ฉันหลอกตัวเองอีกครั้งหรือเปล่า
ว่าฉัน...ตัดสินใจได้เด็ดขาดแล้วจริง ๆ