Talk About Women

คบกันจะ 6 ปีแระ แต่ไม่เคยไปบ้านผู้ชายเลย
<img src="pic/b31.gif"> <br>
เรื่องของเรามีอยู่ว่า <br>
<br>
เรากับแฟนคบกันมาก้าวสู่ปี 6 แล้ว แต่ได้เจอกันปีละ 2-3 ครั้ง และเราสองคนยังไม่มีอะไรด้วยกันค่ะ <br>
<br>
เค้าเป็นคนนิสัยดีมาก เป็นคนตามใจเราตลอด ดูแลเราอย่างดี <br>
<br>
ไม่เคยเถียง ไม่เคยพูดรุนแรงกับเค้า มีแต่เราเองที่บางทีก็เผลอข่มเค้าตลอด เวลาหงุดหงิดก็เผลอพูดไม่ดีกับเค้า <br>
<br>
แต่ไม่ถึงขั้นมึงกูหรอก ยังมีจิตสำนึกผิดชอบอยู่ ว่าได้ระดับไหน <br>
<br>
จนเราต้องหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ข่มเค้า เพราะเรามีความคิดเดียวกันตลอด <br>
<br>
เช่นเวลามีปัญหาจะหันหน้าเข้าหากัน จะคุยกัน จะไม่หนีไปไหน <br>
<br>
และเราก็ทำอย่างนั้นได้ตลอด เค้าก็ทำได้ตลอด <br>
<br>
<font color=FF00FF> รักที่เค้ามีให้เรา มันมากกว่าที่เรามีให้เค้าตลอด เค้าไม่ค่อยโรแมนติกเราแบบเซอร์ไพรส์ <br>
<br>
ส่งของ เค้าเป็นสิว เราก็หาวิธี ส่งครีม ส่งยาไรไปให้เค้าทำนองนี้ <br>
<br>
แต่เค้าจะแนวแบบว่าดูแลเราไม่ให้เราลำบาก เน้นเป็นคำพูดเสียมากกว่า <br>
<br>
เน้นการอยู่เคียงข้างเสียมากกว่า ซึ่งเค้าก็เป็นแฟนที่ดีที่สุดเท่าที่เราเคยมีมา <br>
<br>
ตั้งแต่เรามีแฟนมา ไม่มีผู้ชายคนไหนได้แตะเนื้อต้องตัวเราเลยด้วยซ้ำไป <br>
<br>
แต่สำหรับคนนี้เราให้ได้หมดเลย กว่าจะให้เค้าได้ก็คบกันมาย่างปีที่2 <br>
<br>
ให้ในที่นี้คือไม่ได้แบบว่ามีอะไรด้วยกันหรอกนะคะ เพราะเราสองคนคิดเหมือนกันคือ <br>
<br>
เราจะมีอะไรด้วยกันก็ต่อเมื่อ วันสำคัญของเรามาถึง </font> <br>
<br>
<font color=blue> เราสองคนต่างดูแลด้วยกันตลอดมา โทรหากันทุกวัน เท่าที่รู้จักกันเกือบ 6 ปี <br>
<br>
ก็ยังโทรวันละหลายครั้งมากๆ เกือบ 10 ครั้งต่อวัน แต่ไม่ต้องตกใจนะคะ ครั้งไม่กี่นาที <br>
<br>
แบบว่าแค่ได้ยินเสียงก็พอแล้วทำนองนั้น แต่เราไม่ได้คุยแบบเลี่ยนๆไรหรอกค่ะ <br>
<br>
แค่แบบว่าอยากบอกอยากเล่าอะไร คนนั้นคนนี้ตื่นเต้นทำอะไร <br>
<br>
ก็จะกริ๊งกร๊างเล่าแบบนั้นมากกว่าค่ะ โทรบอกรักบอกคิดถึงแทบจะไม่มีค่ะเพราะเราสองคนรู้กันอยู่แล้วค่ะ <br>
<br>
ทุกครั้งเค้าจะคุยถึงอนาคตของเราสองคนบ่อยมาก วางแผนไกลมากกว่าเราเสียอีก <br>
<br>
แต่เราสิกลับนิ่งเงียบ ก็อย่างว่าอ่านะเรามันเป็นผู้หญิงจะพูดไรได้มาก <br>
<br>
แต่เค้าก็เข้าใจดีนั่นแหละว่าเพราะอะไร เพราะเราเคยบอกเค้าแล้วว่าถ้าเราไม่บอกรัก ก็ไม่ได้แปลว่าไม่รัก <br>
<br>
ไม่ได้บอกคิดถึงก็ไม่ได้แปลว่าไม่คิดถึงนะคะ คือการคบกันของเราจะเป็นผู้ใหญ่มากกว่าตอนนี้เราก็ 26 ปีแล้ว <br>
<br>
<br>
เราเข้าใจกันทุกอย่าง เค้าดีกับเรามาตลอด คิดดูสิคะเรารับงานแปลเอกสาร <br>
<br>
เค้าช่วยเราไม่คิดตังค์สักบาท เราเลยตอบแทนเค้าด้วยการส่งของขวัญบ้าง <br>
<br>
เซอร์ไพร์สให้ไปเอารูปขนาด 20*24 นิ้ว ที่ร้านบ้าง ซื้อเสื้อให้เค้าบ้างตอบแทนเค้าตลอด <br>
<br>
แบบว่าสำนึกในความดีของเค้าได้ตลอด </font> <br>
<br>
<br>
<font color=green> เรื่องผู้หญิงเนี่ย ก็แทบจะไม่มีนะคะ ส่วนใหญ่เค้าเป็นอ่อนไหวอ่านะ <br>
<br>
ผู้หญิงว่าไรเค้าได้หมด แต่ไม่ถึงขั้นเสียเนื้อเสียตัวให้เค้าหรอก เราจับได้เสียก่อน <br>
<br>
แต่เค้าแบบว่าเราเข้าใจเค้าตรงที่เค้าปฎิเสธใครไม่เป็น ใครชวนไปไหนไปหมดนะคะ <br>
<br>
แต่ตัวเค้าเองไม่คิดอะไร เราก็เชื่อเค้านะเพราะกว่าเค้าจะคิดไรกับเรา ก็คุยกันมาปีกว่าอ่านะ <br>
<br>
เค้าไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี ไม่เที่ยว (จนไม่เหลือเพื่อนเลยเราเป็นเพื่อนเค้ามาตลอดเลยด้วย) <br>
<br>
ดูเหมือนว่าชีวิต แฮปปี้ที่สุดเลยใช่ไหมคะเรื่องความรักของเราสองคน <br>
<br>
ใช่ค่ะนั่นคือสำหรับเราสองคนเป็นอะไรที่ภูมิใจในตัวเค้าที่สุดเลยค่ะ แบบว่าจะมีผู้ชายสักกี่คนที่ดีแบบนี้ <br>
<br>
ไม่เอาเปรียบผู้หญิง ดูแลเราอย่างดีเสมอมา บอกว่าเงินหมดก็ไปเติมเงินมาให้ เหมือนเราใส่ใจกันและกันตลอดมา <br>
<br>
ก็รู้สึกดีใจจุดนี้จนบางทีใครหลายคนบอกว่า ก็ดีแล้วนี่คะ แฮปปี้ออก <br>
<br>
ใครหลายคนมองว่าเราแฮปปี้จริงๆ และอิจฉาคู่เราตลอดมาแต่มันไม่ใช่แบบนั้นน่ะสิคะ </font> <br>
<br>
.................. <b> แม่ แม่ และแม่ ของเค้านั่นเอง </b> ด้วยความที่เราอยู่จังหวัดทางใต้แต่ทำงานอีก <br>
<br>
จังหวัดหนึ่งทางใต้ เค้าเป็นคนทางตะวันออก ทำงานกรุงเทพฯ เรากับพ่อแม่เค้ายังไม่เคยเจอกัน เราแค่เคยโทรไปคุย <br>
<br>
กับเค้า ครั้งแรกที่แม่กับเราได้คุยกันเพราะเราโทรไปหาเค้าแต่เค้าไม่ได้รับสาย แม่เค้าเลยรับ <br>
<br>
ก็ตกใจเหมือนกันนะคะ แต่ด้วยความที่เราเข้ากับคนง่าย ร่าเริง ตลกๆๆ ก็คุยกันได้ <br>
<br>
แม่เค้าถามประวัติเราหมด จนรู้ว่าเราตัวเล็ก สูงแค่ 140 เซนติเมตรเองค่ะเพื่อนๆ <br>
<br>
แฟนเราสูง 170 กว่าเซน คิดดูนะคะ แต่เค้าก็รักเรามาได้ 6ปี <br>
<br>
แม่เค้าก็คุยกับเราได้เรื่อยๆ อ่านะ และเรารู้จากเค้ามาว่า แม่เค้าบอกว่าเป็นเพื่อนกับเราได้นะ <br>
<br>
แต่อย่าเป็นแฟนกัน เพราะไม่เหมาะสมกัน เราอึ้งมาตั้งแต่นั้น และไม่กล้าคุยกับแม่เค้าอีก <br>
<br>
เค้าก็เล่าให้เราฟังตลอดว่า แม่เค้าถามว่าไง ถามว่า&quot;แคระโทรมาอีกไหม&quot;แต่ละคำช่างเจ็บปวดเหลือเกิน <br>
<br>
แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะ เพราะถือว่าไม่ได้คุยกับแม่เค้านี่หน่า เราก็เริ่มหวั่นอนาคตบ้างล่ะ <br>
<br>
เค้าก็จะต้องคอยบอกแม่เค้าว่า เรากับเค้าไม่ได้คุยกัน คุยกันนานๆ คิดแล้วในใจอาจดีใจนะคะที่เค้าปกป้องเรา <br>
<br>
แต่ถ้าปกป้องเราแล้วต้องมาโกหกแม่ เนี่ยเราก็รับไม่ได้เหมือนกัน แม้เราจะเจ็บปวดกับแม่เค้า <br>
<br>
เราต้องมาคอยเตือนเค้าตลอดเรื่องนี้ว่า ทำไมบอกตรงๆไปไม่ได้ล่ะ <br>
<br>
ทำไมต้องโกหกด้วย เค้าบอกว่าเค้าไม่กล้าขัดใจแม่ ไม่กล้าบอกแม่ <br>
<br>
เราก็นะ เพื่อนๆค่ะเราเสียใจกับเรื่องนี้มาโดยตลอด เรื่องที่เค้าไม่กล้าบอกแม่ตรงๆว่าเค้าคบกับเราไปแล้ว <br>
<br>
นานวันเข้าผ่านไปหลายปี วันหนึ่งเราโทรไปอยากคุยกับแม่ของเค้าบ้างแบบอยากให้เค้ารู้สึกดีบ้างอ่านะ <br>
<br>
แม้ในใจจะเจ็บปวดก็ตาม ด้วยความตื่นเต้น เราเลยพูดตามสายไปว่า <br>
<br>
<br>
<br>
<font color=red> สวัสดีค่ะ จำได้ไหมคะ แม่เค้าถามว่า จำไม่ได้ใครง่ะ เราก็นิสัยไม่ดีนะ <br>
<br>
เราเลยบอกไปว่าลองคิดดูสิคะ คือตอนนั้นมันตื่นเต้นอ่านะ เพื่อนๆคงหลอกด่าเราอยู่ใช่ไหมอิๆๆ <br>
<br>
เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงพูดแบบนั้นไปได้ เราเลยบอกว่า นี่แม่ของ..... ใช่ไหมคะ <br>
<br>
เค้าบอกว่าไม่ใช่..เราก็อำลาไป </font> <br>
<br>
<br>
มารู้อีกทีตอนไหนคะ ตอนเค้าเล่าให้ฟังว่า แม่เค้าบอกว่า เด็กไม่มีมารยาทในการพูดโทรมา <br>
<br>
เราก็ตกใจว่าแท้จริงแล้วคนที่รับสายนั้นก็คือแม่เค้าจริงๆ <br>
<br>
เราก็ขอโทษแฟนเราไป เราบอกว่าเราไม่ได้ตั้งใจนะ เค้าก็ไม่ว่าอะไร รับฟังเรา <br>
<br>
หลายปีผ่านไปชีวิตเราสองคนโตขึ้น แต่ความรักของเราดูเหมือนกับรักที่อยู่ในถ้ำ <br>
<br>
เค้าทำหน้าที่ออกไปสู่โลกกว้างแต่กลับขังเราไว้ในถ้ำ โดยไม่ให้เราไปหาอาหารมาให้เรากินบ้าง <br>
<br>
เราก็อดทนเรื่องนี้มาตลอด คือเหมือนกับว่าเราสองคนมีกันอยู่ในโลกสองคนอย่างนั้นแหละ <br>
<br>
เพราะเค้าไม่เคยเปิดเผยแม่เค้าเลย กับคนอื่นกว่าจะบอกก็ใช้เวลานานเหมือนกัน <br>
<br>
แต่สำหรับแม่ของเราครอบครัวเราเค้าก็ไปเจอมาแล้วทั้งนั้น <br>
<br>
แม่เราถามประจำว่า ที่บ้านเค้ารู้ยัง เค้าชวนไปเที่ยวบ้านหรือยัง <br>
<br>
เราเจ็บปวดสำหรับคำถามนี้มาก แต่เราไม่อยากให้แม่เสียใจ ก็บอกไปว่าชวนแล้ว <br>
<br>
แต่เราไม่ว่าง <br>
<br>
<br>
จริงๆแล้วเค้าก็ชวนเรานั่นแหละ แต่นึกออกไหม แค่ชวนเป็นคำพูดแต่ไม่เคยแบบจริงจังเลย <br>
<br>
เพราะอะไรเพราะเค้ายังไม่เคยชัดเจนกับแม่ของเค้าเลยในเรื่องนี้ <br>
<br>
แล้วเราจะไปบ้านเค้าทำไมจริงไหมคะ?????? <br>
<br>
<br>
จนก้าวสู่ปีที่ 6 เราเริ่มทะเลาะกันเรื่องนี้มากขึ้น <br>
<br>
อย่างว่าอ่านะ เราไม่ชอบอะไรคลุมเคลือ <br>
<br>
อีกอย่างอายุ 26ปีมันไม่ใช่ว่าคบกันไปวันๆแล้วไงคะ <br>
<br>
ผู้หญิงต้องการความมั่นคงในชีวิตใช่ไหมคะ <br>
<br>
หรือว่าเราเรียกร้องเค้ามากเกินไป <br>
<br>
เค้าไม่มีความเป็นผู้นำ ทั้งๆที่เราอยากเดินตามเค้าจะตายไป <br>
<br>
เรื่องอื่นดีหมด ยกเว้นความชัดเจนในชีวิตที่จะทำให้มันเป็นรูปเป็นร่าง <br>
<br>
อย่างน้อยตอนนี้เราไม่ได้รีบจะแต่งงานหรอกค่ะ <br>
<br>
แค่จะได้รู้ว่าเค้าจะเอายังไงกับชีวิตของเรา จะบอกแม่เอาวันแต่งงานเลยใช่ไหม <br>
<br>
แม่เค้าคงจะยินดีด้วยอ่านะทั้งๆที่ไม่ชอบเราอยู่ <br>
<br>
จริงๆแม่เค้าก็รู้แหละว่าเรากับเค้าคบกันอยู่ แต่เราอยากชัดเจน <br>
<br>
ให้เค้าชัดเจน เราเคยเตือนเค้าหลายครั้งแล้วว่าทำตัวเป็นผู้ใหญ่เรื่องนี้หน่อยได้ไหม <br>
<br>
เค้าบอกเราอยากแต่งงานกับเรา อยากโน่นนี่นั่นกับเรา <br>
<br>
แต่เค้าไม่เคยทำเป็นรุปเป็นร่างกับเราเลย ประเด็นหลักคือเค้าไม่กล้าขัดใจ ไม่กล้าคุยกับเรา <br>
<br>
ถามหน่อยเถอะแล้วเราจะทำยังไงต่อไปดีคะ <br>
<br>
เราคิดมากไปหรือเปล่า? <br>
<br>
เราเรียกร้องมากเกินไปหรือเปล่าคะ?

12 Feb 2010  |  Post by : Kikaru
Comment 1
ลองค่อยๆคุยกับแฟนละกันค่ะ บางทีครอบครัวเค้าอาจจะมีความคิดอีกอย่างหนึ่ง หรืออาจจะกลัวว่าลูกชายมีแฟนหรือแต่งงานไปแล้วจะไม่รักแม่ ไม่ดูแลแม่แล้ว ลองถามๆเค้าดูค่ะว่าแม่เค้าคิดยังไงกับการที่เค้าจะมีแฟน <br>
<br>
นกว่า น้องควรโทรไปคุยกับแม่เค้า ไม่ต้องบ่อยมาก และต้องอดทนค่ะ นานๆทีซื้อของฝากแฟนไปเยี่ยมแม่เค้าบ้าง เราต้องหัดเอาใจผู้ใหญ่บ้างนะคะ ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายอย่างใจเราคิด ทุกอย่างมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราชอบ แต่เราก็ควรจะทำค่ะ <br>
<br>
การเข้าหาผู้ใหญ่ ในบางครั้งเราต้องลดตัวเองลงนะคะ เราคบเค้ามานานแต่แม่เค้าแทบไม่รู้จักเราเลย เราเองก็เหมือนกัน ค่อยๆคิดหาทางค่ะ ลองถามว่าอนาคตจะไปทางไหน ถ้าแฟนตอบไปในทางที่ดีก็ค่อยแก้ปัญหากันไปนะคะ <br>
<br>
เอาใจช่วยค่ะ สักวันแม่คงรับรู้และยอมรับในตัวเราบ้างค่ะ

12 Feb 2010  |  Comment by : SweetNokk

Comment



Pooyingnaka Wellness

Webboard
โพสต์โดย: ตา 8
โพสต์โดย: Popjr 5
โพสต์โดย: muramasanew 0
โพสต์โดย: bloomingtulip 2
โพสต์โดย: heygorgeous-88 0
โพสต์โดย: Nutmi 0
โพสต์โดย: likelove 5
โพสต์โดย: Angle_Demon 0

Interest Product