Talk About Women

ผู้ที่รอดและเกิดมาำได้ (เป็นอุทธาหรณ์นะ)
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ตอนนี้ฉันอายุ 22 ปี และความจริงที่ได้รู้มาเมื่อ2-3วันที่ผ่านมา จากปากของแม่ฉัน &quot;แม่จะฆ่าฉัน&quot; <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ตอนนั้นแม่มีลูกชายและลูกสาว และต่อมาก็มีฉัน ซึ่งห่างจะพี่คนกลาง เกือบ 4 ปี แต่แม่ไม่ได้ดีใจเลย กลับพยายามฆ่าฉัน แม่พยายามกินยาขับ ทุบ กระแทก เพื่อให้แท้งฉัน <font color=red > แม่ไม่ต้องการฉัน </font> ด้วยเหตุเพราะมีปัญหาเรื่องเงิน ตอนนั้นครอบครัวเราไม่มีเงิน <font color=red > ฉันเป็นส่วนเกิน </font> <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ฉันโตมาท่ามกลางความอ้างว้าง โดนทิ้งให้อยู่กับญาติพี่น้อง หรือไม่ก็เพื่อนของพ่อกับแม่ ไม่รู้จักคำสั่งสอนของพ่อแม่เหมือนที่หลายๆคนรู้จัก 22 ปี จะมีแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆเท่นั้นที่ได้อยู่กับแม่หรือพ่อ ความเหงา อ้างว้าง ไร้ที่พึ่ง แถมโดนเด็กแถวบ้างออกแนวรั้งเกียจ ด้วยพ่อแม่แยกทางกัน ด้วยความที่บ้านจน และไร้เดียงสา เพราะไม่มีพ่อแม่คอยบอกว่าสิ่งต่างๆเป็นอย่างไร <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;น้อยครั้งนักที่จะได้พบหน้าพี่ทั้ง 2 เพราะด้วยวัยที่ห่างกันมากเหลือเกิน ทำให้เราเข้ากันได้น้อยมาก <font color=red > ตอนนั้นเหมือนไม่มีใครเลย ไม่มีทั้งพ่อแม่ ไม่มีทั้งพี่ </font> ปวดร้าวที่สุด ถูกมองข้ามทุกครั้งด้วยความที่ยังเล็ก และครอบครัวที่แตกแยก <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แต่ใช่ว่าพ่อกับแม่จะละทิ้งฉันไปนะ เค้ายังส่งเงินให้เรียนจนจบปริญญา มีการศึกษาเหมือนคนอื่นๆ แต่ฉันรู้จักเงินมากกว่าการดูแลเอาใจใส่ <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; <font color=FF6600> อยากจะเตือนวัยรุ่นทุกคนด้วยวามหวังดีตรงนี้ว่า การที่คุณไม่พร้อมจะมีลูก และการที่คุณคิดจะฆ่าเค้า หรือการที่คุณทิ้งเค้าไปไม่สนใจใยดี ความรู้สึกปวดร้าวที่รุนแรงมันจะตกอยู่ที่ลูกคุณ คนที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย </font> <font color=green> จงตั้งใจให้เค้าเกิด เกิดมาพร้อมกับความรักและความเอาใจใส่จากคุณ เพราะท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ลูกคุณต้องการจากคุณมากที่สุดคือ &quot;ความรัก&quot; ไม่ใช่เงิน </font> <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; <u> ตั้งแต่ที่ได้รู้ความจริงจากปากของคนที่ฉันรักมากที่สุด ถึงวันนี้ฉันจะมีทุกอย่างไม่ลำบาก มีการศึกษา มีชีวิตที่ยังรู้จักครอบครัวของตัวเอง และยังมีสิ่งที่ต้องการ แต่สิ่งต่างๆเหล่านี้ไม่ได้ทนแทนความรู้สึกของฉันได้เลยแม้แต่น้อย ฉันต้องการความรัก ความเข้าใจ ฉันต้องการส่วนที่หายไปจากชีวิต </u> <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; <b> ฉันไม่เคยโกรธเลย ที่แม่คิดจะทำแบบนั้น แต่เสียใจ และสะเทือนใจ จนตอนนี้ยังมีน้ำตาและรู้สึกอ้างว้างกว่าที่เป็นมา ไม่รู้ว่าชะตาชีวิตของฉันกำหนดให้ฉันต้องอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้หรือเปล่า สิ่งที่อยู่ข้างๆฉันคือความเหงาหรือเปล่า เพราะฉันรู้จักมันดีที่สุด มากกว่าคนในครอบครัวของตัวเองซะอีก </b> <br>
<font color=blue> ขอให้เป็นอุทธาหรณ์แก่ทุกคน เพราะแค่คณคิดจะฆ่าเค้ามันก็หนักแล้ว ทารกที่ต้องตายไปก่อนที่จะลืมตาดูโลกเค้าไม่มีสิทธิ์พูด แต่ฉันหนึ่งคนที่รอดมา อยากให้หลายๆคนเข้าใจความรู้สึกของคนที่จะถูกฆ่า ทั้งๆที่ไม่มีความผิดใด </font>

20 Jun 2006  |  Post by : ๊Unicorn
Comment 9
อาจเป็นผลกรรมเก่าของคุณนะ แต่คุณได้ทำกรรมดีแล้วในชาตินี้เชื่อว่า สิ่งที่ดีกำลังจะเข้ามาหาคุณในไม่ช้า

26 Jun 2006  |  Comment by : *-*
Comment 8
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณเก่งมากที่ไม่ทำตัวเละเทะ รู้จักอะไรดีไม่ดี ส่วนแม่คุณยังไงท่านก็เป็นแม่นะคะ ขอให้ทำดีต่อไปอย่าไปคิดเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ดูแลแม่บ้าง คนดียังไงก็เจริญและได้รับสิ่งดีๆ ค่ะ

21 Jun 2006  |  Comment by : Na
Comment 7
<img src="pic/b2.gif"> เข้มแข็งมากเลยค่ะ

21 Jun 2006  |  Comment by : piggy
Comment 6
เราจะเอาใจช่วยนะ อยากบอกคุณว่าคุณต้องเอาชนะใจเขาให้ได้ทำให้ได้ว่าคุณสู้ทุกอย่างทำให้เขาภูมิใจในตัวคุณ เราเป็นกำลังใจให้ และเราเชื่อว่าคนดีอย่างคุณต้องได้ดีแน่

21 Jun 2006  |  Comment by : บิ๊ก
Comment 5
ผู้หญิงนะคะดอทคอม

congratulations ค่ะ... <img src="pic/b5.gif">

21 Jun 2006  |  Comment by : oo
Comment 4
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;บทสรุปของเรื่องนี้ก็คือ... <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; <font color=FF6600> ฉันบอกได้อย่างภาคภูมิใจเลยว่า ฉันเป็นคนดีของสังคมเต็มตัว ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้าเมายา ไม่สนใจเรื่องเพศตรงข้าม(ยังไม่คิดมีแฟน) จนต้องเสียงานเสียการ และฉันเองยังเป็นคนติดบ้านค่ะ เวลาส่วนใหญ่จะให้ที่บ้านหมด ตอนนี้ฉันเรียนจบปริญญาตรี ด้านบริหารค่ะ เกรดเฉลี่ยเป็นที่น่าพอใจ(ปานกลาง) จบมาได้ 2 เดือนก็ได้เข้าทำงานที่บริษัทเอกชนมีชื่อแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ฉันต้องอยู่ตัวคนเดียวที่นี่ เพราะครอบครัวอยู่ต่างจังหวัด ฉันจะได้เจอครอบครัวอาทิตย์ละครั้งเท่านั้น ทุกวันนี้ก็ยังเหงาอยู่ค่ะ แต่ไม่ท้อ เพราะชีวิตต้องเดินหน้า 22 ปีที่ผ่านมา ทำให้ฉันได้รู้ว่า ทุกคนจะต้องยืนอยู่บนขาของตัวเอง ไม่มีใครสามารถดูแลเราตลอดชีวิตได้ </font> <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; <font color=red> ฉันเองก็ยังเคารพและรักแม่เสมอ และทุกวันนี้อาจจะน้อยใจในตัวเองไปบ้าง แต่ทุกวันก็จะยังทำเพื่อแม่ค่ะ ครอบครัวเราเหลือแค่แม่ และพี่อีกสองคน เพราะพ่อเสียไปเมื่อปลายเดือนตุลาคมปี 48 </font> <br>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; <font color=green> ขอให้ทุกคนอย่าท้อนะค่ะ ให้นึกถึงคนที่แย่กว่าเรา เพราะยังมีคนอีกมากเลยที่ไม่มีโอกาสที่จะทำะไรอย่างที่ตนเองต้องการ จะเป็นกำลังใจให้และปรึกษาได้นะค่ะ ถึงจะอายุ 22 แต่เรื่องประสบการณ์ในชีวิตก็มีบ้าง (ยกเว้นเรื่อง พสพ นะค่ะ อันนี้ไม่รู้จริงๆ) </font>

21 Jun 2006  |  Comment by : Unicorn
Comment 3
น่าสงสารจังเรยคับ อย่างน้อยเราก็โชคดีที่ได้เกิดมาครับ ทำความดีให้มากๆล่ะครับ ชาติหน้าจาได้ไม่มาเป็นแบบนี้นะครับบ <br>
<br>


20 Jun 2006  |  Comment by : mootui
Comment 2
<img src="pic/b2.gif"> อ่านด้วยนะ วัยรุ่นใจร้อนทั้งหลาย มันมีผลกระทบมากแค่ใหน กับการที่คิดว่าตัวเองพร้อม <br>
ขอบคุณนะคะ UNICORN กับเรื่องราวที่เป็นประโยชน์มากสำรับเรา เป็นกำลังใจให้นะคะ <br>


20 Jun 2006  |  Comment by : moonoi
Comment 1
<img src="pic/b2.gif">เศร้าจังค่ะ แต่คุณก็เป็นอีกคน ๆ หนึ่งในโลกใบนี้ที่เข้มแข็งมากนะค่ะ เผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ต่อสู้กับชีวิตเกินอายุจริง ๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ... ไม่มีอะไรจะเลวร้ายไปเสียทุกอย่าง ... <br>
...เป็นอุทธาหรณ์สอนคนอื่น ๆ ได้ดีมากค่ะ...

20 Jun 2006  |  Comment by : oo

Comment



Pooyingnaka Wellness

Webboard
โพสต์โดย: andrakazakk 6
โพสต์โดย: skaddt 0
โพสต์โดย: Sine_sine 9
โพสต์โดย: PR BMAC 0
โพสต์โดย: แคมปัท 16
โพสต์โดย: unifza 14
โพสต์โดย: ananzaa 3
โพสต์โดย: noopoo 7

Interest Product