เชื่อไหมคะว่าวิญญาณฉันเคยออกจากร่างตัวเอง

เชื่อไหมคะว่าวิญญาณฉันเคยออกจากร่างตัวเอง
เพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆทุกคนคะ วันนี้ลองเปลี่ยนมาอ่านเรื่องแปลกๆกันบ้างดีกว่า ที่แปลกคือ หลุดห่างออกมาจากเรื่องของความรักกันบ้างน่ะค่ะ แต่จะมาชวนทุกคนอ่านเรื่องของวิญญาณกัน แปลกไม๊ล่ะคะ ( น่ากลัวด้วยอะสำหรับบางคน ) <br> <br> ทุกคนเชื่อเรื่องจิตวิญญาณของคนเราไม๊คะ ที่ถามแบบนี้เพราะแต่ก่อนก็เคยเป็นคนไม่ค่อยเชื่ออะไรง่ายๆค่ะ เป็นคนกลัวผีมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยเชื่อเสียทีเดียวว่าวิญญาณจะมีจริงๆ จนมีช่วงหนึ่งของชีวิตที่ต้องประสบกับเหตุการณ์แปลกๆด้วยตัวเอง <br> <br> เรื่องมันเกิดขึ้นมาหลายปีแล้วล่ะค่ะ ตอนนั้นฉันยังเป็นวัยรุ่นอยู่อายุน่าจะซัก 17-18 ปี ฉันทำงานเป็นพนักงานบริษัทหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆบ้านพักน่ะค่ะ ตอนนั้นใช้จักรยานเป็นพาหนะในการเดินทางไปทำงาน เวลาไปก็ไปเอง แต่เวลากลับมักจะกลับกับเพื่อนร่วมงานหลายๆคน นอกจากวันไหนต้องทำงานล่วงเวลาก็จะมีพ่อปั่นจักรยานอีกคันไปรอรับ <br> <br> ก็ทำงานอย่างมีความสุขแหละค่ะ เพราะมีเพื่อนเยอะดี และได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง วันที่ทำให้ฉันได้สัมผัสกับเหตุการณ์แปลกๆด้วยตัวเองนี่แหละค่ะ จำได้ดีเลยว่าวันนั้นฉันทำงานล่วงเวลาและก็เลิก 3 ทุ่ม ก็มีพ่อมารอรับแหละค่ะ <br> <br> ฉันกับพ่อและเพื่อนร่วมงานอีกหลายคนปั่นจักรยานตามกันไปและก็คุยกันไป จนถึงช่วงใกล้จะถึงทางเข้าบ้าน พ่อก็ปั่นจักรยานข้ามฝั่งถนนไปก่อน ในขณะที่ฉันยังคุยกับเพื่อนๆเพลินอยู่ ตอนนั้นได้ยินเสียงพ่อแว่วๆมาว่า "ข้ามมาเลยนะลูก" ฉันหันไปดูก็เห็นพ่ออยู่อีกฝั่งถนนแล้ว เลยหักเลี้ยวจักรยานตามพ่อไปทันที ไม่ทันระวังตัว.....ทันใดนั้นดิฉันก็ได้ยินเสียงแตรรถยนต์ดั่งสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับเสียงเบรคดังลั่นตามมา.....ฉันหันไปตามเสียงนั้น เห็นเพียงแสงไฟสาดกระทบมาจนตาพร่าไปหมด และตามด้วยเสียงกรีดร้องของใครอีกหลายคน..... <br> <br> .....................ฉันถูกรถชนค่ะ....................... <br> <br> รถยนต์คันที่ชนฉันกำลังเร่งเครื่องเพื่อจะแซงรถอีกคันขึ้นมา เขาคงขับมาด้วยความเร็วเต็มที่ เลยชนฉันเต็มที่เลยเหมือนกัน ซึ่งขณะนั้นฉันเกือบจะข้ามพ้นทางไปถึงพ่ออยู่แล้วด้วยซ้ำ ฉันจำได้ว่าแรงกระแทกนั้นทำให้ฉันลอยลิ่วออกจากจักรยานของตัวเอง และหล่นลงกระแทกพื้นเต็มที่ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ฉันสำนึกได้อย่างเดียวว่าชีวิตฉันต้องมาตายเพราะถูกรถชนหรือนี่....ฉันตายเพราะถูกรถชน <br> <br> ในช่วงเวลาที่วุ่นวายนั้นฉันไม่รู้สึกเจ็บตรงไหนเลย แต่ฉันกลับคิดถึงพ่อกับแม่ ฉันคิดถึงท่านที่สุด คิดว่าท่านจะเสียใจแค่ไหนที่ฉันต้องมาตายจากไป คิดว่าทำไมฉันบุญน้อยไม่มีโอกาศตอบแทนคุณท่านเลย เชื่อฉันเถอะนะคะทุกคน ว่าคนเราเวลาใกล้ตายเนี่ย เราจะคิดถึงแต่บุญคุณพ่อกับแม่เป็นเรื่องจริง...ในใจตอนนั้นฉันวิงวอนถึงสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหมดเท่าที่จะนึกได้ ว่าอย่าให้ฉันตายเลย ขอฉันได้ตอบแทนคุณพ่อแม่ก่อนเถิด....ฉันนึกถึงแต่พ่อกับแม่จริงๆในช่วงเวลานั้นไม่คิดถึงใครคนอื่นเลย <br> <br> เสี้ยวเวลานั้นเองฉันจำได้ว่าฉันผุดลุกขึ้นยืน ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆเลยสักนิด แต่ก็ไม่ทันได้คิดอะไร ฉันลุกขึ้นยืนได้ก็หันไปเห็นว่าพ่อกำลังทิ้งจักรยานวิ่งตรงมาที่ฉันยืนอยู่.......และฉันก็คิดถึงแม่ <br> <br> ทันทีที่ฉันคิดถึงแม่ฉันก็พบว่าตัวเองไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง ฉันยืนอยู่ที่หน้าประตูที่บ้านของฉัน และตอนนั้นฉันเห็นแม่นั่งดูทีวีอยู่ เพียงลำพัง.....ฉันสงสารแม่มาก จำภาพนั้นได้ติดตา และคิดว่าขออย่าให้ฉันตายจากท่านเลย ฉันทนไม่ได้จริงๆ..... <br> <br> ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก หลังจากเสี้ยวนาทีนั้นฉันก็รู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่กลางพื้นถนน และเจ็บปวดไปหมดทั้งร่างกาย เสียงพ่อเรียกฉันอยู่ข้างๆ ว่าอย่าตายนะลูก...อย่าตาย มีพ่อคนเดียวที่อุ้มฉันและออกแรงวิ่งๆๆ...วิ่งพาฉันไปคลีนิคที่ใกล้ที่สุด เพราะท่านเองก็คงนึกอะไรไม่ออกแล้วนั่นเอง คงคิดแค่ว่าอยากให้ลูกถึงหมอให้เร็วที่สุด ทั้งที่การทำแบบนั้นอันตรายสำหรับฉันมากๆ ถ้าฉันมีกระดูกแตกหักหลายแห่ง ฉันคงแย่ยิ่งกว่าเดิม <br> <br> ฉันเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น...มากขึ้น หมอที่คลีนิคไม่กล้าจับตัวฉันเลยด้วยซ้ำ เพราะคงคิดว่าฉันอาการหนักมากนั่นเอง และฉันก็ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที จำได้ว่ามีเพื่อนร่วมงานติดรถพยาบาลไปกันหลายคน เสียงคนคุยกันทำให้ฉันจับใจความได้ว่า หลังจากชนฉันจนกระเด็นแล้ว รถยนต์คันดังกล่าวยังพยายามถอยกลับมากะจะทับให้ฉันตายไปเลยจริงๆ เพราะคงคิดว่าดีกว่าให้ฉันป่วยหนัก ( ใจร้ายมากๆเลยนะ ) แต่ดีที่มีผู้มีพระคุณต่อฉันคนหนึ่งกระโดดขวางรถยนต์คันนั้นไว้และเกือบจะวางมวยย่อมๆกันในเวลาต่อมา...และเสียงที่ฉันได้ยินพ่อเรียกว่า "ข้ามมาเลยนะลูก"แต่แรกนั้น จริงๆแล้วพ่อตะโกนบอกว่า "อย่าข้ามมานะลูก "ต่างหากค่ะ แต่เพราะมัวแต่คุยกันกับเพื่อนฉันจึงได้ยินไม่ชัด <br> <br> ฉันถึงโรงพยาบาลและอาการไม่หนักอย่างที่คิด แค่หัวแตก 2 แห่งแต่ไม่มาก หมอทำแผลให้ และที่จะหนักหน่อยก็คงเป็นที่กระดูกสันหลัง...กระดูกสันหลังเคลื่อน แต่หมอก็รับรองว่าไม่เป็นอะไรมากหลังเที่ยงคืนฉันจะขยับตัวได้ แปลกไหมล่ะคะ ฉันโดนรถชนหนักขนาดนั้นแต่กลับไม่เป็นอะไรมาก...หมอยังอนุญาติให้กลับไปรักษาตัวที่บ้านอีกต่างหาก ไม่ถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาล <br> <br> พยาบาลเข็นฉันออกมาที่รถ และที่นั่นฉันเพิ่งเจอแม่...แม่เพิ่งตามมาถึง ฉันแปลกใจมาก เพราะแม่ที่ฉันเห็นตอนนั้นอยู่ในชุดเดียวกับที่ฉันเห็นแม่นั่งหน้าจอ ที วี เมื่อสักพักตามที่เล่าแต่แรก...ฉันน้ำตาซึม ดีใจเหลือเกินที่ตัวเองไม่ตายก่อนท่าน ดีใจจริงๆค่ะ และตั้งใจว่านับจากนี้ ฉันจะทดแทนบุญคุณท่านให้ถึงที่สุด...แต่ตอนนั้นฉันก็เพลียเกินกว่าที่จะพูดอะไรออกมาได้... <br> <br> เรื่องของฉันตอนนั้นเป็นที่โจษน์ขานไปทั่ว มีแต่คนแปลกใจว่าทำไมฉันถึงไม่เป็นอะไรมาก จักรยานคันที่ถูกชนพังยับไม่มีชิ้นดี คนขับรถยนต์ก็ถูกดำเนินคดีไปตามกฎหมายแถมยังยอมรับอีกว่าตั้งใจจะถอยกลับมาทับให้ฉันตายจริงๆเพราะนึกว่าดีกว่าปล่อยให้ฉันทรมาน เขานึกว่าฉันต้องอาการหนักแน่ๆน่ะค่ะ...แบบนี้ก็มีด้วยนะ <br> <br> แต่สำหรับฉันแล้ว...สิ่งที่อยู่ในใจฉันและไม่เคยลืมเลยตลอดชีวิตนี้คือ...ฉันเห็นแม่ได้อย่างไร และแม่ก็ยอมรับว่าแม่นั่งดูทีวีอยู่จริงๆก่อนจะมีคนมาบอกว่าลูกถูกรถชน และทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าฉันสลบทันที และไม่ได้ลุกขึ้นยืนอย่างที่ฉันรู้สึก ... ก็ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่ ฉันยังเห็นพ่อวิ่งตรงมาหาฉันก่อนที่ฉันจะไปหาแม่เลยนะคะ....แล้วจะให้ฉันคิดอย่างไรกับเรื่องนี้...แต่ฉันก็ได้แต่เก็บงำเรื่องนี้ไว้ในใจไม่ค่อยกล้าเล่าให้ใครฟังมากนัก กลัวว่าเขาจะว่าฉันเหลวไหล หรือเพ้อเจ้อไปซะงั้น...แต่ยืนยันได้ว่ามันเป็นเรื่องจริงที่สุดเลยค่ะ มีพ่อกับแม่ที่เชื่อฉันที่สุดด้วยเหมือนกัน ท่านเชื่อว่าวิญญาณมีจริงๆค่ะ <br> <br> ทุกวันนี้ฉันไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้น และไม่เคยลืมสัญญาที่ว่าฉันจะดูแลพ่อแม่และตอบแทนบุญคุณท่าน ตอนนี้อะไรที่ท่านต้องการฉันจะเสาะแสวงหาให้ท่านได้เกือบทุกอย่าง เพราะสำนึกลึกๆแล้วฉันถือว่าที่ฉันรอดชีวิตในครั้งนั้นเพราะฉันมีพระคุณพ่อแม่คุ้มครองฉันอยู่ ฉันรอดเพราะฉันขอสิ่งศักสิทธิ์ไว้ว่าขอให้ฉันทดแทนคุณพ่อแม่ก่อน....ฉันเชื่อเช่นนั้นจริงๆค่ะ <br> <br> ผู้อ่านทุกคนล่ะคะ....เชื่ออย่างที่ฉันเชื่อไม๊คะ <br> <br> **************************************************** <br> <br> <br> <br> <br> <br> <br> <br> <br> <br> <br> 17 Aug 2007 \| Post by : pooyingjaidee

เพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆทุกคนคะ วันนี้ลองเปลี่ยนมาอ่านเรื่องแปลกๆกันบ้างดีกว่า ที่แปลกคือ หลุดห่างออกมาจากเรื่องของความรักกันบ้างน่ะค่ะ แต่จะมาชวนทุกคนอ่านเรื่องของวิญญาณกัน แปลกไม๊ล่ะคะ ( น่ากลัวด้วยอะสำหรับบางคน ) 
 
ทุกคนเชื่อเรื่องจิตวิญญาณของคนเราไม๊คะ ที่ถามแบบนี้เพราะแต่ก่อนก็เคยเป็นคนไม่ค่อยเชื่ออะไรง่ายๆค่ะ เป็นคนกลัวผีมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยเชื่อเสียทีเดียวว่าวิญญาณจะมีจริงๆ จนมีช่วงหนึ่งของชีวิตที่ต้องประสบกับเหตุการณ์แปลกๆด้วยตัวเอง 
 
เรื่องมันเกิดขึ้นมาหลายปีแล้วล่ะค่ะ ตอนนั้นฉันยังเป็นวัยรุ่นอยู่อายุน่าจะซัก 17-18 ปี ฉันทำงานเป็นพนักงานบริษัทหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆบ้านพักน่ะค่ะ ตอนนั้นใช้จักรยานเป็นพาหนะในการเดินทางไปทำงาน เวลาไปก็ไปเอง แต่เวลากลับมักจะกลับกับเพื่อนร่วมงานหลายๆคน นอกจากวันไหนต้องทำงานล่วงเวลาก็จะมีพ่อปั่นจักรยานอีกคันไปรอรับ 
 
ก็ทำงานอย่างมีความสุขแหละค่ะ เพราะมีเพื่อนเยอะดี และได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง วันที่ทำให้ฉันได้สัมผัสกับเหตุการณ์แปลกๆด้วยตัวเองนี่แหละค่ะ จำได้ดีเลยว่าวันนั้นฉันทำงานล่วงเวลาและก็เลิก 3 ทุ่ม ก็มีพ่อมารอรับแหละค่ะ 
 
ฉันกับพ่อและเพื่อนร่วมงานอีกหลายคนปั่นจักรยานตามกันไปและก็คุยกันไป จนถึงช่วงใกล้จะถึงทางเข้าบ้าน พ่อก็ปั่นจักรยานข้ามฝั่งถนนไปก่อน ในขณะที่ฉันยังคุยกับเพื่อนๆเพลินอยู่ ตอนนั้นได้ยินเสียงพ่อแว่วๆมาว่า "ข้ามมาเลยนะลูก" ฉันหันไปดูก็เห็นพ่ออยู่อีกฝั่งถนนแล้ว เลยหักเลี้ยวจักรยานตามพ่อไปทันที ไม่ทันระวังตัว.....ทันใดนั้นดิฉันก็ได้ยินเสียงแตรรถยนต์ดั่งสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับเสียงเบรคดังลั่นตามมา.....ฉันหันไปตามเสียงนั้น เห็นเพียงแสงไฟสาดกระทบมาจนตาพร่าไปหมด และตามด้วยเสียงกรีดร้องของใครอีกหลายคน..... 
 
.....................ฉันถูกรถชนค่ะ....................... 
 
รถยนต์คันที่ชนฉันกำลังเร่งเครื่องเพื่อจะแซงรถอีกคันขึ้นมา เขาคงขับมาด้วยความเร็วเต็มที่ เลยชนฉันเต็มที่เลยเหมือนกัน ซึ่งขณะนั้นฉันเกือบจะข้ามพ้นทางไปถึงพ่ออยู่แล้วด้วยซ้ำ ฉันจำได้ว่าแรงกระแทกนั้นทำให้ฉันลอยลิ่วออกจากจักรยานของตัวเอง และหล่นลงกระแทกพื้นเต็มที่ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ฉันสำนึกได้อย่างเดียวว่าชีวิตฉันต้องมาตายเพราะถูกรถชนหรือนี่....ฉันตายเพราะถูกรถชน 
 
ในช่วงเวลาที่วุ่นวายนั้นฉันไม่รู้สึกเจ็บตรงไหนเลย แต่ฉันกลับคิดถึงพ่อกับแม่ ฉันคิดถึงท่านที่สุด คิดว่าท่านจะเสียใจแค่ไหนที่ฉันต้องมาตายจากไป คิดว่าทำไมฉันบุญน้อยไม่มีโอกาศตอบแทนคุณท่านเลย เชื่อฉันเถอะนะคะทุกคน ว่าคนเราเวลาใกล้ตายเนี่ย เราจะคิดถึงแต่บุญคุณพ่อกับแม่เป็นเรื่องจริง...ในใจตอนนั้นฉันวิงวอนถึงสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหมดเท่าที่จะนึกได้ ว่าอย่าให้ฉันตายเลย ขอฉันได้ตอบแทนคุณพ่อแม่ก่อนเถิด....ฉันนึกถึงแต่พ่อกับแม่จริงๆในช่วงเวลานั้นไม่คิดถึงใครคนอื่นเลย 
 
เสี้ยวเวลานั้นเองฉันจำได้ว่าฉันผุดลุกขึ้นยืน ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆเลยสักนิด แต่ก็ไม่ทันได้คิดอะไร ฉันลุกขึ้นยืนได้ก็หันไปเห็นว่าพ่อกำลังทิ้งจักรยานวิ่งตรงมาที่ฉันยืนอยู่.......และฉันก็คิดถึงแม่ 
 
ทันทีที่ฉันคิดถึงแม่ฉันก็พบว่าตัวเองไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง ฉันยืนอยู่ที่หน้าประตูที่บ้านของฉัน และตอนนั้นฉันเห็นแม่นั่งดูทีวีอยู่ เพียงลำพัง.....ฉันสงสารแม่มาก จำภาพนั้นได้ติดตา และคิดว่าขออย่าให้ฉันตายจากท่านเลย ฉันทนไม่ได้จริงๆ..... 
 
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก หลังจากเสี้ยวนาทีนั้นฉันก็รู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่กลางพื้นถนน และเจ็บปวดไปหมดทั้งร่างกาย เสียงพ่อเรียกฉันอยู่ข้างๆ ว่าอย่าตายนะลูก...อย่าตาย มีพ่อคนเดียวที่อุ้มฉันและออกแรงวิ่งๆๆ...วิ่งพาฉันไปคลีนิคที่ใกล้ที่สุด เพราะท่านเองก็คงนึกอะไรไม่ออกแล้วนั่นเอง คงคิดแค่ว่าอยากให้ลูกถึงหมอให้เร็วที่สุด ทั้งที่การทำแบบนั้นอันตรายสำหรับฉันมากๆ ถ้าฉันมีกระดูกแตกหักหลายแห่ง ฉันคงแย่ยิ่งกว่าเดิม 
 
ฉันเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น...มากขึ้น หมอที่คลีนิคไม่กล้าจับตัวฉันเลยด้วยซ้ำ เพราะคงคิดว่าฉันอาการหนักมากนั่นเอง และฉันก็ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที จำได้ว่ามีเพื่อนร่วมงานติดรถพยาบาลไปกันหลายคน เสียงคนคุยกันทำให้ฉันจับใจความได้ว่า หลังจากชนฉันจนกระเด็นแล้ว รถยนต์คันดังกล่าวยังพยายามถอยกลับมากะจะทับให้ฉันตายไปเลยจริงๆ เพราะคงคิดว่าดีกว่าให้ฉันป่วยหนัก ( ใจร้ายมากๆเลยนะ ) แต่ดีที่มีผู้มีพระคุณต่อฉันคนหนึ่งกระโดดขวางรถยนต์คันนั้นไว้และเกือบจะวางมวยย่อมๆกันในเวลาต่อมา...และเสียงที่ฉันได้ยินพ่อเรียกว่า "ข้ามมาเลยนะลูก"แต่แรกนั้น จริงๆแล้วพ่อตะโกนบอกว่า "อย่าข้ามมานะลูก "ต่างหากค่ะ แต่เพราะมัวแต่คุยกันกับเพื่อนฉันจึงได้ยินไม่ชัด 
 
ฉันถึงโรงพยาบาลและอาการไม่หนักอย่างที่คิด แค่หัวแตก 2 แห่งแต่ไม่มาก หมอทำแผลให้ และที่จะหนักหน่อยก็คงเป็นที่กระดูกสันหลัง...กระดูกสันหลังเคลื่อน แต่หมอก็รับรองว่าไม่เป็นอะไรมากหลังเที่ยงคืนฉันจะขยับตัวได้ แปลกไหมล่ะคะ ฉันโดนรถชนหนักขนาดนั้นแต่กลับไม่เป็นอะไรมาก...หมอยังอนุญาติให้กลับไปรักษาตัวที่บ้านอีกต่างหาก ไม่ถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาล 
 
พยาบาลเข็นฉันออกมาที่รถ และที่นั่นฉันเพิ่งเจอแม่...แม่เพิ่งตามมาถึง ฉันแปลกใจมาก เพราะแม่ที่ฉันเห็นตอนนั้นอยู่ในชุดเดียวกับที่ฉันเห็นแม่นั่งหน้าจอ ที วี เมื่อสักพักตามที่เล่าแต่แรก...ฉันน้ำตาซึม ดีใจเหลือเกินที่ตัวเองไม่ตายก่อนท่าน ดีใจจริงๆค่ะ และตั้งใจว่านับจากนี้ ฉันจะทดแทนบุญคุณท่านให้ถึงที่สุด...แต่ตอนนั้นฉันก็เพลียเกินกว่าที่จะพูดอะไรออกมาได้... 
 
เรื่องของฉันตอนนั้นเป็นที่โจษน์ขานไปทั่ว มีแต่คนแปลกใจว่าทำไมฉันถึงไม่เป็นอะไรมาก จักรยานคันที่ถูกชนพังยับไม่มีชิ้นดี คนขับรถยนต์ก็ถูกดำเนินคดีไปตามกฎหมายแถมยังยอมรับอีกว่าตั้งใจจะถอยกลับมาทับให้ฉันตายจริงๆเพราะนึกว่าดีกว่าปล่อยให้ฉันทรมาน เขานึกว่าฉันต้องอาการหนักแน่ๆน่ะค่ะ...แบบนี้ก็มีด้วยนะ 
 
แต่สำหรับฉันแล้ว...สิ่งที่อยู่ในใจฉันและไม่เคยลืมเลยตลอดชีวิตนี้คือ...ฉันเห็นแม่ได้อย่างไร และแม่ก็ยอมรับว่าแม่นั่งดูทีวีอยู่จริงๆก่อนจะมีคนมาบอกว่าลูกถูกรถชน และทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าฉันสลบทันที และไม่ได้ลุกขึ้นยืนอย่างที่ฉันรู้สึก ... ก็ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่ ฉันยังเห็นพ่อวิ่งตรงมาหาฉันก่อนที่ฉันจะไปหาแม่เลยนะคะ....แล้วจะให้ฉันคิดอย่างไรกับเรื่องนี้...แต่ฉันก็ได้แต่เก็บงำเรื่องนี้ไว้ในใจไม่ค่อยกล้าเล่าให้ใครฟังมากนัก กลัวว่าเขาจะว่าฉันเหลวไหล หรือเพ้อเจ้อไปซะงั้น...แต่ยืนยันได้ว่ามันเป็นเรื่องจริงที่สุดเลยค่ะ มีพ่อกับแม่ที่เชื่อฉันที่สุดด้วยเหมือนกัน ท่านเชื่อว่าวิญญาณมีจริงๆค่ะ 
 
ทุกวันนี้ฉันไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้น และไม่เคยลืมสัญญาที่ว่าฉันจะดูแลพ่อแม่และตอบแทนบุญคุณท่าน ตอนนี้อะไรที่ท่านต้องการฉันจะเสาะแสวงหาให้ท่านได้เกือบทุกอย่าง เพราะสำนึกลึกๆแล้วฉันถือว่าที่ฉันรอดชีวิตในครั้งนั้นเพราะฉันมีพระคุณพ่อแม่คุ้มครองฉันอยู่ ฉันรอดเพราะฉันขอสิ่งศักสิทธิ์ไว้ว่าขอให้ฉันทดแทนคุณพ่อแม่ก่อน....ฉันเชื่อเช่นนั้นจริงๆค่ะ 
 
ผู้อ่านทุกคนล่ะคะ....เชื่ออย่างที่ฉันเชื่อไม๊คะ 
 
****************************************************

17 Aug 2007 | Post by : pooyingjaidee

Comment 6
จริงคะ <br> เป็นอีกคนนึงที่เชื่อว่าวิญญาณมีจริง <br> ตอนแม่เสียไปคืนแรก ช่วยงานศพจนเหนื่อยมาก <br> กลับไปนอนที่บ้าน แต่ก้อยังไม่หลับ <br> แต่ดันเห็นแม่มายืนข้างเตียง <br> ในชดที่เราสวมให้ก่อนนำลงโลงเลยนะคะ <br> ใจนึงก้อกลัว แต่อีกใจก้ออยากวิ่งเข้าไปกอด <br> และบอกท่านว่ารักท่านมากแค่ไหน <br> แต่ทำอะไรไม่ได้คะ เพราะตัวมันแข็ง <br> และเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น 19 Aug 2007 \| Comment by : i-love-you

Comment 6

จริงคะ 
เป็นอีกคนนึงที่เชื่อว่าวิญญาณมีจริง 
ตอนแม่เสียไปคืนแรก ช่วยงานศพจนเหนื่อยมาก 
กลับไปนอนที่บ้าน แต่ก้อยังไม่หลับ 
แต่ดันเห็นแม่มายืนข้างเตียง 
ในชดที่เราสวมให้ก่อนนำลงโลงเลยนะคะ 
ใจนึงก้อกลัว แต่อีกใจก้ออยากวิ่งเข้าไปกอด 
และบอกท่านว่ารักท่านมากแค่ไหน 
แต่ทำอะไรไม่ได้คะ เพราะตัวมันแข็ง 
และเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น

19 Aug 2007 | Comment by : i-love-you

Comment 5
น่ากลัวจังนะคะ 17 Aug 2007 \| Comment by : yingyai

Comment 5

น่ากลัวจังนะคะ

17 Aug 2007 | Comment by : yingyai

Comment 4
ขอยืนยันอีกครั้งว่านี่เป็นเรื่องที่ดิฉันเจอด้วยตัวเองจริงๆค่ะ..แล้ว..ขอโทษที่เขียนยาวเกินไปนิดนะคะ <img src="pic/b11.gif">...เพราะดิฉันก็เพิ่งรู้สึกว่าอ่านจนปวดตาจริงๆด้วยแหละค่ะ // จากเจ้าของกระทู้ 17 Aug 2007 \| Comment by : pooyingjaidee

Comment 4

ขอยืนยันอีกครั้งว่านี่เป็นเรื่องที่ดิฉันเจอด้วยตัวเองจริงๆค่ะ..แล้ว..ขอโทษที่เขียนยาวเกินไปนิดนะคะ <img src="pic/b11.gif">...เพราะดิฉันก็เพิ่งรู้สึกว่าอ่านจนปวดตาจริงๆด้วยแหละค่ะ // จากเจ้าของกระทู้

17 Aug 2007 | Comment by : pooyingjaidee

Comment 3
ยาวจังอ่านจนปวดตา วันหลังเขียนสั้นๆหน่อยนะ เห็นใจเถอะนะ 17 Aug 2007 \| Comment by : ยังไงก็ขอบคุณ

Comment 3

ยาวจังอ่านจนปวดตา วันหลังเขียนสั้นๆหน่อยนะ เห็นใจเถอะนะ

17 Aug 2007 | Comment by : ยังไงก็ขอบคุณ

Comment 2
เรื่องจริงช่ายป่าวค่ะ ถ้าจริงไงก็ต้องเชื่ออ่ะค่ะ <br> <br> เรื่องแบบนี้ยากจะพิสูจน์เนอะ 17 Aug 2007 \| Comment by : PpPp

Comment 2

เรื่องจริงช่ายป่าวค่ะ ถ้าจริงไงก็ต้องเชื่ออ่ะค่ะ 
 
เรื่องแบบนี้ยากจะพิสูจน์เนอะ

17 Aug 2007 | Comment by : PpPp

Comment 1
มีจริงๆด้วยเหรอนี่ 17 Aug 2007 \| Comment by : ชะเอม

Comment 1

มีจริงๆด้วยเหรอนี่

17 Aug 2007 | Comment by : ชะเอม

Beauty Clinic

Juvenile Clinic

View Details

Webboard
โอซาแวง จากนิตยสาร Mars 1 Jan 1970 โพสต์โดย: admin 0
แป้งฝุ่นคุมมัน ใหม่!!! Maybelline New York Clear Smooth All in One SPF 32 PA+++ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: BoWan 1
แบบนี้มีโอกาสท้องมั้ยครับ? 1 Jan 1970 โพสต์โดย: teana 0
ใครรู้จักหมอดูที่ดูทางจิตแถวๆศาลอาญาบ้างค่ะ? 1 Jan 1970 โพสต์โดย: chicgirl202 4
ารณาญาโตตุลาการของผู้มีอํานาจที่จะเข้าเขตอํานาจศาล" รวมทั้งการสั่งปิดคุณสม 1 Jan 1970 โพสต์โดย: chaniet181 0
มะเขือเทศกินแล้วขาวจริงป่ะ แล้วกินวิธืไหนขาวดีที่สุด 1 Jan 1970 โพสต์โดย: ringding 1
Show Your Love & Care this Chinese New Year with AXA’s SmartCare Cancer Insurance 1 Jan 1970 โพสต์โดย: Jik 0
เพิ่มความหนาและยาวของขอบตาแบบเป็นธรรมชาติ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: NongLukBua 4

Webboard

โอซาแวง จากนิตยสาร Mars

1 Jan 1970 โพสต์โดย: admin 0