Talk About Women
| (มานะ มานี พ.ศ. 2544) |
|---|
|
มาอ่าน"มานี มานะ ปิติ ชูใจ" ตอนโตกันดีกว่า พศ.2544 <br> <br> <br> รัชนี ศรีไพวรรณ <br> <br> แพทย์หญิงมานี รักเผ่าไทย ออกจากห้องคนไข้คนสุดท้ายเมื่อเวลา 16.55 น. <br> พยาบาลที่รออยู่หน้าห้องรายงานว่า <br> มีสุภาพสตรีคนหนึ่งมาคอยพบอยู่ที่ห้องพักร่วมสองชั่วโมงแล้ว <br> มานีรู้สึกตื่นแต้นจนแทบระงับไม่ไหว <br> เธอขอบใจนางพยาบาลคนนั้นพลางถอดเสื้อคลุมและส่งเครื่องมือแพทย์ให้ <br> แล้วรีบเข้าไปล้างมือในห้องน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุด <br> มานีรู้ดีว่าสุภาพสตรีคนนั้นคือชูใจ ชูใจเพื่อนรักที่ไม่ได้พบกันเลยตลอดเวลา 17 ปี <br> แม้จะได้ส่งข่าวคราวโทรศัพท์ถึงกันและได้เห็นภาพถ่ายอยู่เสมอ <br> ก็ไม่ดีใจเท่าจะได้พบกันในวันนี้ <br> เมื่อเรียนจบชั้นประถมปีที่ 6 แล้ว <br> พ่อของมานีก็ส่งเธอไปเรียนต่อระดับมัธยมศึกษาที่กรุงเทพมหานครเช่นเดียวกับมานะ <br> ส่วนชูใจเรียนต่อที่โรงเรียนประจำอำเภอ <br> แล้วทั้งสองก็ไม่ได้พบกันอีกเลยเพราะย่าของชูใจเสียชีวิต <br> แม่ของชูใจมารับเธอไปอยู่ด้วยที่เพิร์ธ ประเทศออสเตรเลีย <br> พ่อเลี้ยงของชูใจเป็นประธานบริษัทเครื่องหนังที่ร่ำรวย <br> เขาเป็นหมันจึงรักชูใจเหมือนลูกแท้ๆของเขา <br> ชูใจมีชีวิตที่สุขสมบูรณ์ <br> เธอเรียนต่อด้านการออกแบบเครื่องหนังและทำงานในบริษัทของพ่อเลี้ยงนั่นเอง <br> และแต่งงานกับลูกชายรอ! งประธานบริษัทซึ่งทำงานอยู่ด้วยกัน <br> วันนี้ชูใจมีโอกาสได้กลับมาประเทศไทย <br> เพื่อไปร่วมฉลองพิธีการแต่งงานของปิติที่จังหวัดลำปางในอีกสองวันที่จะถึงนี้ <br> ปิติเรียนสำเร็จจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ <br> ได้พบกับเจ้าสาวของเขาระหว่างเรียนด้วยกัน <br> เจ้าสาวของปิติเป็นลูกสาวชาวสวนผู้มั่งคั่งของจังหวัดลำปาง <br> เมื่อมานีผลักบังตาเข้าไป สุภาพสตรีที่นั่งกระวนกระวายอยู่โผเข้ามากอด <br> ทั้งสองกอดกันแน่นหัวเราะพลางร้องไห้พลางด้วยความดีใจสุดขีด <br> "มานีจ๋า ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน" <br> <br> "ฉันก็เหมือนกันจ้ะ ชูใจ เธอน่าจะชวนปีเตอร์มาด้วย" มานีพูดถึงสามีของชูใจ <br> ชูใจคลายวงแขนออก จ้องมองเพื่อนรักทั้งๆที่น้ำตายังนองหน้า <br> "ปีเตอร์เหรอจ๊ะ เขาอยากมาจะแย่ แต่ตอนนี้ไม่ว่าง คราวหน้ามานีแต่งงาน <br> ฉันพาเขามาด้วยแน่ๆ" <br> มานีหัวเราะ ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาให้ชูใจและตนเอง จูงเพื่อนไปนั่งที่เก้าอี้ <br> "ฉันคงไม่มีวันนั้นหรอกจ๊ะ" <br> "อะไรกัน? เธอน่ะทั้งสวย ทั้งดี จันทรเขาเล่าให้ฟังหมดแล้วล่ะ" <br> "อ้าว ไปพบจันทรกับเพชรมาแล้วเหรอ นี่เธอมานานแล้วซี ไหนว่าจะนอนพักซักงีบ <br> เครื่องลงเมื่อตีสี่ไม่ใช่เหรอ" <br> "ใครจะไปงีบลงล่ะจ๊ะ หัวใจมั! นร่ำร้องอยากพบเพื่อนๆ <br> อากับอาสะใภ้ไปหาฉันที่โรงแรมเมื่อแปดโมง! ฉันก็เลยมากับอา <br> ไปบ้านอา ไปกราบคุณแม่ของเธอ คุณพ่อยังไม่กลับจากทำงาน <br> ไปบ้านปิติเจอแต่แม่ของปิติเหมือนกัน แล้วก็ไปบ้านจันทรกับเพชร <br> ร้านของเขาใหญ่โตดีนะ น้าของเขาก็มอบให้จันทรกับเพชรดูแลร้าน <br> ลูกคนเล็กของเขาน่ารักนะ อีกสองคนไปโรงเรียนเลยยังไม่ได้พบ <br> ถ้าฉันไม่มีทางจะมีลูกได้ ฉันจะขอลูกของจันทรไปเลี้ยง ไม่รู้เขาจะให้หรือเปล่า" <br> ชูใจคุยจ้ออย่างมีความสุข <br> "คงให้นะ เพราะจันทรกับเพชรก็รักและไว้ใจชูใจมาก <br> เออ....เสียดายครูไพลินกับคุณอาทวีปย้ายไปอยู่ที่อื่นเสียแล้ว เธอเลยไม่ได้พบ" <br> "นึกถึงความหลังแล้วมีความสุขจัง ถ้าย่ายังอยู่ก็ดีนะ ยายของปิติก็เสียแล้ว <br> พี่มานะอกหักแล้วยังหาใหม่ไม่ได้เหรอจ๊ะ <br> ติดยศพันตรีแล้วไม่ใช่หรือ กลับมาเยี่ยมบ้านบ่อยไหม <br> แล้วพี่เขาจะกลับลำปางกับเราไหมจ๊ะ" <br> มานีหัวเราะเบาๆ "พี่มานะเขามีคนรักใหม่แล้ว แต่ไม่รู้จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ <br> อาจจะได้พาปีเตอร์มาเร็วๆนี้ก็ได้นะ <br> วันนี้วันศุกร์พี่มานะมาไม่ได้ พรุ่งนี้เขาจะมาแต่เช้า ไปกับเราด้วย" <br> "พี่วีระซินะ น่าสงสาร คนดีๆไม่น่าจะเป็นอย่างนี้เลย" ชูใจรำพึงอย่างสลดใจ <br> "เขามีภรรยาไม่ดีจ๊ะ เลยกลายเป็นคนขี้เมาหยำเป เสียสติ! เลอะเลือน <br> เพชรต้องดูแลลุงกับป้าแทน เพชรเป็นคนดีมาก ฐานะของเขาดีทีเดียว <br> น้องๆได้เรียนสูงๆทุกคน" <br> "ตอนเขากับจันทรแต่งงานกัน ไม่มีใครบอกฉันเลย" ชูใจตัดพ้อ <br> "เขาไม่ยอมให้บอกจ๊ะ มีสตังค์แล้วจะพาลูกๆไปเยี่ยมเธอเอง" <br> "ขอให้จริงเถอะ เธอก็เหมือนกัน บอกว่าจะไป จะไป ไม่เห็นไปสักที" ชูใจควักค้อน <br> "เพิร์ธน่ะน่าอยู่น่าเที่ยวนะ ฉันไปเที่ยวมาหลายแห่งแล้ว ไม่ชอบใจเท่าเพิร์ธเลย <br> ฉันชอบไปที่บุญที่วัดโพธิญาณกับแม่บ่อยๆ <br> บางทีพ่อก็ไปด้วย พ่อเลี้ยงของฉันเป็นพุทธศาสนิกชนไปแล้วรู้ไหม" <br> มานีหัวเราะชอบใจ "ชูใจยังใช้ภาษาไทยได้ดีอยู่นะ จากไปตั้งสิบกว่าปีแล้ว" <br> "ฉันพูดภาษาไทยกับแม่เสมอ แต่เรื่องเขียนนี่สิ <br> ต้องขอบใจมานีที่เขียนจดหมายถึงฉันอยู่เรื่อยๆ ทำให้ฉันได้อ่านและเขียนภาษาไทย <br> ไม่ลืมภาษาไทย พจนานุกรมที่เธอส่งไปให้น่ะ ฉันใช้อยู่เสมอเวลาเขียนจดหมายถึงเธอ <br> ม่ายงั้นคงเหมือนกับโคลงโลกนิติที่ว่า อักขระห้าวันหนี เลยจ๊ะ" <br> "ชูใจหิวไหมจ๊ะ" มานีถามด้วยความเป็นห่วง <br> "ไม่หรอกจ๊ะ ก่อนมาหาเธอ จันทรเขาทำก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ให้ทาน อร่อยจังเลย <br> ไม่ได้ทานนานแล้ว" <br> "เย็นนี้เราก็จะไปทานข้าวที่บ้านจัน! ทร เธอจะกลับไปค้างที่โรงแรมหรือเปล่าจ๊ะ" <br> "เรื่องอะไร? " ช! ูใจค้อน "ฉันเตรียมกระเป๋ามาแล้ว นอนกับเธอ <br> พรุ่งนี้เราก็ไปลำปางกันเลย เพชรเขาจะขับรถพาไป แต่ทางโรงแรมเขาบริการเอง" <br> "ปิติคงตื่นเต้นดีใจมากนะ นี่คงจะอยากมาหาพวกเราเต็มแก่ <br> ถ้าไม่ติดว่าจะต้องเป็นเจ้าบ่าว" <br> "ฉันโทรไปหาเขาแล้ว" ชูใจพูดยิ้มๆ <br> "ดีใจมากเลย เสียงเอะอะโล้งเล้งตามเคย นี่เดี๋ยวคงโทรมาหาพวกเรา" <br> "ถ้าเช่นนั้น เราไปบ้านจันทรกันดีกว่านะ" มานีพูดพลางลุกขึ้นหยิบกระเป๋าถือ <br> "เดี๋ยวจะวานให้รถโรงพยาบาลไปส่ง ฉันไม่มีรถ ใช้แต่จักรยาน" <br> "ไม่ต้องหรอกค่ะ ท่านรองผู้อำนวยการผู้แสนมัธยัสถ์ <br> ฉันมีรถตู้ของโรงแรมมาส่งและคอยรับใช้อยู่ตลอดเวลา <br> ตามคำสั่งของแด๊ด..เอ๊ย...ของพ่อ พ่อจองโรงแรมให้และสั่งให้โรงแรมบริการทุกอย่าง <br> ของฝากเธอก็อยู่ในรถ ฉันมีกระเป๋าถือเก๋ๆ ที่ฉันออกแบบเองมาฝากเธอด้วยล่ะ" <br> "เฮ้อ...คนมีสตังค์ล่ะก็ เนรมิตอะไรได้ทุกอย่างนะ" มานีพูดยิ้มๆ <br> "ชดเชยกับที่ฉันเคยลำบากเมื่อเล็ก ๆ ไงล่ะ แหม คิดถึงย่าจังเลย" <br> ทั้งสองเดินเกี่ยวก้อยคุยกันไปยังที่จอดรถ ซึ่งมีรถคันหรูของโรงแรมมีชื่อจอดอยู่ <br> "เธอสั่งงานไว้เรียบร้อยแล้วหรือ จะพักร้อนตั้งอาทิตย์เชียวนะ เห็นจันทรบอก! <br> ว่าเธอเป็นหมอที่เอาใจใส่ห่วงงานมาก <br> แม้จะมีตำแหน่งเป็นถึงรองผู้อำนวยการแล้วก็ตาม คนทั้งอำเภอรักเธอ ชอบเธอมากนี่ <br> เมื่อตอนโรคฉี่หนูระบาดเขาว่าเธอไม่ได้หลับได้นอนเลยนี่ใช่ไหมจ๊ะ" <br> "จ๊ะ ตอนนั้นแย่หน่อย หมอ พยาบาล เหน็ดเหนื่อยกันทุกคน ตอนนี้ค่อยยังชั่ว <br> ถ้าเธอมาตอนนั้น <br> หรือปิติแต่งงานตอนนั้น ฉันคงลำบากใจเหมือนกัน" เมื่อทั้งสองขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว <br> รถคันงามก็ออกจากโรงพยาบาลมุ่งไปสู่ตัวเมือง มานีกับชูใจนั่งคุยไปตลอดทาง <br> สมกับความรักความคิดถึงที่มีต่อกัน <br> มิตรภาพอันอบอุ่นเมื่อเยาว์วัยหวนกลับมาสู่หัวใจของคนทั้งสอง ชูใจมองเพื่อนรัก <br> แล้วพูดเบาๆว่า "แล้วเราก็ได้พบกันนะ มานี <br> แต่อีกไม่กี่วันเราก็ต้องจากกัน" <br> "แล้วเราก็จะได้พบกันอีกไม่ใช่หรือชูใจ ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ <br> เราก็จะได้พบกันแน่นอน" <br> "แน่นอนจ๊ะ มานี เราจะได้พบกัน" <br> ชูใจตอบพร้อมยิ้มอย่างเป็นสุขเมื่อนึกถึงเวลาแห่งความเบิกบานที่จะได้อยู่กับเพื่อนรักตลอดสัปดาห์นี้... <br> <br> แล้ว....เราก็ได้พบกัน
25 Dec 2004 | Post by :
Mammoth
|
Comment
| Webboard |
|---|
(มีสีใหม่) ลิป 4U2 Jelly Tint ลิปเยลลี่ เนื้อนุ่ม สไตล์ Y2K ติดทน ไม่ติดแมส
สั่งซื้อ https://shope.ee/9KJJU18NM1ราคา 159 บาท
ท๊อฟฟี่เค้ก ชลบุรี
สั่งซื้อ https://shope.ee/8pMa8a0Cdjราคา 95 บาท
พาเลทอายแชโดว์ 25สี แมท ประกายชิมเมอร์ สีสวย ติดทน กันน้ำ อายแชโดว์
สั่งซื้อ https://shope.ee/6pbPI61YuLราคา 48 บาท
Smooto Aloe-E Snail Bright Gel
สั่งซื้อ https://shope.ee/1Vb95pFA9yราคา 49 บาท
Xiaomi Mijia กรรไกรตัดเล็บสเตนเลส ขนาดเล็ก พกพาสะดวก เก็บเศษเล็บเวลาตัดได้ด้วย
สั่งซื้อ https://shope.ee/4Kux0vACFnราคา 79 บาท
พรมทรงยาวขนนุ่ม พรมข้างเตียง พรมลายน่ารัก พรมปูพื้น พรมแต่างบ้าน ขนนุ่มสั้น ขนาด40*120CM
สั่งซื้อ https://shope.ee/2VSYNgeIeAราคา 149 บาท
รองเท้าทำจากขนแกะนุ่มสบายประเทศเกาหลีใต้รองเท้าแตะในบ้าน
สั่งซื้อ https://shope.ee/8pMVebSHZTราคา 8 บาท
โต๊ะบาร์ไม้ยางพาราTopขาว (เฉพาะโต๊ะ)
สั่งซื้อ https://shope.ee/6UyirERRsVราคา 1259 บาท
FULI หมอนนวดคอไฟฟ้า FULI Ergo Massage Neck Pillow ของแท้
สั่งซื้อ https://shope.ee/5pj8WiGb6xราคา 995 บาท
Vaseline Healthy Bright Gluta-Hya Serum300 ml. Twin แพคคู่สุดคุ้ม เพื่อผิวแลดูกระจ่างใส
สั่งซื้อ https://shope.ee/7ADbo9CHGoราคา 289 บาท
กระเป๋าสำหรับใส่โน้ตบุ้ค ดีไซน์สไตล์เกาหลี จุได้เยอะมาก มีกันกระแทก
สั่งซื้อ https://shope.ee/5V758iMu5Uราคา 595 บาท
ถังขยะลายไม้ MUJI ถังขยะสไตล์มินิมอล ถังขยะดีไซน์ขาไม้ สไตล์ Minimal ของตกแต่งบ้าน
สั่งซื้อ https://shope.ee/40HWwQoIE8ราคา 89 บาท