Talk About Women

เรื่องนี้เศร้ามากๆเลย(ลองมาอ่านดูสิ)
หลายๆคนอาจจะเคยอ่านแล้ว แต่มันเศร้าจริงๆเลยเอามาให้อ่านกันดูอีกรอบ <br>
<br>
เรื่องเล่าของหัวใจ <br>
<br>
“แนนๆ ใกล้วาเลนไทน์แล้วนะ....” จอย เพื่อนร่วมงานของแนนหันมาคุย <br>
ขณะแนนกำลังง่วนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะตัวเอง <br>
“อืม...วาเลนไทน์อีกแล้วสินะ” แนนเงยหน้าขึ้นสบตาจอยพลางยิ้มพูดเบาๆ <br>
<br>
วาเลนไทน์...14 กุมภาพันธ์ วันที่กุหลาบทั่วโลกบานพร้อมกัน <br>
วันที่ความรักงอกงามได้เร็วกว่าทุกวัน และเป็นวันที่กามเทพแผงศร <br>
ให้หลายๆคู่ได้สมหวัง แต่คงไม่ใช่แนน...เธอคนนี้แน่นอน <br>
<br>
<br>
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย <br>
ความแออัดและตึกสูงในเมืองหลวง...มีหมู่บ้านจัดสรรเล็กๆกำลังก่อตัวขึ้น <br>
ก่อตัวขึ้นพร้อมกับความรัก ความรักของเขาและเธอ <br>
<br>
“เธอๆ มาเล่นก่อกองทรายด้วยกันมั้ย” <br>
เด็กผู้ชายตัวเล็กๆหน้าตามอมแมมกำลังนั่งเล่นบนกองทรายสูงท่วมหัว <br>
<br>
“เธอชื่ออะไร เราชื่อเอ” เด็กผู้ชายแนะนำตัวเองก่อน <br>
พลางกระโดดลงมาจากกองทราย <br>
<br>
“ฉันชื่อแนน” เด็กผู้หญิงแนะนำตัวเองบ้างพลางค่อยๆนั่งลง <br>
ทั้งคู่ค่อยๆก่อกองทราย เด็กผู้หญิงวิ่งไปเอาน้ำมารดให้ทรายเปียกชุ่ม <br>
เด็กผู้ชายค่อยๆเอาเศษไม้เกลี่ยให้ดินทรายที่เปียกค่อยๆก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง <br>
จนได้เค้าโครงของปราสาททรายที่ต้องการ <br>
<br>
“เอ เดี๋ยวแนนประดับปราสาททรายเองนะ” <br>
เด็กผู้หญิงวิ่งมาพร้อมกับก้อนหินสีสวยในกำมือ <br>
วางลงข้างๆปราสาททรายที่กำลังจะอวดโฉมออกมาเป็นรูปเป็นร่าง <br>
<br>
“แนนๆ ตรงนี้เป็นห้องของแนนนะ ห้องของเจ้าหญิงงัย <br>
ส่วนตรงนี้เป็นห้องของเอ......อันนี้เป็นห้องประชุมนะ” <br>
เอพูดพลางชี้ไปเรื่อยๆบนปราสาททราย.....กองทรายแห่งความฝัน <br>
<br>
“เอๆ ต้องทำสวนดอกไม้ตรงนี้ด้วย เจ้าหญิงต้องมีสวนดอกไม้นะ” <br>
แนนพูดแย้งขึ้นพลางชี้ไปตรงด้านหน้าปราสาททราย <br>
<br>
“แนนอยากได้สวนอะไร....อยากได้ดอกไม้อะไร” เอพูด <br>
เงยหน้าขึ้นมองหน้าแนนอย่างใจจดใจจ่อ <br>
<br>
“เอาดอกอะไรดี...เอ ช่วยแนนคิดหน่อยสิ” แนนมองหน้าเอด้วยแววตาใสซื่อ <br>
เด็กตัวเล็กๆสองคนกำลังสวมบทเจ้าหญิงและเจ้าชายกันอยู่ <br>
<br>
“อืม...เจ้าหญิงต้องเหมาะกับดอกกุหลาบนะ” เอพูดพลางทำท่าคิด <br>
<br>
“ตกลงๆ สวนดอกกุหลาบนะ เราจะทำสวนดอกกุหลาบที่ลานหน้าปราสาทของเรา” <br>
แนนพูดพลางยิ้ม <br>
ค่อยๆเกลี่ยทรายให้เรียบเพื่อทำเป็นลาน....ทั้งคู่สร้างปราสาททรายแห่งความฝันของพวกเขาอยู่นาน....นานจนกระทั่ง <br>
<br>
“เอ ไปได้แล้ว พ่อเสร็จงานแล้วลูก” <br>
เจ้าของโครงการบ้านจัดสรรเดินมาสะกิดลูกชายตัวเองเบาๆ <br>
<br>
“พ่อๆ ให้เอเล่นกันแนนอีกแป๊บนะ” ลูกชายออดอ้อนพ่อของตัวเอง <br>
<br>
“หน่า ไปได้แล้ว เดี๋ยววันหลังมาเล่นใหม่ก็ได้นี่” พ่อของเขานั่งยองลง <br>
อธิบายให้ลูกชายฟังพลางลูบหัวเบาๆ <br>
<br>
“ตกลงครับ เดี๋ยวให้เอบอกแนนก่อนนะ” <br>
เด็กผู้ชายตัวมอมแมมพูดพลางวิ่งกลับหลังไปหาเพื่อนของเขา <br>
<br>
“แนน เดี๋ยวพรุ่งนี้เอมาหานะ พรุ่งนี้เอจะเอาดอกกุหลาบมา <br>
มาทำสวนกุหลาบให้แนนนะ” เอพูดพลางชี้นิ้วลงตรงลานหน้าปราสาททราย <br>
<br>
“ตกลงๆ พรุ่งนี้เจอกันนะ” แนนยิ้มพูดพลางพยักหน้า <br>
เด็กสองคนเล่นกันช่างดูน่ารักเสียนี่กระไร <br>
<br>
ทุกวัน เอและแนนจะมานั่งก่อปราสาททรายด้วยกัน <br>
ก่อสร้างความหวังบนมิตรภาพและความรัก <br>
ระหว่างลูกชายเจ้าของโครงการบ้านจัดสรรและลูกสาวนายช่างใหญ่ <br>
<br>
<br>
“แนนๆ เมื่อวานแม่เราสอนให้เราเขียนหนังสือด้วยแหละ” <br>
เด็กผู้ชายเสื้อผ้ามอมแมมคลุกฝุ่นและทรายเปียกเงยหน้าขึ้นมองเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่วิ่งเข้ามา <br>
<br>
“ไหนๆ แม่ของเอสอนเขียนคำว่าอะไร” แนนถามด้วยสีหน้าตื่นเต้น <br>
<br>
“แม่เอสอนเขียนหลายคำ แต่เอจำได้คำเดียว” เอพูดพลางทำเสียงเศร้าๆ <br>
เอคงอยากจำทุกคำมาเขียนให้แนนดู <br>
<br>
“เอจำคำไหนได้ เขียนให้แนนดูหน่อยสิ” แนนพูด เอค่อยๆก้มลงข้างๆกองทราย <br>
หยิบเศษไม้เล็กๆปักลงบนผืนทรายที่เพิ่งผ่านฝนเมื่อคืนแล้วตวัดเป็นจังหวะเพียงชั่วครู่ <br>
ปรากฎเป็นตัวอักขระลายเส้นบิดพลิ้ว คำว่า รัก <br>
ปรากฎบนผืนทรายราบเรียบที่เกาะตัวเหนียวด้วยหยดน้ำ <br>
เด็กตัวเล็กๆสองคนยืนมองด้วยความตื่นเต้น <br>
<br>
“อ่านว่าอะไร เอ” แนนพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นและแปลกใจ <br>
<br>
“อ่านว่า รัก” เอพูดกระซิบข้างหูแนนเบาๆ <br>
<br>
“เหรอ อ่านว่ารักเหรอ....สอนแนนเขียนหน่อยสิ นะๆๆๆ” <br>
แนนพูดพลางเกาะแขนออดอ้อนเอ <br>
<br>
“มานี่ๆ เอจะสอน” เอพูดพลางหยิบเศษไม้เล็กๆให้แนนจับไว้ <br>
มือเอและมือแนนจับประสานกัน ตวัดบนกองทรายให้เกิดเป็นอักขระบิดพริ้ว <br>
<br>
“นี่ไง แนนเขียนได้แล้ว ดีใจจังเลย” <br>
แนนพูดพลางหันหลังกลับไปกอดเอด้วยความดีใจ <br>
<br>
“มันแปลว่าอะไรเหรอ เอ” แนนยังคงสงสัยไม่หายในความหมายของมัน <br>
<br>
“เอก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่แม่บอกว่ามันมีความหมายมากนะ มากจนอธิบายไม่ได้” <br>
ใช่สิ...ความหมายมันคงมากมายเกินกว่าเด็กห้าขวบจะรู้ <br>
หรือแม้แต่คนบางคนใช้เวลาทั้งชีวิต ก็ไม่อาจรู้ว่าคำว่ารักคืออะไร.... <br>
<br>
“สักวัน เราจะรู้ความหมายมัน แม่เอบอก” เอพูดพลางหันไปมองแนน <br>
เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ยืนข้างๆตน <br>
<br>
“อืม สักวันนะ” แนนพูดพลางหันมายิ้มให้กับเอ ใช่ <br>
สักวันแนนและเอคงรู้ความหมายของมัน...... <br>
<br>
<br>
“โอ๊ย...เจ็บ” <br>
เด็กผู้หญิงผมเปียพูดขึ้นพลางจับผมเปียของตัวเองด้วยสีหน้าเซ็งๆ <br>
เธอโดนเพื่อนแกล้งดึงเปียผมของเธอประจำ <br>
<br>
“ใครดึงผมเปียแนน” <br>
เด็กผู้ชายนั่งข้างๆเธอหันขวับกลับไปมองแทบจะพร้อมกันกับเจ้าของผมเปีย <br>
เห็นเด็กผู้ชายวัยเดียวกันสามคนนั่งอยู่ข้างหลังหัวเราะกันคิกคักพลางชี้นิ้วมาที่แนน <br>
<br>
“ทำไมๆ ข้าดึงเอง จะทำไม” หนึ่งในเด็กสามคนพูดพลางชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง <br>
<br>
“แกล้งผู้หญิง หน้าตัวเมีย” เอยืนขึ้นชี้หน้าด่า <br>
<br>
“แล้วจะทำไม” เด็กทั้งสามกรูกันมายืนหน้าเอ <br>
ถีบโต๊ะเรียนกระจัดกระจายคนละทิศคนละทาง <br>
<br>
“ไม่เอาเอ อย่าไปยุ่งกับพวกนั้น” แนนพูดพลางเกาะแขนเอไว้แน่น <br>
เอเอามือจับแขนแนนออกจากตัวทันที... <br>
<br>
ปั้ง...หนึ่งหมัดปล่อยออกไป คล้ายเป็นการประกาศสงครามของคนสองกลุ่ม <br>
ทั้งสามคนกรูเข้ามารุมเอคล้ายหมาป่ากำลังรุมขยุ้มเหยื่อ <br>
โต๊ะเรียนที่กระจัดกระจาย <br>
ข้าวของทั้งของเอและแนนตกกระจายเกลื่อนกลาดคนละทิศคนละทาง <br>
<br>
“หยุด!!” <br>
เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง...มีอำนาจมากพอจะทำให้ทั้งสี่คนหยุดการตะลุมบอนกัน <br>
<br>
“พวกเธอทำอะไรกัน อันธพาลกันใหญ่แล้วนะ” <br>
ครูประจำชั้นเข้ามาห้ามทัพหมาป่าขยุ้มเหยื่อ แม้จะห้ามทัพได้ <br>
แต่ก็ได้ปรากฎเลือดไหลซิบๆที่คิ้วและโหนกแก้มของเอ <br>
<br>
“เอ เจ็บมั้ย” แนนวิ่งเข้ามาทันทีที่ครูประจำชั้นเดินออกไป <br>
<br>
“ไม่เจ็บหรอก” เอพูดพลางก้มหน้าหลบสายตาแนน <br>
<br>
“ไม่เจ็บอะไร เลือดไหลใหญ่แล้ว ไปห้องพยาบาลนะ แนนจะทำแผลให้” <br>
แนนพูดพลางดึงตัวเอออกจากห้องเรียนไป <br>
เลือดไหลเป็นทางลงมาจากคิ้วและโหนกแก้มเปรอะเปื้อนเสื้อนักเรียนสีขาวของเอ <br>
<br>
“โอ๊ย...เจ็บ อย่าจับสิ” <br>
เอพูดโพล่งขึ้นขณะที่แนนกำลังกดดูความลึกของบาดแผล...แต่แนนกลับยิ้มออก <br>
<br>
“โอ๊ย แสบ” <br>
เอโอดครวญด้วยความเจ็บปวดทันทีเมื่อแนนค่อยๆกดสำลีชุบแอลกอฮอลงบนแผลของเอ <br>
<br>
“แสบก็ทนสิ อยากหาเรื่องเค้านี่นา” แนนพูดพลางยิ้ม <br>
ค่อยๆเช็ดแผลบนใบหน้าของเอช้าๆอย่างระมัดระวัง <br>
<br>
ทุกครั้งที่มีคนแกล้งแนน เอจะยืดอกปกป้องแนนเสมอ <br>
แม้จะต้องเจ็บตัวหรือตกอยู่ในภาวะเป็นรองก็ตามที.... <br>
<br>
<br>
“แนนๆ แฮป<font color=red>xxx</font>วาเลนไทน์นะ” <br>
ชายหนุ่มวัยรุ่นแต่งตัวภูมิฐานพูดห้วนๆพลางยืนกุหลาบแดงให้กับมือหญิงสาว <br>
<br>
“อีตาบ๊อง อย่ามาทำหวานใส่ฉันหน่า” แนนพูดกวนๆพลางยิ้ม <br>
เอได้แต่ยืนม้วนด้วยความอาย <br>
<br>
“อ้าว ก็วันนี้วันวาเลนไทน์ <br>
ทำหวานให้เจ้าหญิงของตัวเองสักหน่อยจะเป็นอะไรไป” เอพูดพลางยิ้ม <br>
ทำไมหนุ่มวัยรุ่นเวลาอายนี่ดูตลกดีแท้ ทั้งมือทั้งแขนแทบจะไม่มีที่เก็บ <br>
สงสัยถ้าแทรกแผ่นดินหนีได้คงหนีหายไปแล้ว <br>
<br>
“หวานกับเค้าก็เป็นเหรอ เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้นนะ” <br>
แนนพูดพลางยื่นมือไปหยิกจมูกเอด้วยความเขิน <br>
เอยังคงพยายามสำรวมอาการเขินอยู่ <br>
<br>
“เอรักแนนนะ” เอพูดพลางจับมือแนนขึ้นมาเขียนรูปหัวใจไว้ที่ฝ่ามือ <br>
ตอนนี้แนนเริ่มหน้าแดงขึ้นบ้างแล้ว แต่ยังพยายามกลบเกลื่อนสีหน้าตัวเอง <br>
<br>
“เหรอ....เขียนคำว่ารักตรงนี้ ดูไม่ซึ้งเลย” แนนพยายามบ่ายเบี่ยง <br>
ไม่เลิกแหย่เอ <br>
<br>
“เดี๋ยวสักวัน เอจะเขียนไว้ตรงหัวใจแนนเลยนะ” เอพูดประหม่า <br>
มองหน้าแนนพลางเอื้อมมือดึงตัวแนนเข้ามาโอบกอดไว้แน่น....สักวัน <br>
เอจะเขียนคำว่ารักไว้ในหัวใจแนนเลย..... <br>
<br>
<br>
ใต้ต้นไม้ใหญ่ บรรยากาศร่มรื่น มีโต๊ะหินอ่อนวางเรียงรายเป็นแนว <br>
มีนักศึกษาจับกลุ่ม บ้างคุยกัน บ้างอ่านหนังสือ บ้างหยอกล้อกินขนมกัน... <br>
<br>
“เอ เย็นนี้แนนไปทำวิทยานิพนธ์กับเพื่อนนะ” แนนพูดพลางเก็บหนังสือ <br>
<br>
“ไปทำวิทยานิพนธ์กับใคร” เอเงยหน้าขึ้นมองแนนทันที <br>
<br>
“ไปกับกิ๊ฟกับฝนหนะ นะๆๆๆ” แนนพูดพลางเดินไปนั่งข้างๆเอ <br>
เขย่าแขนเหมือนเด็กอ้อนวอนผู้ใหญ่ <br>
<br>
“ให้เอไปส่งมั้ย เอว่างนะ” เอพูดพลางยิ้ม ลูบผมแนนเบาๆ <br>
<br>
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฝนเอารถมา” แนนพูดพลางซบหน้าลงบนบ่าของเอ <br>
<br>
“นี่ แล้วกินข้าวเสร็จแล้วอย่าลืมกินยาล่ะ เข้าใจมั้ย <br>
กลับถึงบ้านก็อย่าลืมโทรมาบอกด้วย” <br>
เอพูดพลางจ้องหน้าแนนด้วยสีหน้าจริงจัง <br>
<br>
“ค่ะ หัวหน้า สั่งจริงๆเลย” แนนพูดพลางยิ้ม เอามือหยิกจมูกเอด้วยความเขิน <br>
<br>
<br>
“กิ๊ฟๆ แฟนแกเป็นงัยบ้าง” ฝนเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในรถ <br>
ขณะที่ตนอยู่หลังพวงมาลัย <br>
<br>
“ปวดหัวสุดๆ เจ้าชู้เป็นบ้าเลย” <br>
กิ๊ฟพูดปัดๆคล้ายกับไม่ค่อยพอใจในแฟนตัวเองนัก <br>
<br>
“ทำไมไม่เลิกๆไปสิ จะได้ไม่กลุ้ม” ฝนเสนอความเห็น <br>
มองหน้ากิ๊ฟผ่านกระจกมองหลัง <br>
<br>
“หน่า....ให้โอกาสสักครั้ง” <br>
กิ๊ฟพูดพลางซบหน้าลงที่กระจกหันหน้ามองออกนอกรถด้วยอาการเอือมระอา <br>
<br>
“โอกาสสักครั้ง รอบที่ล้าน” เสียงหัวเราะดังขึ้นเกือบพร้อมกันทั้งรถ <br>
<br>
“แล้วแนนล่ะ แหม...เจ้าชายเธอเอาใจเธอดีนะ” <br>
ฝนพูดขึ้นพลางหันไปมองแนนซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ <br>
<br>
“โอ๊ย รายนั้นไม่รู้กี่ปีแล้ว ยังจับไม่ได้สักทีว่ามีกิ๊กเก็บไว้ที่ไหน” <br>
แนนพูดยิ้มพลางหันไปมองหน้าฝน <br>
<br>
“แปลได้สองอย่าง...ถ้าแฟนเธอไม่รักเธอคนเดียว <br>
เค้าก็เก่งมากที่หลอกเธอมานานหลายปี” <br>
เสียงหัวเราะดังขึ้นแทบจะพร้อมกันทั่วรถ <br>
<br>
“เอี๊ยยดดด.....” เสียงเบรกลากล้อดังยาวจากด้านข้างตัวรถ <br>
คนทั้งรถหันไปมองแทบจะพร้อมกัน <br>
รถบรรทุกฝ่าไฟแดงพุ่งเข้าชนรถเก๋งของฝนอย่างจัง <br>
แรงอัดทำให้กระจกทุกบานแตกละเอียด <br>
ห้องโดยสารด้านหน้าฝั่งคนนั่งยุบเข้ามา อย่างเห็นได้ชัด.... <br>
ร่างไร้สติของแนนยังคงสงบนิ่งติดอยู่ในรถเก๋งขนาดสองตอน <br>
มัจจุราชอาจฉุดวิญญาณเธอออกจากร่างได้ทุกเมื่อ <br>
<br>
<br>
“แนนๆ” เสียงกระซิบเบาๆดังข้างหู ทำให้แนนค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมา <br>
<br>
“อยู่ไหน....โอ๊ย เจ็บ” แนนค่อยๆอ้าปากพูด แต่ไม่ชัดนัก <br>
เฝือกขาวถูกแต่งแต้มถามร่างกายของแนนคล้ายกับเป็นเครื่องประดับ <br>
<br>
“ใจเย็นๆ แนน เธอสลบไปสองเดือน” .....สองเดือน สองเดือน <br>
แนนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง. <br>
...ฝนค่อยๆอธิบายเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้แนนฟัง..... <br>
<br>
“แล้ว สรุปว่าฉันเจ็บคนเดียวใช่มั้ย” แนนพยายามพูด <br>
เสียงพูดของแนนแทบจะไม่ได้ยิน <br>
<br>
“อืม...” ฝนพยักหน้าเบาๆ กำมือแนนไว้นิ่งๆ <br>
<br>
“เอ ล่ะ เออยู่ไหน” แนนเพิ่งนึกขึ้นได้ แฟนเธออยู่ไหน <br>
<br>
“เอมาหาเธอครั้งเดียว วันแรกที่ชน แล้วหายไปเลย” ฝนพูดพลางลูบหัวแนนเบาๆ <br>
<br>
“ไม่เป็นไรนะ ไม่มีเอ เราก็อยู่กันได้ จริงมั้ยเพื่อน” <br>
ฝนพยายามพูดปลอบใจแนน <br>
<br>
“อืม...” น้ำตาค่อยๆกลั่นตัวหยดลงมาจากนัยน์ตาของแนน <br>
คำพูดของฝนตอนคุยกันในรถคงจะเป็นความจริง....เขาเก่งมากจริงๆ <br>
เก่งมากที่หลอกแนนมาหลายปี <br>
เก่งมากที่หลอกว่ามีแนนคนเดียว.....ทำไมผู้ชายทั้งโลกถึงนิสัยเหมือนกันหมดเลย <br>
เสียดายเวลาที่อยู่ด้วยกัน เสียดายความรักที่มอบให้.....เสียดาย เสียดาย <br>
เสียดาย <br>
<br>
<br>
“คุณแนน ค่อยๆก้าวนะครับ ช้าๆ” บุรุษพยาบาลพยายามพยุงแนนขึ้นเดิน <br>
แนนยังคงไม่หายเจ็บดี ยังคงต้องทำการกายภาพบำบัดอีก <br>
<br>
“ระวังล้มนะครับ จับผมไว้ดีๆ” <br>
บุรุษพยาบาลเดินช้าๆเพื่อให้แนนเกาะแขนเดินตามช้าๆ.....ทำไมบุรุษพยาบาลถึงไม่ใช่เอนะ....ทำไม <br>
ทำไม ทำไม <br>
<br>
“คุณบุรุษพยาบาลค่ะ นี่ฉันสลบไปนานถึงขั้นต้องกายภาพบำบัดกันเลยเหรอ” <br>
แนนถามด้วยความสงสัย <br>
<br>
“โห คุณไม่ได้เดินสามเดือนนี่ มันนานนะครับ” บุรุษพยาบาลตอบด้วยความสุภาพ <br>
<br>
“จะว่าอะไรมั้ยค่ะ ถ้าจะถามชื่อเล่น คือถ้าเรียกว่าคุณบุรุษพยาบาล <br>
เกรงว่ามันจะยาวไป” แนนพูดพลางยิ้ม <br>
<br>
“ผมชื่อ กอล์ฟ ครับ” บุรุษพยาบาลตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม น้ำเสียงเรียบๆ <br>
<br>
นับจากวันนั้น แนนและกอล์ฟเริ่มสนิทกัน <br>
ทุกเย็นกอล์ฟจะพาแนนออกไปทำกายภาพบำบัด <br>
ไม่นานแนนก็สามารถเดินเองได้และออกจากโรงพยาบาลในที่สุด.... <br>
<br>
<br>
“คุณแนนค่ะ น้ำดื่มค่ะ” พยาบาลชุดขาวเดินถือแก้วน้ำมาวางข้างๆเธอ <br>
ขณะเธอนั่งรอกอล์ฟที่ล็อบบี้ของโรงพยาบาล <br>
เธอได้แต่พยักหน้าและยิ้มให้ด้วยไมตรี <br>
<br>
“กอล์ฟๆ ไปกินข้าวกัน” แนนพูดทันทีที่เห็นกอล์ฟเดินออกมา <br>
มีพยาบาลหลายคนยกมือไหว้แนน แนนก็ได้แต่รับไหว้ด้วยสีหน้างงเล็กน้อย <br>
<br>
“ไปสิครับ” กอล์ฟพูดพลางค้อมตัวลงผายมือไปที่ห้องอาหารของทางโรงพยาบาล <br>
ดูกอล์ฟค่อนข้างสุภาพและให้เกียรติแนนมาก....มากจนน่าแปลกใจ <br>
ท่าทางโรงพยาบาลนี้จะเข้มงวดเรื่องมารยาทกับพยาบาลมาก <br>
แนนและกอล์ฟสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ....จนบางครั้งแนนก็อยากให้กอล์ฟมาแทนที่เอ <br>
<br>
<br>
บ่อยครั้งที่แนนคิดถึงเอ เอก็ไม่โทรมา <br>
<br>
บ่อยครั้งที่แนนอยากคุยกับเอ เอก็ไม่ติดต่อมา <br>
<br>
บ่อยครั้งที่แนนนั่งเหงา อยากให้เอนั่งเป็นเพื่อน แต่เอก็ไม่ปรากฎตัว <br>
<br>
เอ....เอ....เอ เอหายไปไหน <br>
<br>
ไหนล่ะ หัวใจที่เอบอกว่าจะให้แนน <br>
<br>
ไหนล่ะ หัวใจที่เอเคยเขียนไว้บนฝ่ามือแนน <br>
<br>
มันคงหายไปแล้ว....หายไปพร้อมกับเอ <br>
<br>
หายไปพร้อมกับผู้ชายโกหก....ผู้ชายเจ้าชู้ <br>
<br>
ทำไมผู้ชายเหมือนกันทั้งโลก.....ทำไม ทำไม ทำไม <br>
<br>
<br>
ใกล้วาเลนไทน์เข้าไปทุกที ปีนี้ไม่เหมือนกับปีก่อนๆ <br>
ไม่มีเอคอยให้ดอกกุหลาบแดง ไม่มีอีตาบ๊องทำท่าเขินอายให้ดู <br>
<br>
“แนนๆ วาเลนไทน์ปีนี้ ว่างหรือเปล่าครับ” เสียงกอล์ฟดังตามสายโทรศัพท์ <br>
<br>
“ว่างค่ะ ทำไมค่ะ” แนนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ <br>
<br>
“พอดีผมมีของจะให้แนนนะครับ <br>
เดี๋ยววันวาเลนไทน์บ่ายสามโมงเจอกันที่สยามนะครับ” กอล์ฟเสนอความเห็น <br>
<br>
“ตกลงค่ะ” แนนพูดพลางกดวางสาย <br>
สีหน้าแววตาเปี่ยมด้วยความหวัง....หวังว่ากอล์ฟคงจะมาแทนที่เอได้เสียที <br>
<br>
<br>
วันวาเลนไทน์ วันที่กุหลาบแดงบานสะพรั่งพร้อมกันทั่วโลก <br>
แม้ในลานที่สยามหรือที่วัยรุ่นเรียกกันสั้นๆว่า “เซนเตอร์พอยต์” <br>
ยังถูกละเลงด้วยดอกกุหลาบสีแดง...นักเรียน <br>
นักศึกษาต่างถือกุหลาบแดงในมือเดินกันขวักไขว่ทั่วลาน <br>
<br>
“ขอโทษค่ะ มาสาย” แนนพูดพลางยิ้มก่อนดึงเก้าอี้ออกมานั่ง <br>
<br>
“ไม่เป็นอะไรครับ” กอล์ฟพูดพลางยิ้ม <br>
<br>
“อืม...ว่าแต่มีอะไรจะให้แนนเหรอ” <br>
แนนพูดพลางจ้องตากอล์ฟ...หากกอล์ฟมีพิรุธ แนนจะจับได้ทันที <br>
<br>
“อันนี้ของแนนนะครับ” ดอกกุหลาบสีแดงถูกดึงออกมาจากถุงอย่างช้าๆ <br>
วางลงบนโต๊ะอย่างนิ่มนวล <br>
<br>
“หมายความว่ายังไงค่ะ จะขอหัวใจแนนเหรอ” แนนพูดติดตลกพลางยิ้ม <br>
เธอคิดว่าเธออ่านเกมส์ออกหมด <br>
<br>
“ผมคงไม่กล้าขอหัวใจแนนหรอก” กอล์ฟพูดพลางยิ้ม แต่กลับทำให้แนนงง <br>
<br>
“อ้าว...แล้วกุหลาบสีแดงนี่...” ไม่ทันแนนจะพูดจบ <br>
กอล์ฟต่อคำพูดของเขาทันที <br>
<br>
“ผมไม่กล้าขอหัวใจแนนหรอกครับ เพราะหัวใจของแนนไม่ใช่ของแนน” <br>
ปั้ง...เหมือนมีแผ่นเหล็กหนาหลายฟุตทุบลงกลางศีรษะ <br>
แนนเริ่มงงกับความหมายขึ้นไปทุกที...มันแปลว่าอะไร??? <br>
<br>
“หัวใจของคุณ คือเจ้าของกุหลาบดอกนี้” <br>
กอล์ฟพูดต่อ....แนนทำหน้างงๆไม่เข้าใจความหมายแม้แต่นิดเดียว <br>
<br>
“ตอนคุณประสบอุบัติเหตุเข้ามาที่โรงพยาบาล <br>
คุณเสียเลือดมาก...หัวใจคุณเต้นอ่อนจนแทบจะล้มเหลว <br>
พวกผมและหมอพยายามเยียวยาจนถึงที่สุด” <br>
กอล์ฟเริ่มอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น.....เรื่องที่แนนไม่เคยรู้ <br>
<br>
“มีผู้ชายคนนึง วิ่งเข้ามาบอกว่าเป็นแฟนคุณ เขาบอกให้ช่วยคุณให้ได้ <br>
เสียเงินเท่าไหร่ไม่ว่า...เขายอมจ่ายไม่อั้น ไม่ว่าทางเราจะขออะไร <br>
เขาจะจัดหาให้หมด.....คำพูดของเขาทำให้ผมประทับใจมาก” <br>
กอล์ฟหยุดพูดชั่วครู่...แนนรู้ทันทีว่ากอล์ฟหมายถึงเอ <br>
<br>
“ผมยอมแลกทุกอย่างกับชีวิตเธอ - เขายอมแลกทุกอย่างกับชีวิตคุณ” <br>
กอล์ฟพูดพลางจ้องหน้าแนนนิ่ง แต่แนนยังคงทำสีหน้างงอยู่ <br>
<br>
“เขายอมทุกอย่างจริงๆ ทีแรกหมอบอกว่าทางเราหาเลือดไม่พอให้คุณ <br>
เขาวิ่งตามหาเลือดให้คุณไปทั่วทุกโรงพยาบาล <br>
แต่กลับไม่พบว่ามีเลือดถุงไหนที่ตรงกับเลือดคุณ” กอล์ฟพูดด้วยน้ำเสียงปกติ <br>
<br>
<br>
สายตามองไร้จุดหมาย <br>
<br>
“สุดท้ายเราตรวจเลือดของเขา พบว่าตรงกับของคุณพอดี เขาบอกให้ทางเราเอาไป <br>
เอาไปให้คุณ....ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะเป็นอย่างไร ขอแค่คุณปลอดภัยก็พอ” <br>
<br>
กอล์ฟหยุดพูดชั่วครู่พยายามกลั้นน้ำตา....แต่นัยน์ตาแนนเริ่มเจิ่งนองไปด้วยน้ำใสๆ <br>
<br>
“ต่อมา...ตอนพวกผมถ่ายเลือดให้คุณ หัวใจคุณเต้นอ่อนลงเรื่อยๆ <br>
จนหมอต้องเดินออกไปบอกให้เขาทำใจ.....ทำใจว่าเขาจะต้องเสียคุณ” <br>
กอล์ฟพยายามเล่าต่อไปเรื่อยๆด้วยน้ำเสียงปกติ นัยน์ตาแนนเริ่มแดงก่ำ <br>
<br>
“เขาถามหมอว่า เธอต้องการอะไร.....” ใช่ เอถามหมอว่าแนนต้องการอะไร <br>
<br>
“เธอต้องการ หัวใจครับ หัวใจเธอเต้นไม่ปกติ การสูบฉีดล้มเหลว <br>
เราหาเลือดให้เธอช้าไป เพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอต้องการคือ หัวใจ” <br>
หมอหวังว่าเอคงจะเลิกหวังในตัวแนน...หยุดเล่นเกมกับมัจจุราชเสียที <br>
<br>
“ตกลง ผมหาให้ – เขาตอบสั้นๆโดยไม่ลังเลเลย” <br>
ตกลงผมหาให้....เอจะหาหัวใจให้แนน <br>
ทั้งๆที่รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้...เขาไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียวเพื่อจะทำให้เธอ <br>
<br>
“คุณรู้มั้ย ว่าคำพูดของเขาทำให้ผมและหมออึ้งกันไปหมด <br>
โรงพยาบาลยังหาหัวใจให้คุณไม่ได้ เขาจะมีปัญญาที่ไหนหาหัวใจให้คุณได้” <br>
กอล์ฟพูดพลางพยายามหลบสายตาแนน....ตอนนี้กอล์ฟเริ่มกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว <br>
<br>
<br>
“เขาถามเลขบัญชีของโรงพยาบาลกับหมอ....เขาไม่ได้โอนเงินมาซื้อหัวใจเทียมให้คุณ <br>
แต่เขาโอนมาตั้งมูลนิธิการกุศลให้โรงพยาบาล <br>
มูลนิธิช่วยเหลือผู้ป่วยด้านหัวใจเทียม “นานา” คุณดูดีๆ คำว่า แนน และ เอ <br>
ถ้าเขียนติดกัน มันคือ “นานา” นี่คือความปรารถนาสุดท้ายของเขา – <br>
เขาอยากให้ตัวเขาเอง เป็นคนสุดท้ายที่ไม่ได้อยู่ กับคนที่เขารัก...เพราะไม่มีหัวใจเทียมสำรอง” <br>
<br>
<br>
เ<font color=red>xxx</font>ยง....แนนโดนสะกิดต่อมความจำเข้าเต็มเปา... <br>
เธอเคยเห็นป้ายมูลนิธิขึ้นหราที่โรงพยาบาล <br>
แต่เธอไม่เคยเฉลียวใจสักนิด...มิน่า <br>
ทำไมหมอและพยาบาลต้องให้เกียรติและ ดูแลเธอดีเสียจนน่าแปลกใจ <br>
ทั้งๆที่เธอไม่มีส่วนได้เสียกับโรงพยาบาลแม้แต่บาทเดียว <br>
<br>
“ทันทีที่มีการยืนยันว่าเงินเข้าบัญชีทางโรงพยาบาล <br>
เขาก็ยิงตัวตายในห้องน้ำโรงพยาบาลครับ <br>
ทิ้งโน้ตไว้ว่า มอบหัวใจให้เธอ - <br>
เขามอบหัวใจของเขาให้คุณ” ทันทีที่กอล์ฟพูดจบ <br>
<br>
<br>
แนนปล่อยโฮออกมาเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างๆ <br>
โต๊ะรอบข้างหันมามองแนนเป็นตาเดียว.... <br>
เอคือเจ้าของหัวใจ <br>
หัวใจที่อยู่ในร่างของแนน <br>
<br>
“เขายอมแลกทุกอย่างกับคุณจริงๆ” <br>
กอล์ฟพูดพลางวางของทั้งหมดที่เอ <br>
เคยฝากไว้กับทางโรงพยาบาลคืนให้กับแนน <br>
มีทั้งเครื่องเล่นเทป ม้วนเทป จดหมาย..... <br>
<br>
“ผมคงไม่กล้าขอหัวใจคุณหรอก <br>
หัวใจคุณเป็นของเขา หัวใจเขาเป็นของคุณ” ใช่ <br>
หัวใจเอเป็นของแนน เป็นของแนนจริงๆ... <br>
ตอนนี้หัวใจแนนตายไปเรียบร้อยแล้ว <br>
ตายไปพร้อมกับเอ ตายไปพร้อมกับผู้ชาย <br>
ที่ยอมทุกอย่างเพื่อเธอ <br>
<br>
“กุหลาบดอกนี้ เขาบอกผมก่อนไปเข้าห้องน้ำว่า...วาเลนไทน์ที่จะถึง <br>
รบกวนซื้อกุหลาบสีแดงให้คุณสักดอก <br>
ขอแค่ดอกเดียวก็พอ...เป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของเขา” <br>
กอล์ฟพูดพลางเช็ดน้ำตา <br>
นั่งนิ่งๆสักพักก่อนลุกจากโต๊ะไป.... ทิ้งแนนนั่งนิ่งอยู่เพียงลำพัง <br>
<br>
“เอรักแนนนะ” “เอรักแนนนะ” “เอรักแนนนะ” <br>
คำพูดซ้ำๆดังมาจากเครื่องเล่นเทป <br>
เป็นคำพูดเดียวกันที่พูดกันซ้ำ <br>
โดยไม่มีการตัดต่อทั้งเทป..... <br>
เทป 120 นาทีโดยมีเพลงประกอบเบาๆ <br>
<br>
<br>
แนนค่อยๆคลี่จดหมายออกอ่าน.... <br>
จดหมายที่มีเนื้อความเพียงบรรทัดเดียว <br>
<br>
“หัวใจเอ...เขียนคำว่ารักไว้ เขียนให้แนนคน <br>


3 Aug 2004  |  Post by : StrawberryPinky
Comment 3
ชีวิตจริงจะมีไหมเนี้ยผฺชายที่รักจริงอย่างนี้อยากเจอจังเลย <br>
<img src="pic/b15.gif">

11 Jan 2009  |  Comment by : aejang
Comment 2
<font color=FF00FF> ถ้าชีวิตเราได้เจอผู้ชายเเบบนี้ ทั้งชีวิตก้อเหมือนมีทุกสิ่งเเล้ว เเต่จะมีมั๊ยล่ะเนี่ย </font> <img src="pic/b2.gif">

29 Sep 2006  |  Comment by : ......17.........
Comment 1
<img src="pic/b2.gif"> ผมเคยอ่านแล้วและกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าผู้หญิงหลายคน คงเป็นเหมือนแนนที่คิดว่าเอไปมีคนรักใหม่แต่แท้ที่จริงแล้ว เอทำทุกอย่างที่จะทำให้แนนมีชีวิต ยอมแม้กระทั่งชีวิตตตนเอง ซึ้งสุดๆ

3 Aug 2004  |  Comment by : oxten2000

Comment



Pooyingnaka Wellness

Webboard
โพสต์โดย: BABYBITCH 0
โพสต์โดย: mm 4
โพสต์โดย: pineapple 17
โพสต์โดย: พลอย 2
โพสต์โดย: iko 2
โพสต์โดย: BoWan 1
โพสต์โดย: pangpong 10
โพสต์โดย: jubjeab 2

Interest Product