ค ว า ม รั ก ต้ อ ง ก า ร ค ว า ม ชั ด เ จ น แ ล ะ ส ม่ำ เ ส ม อ

ค ว า ม รั ก ต้ อ ง ก า ร ค ว า ม ชั ด เ จ น แ ล ะ ส ม่ำ เ ส ม อ
วันก่อนผมไปงานแต่งงานอดีตกิ๊ก (ที่ไม่ได้แปลว่าชู้ . . . แต่เป็นคนที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน) <br> <br> เราเคยไม่ได้เจอกันมาเกือบปีจากการเจอกันครั้งสุดท้าย . . . ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ <br> แต่ผมพยายามนึกเองว่าเป็นเพราะงานเยอะ ไม่มีเวลา . . . ที่ทำให้เราห่างๆกันไป <br> <br> ผมยังจำได้ <br> วันที่เราเจอกันครั้งแรก <br> <br> ผมไปหาเพื่อนที่คณะของเธอ <br> เราอยู่สถาบันเดียวกัน แต่คนละฝั่งถนน <br> ผมเห็นเธอเล่นกับหมาสกปรกๆ ตัวนึง <br> ภาพนั้นยังชัดเจนอยู่เลย <br> <br> ผู้หญิงผมยาว หน้าตาน่ารัก เล่นกับหมามอมแมม <br> เธอเอาลูกชิ้นปิ้งมาให้น้องหมากิน <br> ลูบหัวลูบหูมันแบบไม่รังเกียจ <br> <br> ผมไม่เคยจีบผู้หญิง จีบไม่เป็นด้วย <br> แต่ผมขอให้เพื่อนแนะนำเธอให้รู้จัก <br> แสดงให้เห็นว่าผมสนใจเธอ <br> ไม่รู้เรียกว่าจีบหรือเปล่า <br> <br> เราคุยกันถูกคอเรื่องหมา เรื่องหนัง เรื่องเพลง เรื่องนินทาเพื่อนของเรา และเรื่องการเรียนที่ <br> เธอสนใจการเรียนของคณะผม และผมสนใจการเรียนคณะเธอซึ่งเป็นคนละสาย <br> <br> ความสัมพันธ์ก่อตัว . . . เราอาจจะเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ก็ไม่รู้จะใช้คำว่าแฟนได้ไหม <br> เราไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน <br> ผมเดินไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์ทุกเย็น <br> เราโทร.คุยกันบ่อยๆ ถึงจะไม่บ่อยมาก <br> วันหยุดเรานัดไปดูหนังด้วยกัน <br> ผมถือของให้เวลาเธอไปชอปปิ้ง <br> แต่เราไม่เคยบอกว่าต่างคนต่างรู้สึกยังไง <br> ไม่เคยบอกใครและไม่เคยบอกกันว่าตกลงเราเป็นแฟนกัน <br> ไม่เคยมีคำพูดหวานๆ หรือการกระทำที่มันพิเศษมากไปกว่านี้ <br> <br> จนเราเรียนจบ . . . <br> <br> พอเริ่มทำงาน . . . สังคมก็เริ่มเปลี่ยน <br> เวลาและความวุ่นวายในหน้าที่การงานทำให้ความกระตือรือล้นที่จะเจอกันน้อยลง <br> ความถี่ในการโทรหากันห่างขึ้นเรื่อยๆ <br> จนแทบจำไม่ได้ ว่าครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน กินข้าวกัน ดูหนังด้วยกัน และโทรศัพท์คุยกันคือเมื่อไหร่ <br> ผมไม่คิดถึงเธอหรือเปล่า . . . ก้ไม่เชิง เพียงแต่มันมีเรื่องอื่นให้คิดมากกว่า <br> จนเหมือนหลงๆลืมๆเธอไป. . . <br> <br> เรามาเจอกันอีกทีตอนงานแต่งงานเพื่อนคนที่แนะนำให้เรารู้จักกัน หลังจากเรียนจบหลายปี <br> เรายังคุยกันเหมือนเดิม แต่เหมือนระยะห่างมากขึ้น <br> เราไม่ถามกันว่าแต่ละคนหายไปไหนมา <br> ถามแต่ว่ากำลังทำงานอะไรอยู่ เป็นไงบ้าง <br> <br> แล้วเราก็ห่างหายกันไปอีกครั้ง . . . <br> <br> แล้ววันนึง . . . เธอก็โทรมาหาผม <br> บอกว่ากำลังจะแต่งงาน กับชาวต่างชาติ ที่ทำงานที่เดียวกันกับเธอ <br> <br> ผมบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง <br> เราห่างกันจนผมไม่ควรจะหวงเธอแล้ว . . . <br> แต่ผมก็รู้สึกใจหาย <br> มันรู้สึกแปลกๆ เหงาๆ หัวใจหวิวๆ ยังไงไม่รู้ <br> <br> ผมไปงานแต่งงานของเธอ . . . <br> บอกตรงๆ ว่าตอนอยู่ในงาน <br> ผมนึกในใจว่าทำไมผู้ชายที่ยืนข้างเธอไม่ใช่ผม <br> <br> แต่วันนั้นผมก็ได้แสดงความยินดีกับเธอไปอย่างเต็มใจ <br> <br> . . . . . <br> <br> เมื่อคืน <br> <br> เธอโทรมาหาผม . . . <br> เราคุยกันมากขึ้นกว่าตอนที่ห่างหาย <br> <br> ที่จริงผมเริ่มทำใจได้บ้างแล้วล่ะ <br> <br> ก็เลยแกล้งบอกเธอไปว่า . . .เนี่ย พอบีแต่งงานไป โอเลยไม่รู้จะแต่งกับใคร <br> <br> เธอหัวเราะ ถามว่า นี่โออยากแต่งงานกับบีด้วยเหรอ นึกว่าไม่อยาก <br> <br> ผมก็ อ้าว ทำไมล่ะ โอดูไม่ชอบบีเหรอ <br> <br> เธอนิ่งไปแป๊บนึง แล้วก็ถามแบบเสียงซีเรียสว่า ถามจริงเถอะ บีอยากรู้มานานแล้ว ว่าที่ผ่านมาโอคิดยังไงกับบี <br> <br> ผมถามย้อนกลับว่าที่เราไปกินข้าว ดูหนัง กันเนี่ย มันไม่ได้หมายความว่าชอบเหรอ ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ <br> <br> จากนั้นผมถึงได้รู้ว่า เธอรู้สึกไม่เข้าใจว่าผมคิดไงมาตลอด เพราะเราไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน คุยกันทุกวัน แต่ผมไม่เคยมีอะไรหวานๆ ไม่เคยแสดงความห่วงใยเป็นพิเศษ ไม่เคยบอกว่าชอบเธอ <br> ไม่รู้ว่าเราเป็นแฟน . . . หรือเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก <br> <br> ซึ่งสิ่งที่เธออยากรู้มาตลอดคือผมชอบเธอระดับไหน แค่คนควงเล่น หรือมากกว่านั้น <br> (ผมดูเหมือนคนคบผู้หญิงไว้ควงเล่นขนาดนั้นเลยเหรอ . . .) <br> เพราะเป็นผู้หญิง . . . ทำให้เธอไม่เคยกล้าถาม <br> แต่วันนี้ถามฐานะ "เพื่อนเก่า" <br> <br> ตอนนั้นผมเองก็ไม่ได้พูด เพราะพูดไม่เป็น แล้วก็ไม่นึกว่าผู้หญิงจะต้องการการแสดงออกที่ชัดเจนมากกว่านี้ <br> <br> ยิ่งพอเรียนจบ ผมเหมือนหายไปเลย . . . ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน <br> <br> ผมรู้สึกเหมือนกับว่า หัวข้อการคุยหลังจากนั้น คือเราต่างเสียดายที่เราไม่เปิดเผยความรู้สึกให้อีกฝ่ายมากกว่านี้ในตอนนั้น ถึงเราจะคุยกันเหมือนเป็นเรื่องน่าขำ . . . <br> <br> หลังจากวางสาย <br> ผมรู้สึกเหงาๆ หวิวๆ ยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าเธอจะแต่งงาน <br> <br> มันเหมือนอะไรบางอย่างที่เราควรจะรักษาไว้ แต่กลับรักษาไม่ได้ <br> <br> แล้วตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะเรียกกลับมา <br> <br> ก็หวังว่าความเหงาแบบนี้มันคงจะผ่านไป . . . 28 Mar 2005 \| Post by : Momay

วันก่อนผมไปงานแต่งงานอดีตกิ๊ก (ที่ไม่ได้แปลว่าชู้ . . . แต่เป็นคนที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน) 
 
เราเคยไม่ได้เจอกันมาเกือบปีจากการเจอกันครั้งสุดท้าย . . . ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ 
แต่ผมพยายามนึกเองว่าเป็นเพราะงานเยอะ ไม่มีเวลา . . . ที่ทำให้เราห่างๆกันไป 
 
ผมยังจำได้ 
วันที่เราเจอกันครั้งแรก 
 
ผมไปหาเพื่อนที่คณะของเธอ 
เราอยู่สถาบันเดียวกัน แต่คนละฝั่งถนน 
ผมเห็นเธอเล่นกับหมาสกปรกๆ ตัวนึง 
ภาพนั้นยังชัดเจนอยู่เลย 
 
ผู้หญิงผมยาว หน้าตาน่ารัก เล่นกับหมามอมแมม 
เธอเอาลูกชิ้นปิ้งมาให้น้องหมากิน 
ลูบหัวลูบหูมันแบบไม่รังเกียจ 
 
ผมไม่เคยจีบผู้หญิง จีบไม่เป็นด้วย 
แต่ผมขอให้เพื่อนแนะนำเธอให้รู้จัก 
แสดงให้เห็นว่าผมสนใจเธอ 
ไม่รู้เรียกว่าจีบหรือเปล่า 
 
เราคุยกันถูกคอเรื่องหมา เรื่องหนัง เรื่องเพลง เรื่องนินทาเพื่อนของเรา และเรื่องการเรียนที่ 
เธอสนใจการเรียนของคณะผม และผมสนใจการเรียนคณะเธอซึ่งเป็นคนละสาย 
 
ความสัมพันธ์ก่อตัว . . . เราอาจจะเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ก็ไม่รู้จะใช้คำว่าแฟนได้ไหม 
เราไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน 
ผมเดินไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์ทุกเย็น 
เราโทร.คุยกันบ่อยๆ ถึงจะไม่บ่อยมาก 
วันหยุดเรานัดไปดูหนังด้วยกัน 
ผมถือของให้เวลาเธอไปชอปปิ้ง 
แต่เราไม่เคยบอกว่าต่างคนต่างรู้สึกยังไง 
ไม่เคยบอกใครและไม่เคยบอกกันว่าตกลงเราเป็นแฟนกัน 
ไม่เคยมีคำพูดหวานๆ หรือการกระทำที่มันพิเศษมากไปกว่านี้ 
 
จนเราเรียนจบ . . . 
 
พอเริ่มทำงาน . . . สังคมก็เริ่มเปลี่ยน 
เวลาและความวุ่นวายในหน้าที่การงานทำให้ความกระตือรือล้นที่จะเจอกันน้อยลง 
ความถี่ในการโทรหากันห่างขึ้นเรื่อยๆ 
จนแทบจำไม่ได้ ว่าครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน กินข้าวกัน ดูหนังด้วยกัน และโทรศัพท์คุยกันคือเมื่อไหร่ 
ผมไม่คิดถึงเธอหรือเปล่า . . . ก้ไม่เชิง เพียงแต่มันมีเรื่องอื่นให้คิดมากกว่า 
จนเหมือนหลงๆลืมๆเธอไป. . . 
 
เรามาเจอกันอีกทีตอนงานแต่งงานเพื่อนคนที่แนะนำให้เรารู้จักกัน หลังจากเรียนจบหลายปี 
เรายังคุยกันเหมือนเดิม แต่เหมือนระยะห่างมากขึ้น 
เราไม่ถามกันว่าแต่ละคนหายไปไหนมา 
ถามแต่ว่ากำลังทำงานอะไรอยู่ เป็นไงบ้าง 
 
แล้วเราก็ห่างหายกันไปอีกครั้ง . . . 
 
แล้ววันนึง . . . เธอก็โทรมาหาผม 
บอกว่ากำลังจะแต่งงาน กับชาวต่างชาติ ที่ทำงานที่เดียวกันกับเธอ 
 
ผมบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง 
เราห่างกันจนผมไม่ควรจะหวงเธอแล้ว . . . 
แต่ผมก็รู้สึกใจหาย 
มันรู้สึกแปลกๆ เหงาๆ หัวใจหวิวๆ ยังไงไม่รู้ 
 
ผมไปงานแต่งงานของเธอ . . . 
บอกตรงๆ ว่าตอนอยู่ในงาน 
ผมนึกในใจว่าทำไมผู้ชายที่ยืนข้างเธอไม่ใช่ผม 
 
แต่วันนั้นผมก็ได้แสดงความยินดีกับเธอไปอย่างเต็มใจ 
 
. . . . . 
 
เมื่อคืน 
 
เธอโทรมาหาผม . . . 
เราคุยกันมากขึ้นกว่าตอนที่ห่างหาย 
 
ที่จริงผมเริ่มทำใจได้บ้างแล้วล่ะ 
 
ก็เลยแกล้งบอกเธอไปว่า . . .เนี่ย พอบีแต่งงานไป โอเลยไม่รู้จะแต่งกับใคร 
 
เธอหัวเราะ ถามว่า นี่โออยากแต่งงานกับบีด้วยเหรอ นึกว่าไม่อยาก 
 
ผมก็ อ้าว ทำไมล่ะ โอดูไม่ชอบบีเหรอ 
 
เธอนิ่งไปแป๊บนึง แล้วก็ถามแบบเสียงซีเรียสว่า ถามจริงเถอะ บีอยากรู้มานานแล้ว ว่าที่ผ่านมาโอคิดยังไงกับบี 
 
ผมถามย้อนกลับว่าที่เราไปกินข้าว ดูหนัง กันเนี่ย มันไม่ได้หมายความว่าชอบเหรอ ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ 
 
จากนั้นผมถึงได้รู้ว่า เธอรู้สึกไม่เข้าใจว่าผมคิดไงมาตลอด เพราะเราไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน คุยกันทุกวัน แต่ผมไม่เคยมีอะไรหวานๆ ไม่เคยแสดงความห่วงใยเป็นพิเศษ ไม่เคยบอกว่าชอบเธอ 
ไม่รู้ว่าเราเป็นแฟน . . . หรือเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก 
 
ซึ่งสิ่งที่เธออยากรู้มาตลอดคือผมชอบเธอระดับไหน แค่คนควงเล่น หรือมากกว่านั้น 
(ผมดูเหมือนคนคบผู้หญิงไว้ควงเล่นขนาดนั้นเลยเหรอ . . .) 
เพราะเป็นผู้หญิง . . . ทำให้เธอไม่เคยกล้าถาม 
แต่วันนี้ถามฐานะ "เพื่อนเก่า" 
 
ตอนนั้นผมเองก็ไม่ได้พูด เพราะพูดไม่เป็น แล้วก็ไม่นึกว่าผู้หญิงจะต้องการการแสดงออกที่ชัดเจนมากกว่านี้ 
 
ยิ่งพอเรียนจบ ผมเหมือนหายไปเลย . . . ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน 
 
ผมรู้สึกเหมือนกับว่า หัวข้อการคุยหลังจากนั้น คือเราต่างเสียดายที่เราไม่เปิดเผยความรู้สึกให้อีกฝ่ายมากกว่านี้ในตอนนั้น ถึงเราจะคุยกันเหมือนเป็นเรื่องน่าขำ . . . 
 
หลังจากวางสาย 
ผมรู้สึกเหงาๆ หวิวๆ ยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าเธอจะแต่งงาน 
 
มันเหมือนอะไรบางอย่างที่เราควรจะรักษาไว้ แต่กลับรักษาไม่ได้ 
 
แล้วตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะเรียกกลับมา 
 
ก็หวังว่าความเหงาแบบนี้มันคงจะผ่านไป . . .

28 Mar 2005 | Post by : Momay

Comment 3
เราก็เจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน คือต่างไม่ได้พูดคุยกันให้เข้าใจมากกว่านื้ และเราไม่เชื่อใจเขา ตอนนี้เราห่างๆกันแล้ว ต่อไปก็คงต้องจบ 31 Mar 2005 \| Comment by : nan

Comment 3

เราก็เจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน คือต่างไม่ได้พูดคุยกันให้เข้าใจมากกว่านื้ และเราไม่เชื่อใจเขา ตอนนี้เราห่างๆกันแล้ว ต่อไปก็คงต้องจบ

31 Mar 2005 | Comment by : nan

Comment 2
เราไม่เคยเป็นแบบคุณนะ ถ้าเรารู้สึกดีกับใครเราบอกเขาตรง ๆ ถ้าคิดว่าชอบเราบอกชอบ ถ้ารักและสนใจเราบอกตรง ๆ เราเป็นผู้หญิง แต่อกหักมันดีกว่ารักไม่เป็น หรือว่าแอบรักนะ ยังไงก็เจ็บ แต่จะเจ็บยังไงให้มีคุณค่า ให้เป็นบทเรียนกับตัวเอง 29 Mar 2005 \| Comment by : a

Comment 2

เราไม่เคยเป็นแบบคุณนะ ถ้าเรารู้สึกดีกับใครเราบอกเขาตรง ๆ ถ้าคิดว่าชอบเราบอกชอบ ถ้ารักและสนใจเราบอกตรง ๆ เราเป็นผู้หญิง แต่อกหักมันดีกว่ารักไม่เป็น หรือว่าแอบรักนะ ยังไงก็เจ็บ แต่จะเจ็บยังไงให้มีคุณค่า ให้เป็นบทเรียนกับตัวเอง

29 Mar 2005 | Comment by : a

Comment 1
อ่านจบแล้วก็แอบน้ำตาซึมหน่อยเพราะเจอเหตุการณ์แบบนี้มาเหมือนกัน เราก้อเป็นผู้หญิงคนนึงที่มีผู้ชายมาทำแบบนี้เหมือนกัน เค้าทำเหมือนว่าชอบเรา โทรหาเรา ชวนเราไปเที่ยว ดูหนัง ทำเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่าง แต่ต่างคนก้อต่างไม่มีความชัดเจน เค้าไม่เคยบอกชอบเรา เราเองก้อไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเอง ไปๆมาๆก้อค่อยๆห่างกันไปเอง (ฝ่ายตรงข้ามเราก้อออกแนวเป็นผู้ชายที่จีบหญิงไม่ค่อยเป็นด้วย เคยบอกเราเป็นแนวๆว่าสมัยนี้หญิงชายเท่าเทียมกัน ถ้าฝ่ายหญิงจีบชายบ้างก้อไม่น่าเกลียด เค้าคงหมายถึงอยากให้เราจีบเค้าบ้างมั๊ง? หน้าเรามันดูเหมือนเจนผู้ชายด้วยมั๊ง? แล้วเราก้อเป็นคนไม่ค่อยแสดงออก ทำเป็นเขิน อายอย่างผู้หญิงไม่ค่อยเป็นด้วย แต่คนอื่นเค้าไม่รู้หรอกว่าเราขี้อายมาก) พออ่านเรื่องนี้แล้วก้อนึกถึงตัวเราเอง ชาย หญิง ความคิดต่างกัน ละ มั๊ง.... ไม่ว่าคนเขียนบทความนี้เป็นใครก็ขอเป็นกำลังใจให้ละกันค่ะ 29 Mar 2005 \| Comment by : nana

Comment 1

อ่านจบแล้วก็แอบน้ำตาซึมหน่อยเพราะเจอเหตุการณ์แบบนี้มาเหมือนกัน เราก้อเป็นผู้หญิงคนนึงที่มีผู้ชายมาทำแบบนี้เหมือนกัน เค้าทำเหมือนว่าชอบเรา โทรหาเรา ชวนเราไปเที่ยว ดูหนัง ทำเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่าง แต่ต่างคนก้อต่างไม่มีความชัดเจน เค้าไม่เคยบอกชอบเรา เราเองก้อไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเอง ไปๆมาๆก้อค่อยๆห่างกันไปเอง (ฝ่ายตรงข้ามเราก้อออกแนวเป็นผู้ชายที่จีบหญิงไม่ค่อยเป็นด้วย เคยบอกเราเป็นแนวๆว่าสมัยนี้หญิงชายเท่าเทียมกัน ถ้าฝ่ายหญิงจีบชายบ้างก้อไม่น่าเกลียด เค้าคงหมายถึงอยากให้เราจีบเค้าบ้างมั๊ง? หน้าเรามันดูเหมือนเจนผู้ชายด้วยมั๊ง? แล้วเราก้อเป็นคนไม่ค่อยแสดงออก ทำเป็นเขิน อายอย่างผู้หญิงไม่ค่อยเป็นด้วย แต่คนอื่นเค้าไม่รู้หรอกว่าเราขี้อายมาก) พออ่านเรื่องนี้แล้วก้อนึกถึงตัวเราเอง ชาย หญิง ความคิดต่างกัน ละ มั๊ง.... ไม่ว่าคนเขียนบทความนี้เป็นใครก็ขอเป็นกำลังใจให้ละกันค่ะ

29 Mar 2005 | Comment by : nana

Hospital / Wellness

HIS AND HER WELLNESS

View Details

Webboard
ผู้หญิงชอบของขวัญประเภทไหน 1 Jan 1970 โพสต์โดย: รักแฟน 14
เจ้าพวกขี้เกียจ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: อร 3
อยาก ลดน้ำหนักใช่ไหม เข้ามาเล้ย !!! 1 Jan 1970 โพสต์โดย: apollo699 0
เครื่องตรวจจับตำแหน่งเวลาแฟนแอบไปหากิ๊ก 1 Jan 1970 โพสต์โดย: Innovation 2
แบบไหนดีกว่ากันค่ะ...??? 1 Jan 1970 โพสต์โดย: jubjeab 2
เพลงร่วมสมัย...The Potato 1 Jan 1970 โพสต์โดย: Rattiya69 0
ถ้าพลาดคงเสียดายแย่ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: plabegon 0
ออย แพนเค้กจากวิมานมังกร 24 Dec 5469 โพสต์โดย: RibbitTang 16

Webboard