Talk About Women

อย่างนี้เรียกว่ารักหรือผูกพัน
เรากับแฟนคบกันมา ปีนี้เป็นปีที่ 6 มันก็มีเรื่องให้เราทะเลาะกันเรื่อย ๆ อยู่ จนบางครั้งเราแทบอยากเลิกกับเสียให้ได้ เค้าไม่ได้เป็นคนที่เพียบพร้อมอะไรเลย แค่ใจดี ๆของเค้าที่เค้ามี บางครั้งอยากเลิกกับเค้า แต่ใจเรายังเป็นห่วงเค้าอยู่ ยังอยากดูแล อยากทำอะไรให้เหมือนที่เคยเป็น เพราะเราดูแลเค้าทุกเรื่อง ไม่ว่า อาหารการกิน ช่วยเหลือเรื่องงาน เรื่องเรียน เพราะเค้ากำลังต่อโท คือเราทำให้เค้าได้ทุกเรื่อง เหมือนแม่บ้านที่ดูแลสามี เวลาโกรธเค้าเราคิดได้อย่างเดียวว่า เราจะเลิกและจะอยู่คนเดียวได้แน่นอน แต่พอหายโกรธก็รู้ว่ายังมีความรู้สึกดี ๆกับเค้าอยู่ เค้ารับเราที่เป็นได้ทุกอย่าง แต่เรายังรับบางเรื่องของเค้าไม่ได้ เราถึงไม่แน่ใจว่า ตกลงเรารักหรือผูกพันกับเค้ากันแน่ รู้แต่ว่าเราอยากช่วยเหลือดูแล และอยากให้เค้ามีแต่สิ่งดี ๆ อารมณ์หึงหวงเราก็เป็นกับเค้า แต่แทบไม่มี เพราะเค้าบอกเราตลอดเวลาไปไหน กับใคร ทุกวันนี้เราอยู่กับทั้งแบบเพื่อน และ แฟน เค้าเล่นกับเราเหมือนเพื่อนมีเตะ ตี ผลัก และทำทุกอย่างเหมือนที่คนเป็นแฟนเค้าทำกัน และไม่เคยหยาบคายกับเรา เป็นไปได้มั้ยว่าที่เราดูเหมือนกำลังสับสนอยู่ตอนนี้ก็เพราะว่าเราคิดเหมือนผู้หญิงทั่ว ไป คือ ต้องการคนที่เพียบพร้อมเพื่อมาเป็นหัวหน้าครอบครั้ว แต่ตอนนี้เค้ายังไม่มี และเรื่องระหว่างเรามันล่วงเลยมามากแล้ว เลยถึงยังมีกันอยู่ทุกวันนี้ สับสนจังเลยค่ะ ช่วยใหความเห็นกันหน่อย ได้มั้ย

4 Jun 2008  |  Post by : ampare
Comment 14
เราเป็นอีกคนที่สับสนกับความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน คบกับแฟนมา 10 ปี แต่เราพัฒนาตัวเองตลอด จนตอนนี้เราเรียนโทแล้ว ทำงานเป็น ผจก. แต่เค้าก็ยังไม่พัฒนาตัวเองให้มาใกล้เคียงกัน ทั้งๆที่เคยพูดกันเรื่องนี้แล้ว ทุกเรื่องส่วนใหญ่เราจะเป็นคนตัดสินใจและต้องคอยจ้ำจี้จ้ำไชตลอด บางทีก็เหนื่อยมากๆ อยากได้คนที่ดูแลเราได้ เป็นผู้ใหญ่กว่า ที่เราจะไม่ต้องเหนื่อยอย่างทุกวันนี้ แต่พอทะเลาะกันทีไร มันก็จบลงเหมือนเดิมทุกครั้ง เค้าก็เนียนๆไป แล้วก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม เรื่องนั้นก็ลืมไป เหมือนเราไม่ได้พูดไร ไม่มีไรเกิดขึ้น เป็นแบบนี้มาเป็น 10 ครั้งแล้ว จนตอนนี้เราเริ่มมีใครคนหนึ่งเข้ามา และ ใส่ใจดูแลเรา ดูเหมือนว่าจะเข้ากันได้มากกว่าด้วย และเค้าก็บอกเลิกกับเรา เรารู้ตัวดีว่าผิด และ กำลังสับสนมาก ไม่รู้ว่าเราคิดยังไงกันแน่ หรืออาจเป็นเพราะว่า เวลาที่ผ่านมาเกือบ 10 ปี มันนานซะจน หากจะจากกันไปจริงๆ ก็เหมือนขาดอะไรไปอย่างนึง <br>
<br>
ตอนนี้ ผ่านไปแค่ไม่กี่วัน ต่างคนก็ไม่มีใครโทรหาใคร ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไปเลยค่ะ <br>
สับสนจริงๆเลย

8 Dec 2008  |  Comment by : กระต่าย
Comment 13
ด้วยรักและผูกพัน

12 Jun 2008  |  Comment by : Ladylady
Comment 12
ทั้งรักทั้งผูกพันแหล่ะค่ะ <br>
<br>
คบกันไปนานๆเน้ออ ^^ <br>


10 Jun 2008  |  Comment by : ..
Comment 11
คุณรักเค้านั่นแหละค่ะ <br>
<br>
รักและผูกพันด้วย <br>
<br>
แต่คุณอาจจะมีความคาดหวังตามประสาผู้หญิงที่คบกับแฟนมาหลายปี <br>
แต่ยังไม่มีอะไรคืบหน้าไปไหน <br>
<br>
หรืออาจจะเปรียบเทียบกับแฟนคนอื่นว่าทำไมไม่เป็นเหมือนเค้าบ้างนะ <br>
ทั้งๆที่ส่วนดีของแฟนเรา แฟนคนอื่นอาจจะไม่มีก็ได้ <br>
<br>
ก็ต้องคุยกันให้มากค่ะว่าเราต้องการให้เค้าปรับปรุงอะไรยังไง <br>
<br>
คบมา 6 ปี สนิทกันจนพูดกันได้ทุกเรื่องแล้วล่ะค่ะ <br>
<br>
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ

5 Jun 2008  |  Comment by : เกี๊ยวกุ้ง
Comment 10
ถ้าถึงเวลาที่เขาจะต้องเป็นผู้นำ เขาอาจจะเป็นได้ก็ได้นะคะ แต่ตอนนี้การคบกันมันยังไม่ถึงขั้นนั้นหรือเปล่าคะ <br>
<br>
ลองปรึกษาเขาดูนะคะ น่าจะดีกว่านะคะ <br>
<br>
การคบกันแบบทั้งแฟนและเพื่อน เป็นสิ่งที่ดีนะคะ เพราะจะไม่มีความกดดัน และเราสามารถเป็นตัวเราเองได้มากๆเลยค่ะ <br>
<br>


5 Jun 2008  |  Comment by : SweetNokk
Comment 9
อืมม..เราว่าน่าจะเปงทั้งรักและผูกพันค่ะ <br>
บางทีถ้าคุณไม่รักคุณคงจะตัดเค้าได้ง่ายๆ <br>
ความผูกพันมันก็มาพร้อมกับความรักนี่คะ <br>
บางทีอาจะเปงเพราะคุนกะเค้าคบกันมานาน <br>
จนความหวานชื่นไม่มี <br>
ถ้าหากคุนยังเห็นความดีในตัวเค้า <br>
และคิดว่าอนาคตเราจะร่วมทางกันได้ <br>
คุนลองเปิดใจคุยกะเค้าตรงๆสิคะ ในการร่วมางกันในอนาคต <br>
หากว่า..เค้ากะคุณไม่สามารถร่วมทางกันได้ <br>
ก็ทำใจเลิก หรือกลับมาเปงแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน <br>
เพราะยังผูกพันกันได้ แต่เพียงเเค่มีระยะห่างกัน <br>
เปิดใจให้คนที่ดี และใช่เข้ามา <br>
ใครจะไปรุ้ คนที่คบกันมาสิบปี อาจจะไม่ใช่คนที่เราต้องการใช้ชีวิตร่วมด้วย <br>
แต่คนที่พบกันแค่ 10 เดือน อาจจะเปงคนที่เกิดมาเพื่อเรา <br>
ลองดูนะคะ <br>
ทุกอย่างอยู่ที่การเปิดใจคุยกัน <br>
ยอมรับความเป็นจริงให้ได้ เพราะโลกนี้ไม่ใช่ละคร <br>
ทุกอย่างมันอยู่ที่เราตัดสินใจค่ะ <br>
สู้ๆนะคะ ขอให้โชคดีในความรักค่ะ <br>
เราก้อกำลังสับสนเหมือนกัน <br>
เปงกำลังใจให้ผู้หญิงทุกคนค่ะ

5 Jun 2008  |  Comment by : farmar
Comment 7
คิดให้ดีๆละกันค่ะถ้าใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันจริงๆ (แต่งงาน) มันจะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว <img src="pic/b5.gif">

5 Jun 2008  |  Comment by : cotton
Comment 6
ชอบบทความข้างบนมาก ๆ ๆ ๆ ๆ เลยล่ะค่ะ <br>
<br>
เราก็เป็นนะ แต่เป็นบางข้อ <br>
<br>
อิอิ

4 Jun 2008  |  Comment by : Bette
Comment 5
ผู้หญิงที่รักมากเกินไป มักมีคุณสมบัติดังนี้ <br>
<br>
<br>
ใส่ใจดูแลคนรักมากเกินไป <br>
ความที่ตอนเด็กขาดความอบอุ่น ไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่เท่าที่ควร <br>
โตขึ้นก็เลยกลาย เป็นผู้หญิงที่หันมาเอาใส่ดูแลแฟน <br>
มอบความรักให้ไปสุดหัวใจ เพื่อเติมเต็ม สิ่งที่ตัวเองขาด <br>
ถ้าเป็นเด็กผู้ชายก็จะแสดงออกในทางก้าวร้าวรุนแรง <br>
แต่เด็กผู้หญิง จะหันไปหาตุ๊กตา ฟูมฟักดูแลราวกับลูกในไส้ <br>
ผู้หญิงพวกนี้มักมี อาชีพที่ช่วยเหลือหรือ บริการผู้อื่น <br>
เช่น พยาบาล ที่ปรึกษา นักจิตวิทยา <br>
หรือพวก สังคมสงเคราะห์เรียกว่าชีวิต ทั้งชีวิต มีแต่ให้ๆๆๆเท่านั้น <br>
<br>
<br>
มุ่งมั่นเปลี่ยนแปลงชายคนรัก <br>
นี่เพราะตอนเด็กไม่สามารถทำให้พ่อแม่หันมามอบความรักความเอาใจใส่ <br>
หรือทำตัวเป็นพ่อแม่ที่น่ารักได้ ความที่อยากมีครอบครัวอบอุ่น <br>
เธอจึงพยายาม เปลี่ยนแปลงชายคนรัก <br>
(โดยเฉพาะถ้าบังเอิญเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อย มีความเป็นเฟมีลี่แมนเท่าไร) <br>
โดยการทุ่มเทความรักให้อย่างไม่คิดชีวิต <br>
ผู้หญิงประเภทนี้ก็แปลก ชอบไปหลงรักหลงเพ้อกับผู้ชายที่มีปัญหาทางจิต <br>
แต่กับผู้ชายที่ดีน่ารักสมบูรณ์พร้อม มาจากครอบครัวอบอุ่น <br>
สามารถเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายได้ ก็ไม่ยักสนใจ <br>
เหมือนหาเรื่องใส่ตัว หาเหาใส่หัวอย่างไรอย่างนั้น <br>
เพราะผู้ชายที่มีปัญหาขาดความอบอุ่น มักย้ำเตือนให้นึกถึงพ่อแม่ในสมัยเด็ก <br>
ผู้หญิงพวกนี้จึงเกิดสำนึกที่ดี เกิดความรู้สึกที่อยากจะทำดีเป็นนางฟ้าหรือแม่พระ <br>
มอบความรักความเอาใจใส่ทุกอย่างให้เขา <br>
<br>
<br>
กลัวถูกทอดทิ้ง <br>
ความที่กลัวถูกทอดทิ้ง จึงยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ความรักอยู่รอดปลอดภัย <br>
คำว่าถูกทอดทิ้งสำหรับผู้หญิงประเภทนี้ มีความหมายรุนแรงสาหัสนัก <br>
ประมาณว่า ต้องอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดาย อาจถึงแก่ตรอมใจตาย <br>
เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมีชีวิต อยู่รอดคนเดียวได้โดยปราศจากคนรักอยู่เคียงข้าง <br>
ยิ่งถ้าเป็นการทอดทิ้งทางอารมณ์ คือตัวอยู่ด้วยกัน แต่ไม่เคยดูแลใส่ใจ <br>
ต่างคนต่างอยู่ไปงั้นๆ ยิ่งแย่ใหญ่ <br>
ดังนั้นจึง ต้องทำทุกอย่าง สุดความสามารถเพื่อให้รักอยู่กับตัวนานเท่าที่เป็นไปได้ <br>
<br>
<br>
ทุ่มเทสุดๆ <br>
ซื้อเสื้อผ้าให้เขา เพื่อทำให้ภาพพจน์ของเขาดูดีขึ้น <br>
หาจิตแพทย์มือดีและพยายามข้อร้องให้เขาไปพบ <br>
สรรหางานอดิเรกสุดแพงเพื่อให้เขาใช้เวลาอย่างมีค่า <br>
ยอมย้ายที่อยู่ไปไหนต่อไหนเพียงเพราะเขาไม่ชอบ <br>
มีอะไรก็ยกทูนหัวทูนเกล้าให้เขาหมด หรือไม่ก็ยอมให้เขาเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่ง <br>
เพราะไม่อยากให้เขารู้สึกต่ำต้อยกว่า <br>
เอื้อเฟื้อที่พักให้เขาเพื่อเขาจะได้รู้สึกปลอดภัย <br>
ปล่อยให้เขาทำร้ายจิตใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า <br>
เพราะสงสารที่เขามาจาก ครอบครัวไร้รักขาดความอบอุ่น <br>
คงไม่มีโอกาสได้ระบายอารมณ์ กับใครมาก่อน <br>
นี่เป็นเพียงตัวอย่างเพียงเบาะๆสำหรับผู้หญิงใจพระ <br>
ซึ่งเอาแต่ช่วย ไม่เคยหยุด คิดถามตัวเองเลยว่า <br>
สิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นสมควรหรือไม่ วันๆก็ทุ่มเททั้งเวลาและพลังงานสมอง <br>
พยายาม เค้นคิดหา ทางช่วยเหลือหรือหาวิธีใหม่ในการเข้าหาคนรัก <br>
เพื่อเข้าถึงจิตใจ เขาให้ได้มากที่สุด <br>
<br>
<br>
รับผิดชอบทุกอย่างแทบทั้งหมด <br>
ไม่ว่าจะเป็นความผิดพลาด ความรับผิดชอบ หรือคำตำหนิติเตียน <br>
ข้าพเจ้าขอรับไว้บน หัวแต่เพียงผู้เดียว <br>
จากเด็ก บ้านไร้รัก เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่จึงเกิดความรับผิดชอบว่า <br>
ตัวเอง ต้องเป็นผู้รับผิดชอบและถือเป็นหน้าที่ทะนุถนอมความรักไปตลอดรอดฝั่งให้จงได้ <br>
จะชั่วร้าย ดีแล้วอย่างไรไม่ว่า เพราะทำตัวเป็นกระโถนท้องพระโรง พร้อมเสมอที่ จะรับเละทุกอย่าง <br>
<br>
<br>
เป็นโรคติดคนรัก <br>
ผู้หญิงประเภทนี้ใช้ความหลงใหลในตัวชายคนรักมาบังหูบังตา <br>
เพื่อหลีกเลี่ยง ความเจ็บปวด ความโดดเดี่ยว ความกลัวและความโกรธ <br>
เรียกว่าใช้ความสัมพันธ์ ฉันคนรักเป็นยาบำบัดก็ว่าได้ <br>
หากมีชีวิตอยู่โดยปราศจากเขา จะเกิดอาการทั้งทาง ร่างกายและจิตใจ <br>
เช่น เหงื่อออก คลื่นไส้ หนาวสะท้าน หมกมุ่นครุ่นคิด หดหู่ นอนไม่หลับ ตกใจง่าย <br>
แถมยังวิตกจริตเกินกว่าเหตุ และเพื่อบรรเทาอาการเหล่านี้ <br>
เธอ จะย้อนกลับไปหาคนรักที่เพิ่งเลิกรากัน <br>
หรือไม่ก็รีบหาชายคนใหม่มาดามหัวใจทันที <br>
<br>
<br>
มัวแต่สนใจคนรักจนละเลยตัวเอง <br>
ก็เพราะมัวแต่ยุ่งวุ่นวายคอยสังเกตสังกาว่าเขารู้สึกอย่างไร ต้องการอะไร <br>
ก็เลยไม่รับ รู้ถึงความรู้สึกของตัวเอง ตัดสินใจไม่ได้ว่าอะไรคือเป้าหมายชีวิต <br>
หรือควรทำอย่างไร ต่อไปเพื่อตัวเอง ซึ่งยังผลให้ชีวิตไม่เป็นสุข ไม่รู้จักตัวเองเสียด้วยซ้ำ <br>
ทำตัวให้จมอยู่ กับวังวนชีวิตราวกับนิยายน้ำเน่า จนหมดปัญญาหาหนทางแก้ไข <br>
ไม่ผิดถ้าอยาก ระบายอารมณ ์ด้วยการร้องกรี๊ดตีอกชกตัวหรือร่ำไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด <br>
แต่การใช้ อารมณ ์ราวชีวิตเป็นดั่งละครไม่ได้ช่วยให้เรามีสติในการแก้ไขปัญหาได้ <br>
<br>
<br>
สนใจผู้ชายที่ไม่น่าสนใจ <br>
ผู้ชายดีๆมีน้ำใจงาม มีความมั่นคง ดูน่าเชื่อถือ มาให้ความสนใจ ก็ดันไม่สนใจเขา <br>
กลับไปมองว่า ผู้ชายที่ไม่มีความมั่นคงดูน่าตื่นเต้นดี ผู้ชายที่ไม่น่าเชื่อถือดูท้าทาย ชวนค้นหา <br>
ผู้ชายที่คาดเดาอะไรไม่ได้ดูเป็นคนโรแมนติค ผู้ชายอ่อนหัดดูมีเสน่ห์ <br>
ผู้ชายเจ้าอารมณ์ดูเป็นคนลึกลับ ผู้ชายขี้โมโหต้องการความเข้าใจ <br>
ผู้ชายไร้สุขต้องการ กำลังใจ ผู้ชายที่ไม่เคยพอต้องการแรงสนับสนุน <br>
ส่วนผู้ชายเย็นชาต้องการความอบอุ่น <br>
ผู้หญิงประเภทนี้ไม่ต้องการผู้ชายเพียบพร้อมที่สามารถให้ความสุขได้ทุกอย่าง <br>
กลับพึงใจผู้ชายขาดๆเกินๆ เพราะเสพติดกับความเจ็บปวดทางอารมณ์จนถอนตัวไม่ขึ้น <br>
ดูแปลกแต่นี่คือความจริงอย่างที่สุด <br>
<br>
<br>
ลองดูว่าตัวเองมีคุณสมบัติตรงกับข้อใดบ้าง <br>
ถ้ามีก็รีบปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเอง <br>
ก่อนจะตกเป็นเบี้ยรองบ่อนชายคนรัก <br>
ที่อาจกำลังเอาเปรียบคุณอยู่ <br>
<br>
เคยเป็น แต่ตอนนี้ปรับปรุงตัวเองแล้ว ก้อไม่เป็นทุกข์ <br>
<br>


4 Jun 2008  |  Comment by : เคยเป็น
Comment 4
สู้ๆนะคะ มันอาจเป็นทั้งสองอย่าง อันนี้ตัวคุณเองน่าจะรู้ดีกว่าใคร

4 Jun 2008  |  Comment by : คนหวังดี
Comment 3
คุณรักเค้า......ฟันธง

4 Jun 2008  |  Comment by : x
Comment 1
เรื่องแบบนี้ ต้องหันหน้าคุยกัน ที่สำคุญ เค้าต้องรับฟังเราด้วย

4 Jun 2008  |  Comment by : flyman

Comment



Pooyingnaka Wellness

Webboard
โพสต์โดย: golf1 9
โพสต์โดย: plabegon 2
โพสต์โดย: cawaii 37
โพสต์โดย: sweetysweetie7 0
โพสต์โดย: หมูพี 11
โพสต์โดย: Patrapon 0
โพสต์โดย: PrincessAngel 0
โพสต์โดย: prnews 0

Interest Product