Talk About Women

เสียงของหัวใจ...เศร้าดีจัง
ตั้งแต่แรกเริ่ม ครอบครัวของหญิงสาวก็กีดกั้นไม่ให้หญิงสาวคบกับชายหนุ่ม <br>
บอกว่าบ้านชายหนุ่มไม่มีฐานะเทียบเท่าบ้านเธอ <br>
ถ้าหญิงสาวไปอยู่กับชายหนุ่มก็จะต้องทนลำบากทั้งชีวิต <br>
ความกดดันจากทางบ้านทำให้หญิงสาวอารมณ์ไม่ค่อยดีเสมอ <br>
และทะเลาะกับชายหนุ่มอยู่เรื่อย <br>
<br>
หญิงสาวนั้นรักชายหนุ่มมาก เธอถามชายหนุ่มบ่อยครั้งว่า <br>
&quot;เธอรักฉันมากขนาดไหน?&quot; แต่ชายหนุ่มเป็นคนพูดไม่เก่ง <br>
ทำให้หญิงสาวโกรธเขาหลายครั้ง <br>
บวกกับคำพูดของพ่อแม่เธอ ยิ่งทำให้หญิงสาวอารมณ์เสียมากยิ่งขึ้น <br>
ชายหนุ่มจึงกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของเธอ <br>
เขาก็ทนยอมรับอย่างเงียบๆโดยไม่ว่าหญิงสาวเลยสักคำ <br>
<br>
หลังจากนั้น ชายหนุ่มเรียนจบมหาลัยแล้ว <br>
ตัดสินใจจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ <br>
ก่อนไป เขาเอ่ยปากขอแต่งงานกับหญิงสาว <br>
&quot;ผมอาจจะเป็นคนพูดไม่เก่ง ปากไม่หวาน แต่ผมรู้ว่าผมรักคุณมาก <br>
ถ้าคุณตกลงใจยินดี ผมก็จะดูแลปกป้องคุณตลอดชีวิต สำหรับครอบครัวคุณ <br>
ผมจะพยายามทำให้พวกเขายอมรับในตัวผม แต่งงานกับผมเถอะนะ ได้ไหม?&quot; <br>
หญิงสาวตอบตกลงชายหนุ่ม และด้วยความพยายามของชายหนุ่ม <br>
พ่อแม่ของหญิงสาวก็ยอมรับเขา ในที่สุด <br>
ชายหนุ่มและหญิงสาวได้หมั้นกัน <br>
ก่อนที่ชายหนุ่มจะไปเมืองนอกไม่นานนัก <br>
<br>
ชายหนุ่มไปเรียนหนังสืออยู่ต่างแดนเพียงลำพัง <br>
ส่วนหญิงสาวก็คงยังอยู่ภายในประเทศ และออกมาทำงานแล้ว <br>
ชายหนุ่มไม่อาจกลับมาเยี่ยมหญิงสาวได้ <br>
เพราะเขาต้องใช้เงินอย่างประหยัด <br>
ส่วนหญิงสาวก็ไม่มีเวลาไปหาชายหนุ่มได้ <br>
ทั้งสองจึงได้แต่เพียงติดต่อกันผ่านโทรศัพท์และจดหมาย <br>
<br>
แต่ถึงกระนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็คงยังมั่นคงมิได้เปลี่ยนแปลงสักนิด <br>
<br>
วันหนึ่ง หญิงสาวออกจากบ้านไปทำงานตามปกติ <br>
ระหว่างทางที่เดินไปสู่ป้ายรถเมลล์ <br>
มีรถคันหนึ่งได้พุ่งตรงเข้าหาเธอ............ <br>
<br>
เมื่อหญิงสาวฟื้นขึ้นมา เธอเห็นพ่อแม่อยู่ข้างเตียง <br>
ถึงเพิ่งรู้ว่าเธอประสบอุบัติเหตุและบาดเจ็บสาหัส <br>
โชคยังดีที่ว่าไม่ถึงกับชีวิต <br>
หญิงสาวเห็นพ่อแม่เธอร้องไห้โศกเศร้าไม่หยุด <br>
จึงเอ่ยปากคิดจะปลอบโยนพวกเขา แต่เธอได้พบว่า... <br>
เธอพูดอะไรออกมาไม่ได้เลยสักคำ <br>
เธอพยายามที่จะเปล่งเสียงออกมาให้ได้ <br>
แต่ก็ทำได้แค่มีเสียงคล้ายเสียงหอบเท่านั้น <br>
หญิงสาวกลายเป็นใบ้ไปเสียแล้ว... <br>
<br>
หมอบอกว่าเพราะอุบัติเหตุครั้งนี้ หญิงสาวนอกจากบาดเจ็บที่ขาแล้ว <br>
สมองยังถูกกระทบกระเทือน <br>
เพราะฉะนั้นหญิงสาวจะพูดอะไรไม่ได้อีกเลยชั่วชีวิต <br>
หญิงสาวได้แต่รับฟังคำปลอบโยนของพ่อแม่เธอ <br>
แต่เธอไม่สามารถที่จะตอบอะไรได้เลย หญิงสาวสิ้นหวังแล้ว... <br>
หญิงสาวได้แต่ร้องไห้ไม่หยุดทั้งวันทั้งคืน... <br>
<br>
หลังจากนั้น หญิงสาวออกจากโรงพยาบาลและพักอยู่ที่บ้าน <br>
ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังเป็นเช่นเดิม <br>
มีแต่เพียงเสียงโทรศัพท์ในห้องเธอ <br>
กลายเป็นฝันร้ายที่มาทรมานเธอ <br>
แต่ละครั้งที่เสียงโทรศัพท์ดัง <br>
เป็นเหมือนดังมีดคมทิ่มแทงเข้าไปในใจเธอ <br>
ความทรมานที่เธอต้องทนรับก็ไม่อาจจะบอกให้ชายหนุ่มรู้ได้ <br>
เธอไม่อยากเป็นตัวถ่วงของเขา <br>
จึงเขียนจดหมายบอกชายหนุ่มว่าเธอไม่อยากจะรอเขาอีกต่อไป <br>
เธอกับเขาจบสิ้นกันแล้ว และเธอก็ส่งแหวนหมั้นกลับไปให้เขาด้วย <br>
<br>
หญิงสาวไม่รู้จะทำอย่างไรได้กับจดหมายและโทรศัพท์ของชายหนุ่มที่มีมาไม่ขาด <br>
เธอได้แต่น้ำตาไหลรินเต็มหน้าทุกวัน <br>
พ่อของหญิงสาวไม่อาจทนเห็นเธอต้องทนทรมานเช่นนี้อีกต่อไป <br>
จึงตัดสินใจย้ายบ้าน <br>
หวังอยากให้หญิงสาวลืมความทุกข์นั้นและอยู่อย่างมีความสุขมากกว่านี้ <br>
เมื่อเปลี่ยนสภาพแวดล้อมแล้ว หญิงสาวก็ดีขึ้นหน่อย <br>
เธอค่อยๆหัดเรียนใช้ภาษามือแทนคำพูด ทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มต้นใหม่ <br>
เธอบอกกับตัวเองเสมอว่าให้ลืมชายหนุ่มเสีย <br>
<br>
วันหนึ่ง เพื่อนสนิทของหญิงสาวบอกกับเธอว่า ชายหนุ่มกลับมาแล้ว <br>
และออกตามหาเธอไปทั่ว หญิงสาวขอร้องเพื่อนเธอว่า <br>
อย่าบอกเรื่องของเธอให้ชายหนุ่มรู้ เรียกให้เขาลืมเธอเสีย <br>
หลังจากนั้น เธอก็ไม่ได้รับรู้ข่าวคราวของชายหนุ่มอีกเลย <br>
เวลาผ่านไปได้ปีกว่า เพื่อนของหญิงสาวมาบอกกับเธออีกว่า <br>
ชายหนุ่มจะแต่งงานแล้วและขอร้องให้เธอเอาการ์ดแต่งงานมาให้หญิงสาว <br>
<br>
หญิงสาวได้รับฟังแล้วก็เศร้าใจมาก เธอเปิดการ์ดนั้นด้วยมือสั่น <br>
แต่กลับเห็นชื่อเธอเ องบนการ์ดใบนั้น <br>
เมื่อหญิงสาวกำลังจะถามเพื่อน ชายหนุ่มก็มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเธอ <br>
ใช้ภาษามือที่แข็งกระด้างบอกกับหญิงสาวว่า <br>
&quot;ผมใช้เวลาปีกว่าที่ผ่านมา <br>
บังคับให้ตัวเองหัดใช้ภาษามือให้ได้ เพื่อที่จะบอกกับคุณว่า <br>
ผมไม่เคยได้ลืมสัญญาระหว่างเราสองคนเลย <br>
โปรดให้โอกาสผมได้เป็นเสียงให้แทนคุณ ผม-รัก-คุณ&quot;

20 Nov 2004  |  Post by : โบ
Comment 1
<img src="pic/b2.gif">ซึ้งดีคับ แต่ยาวไปนิด(ผมขี้เกียจอ่านอะคับ)

5 Dec 2004  |  Comment by : oxten2000

Comment



Insurance

Webboard
โพสต์โดย: นุ่ม 4
โพสต์โดย: measa 1
โพสต์โดย: i-pangpond 6
โพสต์โดย: munuai 7
โพสต์โดย: gamerszone 0
โพสต์โดย: BZW 1
โพสต์โดย: how 0
โพสต์โดย: StrawberryPinky 5

Interest Product