ยิ่งห่างกลับยิ่งรู้จักใจตัวเองมากขึ้น

ยิ่งห่างกลับยิ่งรู้จักใจตัวเองมากขึ้น
มันเป็นเรื่องจริงที่ยาว และยาวมาก อย่าด่าถ้าขี้เกียจอ่าน แต่ฉันก็มีแค่เว็บนี้ที่คอยรองรับความรู้สึกเหล่านี้เสมอมา <br> <br> ฉันต้องยอมรับว่าได้สูญเสียเค้าไปแล้ว แม้จะพยายามฉุดรั้ง ยังไง ทะนุถนอมมันแค่ไหน แต่สุดท้ายกลับลงเอยในแบบที่ไม่เหลืออะไรเรย <br> <br> ฉันกะเค้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ปี1 ซี้กันจนรุ้ว่าใส้ของอีกฝ่ายยาวแค่ไหน ทั้งรักและแคร์มาตลอด แทบไม่ต้องบอกก็รู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย ฉันมักอยุ่กะเค้าในช่วงที่เค้าไม่เหลือใครเสมอ และเค้าก็มาเจอฉันทุกครั้งในสภาพที่ฉันต้องการใครซักคน 6 ปีแล้วที่เป็นอย่างนี้ เพื่อนทุกคนต่างก็รับรู้ว่าเราสนิทกันมากแค่ไหน <br> <br> เรื่องไม่คาดฝัน เพราะความห่วงใย ทำให้ฉันได้ใกล้ชิดกับเค้าเกินเพื่อน หนีความรู้สึกตัวเองเรื่อยมาเพราะรับไม่ได้ แต่ไม่รุ้ทำไม ฉันกลับให้โอกาสเขาอีกครั้งและอีก หลายครั้ง แต่ก็หลอกตัวเองเรื่อยมาว่า ไม่ได้รู้สึกดีกับเรื่องนั้น แรกๆพยามยามที่จะหยุดตัวเองเอาไว้ อย่างน้อยก็เพื่อรักษาศักศรีดิ์ หลังๆ ก็อยากจะดึงเค้าไว้ และไม่คิดผูกมัด (เป็นความคิดที่งี่เง่ามาก)แต่เพียงแค่อยากมีเค้าเท่านั้น <br> <br> จู่ๆ ก็มีเหตุให้เราต้องหยุดเรื่องนั้นไว้เป็นความหลัง ฉันสบายใจขึ้นในช่วงแรกๆ แต่ว่า ฉันกลับรู้สึกว่างเปล่า ไม่เหลือใครเรย คนที่เคยคุยได้ทุกเรื่อง คนที่ไว้ใจ และคนที่ฉันรัก ทั้งแบบเพื่อนและผู้ชายคนนึงซึ่งไม่เคยยอมรับความรู้สึกนี้มาก่อน <br> <br> ฉันพยามยามที่จะกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหมือนที่เคยตั้งใจ แต่ฉันกลับทำไม่ได้เรย เคยคุยกันอย่างเปิดอก ว่า เค้ากลัวที่จะเสียเราไป และรู้สึกอยากครอบครองจึงทำให้เค้าใช้กำลังกับฉันขึ้นมา แต่พอฉันเป็นของเขา เขากลับรู้สึกว่ายิ่งห่างไกลออกไป เค้ากลัวว่ายิ่งมีอะไรกับฉันต่อไป ฉันจะเดินไปจากเขาแน่นอน เค้าจึงคิดถอยออกมาเป็นเหมือนเดิม แต่ฉันกลับไม่ยอมให้เค้าเข้าใกล้อีก ทั้งที่ฉันเองก็ไม่อยากเสียเค้าไป แค่เค้าจะลุบหัวแขนมันก็ยกขึ้นกันอัตโนมัติ มีครั้งนึงที่เค้าเดินเข้ามาใกล้เพราะฉันเมา เหมือนจะพูดอะไรด้วย แต่ฉันกลับผงะ (ไม่ค่อยรู้ตัว) เค้าจะถอยออกไปทันที <br> <br> และที่สะเทือนอารมณ์ทีสุด เค้าไม่เคยคิดว่าฉันเป็นเพื่อนสนิทเลย เพียงแต่ฉันเป็นเพื่อนที่เค้าเป็นห่วงที่สุดเท่านั้น ฉันเองก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เค้าพูดหรอกนะ แต่การที่เค้าบอกฉันอย่างนี้ มิตรภาพที่ผ่านมา ไม่มีความหมายอะไรเรย สำหรับฉันมันคือสิ่งที่ดีทีสุด และถนอมมันที่สุด แต่มันกับไม่มีค่าในสายตาเค้า <br> <br> ในตอนนี้ฉันรู้สึกแย่มากๆกลับสิ่งที่เป็นอยุ่ ฉันคงไม่มีเขาอีกแล้ว ฉันยื้อไม่ได้ แม้เค้าจะจะบอกว่าเค้าไม่ได้ไปไหน ยังอยุ่กะฉันตลอดเวลา ไม่ได้ย้ายบ้าน ไม่ได้เปลี่ยนเบอร์โทร ยังติดต่อได้ตลอด แต่ฉันกลับรู้สึกว่า มันว่างเปล่าจริง อยากจะเดินไปจากเค้า แต่กลับหนีความรุ้สึกไม่ได้ อยากจะอยุ่ใกล้เค้า แต่กลับต่อต้านโดยอัตโนมัติ <br> <br> ฉันคงต้องยอมรับตัวเองว่ารักเค้ามาก รักจริงๆ ไม่ว่าจะรักแบบเพื่อน หรือผุ้ชายคนนึงและไม่สามารถวัดได้ว่ารักแค่ไหน เพียงแค่เห็นเค้ายิ้ม เค้าหัวเราะมันก็เป็นความสุขของเราแล้ว <br> <br> มีเรื่องอยากบอก แต่ไม่เคยคิดจะบอกเค้าเลย "ดุแลตัวเองด้วยนะ จากเพื่อนธรรมดาคนนึงของแก" 18 Jul 2008 \| Post by : pksy

มันเป็นเรื่องจริงที่ยาว และยาวมาก อย่าด่าถ้าขี้เกียจอ่าน แต่ฉันก็มีแค่เว็บนี้ที่คอยรองรับความรู้สึกเหล่านี้เสมอมา 
 
ฉันต้องยอมรับว่าได้สูญเสียเค้าไปแล้ว แม้จะพยายามฉุดรั้ง ยังไง ทะนุถนอมมันแค่ไหน แต่สุดท้ายกลับลงเอยในแบบที่ไม่เหลืออะไรเรย 
 
ฉันกะเค้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ปี1 ซี้กันจนรุ้ว่าใส้ของอีกฝ่ายยาวแค่ไหน ทั้งรักและแคร์มาตลอด แทบไม่ต้องบอกก็รู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย ฉันมักอยุ่กะเค้าในช่วงที่เค้าไม่เหลือใครเสมอ และเค้าก็มาเจอฉันทุกครั้งในสภาพที่ฉันต้องการใครซักคน 6 ปีแล้วที่เป็นอย่างนี้ เพื่อนทุกคนต่างก็รับรู้ว่าเราสนิทกันมากแค่ไหน 
 
เรื่องไม่คาดฝัน เพราะความห่วงใย ทำให้ฉันได้ใกล้ชิดกับเค้าเกินเพื่อน หนีความรู้สึกตัวเองเรื่อยมาเพราะรับไม่ได้ แต่ไม่รุ้ทำไม ฉันกลับให้โอกาสเขาอีกครั้งและอีก หลายครั้ง แต่ก็หลอกตัวเองเรื่อยมาว่า ไม่ได้รู้สึกดีกับเรื่องนั้น แรกๆพยามยามที่จะหยุดตัวเองเอาไว้ อย่างน้อยก็เพื่อรักษาศักศรีดิ์ หลังๆ ก็อยากจะดึงเค้าไว้ และไม่คิดผูกมัด (เป็นความคิดที่งี่เง่ามาก)แต่เพียงแค่อยากมีเค้าเท่านั้น 
 
จู่ๆ ก็มีเหตุให้เราต้องหยุดเรื่องนั้นไว้เป็นความหลัง ฉันสบายใจขึ้นในช่วงแรกๆ แต่ว่า ฉันกลับรู้สึกว่างเปล่า ไม่เหลือใครเรย คนที่เคยคุยได้ทุกเรื่อง คนที่ไว้ใจ และคนที่ฉันรัก ทั้งแบบเพื่อนและผู้ชายคนนึงซึ่งไม่เคยยอมรับความรู้สึกนี้มาก่อน 
 
ฉันพยามยามที่จะกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหมือนที่เคยตั้งใจ แต่ฉันกลับทำไม่ได้เรย เคยคุยกันอย่างเปิดอก ว่า เค้ากลัวที่จะเสียเราไป และรู้สึกอยากครอบครองจึงทำให้เค้าใช้กำลังกับฉันขึ้นมา แต่พอฉันเป็นของเขา เขากลับรู้สึกว่ายิ่งห่างไกลออกไป เค้ากลัวว่ายิ่งมีอะไรกับฉันต่อไป ฉันจะเดินไปจากเขาแน่นอน เค้าจึงคิดถอยออกมาเป็นเหมือนเดิม แต่ฉันกลับไม่ยอมให้เค้าเข้าใกล้อีก ทั้งที่ฉันเองก็ไม่อยากเสียเค้าไป แค่เค้าจะลุบหัวแขนมันก็ยกขึ้นกันอัตโนมัติ มีครั้งนึงที่เค้าเดินเข้ามาใกล้เพราะฉันเมา เหมือนจะพูดอะไรด้วย แต่ฉันกลับผงะ (ไม่ค่อยรู้ตัว) เค้าจะถอยออกไปทันที 
 
และที่สะเทือนอารมณ์ทีสุด เค้าไม่เคยคิดว่าฉันเป็นเพื่อนสนิทเลย เพียงแต่ฉันเป็นเพื่อนที่เค้าเป็นห่วงที่สุดเท่านั้น ฉันเองก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เค้าพูดหรอกนะ แต่การที่เค้าบอกฉันอย่างนี้ มิตรภาพที่ผ่านมา ไม่มีความหมายอะไรเรย สำหรับฉันมันคือสิ่งที่ดีทีสุด และถนอมมันที่สุด แต่มันกับไม่มีค่าในสายตาเค้า 
 
ในตอนนี้ฉันรู้สึกแย่มากๆกลับสิ่งที่เป็นอยุ่ ฉันคงไม่มีเขาอีกแล้ว ฉันยื้อไม่ได้ แม้เค้าจะจะบอกว่าเค้าไม่ได้ไปไหน ยังอยุ่กะฉันตลอดเวลา ไม่ได้ย้ายบ้าน ไม่ได้เปลี่ยนเบอร์โทร ยังติดต่อได้ตลอด แต่ฉันกลับรู้สึกว่า มันว่างเปล่าจริง อยากจะเดินไปจากเค้า แต่กลับหนีความรุ้สึกไม่ได้ อยากจะอยุ่ใกล้เค้า แต่กลับต่อต้านโดยอัตโนมัติ 
 
ฉันคงต้องยอมรับตัวเองว่ารักเค้ามาก รักจริงๆ ไม่ว่าจะรักแบบเพื่อน หรือผุ้ชายคนนึงและไม่สามารถวัดได้ว่ารักแค่ไหน เพียงแค่เห็นเค้ายิ้ม เค้าหัวเราะมันก็เป็นความสุขของเราแล้ว 
 
มีเรื่องอยากบอก แต่ไม่เคยคิดจะบอกเค้าเลย "ดุแลตัวเองด้วยนะ จากเพื่อนธรรมดาคนนึงของแก"

18 Jul 2008 | Post by : pksy

Comment 7
ลองอ่านดูนะ เราเชื่อว่าคงรู้สึกดีขึ้นนะ <br> มีชายหญิงคู่หนึ่งรักกันมาก คบกันมา 3 ปี ทั้ง 2 ตกลงจะแต่งงานกัน <br> เมื่อกำหนดวันเรียบร้อย ฝ่ายชายเองก็รอคอยวันที่จะแต่งงาน <br> ต่อมาไม่นานฝ่ายชายรู้ข่าวว่า คู่รักของตนแต่งงานกับคนอื่นอย่างกะทันหัน <br> โดยฝ่ายหญิงเองก็เต็มใจ ไม่ได้ถูกบังคับแต่อย่างใด <br> เมื่อได้ทราบข่าว เขาทั้งงงและเสียใจมาก <br> ร้องไห้ไม่กินไม่นอน ไม่นานก็ป่วยหนักเพราะตรอมใจ <br> <br> เวลาผ่านไป ฝ่ายชายป่วยหนักขึ้นเรื่อยๆไปหาหมอเท่าไหร่ก็ไม่ดีขึ้น <br> ขณะที่นอนซมอยู่ที่บ้านนั้น มีหลวงตาแก่ๆผ่านมา <br> เมื่อมาถึงหลวงตาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน แล้วมองเข้าไปในบ้านจึงเคาะประตู <br> เด็กรับใช้ออกมาเปิดประตูพบว่า เป็นพระ จึงบอกว่า ไม่ทำบุญนิมนต์ข้างหน้า <br> หลวงตายิ้มอย่างมีเมตตาแล้วพูดว่า อาตมาไม่ได้มาบิณฑบาต <br> ในบ้านมีคนป่วยใช่มั๊ย อาตมาพอมีความรู้ทางด้านการแพทย์นิดหน่อย <br> ไม่รู้จะพอช่วยได้รึปล่าว เด็กรับใช้ได้ฟังก็อึ้งแต่ก็บอกว่าตัดสินใจเองไม่ได้ <br> ต้องขอไปถามเจ้านายก่อน เด็กรับใช้เดินเข้าไปในบ้านถามเจ้านาย <br> เจ้านายตอบอย่างตัดรำคาญว่าอยากเข้ามา ก็เข้ามา! <br> <br> เมื่อหลวงตาเข้าไปพบที่ห้องนอนพบว่า <br> ชายคนดังกล่าวนอนอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง <br> สีหน้าซีดเซียว ร่างกายซูบผอมประหนึ่งครึ่งคนครึ่งศพ <br> เด็กรับใช้นำน้ำมาถวายหลวงตา พร้อมจัดเก้าอี้ถวายข้างๆเตียงของชายคนนั้น! <br> หลวงตายิ้มแล้วพูดว่าอาการหนักเลยนะ <br> ชายคนนั้น นิ่งเงียบไม่สนใจในสิ่งที่หลวงตาพูด <br> หลวงตาตรวจอาการพอเป็นพิธี จึงกล่าวว่า โทรมมากเลยนะ <br> ชายคนนั้นไม่สนใจ หลวงตาบอกว่าไม่เชื่อ ลองมองที่กระจกสิ <br> ชายคนนั้นไม่สนใจ แต่ขณะที่หางตาชายไปที่กระจกแต่งตัวในห้องนอน <br> เขามองเห็นภาพของคนที่รักอยู่ในนั้น ไม่นานภาพของคนรักก็ค่อยๆจางหายไป! <br> กลายเป็นภาพทิวทัศน์ชายทะเล <br> <br> ที่ชายทะเลแห่งนั้นเงียบสงบ ไม่มีคนผ่านไปมา <br> ขณะที่ชายคนที่ป่วยนั้น มองภาพในกระจกด้วยความสนใจนั้น <br> เขาพบว่า มีศพหญิงสาวนอนเปลือยกายอยู่ที่ชายหาด <br> เวลาผ่านไปสักครู่ มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมา <br> เขามองเห็นศพหญิงคนนั้นด้วยความรังเกียจ แล้วเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว <br> ต่อมาพักใหญ่มีชายอีกคนหนึ่งเดินผ่านมา เขามองเห็นศพนั้น <br> เขาสงสารจึงถอดเสื้อนอกออกมาคลุมร่างของหญิงคนนั้น แล้วเดินจากไป <br> พักใหญ่ๆอีกเช่นกัน มีชายอีกคนเดินผ่านมา <br> เขาพบคนนอนมีผ้าคลุมอยู่ จึงเปิดออกดู เมื่อพบว่า เป็นศพ <br> ด้วยใจสงสาร จึงจะฝังให้เรียบร้อย แต่ก็ไม่มีเครื่องมือจะขุด <br> เขาจึงตัดสินใจใช้มือทั้ง 2 ข้างๆ ค่อยๆกอบทรายขึ้นมา <br> เขาทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเย็น พอได้หลุมใหญ่พอสมควร <br> จึงได้ฝังศพผู้หญิงคนนั้นเรียบร้อยแล้วจากไป <br> <br> จากนั้นภาพในกระจกก็เปลี่ยนเป็นภาพของศพหญิงคนนั้น <br> และก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นภาพของหญิงคนรัก เขาได้เห็นก็ตกใจ <br> พอสักพัก ก็ปรากฏเป็นภาพชายคนที่ 2 <br> แล้วก็ค่อยๆจางหายไป เหลือแต่เงาของตัวเองในกระจก <br> <br> ทันใดนั้นหลวงตาพูดว่า ทีนี้เข้าใจรึยัง ศพนั้นคือคู่รักของโยม <br> ชายคนที่ช่วยฝังศพเธอ ผูกวาสนากับเธอหนึ่งชาติ <br> ชาตินี้เธอเลยแต่งงานกับเขา ส่วนโยมช่วยคลุมศพเธอ <br> จึงผูกวาสนา 3 ปี ตอนนี้ครบ 3 ปี วาสนาสิ้นแล้วก็ต้องจากกัน <br> <br> เมื่อชายคนนั้นฟังจบก็กระอักเลือดออกมา เด็กรับใช้ตกใจมาก <br> หลวงตายิ้มแล้วบอกว่า โยมรอดแล้ว เมื่อกี้โยมกระอักเลือดเอาเลือดเสียออกมาแล้ว <br> ต่อมาไม่นานชายคนนั้นก็ได้ออกบวชในที่สุด <br> <br> ^_^ คนเราเจอกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ความสัมพันธ์ พ่อ , แม่ , พี่ , น้อง , <br> ญาติ , เพื่อน , ศัตรู , คนรัก ฯลฯ ไม่ใช่ของเลื่อนลอย <br> เมื่อมีวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง ถึงเวลาก็มาเจอกัน <br> เมื่อสิ้นวาสนา ก็ต้องจากกัน รั้งยังไงก็ไม่อยู่ <br> ในตอนที่ยังไม่จากกันนี้ &nbs! p; คุณทำได้ทำดีต่อคนของคุณหรือยัง <br> เพราะถึงเวลาที่ต้องจากกัน ไม่ว่าคุณจะมีเงินหรืออำนาจล้นฟ้า ก็เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้ <br> ทำดีต่อกันไว้ดีกว่า เพราะไม่มีใครรู้ว่า เราจะต้องจากกันเมื่อไหร่ ^_^ <br> (อย่าคิดมาก ทำตามใจเราถ้าเรารักตัวเราเองและเรามีความสุข) 21 Jul 2008 \| Comment by : มันคงจะดีถ้า

Comment 7

ลองอ่านดูนะ เราเชื่อว่าคงรู้สึกดีขึ้นนะ 
มีชายหญิงคู่หนึ่งรักกันมาก คบกันมา 3 ปี ทั้ง 2 ตกลงจะแต่งงานกัน 
เมื่อกำหนดวันเรียบร้อย ฝ่ายชายเองก็รอคอยวันที่จะแต่งงาน 
ต่อมาไม่นานฝ่ายชายรู้ข่าวว่า คู่รักของตนแต่งงานกับคนอื่นอย่างกะทันหัน 
โดยฝ่ายหญิงเองก็เต็มใจ ไม่ได้ถูกบังคับแต่อย่างใด 
เมื่อได้ทราบข่าว เขาทั้งงงและเสียใจมาก 
ร้องไห้ไม่กินไม่นอน ไม่นานก็ป่วยหนักเพราะตรอมใจ 
 
เวลาผ่านไป ฝ่ายชายป่วยหนักขึ้นเรื่อยๆไปหาหมอเท่าไหร่ก็ไม่ดีขึ้น 
ขณะที่นอนซมอยู่ที่บ้านนั้น มีหลวงตาแก่ๆผ่านมา 
เมื่อมาถึงหลวงตาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน แล้วมองเข้าไปในบ้านจึงเคาะประตู 
เด็กรับใช้ออกมาเปิดประตูพบว่า เป็นพระ จึงบอกว่า ไม่ทำบุญนิมนต์ข้างหน้า 
หลวงตายิ้มอย่างมีเมตตาแล้วพูดว่า อาตมาไม่ได้มาบิณฑบาต 
ในบ้านมีคนป่วยใช่มั๊ย อาตมาพอมีความรู้ทางด้านการแพทย์นิดหน่อย 
ไม่รู้จะพอช่วยได้รึปล่าว เด็กรับใช้ได้ฟังก็อึ้งแต่ก็บอกว่าตัดสินใจเองไม่ได้ 
ต้องขอไปถามเจ้านายก่อน เด็กรับใช้เดินเข้าไปในบ้านถามเจ้านาย 
เจ้านายตอบอย่างตัดรำคาญว่าอยากเข้ามา ก็เข้ามา! 
 
เมื่อหลวงตาเข้าไปพบที่ห้องนอนพบว่า 
ชายคนดังกล่าวนอนอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง 
สีหน้าซีดเซียว ร่างกายซูบผอมประหนึ่งครึ่งคนครึ่งศพ 
เด็กรับใช้นำน้ำมาถวายหลวงตา พร้อมจัดเก้าอี้ถวายข้างๆเตียงของชายคนนั้น! 
หลวงตายิ้มแล้วพูดว่าอาการหนักเลยนะ 
ชายคนนั้น นิ่งเงียบไม่สนใจในสิ่งที่หลวงตาพูด 
หลวงตาตรวจอาการพอเป็นพิธี จึงกล่าวว่า โทรมมากเลยนะ 
ชายคนนั้นไม่สนใจ หลวงตาบอกว่าไม่เชื่อ ลองมองที่กระจกสิ 
ชายคนนั้นไม่สนใจ แต่ขณะที่หางตาชายไปที่กระจกแต่งตัวในห้องนอน 
เขามองเห็นภาพของคนที่รักอยู่ในนั้น ไม่นานภาพของคนรักก็ค่อยๆจางหายไป! 
กลายเป็นภาพทิวทัศน์ชายทะเล 
 
ที่ชายทะเลแห่งนั้นเงียบสงบ ไม่มีคนผ่านไปมา 
ขณะที่ชายคนที่ป่วยนั้น มองภาพในกระจกด้วยความสนใจนั้น 
เขาพบว่า มีศพหญิงสาวนอนเปลือยกายอยู่ที่ชายหาด 
เวลาผ่านไปสักครู่ มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมา 
เขามองเห็นศพหญิงคนนั้นด้วยความรังเกียจ แล้วเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว 
ต่อมาพักใหญ่มีชายอีกคนหนึ่งเดินผ่านมา เขามองเห็นศพนั้น 
เขาสงสารจึงถอดเสื้อนอกออกมาคลุมร่างของหญิงคนนั้น แล้วเดินจากไป 
พักใหญ่ๆอีกเช่นกัน มีชายอีกคนเดินผ่านมา 
เขาพบคนนอนมีผ้าคลุมอยู่ จึงเปิดออกดู เมื่อพบว่า เป็นศพ 
ด้วยใจสงสาร จึงจะฝังให้เรียบร้อย แต่ก็ไม่มีเครื่องมือจะขุด 
เขาจึงตัดสินใจใช้มือทั้ง 2 ข้างๆ ค่อยๆกอบทรายขึ้นมา 
เขาทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเย็น พอได้หลุมใหญ่พอสมควร 
จึงได้ฝังศพผู้หญิงคนนั้นเรียบร้อยแล้วจากไป 
 
จากนั้นภาพในกระจกก็เปลี่ยนเป็นภาพของศพหญิงคนนั้น 
และก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นภาพของหญิงคนรัก เขาได้เห็นก็ตกใจ 
พอสักพัก ก็ปรากฏเป็นภาพชายคนที่ 2 
แล้วก็ค่อยๆจางหายไป เหลือแต่เงาของตัวเองในกระจก 
 
ทันใดนั้นหลวงตาพูดว่า ทีนี้เข้าใจรึยัง ศพนั้นคือคู่รักของโยม 
ชายคนที่ช่วยฝังศพเธอ ผูกวาสนากับเธอหนึ่งชาติ 
ชาตินี้เธอเลยแต่งงานกับเขา ส่วนโยมช่วยคลุมศพเธอ 
จึงผูกวาสนา 3 ปี ตอนนี้ครบ 3 ปี วาสนาสิ้นแล้วก็ต้องจากกัน 
 
เมื่อชายคนนั้นฟังจบก็กระอักเลือดออกมา เด็กรับใช้ตกใจมาก 
หลวงตายิ้มแล้วบอกว่า โยมรอดแล้ว เมื่อกี้โยมกระอักเลือดเอาเลือดเสียออกมาแล้ว 
ต่อมาไม่นานชายคนนั้นก็ได้ออกบวชในที่สุด 
 
^_^ คนเราเจอกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ความสัมพันธ์ พ่อ , แม่ , พี่ , น้อง , 
ญาติ , เพื่อน , ศัตรู , คนรัก ฯลฯ ไม่ใช่ของเลื่อนลอย 
เมื่อมีวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง ถึงเวลาก็มาเจอกัน 
เมื่อสิ้นวาสนา ก็ต้องจากกัน รั้งยังไงก็ไม่อยู่ 
ในตอนที่ยังไม่จากกันนี้ &nbs! p; คุณทำได้ทำดีต่อคนของคุณหรือยัง 
เพราะถึงเวลาที่ต้องจากกัน ไม่ว่าคุณจะมีเงินหรืออำนาจล้นฟ้า ก็เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้ 
ทำดีต่อกันไว้ดีกว่า เพราะไม่มีใครรู้ว่า เราจะต้องจากกันเมื่อไหร่ ^_^ 
(อย่าคิดมาก ทำตามใจเราถ้าเรารักตัวเราเองและเรามีความสุข)

21 Jul 2008 | Comment by : มันคงจะดีถ้า

Comment 6
ความรักมักเกิดขึ่นโดยไม่มีเหตุผล <br> <br> หากต่างคนต่างเปิดใจอาจจะกลายเป็นคู่รักที่น่าอิจฉาก็ได้นะ <br> <br> 21 Jul 2008 \| Comment by : Ladylady

Comment 6

ความรักมักเกิดขึ่นโดยไม่มีเหตุผล 
 
หากต่างคนต่างเปิดใจอาจจะกลายเป็นคู่รักที่น่าอิจฉาก็ได้นะ

21 Jul 2008 | Comment by : Ladylady

Comment 5
เรา ก็เป็นแบบนี้เลย เค้ากลัวว่าวันนึงเราจะทิ้งเค้าไปเลยอยากผูกมัดเราไว้ แล้วเค้าก็ห่างๆออกๆปเค้ากลัวว่าเราจะเกลียดสิ่งที่เค้าเป็น เค้าเจ้าชู้และมีผู้หญิงมาชอบเค้าเยอะมาก แต่เราหน้าตาธรรมดา เค้าเลยเลือกที่จะเป็นแค่เพื่อนที่รักที่สุด หวังดีด้วยที่สุด และเป็นห่วงเราที่สุด <br> เพียงแค่เพราะเค้าเลือกอย่างนึงอย่างใดไม่ได้ แต่ยิ่งห่างเรายิ่งรู้ว่า เรารักเค้ามากเหลือเกิน จนคิดว่าเรื่องที่เราไม่ได้ในตอนนั้น ไม่ใช่เรื่องที่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ขอแค่มีเค้าอยู่ใกล้ๆเหมือนเกก่าก็พอ 21 Jul 2008 \| Comment by : marinarak

Comment 5

เรา ก็เป็นแบบนี้เลย เค้ากลัวว่าวันนึงเราจะทิ้งเค้าไปเลยอยากผูกมัดเราไว้ แล้วเค้าก็ห่างๆออกๆปเค้ากลัวว่าเราจะเกลียดสิ่งที่เค้าเป็น เค้าเจ้าชู้และมีผู้หญิงมาชอบเค้าเยอะมาก แต่เราหน้าตาธรรมดา เค้าเลยเลือกที่จะเป็นแค่เพื่อนที่รักที่สุด หวังดีด้วยที่สุด และเป็นห่วงเราที่สุด 
เพียงแค่เพราะเค้าเลือกอย่างนึงอย่างใดไม่ได้ แต่ยิ่งห่างเรายิ่งรู้ว่า เรารักเค้ามากเหลือเกิน จนคิดว่าเรื่องที่เราไม่ได้ในตอนนั้น ไม่ใช่เรื่องที่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ขอแค่มีเค้าอยู่ใกล้ๆเหมือนเกก่าก็พอ

21 Jul 2008 | Comment by : marinarak

Comment 4
เป็นกำลังใจให้นะคะ....จริงอยู่ว่ามันอาจจะยากในตอนนี้...แต่สักวันมันต้องดีขึ้นแน่นอน..น..น สู้ๆค่ะ 20 Jul 2008 \| Comment by : same

Comment 4

เป็นกำลังใจให้นะคะ....จริงอยู่ว่ามันอาจจะยากในตอนนี้...แต่สักวันมันต้องดีขึ้นแน่นอน..น..น สู้ๆค่ะ

20 Jul 2008 | Comment by : same

Comment 3
<img src="pic/b9.gif"> ดีคะ 18 Jul 2008 \| Comment by : คนสวย

Comment 3

<img src="pic/b9.gif"> ดีคะ

18 Jul 2008 | Comment by : คนสวย

Comment 2
สู้ ๆ นะค่ะ <br> <br> สักวันเราต้องผ่านไปได้ 18 Jul 2008 \| Comment by : Bette

Comment 2

สู้ ๆ นะค่ะ 
 
สักวันเราต้องผ่านไปได้

18 Jul 2008 | Comment by : Bette

Comment 1
<img src="pic/b15.gif">กำลังใจมีให้มากมาย <br> <br> สู้เค้านะคะ 18 Jul 2008 \| Comment by : Tabo

Comment 1

<img src="pic/b15.gif">กำลังใจมีให้มากมาย 
 
สู้เค้านะคะ

18 Jul 2008 | Comment by : Tabo

Beauty Clinic

Cosmetica Clinic

View Details

Webboard
หน้าเหี่ยว 24 Dec 0182 โพสต์โดย: tung66 5
มีใครชอบดูดวงบ้างคะ.... 1 Jan 1970 โพสต์โดย: Khawtu 3
มาแชร์เมนูปลาๆ ที่ชอบทานกันดีกว่าค่ะ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: Empro 1
อยากมีน้องมากค่ะ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: Pimmi 0
ใครเคยเสริมจมูกบ้าง ต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้างคะ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: carrie 6
ขอคำแนะนำด้วยนะค่ะ (ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ) 1 Jan 1970 โพสต์โดย: jaja_19 9
หมวกอบไอน้ำ 24 Dec 3443 โพสต์โดย: anny 1
เมื่อคืนกอดแฟน...แต่ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: PpPp 19

Webboard