Talk About Women

คุณเคยรู้สึกว่าตัวเอง..งี่เง่า บ้างไหม?
“รัก” คือการให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน....เคยมีคนกล่าวไว้เช่นนั้น <br>
ผมจำได้ถึงวันที่ผมโดนหักอก เธอมาบอกให้ตัดใจ “เจ็บ” <br>
คือคำที่ผมรู้จักในวันนั้น.... <br>
“รัก”คือคำที่เหนือความสามารถในความเข้าใจของผมในตอนนั้น <br>
ทันทีที่ตั้งสติได้ <br>
ผมคว้ากุญแจรถบีเอ็มดับบริวซีรี่ส์ห้าคันโก้ที่พ่อทิ้งไว้ <br>
ขับออกไปตามท้องถนนของกรุงเทพฯที่สุดแสนจะแออัดยามบ่าย <br>
.....แต่มันก็ไม่อาจสู้กับความวุ่นวายในใจตอนนี้ ทั้งความวุ่นวาย <br>
ความเจ็บปวด ผสมกันอยู่ในใจในสัดส่วนที่ไม่อาจบอกออกมาเป็นตัวเลขได้ <br>
“เจ็บมั้ย” ใช่ เจ็บมาก <br>
“เหนื่อยมั้ย” ใช่ เหนื่อยสุดๆ <br>
“ทรมานมั้ย” ใช่ ทรมานสุดแสนจะทน <br>
มันคือหวังและฝันที่พังทลายพร้อมๆกัน <br>
.....สายตาเหม่อลอยไร้จุดหมาย <br>
ความรักของเราเป็นอันอวสานแล้ว <br>
รถยนต์เคลื่อนตัวช้าๆไปตามถนน....แต่ใจผมยังคงสงบนิ่งไม่เคลื่อนไหว <br>
“ความเงียบ”เท่านั้นที่ผมต้องการขณะนี้ <br>
“ขอโทษครับ” <br>
ผมสะดุ้งเฮือกทันทีที่เห็นยามหน้าโรงพยาบาลยืนในท่าทำความเคารพ <br>
นี่ผมเหม่อลอยมาถึงที่นี่เลยหรือนี่?? <br>
“ผมมาติดต่อธุระให้พ่อครับ” ผมตัดบททันทีที่กระจกไฟฟ้าเลื่อนลง <br>
“เชิญครับ” ยามยิ้มพลางยกแผ่นกั้นขึ้น <br>
<br>
<br>
ยามคงสังเกตเห็นสติกเกอร์วีไอพีของโรงพยาบาลที่กระจกฝั่งซ้าย...โรงพยาบ <br>
าลที <br>
่พ่อถือหุ้นอยู่ <br>
ถึงจะมีไม่มากนักแต่ก็มีมากพอ ทำให้คนที่ทำงานหลายๆคนรู้จักพ่อผม <br>
“คุณหนูมาทำอะไรค่ะ” พยาบาลที่แผนกต้อนรับทำหน้างงทันทีที่เห็น <br>
ผมเพียงยิ้ม....พยักหน้าเพียงเพื่อแสดงการทักทายโดยปราศจากคำพูด <br>
แววตาไร้ความรู้สึก แล้วเดินตรงเข้าไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ <br>
“ห้องจ่ายยา” นี่สินะ <br>
ที่ที่ผมคิดว่ามันเงียบพอที่จะทำให้ผมคิดอะไรต่อมิอะไรได้ <br>
“ขอโทษค่ะ คุณหนู คุณหนูมาผิดห้องค่ะ <br>
ห้องรับรองแขกวีไอพีอยู่อีกฝั่งนะค่ะ” <br>
<br>
<br>
พยาบาลชุดขาวที่เคาเตอร์เดินมาบอกผมทันทีที่เห็นผมนั่งลงที่หน้าแผนกจ่า <br>
ยยา <br>
“ขอผมนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ <br>
มองหน้าพยาบาลด้วยแววตาที่ปราศจากความรู้สึก <br>
“ค่ะๆ คุณหนูมีอะไรก็เรียกดิฉันนะค่ะ” <br>
พยาบาลที่แผนกรีบปลีกตัวออกห่างทันทีที่ผมยืนยันจะนั่งที่นี่ <br>
ผมนั่งไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ.....นานจนจำไม่ได้ว่ากี่นาที <br>
กี่ชั่วโมง.....แต่มันก็นานพอที่จะทำให้ผมทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่ <br>
านมา <br>
มีคำถามว่า “ทำไม” ผุดขึ้นเป็นล้านๆคำถามในเวลานั้น <br>
“ทำไม”ฉันไม่ดีพอหรืออย่างไร?? <br>
“ทำไม”ฐานะฉันไม่มั่งคั่งพอหรืออย่างไร?? <br>
“ทำไม”ฉันให้ความสำคัญกับเธอไม่พอหรืออย่างไร?? <br>
“ทำไม”ฉันเอาใจเธอน้อยไปหรืออย่างไร?? <br>
<br>
<br>
“ต่อไป คุณ...... เชิญค่ะ” <br>
เสียงพยาบาลเรียกชื่อคนไข้เพื่อรับยาดังตามลำโพง <br>
มันดังพอที่จะทำให้คนทั้งแผนกได้ยิน <br>
แต่คงไม่ดังพอที่จะเรียกผมกลับมาจากโลกแห่งอดีตที่ฝังใจได้ <br>
“คุณค่ะ ไม่ได้ค่ะ มันเป็นกฎของทางโรงพยาบาลเรา” <br>
เสียงเล็กๆดังมาจากหน้าเคาเตอร์จ่ายยา....เสียงนี้สิ <br>
ที่พอจะเรียกผมกลับมาในโลกแห่งความจริงได้ <br>
“หนู...ช่วยยายหน่อยไม่ได้หรือ??” เสียงของยายดังผ่านมาถึงหูผม <br>
ยิ่งทำให้ผมเกิดความแปลกใจ.....เกิดอะไรขึ้นกันแน่ <br>
ผมเดินไปดูใกล้ๆ <br>
เห็นพยาบาลและยายคนนึงกำลังเถียงกันเรื่องค่ารักษาพยาบาลอยู่ <br>
อืม...แปลกดีเหมือนกัน <br>
“นี่ หนู หลานยายป่วยจริงๆนะ ตัวร้อนจี๋เลย” <br>
ยายแกพยายามเถียงเรื่องขอลดค่ารักษาพยาบาลกับพยาบาล <br>
“ขอโทษครับ เกิดอะไรขึ้นครับ” ผมพูดตัดบท <br>
ทั้งพยาบาลและคุณยายต่างหันมามองผมเป็นตาเดียวกัน <br>
“ไม่มีอะไรค่ะ คุณหนู คือยายแกขอลดค่ารักษาพยาบาลค่ะ” <br>
พยาบาลรีบชิงยายแกพูดก่อน <br>
“คุณ ช่วยยายหน่อย หลานยายตัวร้อนจี๋เลย ยายก็มีเงินติดตัว <br>
แต่ไม่มากพอจะจ่ายค่ารักษาพยาบาล นะๆๆ ถือว่าสงสารคนแก่” <br>
ยายแกพูดพลางยกมือไหว้ผม จนผมแทบรับไหว้ไม่ทัน <br>
“คุณยายไม่ต้องไหว้ผมหรอกครับ ขอผมดูหลานยายได้ไหมครับ” <br>
ผมพูดพลางเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของหลานยายที่ห่อด้วยผ้าบางๆ <br>
แม้ผ้าจะบางแต่ผมก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ยายมีให้หลานแกเสมอ <br>
“โหย ตัวร้อนจริงๆด้วย ไม่ต้องห่วงนะครับ คุณยาย <br>
เดี๋ยวผมจะจัดการเองครับ” <br>
พยาบาลตีหน้างงทั้งๆที่คุณยายแทบจะก้มกราบผมในทันที... <br>
“พี่ครับ ติดที่ขั้นตอนไหนครับ” <br>
ผมหันหลังกลับไปถามพยาบาลที่เคาเตอร์ <br>
“จ่ายค่ารักษาพยาบาลค่ะ – ตามกฎของทางโรงพยาบาล...” <br>
พยาบาลพูดเป็นบทเหมือนนกแก้วนกขุนทอง <br>
“เท่าไหร่ครับ” ผมตัดบทด้วยน้ำเสียงเรียบๆ <br>
“หกร้อยสี่สิบค่ะ” พยาบาลพูดพลางยื่นใบเสร็จของยายให้กับมือผม <br>
ผมจ่ายเงินออกไปอย่างไม่ลังเล พยาบาลรับพลางนับ <br>
ผมยื่นใบเสร็จให้ยายพลางชี้บอกให้ยายไปรับยา <br>
ยายก้มลงแทบกราบผม...โชคดีที่ผมพยุงยายแกไว้ทัน <br>
“ขอบคุณพ่อหนุ่มมากเลย ยายจะไม่ลืมบุญคุณพ่อหนุ่มเลย <br>
ขอให้พ่อหนุ่มเจอแต่คนดีๆ คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนา <br>
ยายคงทำอะไรให้พ่อหนุ่มไม่ได้มากไปกว่านี้หรอก” ยายแกพูดเสียงแหบๆ <br>
ยิ้มทั้งน้ำตา ยายแกคงรักหลานแกมาก <br>
“เรื่องแค่นี้เองครับ ไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณยายมากนะครับ <br>
สำหรับคำอวยพร” <br>
ผมยิ้มให้กับยายพลางพายายไปส่งที่หน้าเคาเตอร์รับยา รอแกรับยาเสร็จ <br>
ทีแรกผมจะให้คนขับรถของโรงพยาบาลขับรถไปส่ง <br>
แต่แกยืนยันจะกลับด้วยรถเมล์ <br>
ผมเดินไปส่งแกขึ้นรถเมล์ <br>
แล้วผมก็กลับมานั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น..... <br>
<br>
ตอนนี้ผมรู้สึกทุเรศตัวเองมาก... <br>
<br>
ทำไมเวลาผมไปซื้อของให้แฟนที่สยาม <br>
รู้สึกว่าเงินเป็นพันสามารถซื้อของได้ไม่กี่อย่าง <br>
ทั้งๆที่บางครั้งเงินเพียงไม่กี่ร้อยสามารถช่วยชีวิตคนได้ทั้งชีวิต <br>
ทำไมผมขับรถราคานับล้าน โดยไม่มีคนนั่งคุยข้างๆ <br>
ทั้งๆที่บางครั้งผมจ่ายเงินไม่ถึงยี่สิบบาท ผมกลับมีเพื่อนคุยไปตลอดทาง <br>
ทำไมผมถึงนั่งทานข้าวหนึ่งมื้อราคาเป็นร้อยเป็นพัน <br>
ทั้งๆที่บางครั้งในจำนวนเงินที่เท่ากัน <br>
ผมอาจหาเพื่อนนั่งทานด้วยกันได้เป็นสิบๆคนก็ได้ <br>
ทำไมผมมองข้ามคนที่รักผมที่สุด <br>
ทั้งๆที่พ่อแม่แสดงความรักให้ผมเห็นทุกวัน... <br>
ทำไมผมต้องเพียรพยายามบอกรักเธอ <br>
ทั้งๆที่ผมไม่เคยคิดจะพูดกับพ่อและแม่ผมเลย <br>
ทำไมผมต้องฝากความหวังทั้งชีวิตกับผู้หญิงคนนึง <br>
ทั้งๆที่อนาคตของผม <br>
ผมต่างหากที่เป็นผู้กำหนด <br>
ทำไมผมต้องทำตัวให้เป็นหนุ่ม Perfect ในสายตาเธอ <br>
ทั้งๆที่ผมไม่เคยทำตัว <br>
Perfect ในสายตาพ่อแม่ผมเลย <br>
ทำไมผมถึงคิดว่าผมเกิดมาเพียงเพื่อคนคนเดียว <br>
ทั้งๆที่ผมสามารถทำหลายๆอย่างเพื่อคนอื่นๆได้เช่นกัน <br>
ทำไมผมต้องใส่ใจกับผู้หญิงคนเดียวแทบเป็นแทบตาย <br>
ทั้งๆที่ผมไม่เคยใส่ใจในการช่วยเหลือพ่อแม่เลย <br>
ทำไมผมถึงงี่เง่าอย่างนี้ ไม่เข้าใจจริงๆ.....แล้วคุณล่ะ <br>
เคยรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าเหมือนผมมั้ย?? <br>


14 Mar 2005  |  Post by : Momay
Comment 1
<img src="pic/b1.gif"> ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ อะไรๆ มันอาจจะดีขึ้นถ้าทุกๆคนคิดได้อย่างคุณ ขอบคุณมาก

29 Mar 2005  |  Comment by : -PJ-

Comment



Insurance

Webboard
โพสต์โดย: mimyjung1 1
โพสต์โดย: wiwan_bum 0
โพสต์โดย: smokygirl 0
โพสต์โดย: Suzy1981 5
โพสต์โดย: deknoinid 3
โพสต์โดย: PrincessAngel 5
โพสต์โดย: somjai 0
โพสต์โดย: redgirl 5

Interest Product