เลิกดีมั้ย

เลิกดีมั้ย
อยู่มานาน 18 ปี มีปัญหาตลอดเรื่องที่ไม่สามารถตอบสนองเค้าได้เท่าที่เค้าต้องการเพราะทำงานใช้สมอง เลิกงานถึงบ้านอยากนอนอย่างเดียว จนไม่รู้จะทำไง <br> อดทนความเอาแต่ใจเค้ามาตลอด ทำไมผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายทนด้วย เค้าเครียดเค้าออกไปนอกบ้าน กินเหล้า แต่เราไม่สามารถทำได้ กลายเป็นความกดดัน เครียดสุดๆ เคยคิดหนีไปให้พ้นๆ ไปให้ไกลจากผู้คนแต่สงสารลูกซึ่งเริ่มโตเป็นวัยรุ่น เค้ารับรู้และเห็นทุกอย่างว่าพ่อเป็นแบบไหน ไม่มีที่ระบายความรู้สึกแย่ๆนี้เลย พิมพ์ไปน้ำตาพาลจะไหล เวลาเค้าอารมณ์ดี เราถามว่ารักเราแค่ไหน ตอบได้แค่ว่าถามอยู่ได้ และตอบไม่ตรงคำถามเช่นพูดทำนองว่าไม่งั้นจะทำในสิ่งที่สามีบางคนยังไม่กล้าทำให้ (คงเข้าใจตรงนี้นะ) เราอาจจะเป็นคนหัวโบราณไปบ้าง แต่พยายามทำตัวให้เค้าพอใจมากที่สุดแล้ว ขอร้องอะไรไม่เคยได้ ขอให้เลิกบุหรี่ ก็หาว่าไม่ได้ใช้เงินเรา ไปโน่น บางครั้งแสดงว่ารัก แต่บางครั้งก็อีกแบบนึง เราสับสนเหลือเกิน <br> เห็นบอร์ดนี้เลยระบายออกมาบ้าง เราควรจะทำไงดี เค้าเคยท้าหย่า เราเคยไปตามนั้นแต่สุดท้ายทำไม่ได้เพราะนึกถึงลูก บ้านที่อยู่ใช้ชื่อสองคนผ่อนอยู่ หากเราเลิก ปัญหาคือไม่รู้จะไปอยู่ไหน ลูกต้องตามเราแน่นอน นี่คือปัญหาใหญ่ หากเรามีทางไป เราคงไปนานแล้ว ลำพังให้เช่าบ้านหรือกู้ซื้อบ้านคงหมดปัญหาเพราะเงินเดือนไม่มากมาย รายจ่ายจิปาถะ เราไม่เคยฟุ่มเฟือย แต่ไม่เคยพอใช้เลยทั้งที่พยายามประหยัดจนตัวโก่ง เรื่องเงินทองเค้าก็ว่าเราใช้เปลือง ทั้งที่เราก็ทำงานหาเงินด้วย ไม่ได้เป็นแม่บ้านรอเงินเค้าอย่างเดียว ไม่เคยเข้าใจอะไรในตัวเราเลย ไม่เคยเข้าใจว่าแต่ละวันค่าเงินให้ลูกไปโรงเรียน ค่าอาหาร ค่านำไฟ ค่าน้ำมันรถ ฯลฯ แต่ละเดือนมากว่าเงินเดือนอีก ในขณะนี้เค้ารับจ่ายแต่ค่าบ้านเลือนละไม่กี่พันบาท ค่าใช้อจ่ายนอกนั้นอยู่ที่เราหมด เราไม่รู้ว่าคนที่เข้ามาอ่านจะเข้าใจความรู้สึกเราหรือไม่ แต่เราขอบอกว่าเราไม่มีทางเลือกเลยจริงๆ เคยคิดถึงขนาดอยากตาย ได้แค่คิดนะ ไม่กล้า ลองช่วยให้คำแนะนำเราบ้างได้มั้ยว่าควรทำอย่างไรดี <img src="pic/b2.gif"> 4 Jul 2006 \| Post by : เครียดมากๆ

อยู่มานาน 18 ปี มีปัญหาตลอดเรื่องที่ไม่สามารถตอบสนองเค้าได้เท่าที่เค้าต้องการเพราะทำงานใช้สมอง เลิกงานถึงบ้านอยากนอนอย่างเดียว จนไม่รู้จะทำไง 
อดทนความเอาแต่ใจเค้ามาตลอด ทำไมผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายทนด้วย เค้าเครียดเค้าออกไปนอกบ้าน กินเหล้า แต่เราไม่สามารถทำได้ กลายเป็นความกดดัน เครียดสุดๆ เคยคิดหนีไปให้พ้นๆ ไปให้ไกลจากผู้คนแต่สงสารลูกซึ่งเริ่มโตเป็นวัยรุ่น เค้ารับรู้และเห็นทุกอย่างว่าพ่อเป็นแบบไหน ไม่มีที่ระบายความรู้สึกแย่ๆนี้เลย พิมพ์ไปน้ำตาพาลจะไหล เวลาเค้าอารมณ์ดี เราถามว่ารักเราแค่ไหน ตอบได้แค่ว่าถามอยู่ได้ และตอบไม่ตรงคำถามเช่นพูดทำนองว่าไม่งั้นจะทำในสิ่งที่สามีบางคนยังไม่กล้าทำให้ (คงเข้าใจตรงนี้นะ) เราอาจจะเป็นคนหัวโบราณไปบ้าง แต่พยายามทำตัวให้เค้าพอใจมากที่สุดแล้ว ขอร้องอะไรไม่เคยได้ ขอให้เลิกบุหรี่ ก็หาว่าไม่ได้ใช้เงินเรา ไปโน่น บางครั้งแสดงว่ารัก แต่บางครั้งก็อีกแบบนึง เราสับสนเหลือเกิน 
เห็นบอร์ดนี้เลยระบายออกมาบ้าง เราควรจะทำไงดี เค้าเคยท้าหย่า เราเคยไปตามนั้นแต่สุดท้ายทำไม่ได้เพราะนึกถึงลูก บ้านที่อยู่ใช้ชื่อสองคนผ่อนอยู่ หากเราเลิก ปัญหาคือไม่รู้จะไปอยู่ไหน ลูกต้องตามเราแน่นอน นี่คือปัญหาใหญ่ หากเรามีทางไป เราคงไปนานแล้ว ลำพังให้เช่าบ้านหรือกู้ซื้อบ้านคงหมดปัญหาเพราะเงินเดือนไม่มากมาย รายจ่ายจิปาถะ เราไม่เคยฟุ่มเฟือย แต่ไม่เคยพอใช้เลยทั้งที่พยายามประหยัดจนตัวโก่ง เรื่องเงินทองเค้าก็ว่าเราใช้เปลือง ทั้งที่เราก็ทำงานหาเงินด้วย ไม่ได้เป็นแม่บ้านรอเงินเค้าอย่างเดียว ไม่เคยเข้าใจอะไรในตัวเราเลย ไม่เคยเข้าใจว่าแต่ละวันค่าเงินให้ลูกไปโรงเรียน ค่าอาหาร ค่านำไฟ ค่าน้ำมันรถ ฯลฯ แต่ละเดือนมากว่าเงินเดือนอีก ในขณะนี้เค้ารับจ่ายแต่ค่าบ้านเลือนละไม่กี่พันบาท ค่าใช้อจ่ายนอกนั้นอยู่ที่เราหมด เราไม่รู้ว่าคนที่เข้ามาอ่านจะเข้าใจความรู้สึกเราหรือไม่ แต่เราขอบอกว่าเราไม่มีทางเลือกเลยจริงๆ เคยคิดถึงขนาดอยากตาย ได้แค่คิดนะ ไม่กล้า ลองช่วยให้คำแนะนำเราบ้างได้มั้ยว่าควรทำอย่างไรดี <img src="pic/b2.gif">

4 Jul 2006 | Post by : เครียดมากๆ

Comment 4
ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็เลิก <img src="pic/b1.gif"> 6 Jul 2006 \| Comment by : ting384

Comment 4

ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็เลิก <img src="pic/b1.gif">

6 Jul 2006 | Comment by : ting384

Comment 3
คุณลองหันหน้ามาคุยกันให้รู้เรื่องแล้วบอกไปเลยว่าในบ้านใครจะรับผิดชอบส่วนไหนแบ่งกันคนละครึ่งไปเลยไม่งั้นภาระทั้งหมดจะตกอยู่ที่เราฝ่ายเดียวเป็นผู้หญิงไม่จำเป็นที่จะต้องทนอยู่ฝ่ายเดียวเสมอไปทำไมผู้ชายต้องสบาย การทนอยู่เพื่อลูกนั่นคือสิ่งที่ถูกต้องแต่คนเราย่อมมีขีดจำกัดลองคุยกับลูกให้มากขึ้น ถ้าเค้าโตพอที่จะรับรู้แล้วก็ควรให้เค้ารับรู้ปัญหาบ้างจะได้รู้ว่าชีวิตไม่ได้ง่ายไปซะทุกอย่าง การที่ทนอยู่แต่ต้องให้ลูกรู้สึกว่าครอบครัวไม่อบอุ่นสุ้คุยกันเค้าให้รู้ไปเลยว่ามันมีปัญหาอะไรบ้าง แต่มันจะเป็นการเสี่ยงถ้าลูกเข้าใจก็ดีไป บางครั้งการอดทนเป็นสิ่งที่ดี แต่ความอดทนคนเรามีขีดจำกัดและมีที่สิ้นสุดเหมือนกันค่ะ 5 Jul 2006 \| Comment by : tee

Comment 3

คุณลองหันหน้ามาคุยกันให้รู้เรื่องแล้วบอกไปเลยว่าในบ้านใครจะรับผิดชอบส่วนไหนแบ่งกันคนละครึ่งไปเลยไม่งั้นภาระทั้งหมดจะตกอยู่ที่เราฝ่ายเดียวเป็นผู้หญิงไม่จำเป็นที่จะต้องทนอยู่ฝ่ายเดียวเสมอไปทำไมผู้ชายต้องสบาย การทนอยู่เพื่อลูกนั่นคือสิ่งที่ถูกต้องแต่คนเราย่อมมีขีดจำกัดลองคุยกับลูกให้มากขึ้น ถ้าเค้าโตพอที่จะรับรู้แล้วก็ควรให้เค้ารับรู้ปัญหาบ้างจะได้รู้ว่าชีวิตไม่ได้ง่ายไปซะทุกอย่าง การที่ทนอยู่แต่ต้องให้ลูกรู้สึกว่าครอบครัวไม่อบอุ่นสุ้คุยกันเค้าให้รู้ไปเลยว่ามันมีปัญหาอะไรบ้าง แต่มันจะเป็นการเสี่ยงถ้าลูกเข้าใจก็ดีไป บางครั้งการอดทนเป็นสิ่งที่ดี แต่ความอดทนคนเรามีขีดจำกัดและมีที่สิ้นสุดเหมือนกันค่ะ

5 Jul 2006 | Comment by : tee

Comment 2
ต้องให้กำลังใจตัวคุณเองเยอะๆเลยนะคะ คิดว่าใครอ่านเรื่องราวของคุณน่าจะเข้าใจความรู้สึก <br> <br> ผู้หญิงมักจะโดนอะไรแบบนี้บ่อยๆนะคะ เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ยังคิดว่า ผู้หญิงคือภรรยาและไม่ควรออกเสียงอะไรในบ้าน แต่ยุคสมัยก็เปลี่ยนไปแล้ว แต่ผู้ชายไม่เปลี่ยนตาม <br> <br> ดิฉันคิดว่าคุณอาจจะกดดัน และกดดันตัวคุณเองด้วย ลองผ่อนคลายลงสักหน่อยดีมั้ยคะ เรื่องเลวร้ายก็เป็นเรื่องเลวร้าย แต่ถ้าจิตใจเราร้อนรนตาม ก็จะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย <br> <br> ไม่ควรถามว่าเขารักเราอยู่ไหม ดูจากการกระทำ และเราก็พอจะเข้าใจ ถ้าเขาอารมณ์ดี ถามเขาว่า เขามีปัญหาเครียดอะไรบ้างหรือเปล่า ถ้ามีอะไรก็ให้มาคุยกันนะ <br> <br> ไม่ใช่ว่าเราต้องยอมทนและยอมถาม แต่การแก้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวเราคนเดียว แม้เราจะทำเฉยเมยไป แต่ปัญหาก็จะไม่จบ <br> <br> อยู่ด้วยกันมา ก็คงจะมีเรื่องหมางใจกัน และเรื่องเล็กน้อยบางเรื่องอาจจะติดค้างในใจ พอหลายเรื่องเข้า ทำให้ไม่พอใจกันและกันได้อย่างง่ายๆ <br> <br> ลองผ่อนคลายตัวเองก่อนนะคะ ในเมื่อเราจะทำเพื่อลูก ก็ไม่ควรจะเป็นเราฝ่ายเดียว แต่อย่าไปเร่งรัดเขา ให้ค่อยเป็นค่อยไป <br> <br> ผู้หญิงมีความอดทนมากกว่าผู้ชายอยู่แล้วค่ะในเรื่องนี้ ฉะนั้นนี่เป็นข้อดีของเรา เราอดทนแต่ไม่ได้อ่อนแอยอมให้เขาย่ำยี เรื่องบางเรื่องเราต้องพยายามไม่สนใจ ไม่ฟัง ไม่พูด <br> <br> เอาความเอาใจใส่ของเราไปสู้ดีกว่านะคะ สักวันเขาจะเห็นว่าเราทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวจริงๆ <br> <br> แต่ถ้าทนไม่ไหว และลูกเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพ่อกับแม่ การตัดสินใจหย่าก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่ง บางทีลูกอาจจะคิดว่าดีกว่ามาเห็นพ่อกับแม่เป็นแบบนี้ก็ได้นะคะ เพราะเด็กสมัยนี้คิดอะไรมากกว่าที่เราเห็น เขาอาจจะไม่พูด แต่ว่าความคิดเขาไปไกลกว่าที่เราคิดนะคะ 4 Jul 2006 \| Comment by : StrawberryPinky

Comment 2

ต้องให้กำลังใจตัวคุณเองเยอะๆเลยนะคะ คิดว่าใครอ่านเรื่องราวของคุณน่าจะเข้าใจความรู้สึก 
 
ผู้หญิงมักจะโดนอะไรแบบนี้บ่อยๆนะคะ เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ยังคิดว่า ผู้หญิงคือภรรยาและไม่ควรออกเสียงอะไรในบ้าน แต่ยุคสมัยก็เปลี่ยนไปแล้ว แต่ผู้ชายไม่เปลี่ยนตาม 
 
ดิฉันคิดว่าคุณอาจจะกดดัน และกดดันตัวคุณเองด้วย ลองผ่อนคลายลงสักหน่อยดีมั้ยคะ เรื่องเลวร้ายก็เป็นเรื่องเลวร้าย แต่ถ้าจิตใจเราร้อนรนตาม ก็จะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย 
 
ไม่ควรถามว่าเขารักเราอยู่ไหม ดูจากการกระทำ และเราก็พอจะเข้าใจ ถ้าเขาอารมณ์ดี ถามเขาว่า เขามีปัญหาเครียดอะไรบ้างหรือเปล่า ถ้ามีอะไรก็ให้มาคุยกันนะ 
 
ไม่ใช่ว่าเราต้องยอมทนและยอมถาม แต่การแก้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวเราคนเดียว แม้เราจะทำเฉยเมยไป แต่ปัญหาก็จะไม่จบ 
 
อยู่ด้วยกันมา ก็คงจะมีเรื่องหมางใจกัน และเรื่องเล็กน้อยบางเรื่องอาจจะติดค้างในใจ พอหลายเรื่องเข้า ทำให้ไม่พอใจกันและกันได้อย่างง่ายๆ 
 
ลองผ่อนคลายตัวเองก่อนนะคะ ในเมื่อเราจะทำเพื่อลูก ก็ไม่ควรจะเป็นเราฝ่ายเดียว แต่อย่าไปเร่งรัดเขา ให้ค่อยเป็นค่อยไป 
 
ผู้หญิงมีความอดทนมากกว่าผู้ชายอยู่แล้วค่ะในเรื่องนี้ ฉะนั้นนี่เป็นข้อดีของเรา เราอดทนแต่ไม่ได้อ่อนแอยอมให้เขาย่ำยี เรื่องบางเรื่องเราต้องพยายามไม่สนใจ ไม่ฟัง ไม่พูด 
 
เอาความเอาใจใส่ของเราไปสู้ดีกว่านะคะ สักวันเขาจะเห็นว่าเราทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวจริงๆ 
 
แต่ถ้าทนไม่ไหว และลูกเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพ่อกับแม่ การตัดสินใจหย่าก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่ง บางทีลูกอาจจะคิดว่าดีกว่ามาเห็นพ่อกับแม่เป็นแบบนี้ก็ได้นะคะ เพราะเด็กสมัยนี้คิดอะไรมากกว่าที่เราเห็น เขาอาจจะไม่พูด แต่ว่าความคิดเขาไปไกลกว่าที่เราคิดนะคะ

4 Jul 2006 | Comment by : StrawberryPinky

Comment 1
อย่าท้อนะคะ คุณเหมือนแม่ของหนูที่ต้องทนพฤติกรรมของพ่อ แต่แม่ก้อทนอยู่เพื่อหนู . แม่บอกว่า ที่ทนทุกวันก้อเพื่อลูก ถ้าไม่มีลูก แม่คงไปไหนต่อไหนแล้ว คุณมีลูกที่ดี ก้อน่าจะอยู่เพื่อลูกนะคะ สู้ต่อไปค่ะ 4 Jul 2006 \| Comment by : ople

Comment 1

อย่าท้อนะคะ คุณเหมือนแม่ของหนูที่ต้องทนพฤติกรรมของพ่อ แต่แม่ก้อทนอยู่เพื่อหนู . แม่บอกว่า ที่ทนทุกวันก้อเพื่อลูก ถ้าไม่มีลูก แม่คงไปไหนต่อไหนแล้ว คุณมีลูกที่ดี ก้อน่าจะอยู่เพื่อลูกนะคะ สู้ต่อไปค่ะ

4 Jul 2006 | Comment by : ople

Beauty Clinic

เมโกะ คลินิก Meko Clinic

View Details

Webboard
รีวิวเจลแต้มสิวSmooth E 1 Jan 1970 โพสต์โดย: yingqueen 2
ไม่เคยนอกใจ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: 7-11 0
สอบถามสาวๆที่เคยใช้รองพื้นค่ะ 25 Dec 1578 โพสต์โดย: ramangee 4
อ่านให้ได้นะคะ 1 Jan 1970 โพสต์โดย: PrincessAngel 1
'''''''''''''''''''''''''''''' เพราะ........ มันใหญ่มาก '''''''''''''''''''''''''' 1 Jan 1970 โพสต์โดย: StrawberryPinky 2
พื้นลามิเนตทำจากอะไร? 1 Jan 1970 โพสต์โดย: Pandychan 0
ด้วยแรงบันดาลใจจากทะเลทราย ด้วยภูมิทัศน์ที่เงียบสงบแล 1 Jan 1970 โพสต์โดย: DSK4277 0
เซง...ขอระบายอารมณ์หน่อย 1 Jan 1970 โพสต์โดย: ๊Unicorn 4

Webboard