ภัยสังคม คุณมีความเห็นว่าอย่างไร

ภัยสังคม คุณมีความเห็นว่าอย่างไร
<br> <br> <br> <br> <br> >คนที่คุณอาจรู้จัก <br> >>เรื่องของคนใกล้ตัวที่คุณอาจรู้จัก > ...นายธนกร รักษิดานภัส (อ๋อง) <br> >>e-mail : aong_<a href=mailto:2500@hotmail.com>2500@hotmail.com</a>(089-1954635)พนักงานสายงานประเมิน <br> >>บริษัท สยามพิธิวัฒน์ จำกัด (076-355583) และเป็นบริษัทในเครือ <br> >>ธนาคารไทยพาณิชย์(ภูเก็ต)ฉันคือผู้หญิง 1 คน <br> >> >ที่ตกเป็นเหยื่อของผู้ชายคนนี้ และไม่อยากให้ใครต้องมาเสียใจ <br> >> >และต้องตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉัน <br> >> >ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคนที่ไม่รับผิดชอบและเห็นแก่ตัวยังทำงานอยู่ในองค์กรใหญ่ <br> >>ๆ >ได้อย่างไร เขาเอาเรื่องของฉันไปเล่าให้ใครต่อใครฟัง <br> >>มันทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ >ลองคิดตามดูแล้วคุณผู้ชายทั้งหลายอย่าทำ > <br> >>เรื่องมีอยู่ว่า และเขาเราต่างคบกัน <br> >> >และฉันก็คิดว่าเวลาที่ผ่านมามันก็พอสมควรที่จะทำให้ฉันปักใจเลือกที่จะอยู่กับเขา <br> >> > แต่ที่จริงแล้วกลับตรงกันข้าม ระยะเวลาที่เราคบกันมาหลายปี <br> >>ฉันมีความสุขมาก > เขาเป็นคนดีในสายตาฉันเสมอ <br> >> >ฉันคิดเสมอว่าฉันเป็นคนที่โชคดีที่สุดและมีความสุขที่สุด <br> >>แต่แล้ววันนึง >ความจริงก็ปรากฏ เวลาผ่านไป 4 ปี <br> >>ฉันเองเริ่มยิ่งถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ <br> >> >จนในที่สุดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น <br> >>ในขณะที่เขาพยายามตีตัวออกห่าง >ฉันท้อง ฉันเองสับสนมาก <br> >>แต่ฉันก็ได้แต่พยายามทำใจ >ถึงอย่างไรเขาก็คงไม่ใช่คู่ของฉัน <br> >> >ต่อให้ฉันมีลูกก็ไม่สามารถจะเหนี่ยวรั้งเขาให้อยู่กับฉันได้ <br> >> >ตอนแรกฉันตัดสินใจจะไม่บอกเขา <br> >>แต่ฉันเป็นผู้หญิงค่อนข้างมีคนนับหน้าถือตามาก >เป็นที่รู้จักของสังคม <br> >>ฉันท้องโดยไม่ได้แต่ง ฉันจะบอกกับคนอื่นว่าอะไร <br> >> >ฉันต้องเป็นแบบอย่างให้คนทั่วไปฉันจะทำยังไง <br> >>สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจบอกเขา >เมื่อเขารู้เรื่อง <br> >>เขาพยายามทำดีกับฉันทุกอย่าง คอยดูแล แนะนำ ให้กำลังใจ >ให้ฉันสู้ <br> >>และอย่าเครียด ให้คำแนะนำที่ดีกับฉันตลอด <br> >> >แต่แล้วสิ่งที่เขาทำก็เป็นการเสแสร้ง <br> >> >คุณว่ามั้ยคะว่าดูเขาช่างเป็นคนดีซะเหลือเกิน แต่แล้วกลับไม่ใช่ <br> >> >เขาพยายามทำดี เพื่อให้ฉันเอาเด็กออก ฉันก็เชื่อเขานะ <br> >> >ฉันทำได้ทุกอย่างแหละคะ ในเมื่อเขาดีกับฉันขนาดนี้ <br> >> >แต่ฉันก็มีข้อแม้กับเขานิดเดียวเท่านั้น <br> >> >คือเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยฉันรู้ตัวว่าฉันจะไม่แข็งแรง ทั้งกายและใจ <br> >> >ขอร้องเขาว่าให้เขาช่วยดูแลฉัน จนร่างกายของฉันหายดี <br> >> >และฉันก็ไม่คิดต้องการเรียกร้องอะไรทั้งนั้นถ้าเรายังมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน <br> >> >ถึงเลิกกันก็จะเหลือความทรงจำที่ดี ๆ <br> >>คุณคิดว่าเขาจะทำตามที่ฉันขอร้องมั้ยคะ <br> >> >เดี๋ยวค่อยอ่านคำตอบแล้วกันนะคะ <br> >> >วันที่ฉันต้องไปฉันยอมเดินทางคนเดียวใช้เงินเก็บที่ฉันมี <br> >> >หวังเอาไว้ว่าจะใช้สำหรับการเรียนต่อโทในอนาคตอันใกล้ <br> >> >ฉันคิดว่าถ้าให้เขาไปด้วย <br> >>อาจจะกระทบกระเทือนต่อหน้าที่การงานที่เขาอยู่ก็ได้ > <br> >>และระหว่างเดินทางสภาพจิตใจของฉันก็แย่มาก <br> >>จนบางทีแทบไม่อยากจะหายใจด้วยซ้ำ >เวลาดูผ่านไปช้าเหลือเกิน <br> >>ทรมานเหลือเกิน และฉันก็ไม่อยากจะนึกถึงตอนนั้นอีก <br> >> >ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันบ้างและทุกอย่างก็เรียบร้อย <br> >> >ฉันต้องพาร่างที่แสนจะบอบช้ำกลับมา เมื่อฉันกลับมาฉันก็ได้คำตอบ <br> >> >เขาไม่เคยมาดูแลฉันเลย ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น <br> >> >เขาคิดเสมอว่าเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็เท่ากับเขาหมดภาระ <br> >>และได้เป็นอิสระ >เมื่อฉันกลับมาฉันก็ไม่สบายมาตลอด ปวดท้องเป็นประจำ <br> >> >ฉันเข้าใจดีว่ามันอาจจะเป็นกรรมของฉัน มาวันนึง ฉันไม่สบายมาก <br> >> >ฉันตัดสินใจไปหาหมอ ฉันโทรหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา <br> >> >แต่แล้วก้ได้รับคำตอบว่า ไม่ อาย ให้ไปเอง <br> >>ฉันก็กระเสือกกระสนพยุงตัวเอง >ไปหาหมอ <br> >>เมื่อไปหาหมอก็ไม่สามารถบอกกับหมดได้ว่าฉันไปทำอะไรมา ถึงได้ปวดท้อง <br> >> >ฉันได้แต่ยาบรรเทาตามอาการ <br> >> >จนในที่สุดฉันก็ต้องทนอยู่กับอาการปวดท้องอย่างเรื้อรังมาตลอด <br> >>เขาก็ยังเฉย >จนฉันเองเข้าใจว่า ถ้าฉันตายไป <br> >>คงจะไม่ต้องทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้ >และถ้าไม่มีฉันซักคน <br> >>เขาจะได้อิสระซักที >และในที่สุดฉันป่วยทั้งกายและใจในเวลาเดียวกัน <br> >> >ฉันเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายให้พ้นเหมือนกัน และพยายามอยู่หลายครั้ง <br> >>แต่ไม่สำเร็จ > <br> >> >พระผู้เป็นเจ้าคงเห็นว่าฉันยังต้องรับกรรมที่ฉันทำลายชีวิตคนอยู่บนโลกใบนี้เป็นแน่ในขณะที่ฉันทุกข์แสนสาหัส <br> >> > ซึ่งเขากลับตรงกันข้ามวัน ๆ เขากิน ดื่ม เที่ยว <br> >>และคบคนโน้นทีคนนี้ที >หาความสุขใส่ตัวไปวัน ๆ <br> >>มีเงินเพื่อสนองความต้องการทางร่างกายของตัวเอง >ฉันถามก็เฉย <br> >>ฉันให้ช่วย ก็เฉย ถึงฉันตายเขาก็คงเฉย >และความอดทนของฉันก็ถึงขีดสุด <br> >>ฉันตัดสินใจบอกพ่อกับแม่เขา เพราะที่ผ่านมา <br> >> >เขาไม่เคยกระตือรือร้นที่จะให้ความช่วยเหลือฉันเลย <br> >> >ฉันรู้ว่าการบอกหรือเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นรับรู้ <br> >>ก็เท่ากับการประจานตัวเอง >แต่ฉันสับสน และคิดว่าไม่มีทางเลือก <br> >>เมื่อพ่อกับแม่ของเขารู้เรื่อง >พ่อกับแม่เขาดีกับฉันมาก ถามไถ่ ดูแล <br> >>เหมือนกับเขาอยากจะทำดีแทนลูกชายเขา >ฉันรู้สึกอบอุ่น <br> >>และเสียใจในเวลาเดียวกัน <br> >> >ฉันไม่สมควรให้คนแก่ต้องมารับรุ้เรื่องราวเลวทรามแบบนี้ให้ท่านไม่สบายใจเลย <br> >> >คนที่ควรจะรักษาฉันให้หาย ควรจะเป็นเขาไม่ใช่พ่อแม่เขา <br> >> >กรรมใดใครก่อคนนั้นก็ต้องรับกรรม ไม่ใช่พ่อแม่ต้องรับกรรมแทน <br> >> >เขาคงคิดมั้งคะว่าที่เขาทำตัวแบบนี้ก็เพราะถูกสอนมาแบบนี้ <br> >> >ก็เป็นหน้าที่ของพ่อและแม่ ที่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่สอนมา <br> >> >และเหมือนกับเวรกรรมมันตามทันฉัน <br> >> >ฉันต้องจ่ายค่าหมอค่ายาเป็นจำนวนที่สูงพอสมควร <br> >>และต้องไปตามนัดอยู่ตลอด >ฉันต้องเป็นหนี้เป็นสินคนอื่นไปทั่ว <br> >>และไม่นานฉันก็ต้องใช้เงินด่วน >แต่ฉันขอไม่บอกว่าฉันเอาไปทำอะไร <br> >>ฉันยืมใครก็ไม่ได้ ฉันต้องบากหน้าโทรไปหาเขา > ขอความช่วยเหลือจากเขา <br> >>ประโยคแรกได้รับคำตอบว่า ไม่ได้ ไม่มี >ฉันก็ไม่เข้าใจคะ <br> >>ว่าตอนนี้ไม่มี เกิดฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่จริง ๆ <br> >> >คงไม่มีแม้แต่ค่าทำศพเป็นแน่ ไม่นานฉันก็ได้รับรู้อีกว่า <br> >> >เขาเอาเรื่องของฉันไปเล่าให้คนอื่น ๆ ฟังเหมือนกับเป็นเรื่องตลก <br> >> >คงนึกสมน้ำหน้าที่ฉันคนนี้มันโง่ตามเขาไม่ทันเอง ทุกอย่างเปลี่ยนไป <br> >> >ฉันไม่รู้ว่าเขาไปเล่าให้คนอื่นฟังว่าอะไร แต่ตอนนี้ <br> >>มีแต่คนดูถูกฉัน >หาว่าฉันทำตัวไม่ดี จ้องแต่จะจับผู้ชายมีเงิน <br> >>หวังรวยทางลัดอยู่ไม่สมจน >คุณรู้มั้ยคะ มันยิ่งทำให้ฉันเกลียด แค้น <br> >>คนคนนี้ไปใหญ่ >ทำไมต้องทำร้ายผู้หญิงตัวคนเดียว <br> >>ที่ไม่มีทางจะสู้ใครเขาได้เลย <br> >> >แค่เจ็บป่วยทางกายก็ทำให้ฉันท้อแท้มากเหลือเกิน <br> >> >เขายังมาซ้ำให้ฉันยิ่งเจ็บทางใจเข้าไปอีก <br> >> >ตัวฉันและน้องฉันต่างต้องเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้าง <br> >>หาว่าไม่ดีสารพัด >ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้เขา ถึงต้องมาดูถูก <br> >>ถึงฉันจน ฉันก็เป็นคน >ยิ่งฉันเงียบเขาก็ยิ่งได้ใจ และพยายามเหยียบฉัน <br> >> >พยายามทำให้กลายเป็นคนไม่มีค่าในสายตาคนอื่น > <br> >>นี่แหละคะคือสาเหตุที่ฉันต้องออกมาพูดบ้าง ถ้าใครรู้จักคนคนนี้ <br> >> >กรุณาบอกเขาด้วย หยุดซะทีเถอะ ฉันเหนื่อย <br> >> >แค่นี้ฉันก็ไม่มีหน้าจะไปพบใครแล้ว อย่าให้ใครต้องมาสมเพทฉันอีกเลย <br> >> >ใครจะว่าฉันไม่เป็นไร อย่าว่าแม่ ว่าน้องฉัน เขาไม่เกี่ยว <br> >> >อย่ามาด่าให้ร้ายกันอีกเลย <br> >> >ใครไม่ตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉันไม่เข้าใจหรอกว่ามันหนักหนาขนาดไหน <br> >>อย่าได้มีใคร > ต้องโชคร้ายเพราะคนคนนี้อีกเลย <br> >>ชาติที่แล้วฉันคงเป็นหนี้ >และสร้างเวรสร้างกรรมกับเขามาเยอะ <br> >>ฉันเลยต้องมาชดใช้ในชาตินี้ >แต่ขอเจ็บแค่ชาติเดียวก็พอ <br> >>คุณผู้หญิงกรุณาอ่านและเก็บเป็นข้อคิด >คุณผู้ชายอ่านแล้ว <br> >>ก็อย่าได้สร้างเวรกรรมกับใครให้เป็นเหมือนฉัน >เพราะกรรมเรามองไม่เห็น <br> >>แต่มันตามทันเราได้เสมอ.... <br> > <br> <br> 2 Jul 2007 \| Post by : toonton

>คนที่คุณอาจรู้จัก 
>>เรื่องของคนใกล้ตัวที่คุณอาจรู้จัก > ...นายธนกร รักษิดานภัส (อ๋อง) 
>>e-mail : aong_<a href=mailto:2500@hotmail.com>2500@hotmail.com</a>(089-1954635)พนักงานสายงานประเมิน 
>>บริษัท สยามพิธิวัฒน์ จำกัด (076-355583) และเป็นบริษัทในเครือ 
>>ธนาคารไทยพาณิชย์(ภูเก็ต)ฉันคือผู้หญิง 1 คน 
>> >ที่ตกเป็นเหยื่อของผู้ชายคนนี้ และไม่อยากให้ใครต้องมาเสียใจ 
>> >และต้องตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉัน 
>> >ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคนที่ไม่รับผิดชอบและเห็นแก่ตัวยังทำงานอยู่ในองค์กรใหญ่ 
>>ๆ >ได้อย่างไร เขาเอาเรื่องของฉันไปเล่าให้ใครต่อใครฟัง 
>>มันทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ >ลองคิดตามดูแล้วคุณผู้ชายทั้งหลายอย่าทำ > 
>>เรื่องมีอยู่ว่า และเขาเราต่างคบกัน 
>> >และฉันก็คิดว่าเวลาที่ผ่านมามันก็พอสมควรที่จะทำให้ฉันปักใจเลือกที่จะอยู่กับเขา 
>> > แต่ที่จริงแล้วกลับตรงกันข้าม ระยะเวลาที่เราคบกันมาหลายปี 
>>ฉันมีความสุขมาก > เขาเป็นคนดีในสายตาฉันเสมอ 
>> >ฉันคิดเสมอว่าฉันเป็นคนที่โชคดีที่สุดและมีความสุขที่สุด 
>>แต่แล้ววันนึง >ความจริงก็ปรากฏ เวลาผ่านไป 4 ปี 
>>ฉันเองเริ่มยิ่งถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ 
>> >จนในที่สุดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น 
>>ในขณะที่เขาพยายามตีตัวออกห่าง >ฉันท้อง ฉันเองสับสนมาก 
>>แต่ฉันก็ได้แต่พยายามทำใจ >ถึงอย่างไรเขาก็คงไม่ใช่คู่ของฉัน 
>> >ต่อให้ฉันมีลูกก็ไม่สามารถจะเหนี่ยวรั้งเขาให้อยู่กับฉันได้ 
>> >ตอนแรกฉันตัดสินใจจะไม่บอกเขา 
>>แต่ฉันเป็นผู้หญิงค่อนข้างมีคนนับหน้าถือตามาก >เป็นที่รู้จักของสังคม 
>>ฉันท้องโดยไม่ได้แต่ง ฉันจะบอกกับคนอื่นว่าอะไร 
>> >ฉันต้องเป็นแบบอย่างให้คนทั่วไปฉันจะทำยังไง 
>>สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจบอกเขา >เมื่อเขารู้เรื่อง 
>>เขาพยายามทำดีกับฉันทุกอย่าง คอยดูแล แนะนำ ให้กำลังใจ >ให้ฉันสู้ 
>>และอย่าเครียด ให้คำแนะนำที่ดีกับฉันตลอด 
>> >แต่แล้วสิ่งที่เขาทำก็เป็นการเสแสร้ง 
>> >คุณว่ามั้ยคะว่าดูเขาช่างเป็นคนดีซะเหลือเกิน แต่แล้วกลับไม่ใช่ 
>> >เขาพยายามทำดี เพื่อให้ฉันเอาเด็กออก ฉันก็เชื่อเขานะ 
>> >ฉันทำได้ทุกอย่างแหละคะ ในเมื่อเขาดีกับฉันขนาดนี้ 
>> >แต่ฉันก็มีข้อแม้กับเขานิดเดียวเท่านั้น 
>> >คือเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยฉันรู้ตัวว่าฉันจะไม่แข็งแรง ทั้งกายและใจ 
>> >ขอร้องเขาว่าให้เขาช่วยดูแลฉัน จนร่างกายของฉันหายดี 
>> >และฉันก็ไม่คิดต้องการเรียกร้องอะไรทั้งนั้นถ้าเรายังมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน 
>> >ถึงเลิกกันก็จะเหลือความทรงจำที่ดี ๆ 
>>คุณคิดว่าเขาจะทำตามที่ฉันขอร้องมั้ยคะ 
>> >เดี๋ยวค่อยอ่านคำตอบแล้วกันนะคะ 
>> >วันที่ฉันต้องไปฉันยอมเดินทางคนเดียวใช้เงินเก็บที่ฉันมี 
>> >หวังเอาไว้ว่าจะใช้สำหรับการเรียนต่อโทในอนาคตอันใกล้ 
>> >ฉันคิดว่าถ้าให้เขาไปด้วย 
>>อาจจะกระทบกระเทือนต่อหน้าที่การงานที่เขาอยู่ก็ได้ > 
>>และระหว่างเดินทางสภาพจิตใจของฉันก็แย่มาก 
>>จนบางทีแทบไม่อยากจะหายใจด้วยซ้ำ >เวลาดูผ่านไปช้าเหลือเกิน 
>>ทรมานเหลือเกิน และฉันก็ไม่อยากจะนึกถึงตอนนั้นอีก 
>> >ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันบ้างและทุกอย่างก็เรียบร้อย 
>> >ฉันต้องพาร่างที่แสนจะบอบช้ำกลับมา เมื่อฉันกลับมาฉันก็ได้คำตอบ 
>> >เขาไม่เคยมาดูแลฉันเลย ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น 
>> >เขาคิดเสมอว่าเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็เท่ากับเขาหมดภาระ 
>>และได้เป็นอิสระ >เมื่อฉันกลับมาฉันก็ไม่สบายมาตลอด ปวดท้องเป็นประจำ 
>> >ฉันเข้าใจดีว่ามันอาจจะเป็นกรรมของฉัน มาวันนึง ฉันไม่สบายมาก 
>> >ฉันตัดสินใจไปหาหมอ ฉันโทรหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา 
>> >แต่แล้วก้ได้รับคำตอบว่า ไม่ อาย ให้ไปเอง 
>>ฉันก็กระเสือกกระสนพยุงตัวเอง >ไปหาหมอ 
>>เมื่อไปหาหมอก็ไม่สามารถบอกกับหมดได้ว่าฉันไปทำอะไรมา ถึงได้ปวดท้อง 
>> >ฉันได้แต่ยาบรรเทาตามอาการ 
>> >จนในที่สุดฉันก็ต้องทนอยู่กับอาการปวดท้องอย่างเรื้อรังมาตลอด 
>>เขาก็ยังเฉย >จนฉันเองเข้าใจว่า ถ้าฉันตายไป 
>>คงจะไม่ต้องทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้ >และถ้าไม่มีฉันซักคน 
>>เขาจะได้อิสระซักที >และในที่สุดฉันป่วยทั้งกายและใจในเวลาเดียวกัน 
>> >ฉันเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายให้พ้นเหมือนกัน และพยายามอยู่หลายครั้ง 
>>แต่ไม่สำเร็จ > 
>> >พระผู้เป็นเจ้าคงเห็นว่าฉันยังต้องรับกรรมที่ฉันทำลายชีวิตคนอยู่บนโลกใบนี้เป็นแน่ในขณะที่ฉันทุกข์แสนสาหัส 
>> > ซึ่งเขากลับตรงกันข้ามวัน ๆ เขากิน ดื่ม เที่ยว 
>>และคบคนโน้นทีคนนี้ที >หาความสุขใส่ตัวไปวัน ๆ 
>>มีเงินเพื่อสนองความต้องการทางร่างกายของตัวเอง >ฉันถามก็เฉย 
>>ฉันให้ช่วย ก็เฉย ถึงฉันตายเขาก็คงเฉย >และความอดทนของฉันก็ถึงขีดสุด 
>>ฉันตัดสินใจบอกพ่อกับแม่เขา เพราะที่ผ่านมา 
>> >เขาไม่เคยกระตือรือร้นที่จะให้ความช่วยเหลือฉันเลย 
>> >ฉันรู้ว่าการบอกหรือเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นรับรู้ 
>>ก็เท่ากับการประจานตัวเอง >แต่ฉันสับสน และคิดว่าไม่มีทางเลือก 
>>เมื่อพ่อกับแม่ของเขารู้เรื่อง >พ่อกับแม่เขาดีกับฉันมาก ถามไถ่ ดูแล 
>>เหมือนกับเขาอยากจะทำดีแทนลูกชายเขา >ฉันรู้สึกอบอุ่น 
>>และเสียใจในเวลาเดียวกัน 
>> >ฉันไม่สมควรให้คนแก่ต้องมารับรุ้เรื่องราวเลวทรามแบบนี้ให้ท่านไม่สบายใจเลย 
>> >คนที่ควรจะรักษาฉันให้หาย ควรจะเป็นเขาไม่ใช่พ่อแม่เขา 
>> >กรรมใดใครก่อคนนั้นก็ต้องรับกรรม ไม่ใช่พ่อแม่ต้องรับกรรมแทน 
>> >เขาคงคิดมั้งคะว่าที่เขาทำตัวแบบนี้ก็เพราะถูกสอนมาแบบนี้ 
>> >ก็เป็นหน้าที่ของพ่อและแม่ ที่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่สอนมา 
>> >และเหมือนกับเวรกรรมมันตามทันฉัน 
>> >ฉันต้องจ่ายค่าหมอค่ายาเป็นจำนวนที่สูงพอสมควร 
>>และต้องไปตามนัดอยู่ตลอด >ฉันต้องเป็นหนี้เป็นสินคนอื่นไปทั่ว 
>>และไม่นานฉันก็ต้องใช้เงินด่วน >แต่ฉันขอไม่บอกว่าฉันเอาไปทำอะไร 
>>ฉันยืมใครก็ไม่ได้ ฉันต้องบากหน้าโทรไปหาเขา > ขอความช่วยเหลือจากเขา 
>>ประโยคแรกได้รับคำตอบว่า ไม่ได้ ไม่มี >ฉันก็ไม่เข้าใจคะ 
>>ว่าตอนนี้ไม่มี เกิดฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่จริง ๆ 
>> >คงไม่มีแม้แต่ค่าทำศพเป็นแน่ ไม่นานฉันก็ได้รับรู้อีกว่า 
>> >เขาเอาเรื่องของฉันไปเล่าให้คนอื่น ๆ ฟังเหมือนกับเป็นเรื่องตลก 
>> >คงนึกสมน้ำหน้าที่ฉันคนนี้มันโง่ตามเขาไม่ทันเอง ทุกอย่างเปลี่ยนไป 
>> >ฉันไม่รู้ว่าเขาไปเล่าให้คนอื่นฟังว่าอะไร แต่ตอนนี้ 
>>มีแต่คนดูถูกฉัน >หาว่าฉันทำตัวไม่ดี จ้องแต่จะจับผู้ชายมีเงิน 
>>หวังรวยทางลัดอยู่ไม่สมจน >คุณรู้มั้ยคะ มันยิ่งทำให้ฉันเกลียด แค้น 
>>คนคนนี้ไปใหญ่ >ทำไมต้องทำร้ายผู้หญิงตัวคนเดียว 
>>ที่ไม่มีทางจะสู้ใครเขาได้เลย 
>> >แค่เจ็บป่วยทางกายก็ทำให้ฉันท้อแท้มากเหลือเกิน 
>> >เขายังมาซ้ำให้ฉันยิ่งเจ็บทางใจเข้าไปอีก 
>> >ตัวฉันและน้องฉันต่างต้องเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้าง 
>>หาว่าไม่ดีสารพัด >ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้เขา ถึงต้องมาดูถูก 
>>ถึงฉันจน ฉันก็เป็นคน >ยิ่งฉันเงียบเขาก็ยิ่งได้ใจ และพยายามเหยียบฉัน 
>> >พยายามทำให้กลายเป็นคนไม่มีค่าในสายตาคนอื่น > 
>>นี่แหละคะคือสาเหตุที่ฉันต้องออกมาพูดบ้าง ถ้าใครรู้จักคนคนนี้ 
>> >กรุณาบอกเขาด้วย หยุดซะทีเถอะ ฉันเหนื่อย 
>> >แค่นี้ฉันก็ไม่มีหน้าจะไปพบใครแล้ว อย่าให้ใครต้องมาสมเพทฉันอีกเลย 
>> >ใครจะว่าฉันไม่เป็นไร อย่าว่าแม่ ว่าน้องฉัน เขาไม่เกี่ยว 
>> >อย่ามาด่าให้ร้ายกันอีกเลย 
>> >ใครไม่ตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉันไม่เข้าใจหรอกว่ามันหนักหนาขนาดไหน 
>>อย่าได้มีใคร > ต้องโชคร้ายเพราะคนคนนี้อีกเลย 
>>ชาติที่แล้วฉันคงเป็นหนี้ >และสร้างเวรสร้างกรรมกับเขามาเยอะ 
>>ฉันเลยต้องมาชดใช้ในชาตินี้ >แต่ขอเจ็บแค่ชาติเดียวก็พอ 
>>คุณผู้หญิงกรุณาอ่านและเก็บเป็นข้อคิด >คุณผู้ชายอ่านแล้ว 
>>ก็อย่าได้สร้างเวรกรรมกับใครให้เป็นเหมือนฉัน >เพราะกรรมเรามองไม่เห็น 
>>แต่มันตามทันเราได้เสมอ.... 
>

2 Jul 2007 | Post by : toonton

Hospital / Wellness

W9 Wellness Center

View Details

Webboard
ปรึกษาคนผมหยักโศก 1 Jan 1970 โพสต์โดย: กลุ้ม 1
ศัลยกรรม ตั้งแต่หัวจรดเท้าต้องเตรียมอะไรบ้าง? 1 Jan 1970 โพสต์โดย: wonderbeauty11 0
พี่ชาย กะ น้องสาว 1 Jan 1970 โพสต์โดย: 7-11 6
ก้นใหญ่ทำงัยดี 1 Jan 1970 โพสต์โดย: rakna 5
ผมเสียจากการยืดทำไงดี 1 Jan 1970 โพสต์โดย: NUpOr`````` 24
ผิวแห้ง เป็นผื่นภูมิแพ้ก็หน้าใสเหมือนคนอื่นได้ 24 Dec 6043 โพสต์โดย: aunggor 12
วันที่ไม่เหลือไคร 1 Jan 1970 โพสต์โดย: kawkan 2
ไม่ง้อหน้ามัน ด้วยเซรั่มกันแดดขั้นเทพ นีเวีย ซัน ออยล์ คอนโทรล เซรั่ม SPF50 PA+++ แบบฉบับกันแดดหน้านีเวีย 1 Jan 1970 โพสต์โดย: applejazz 4

Webboard