Talk About Women
| กรูไม่ช่ายเกย์...ติดอันดับ 2 ในพันธุ์ทิพย์ (Part11-12) |
|---|
|
Part11 <br> ผมยังคงนอนไม่หลับกระสับกระส่าย เป็นอะไรมากป่าวว่ะเนี๊ยะกรู ทำไมต้องกลัวมันเสียใจขนาดนั้น หรือว่าไอ่ที่กลัวๆน่ะ กลัวตัวเองต้องเสียใจซะเอง............. <br> ..................................................................... <br> .......................................................... <br> ........................................ <br> ............................. <br> .................. <br> ............. <br> ......... <br> ..... <br> ..... <br> .. <br> .ตัดสินใจลุกขึ้นมาเปิดคอม เข้าพันทิพย์ หากระทู้ที่พิมพ์เองกับมือ ผมว่าความรู้สึกทุกอย่างที่ผมมีให้มันล้วนถูกเก็บไว้ในตัวอักษรทุกตัวที่ผมเขียน บางทีมันอาจสื่อความรู้สึกที่แท้จริงของผมได้มากกว่าคำพูดก็เป็นได้.............. <br> .............................................................ผมก๊อปปี้ สิ่งที่ผมเขียน และความเห็นของเพื่อนในนี้ทุกคน ทุกคนที่เข้ามาและตอบกระทู้ให้กำลังใจ เข้ามาร้องให้ เข้ามาหัวเราะ เข้ามากด F5 เข้ามารอเร่งให้ผมรีบพิมพ์จนผมพิมพ์ผิดๆถูกๆ มือหงิก ทุกความเห็นที่เข้ามาเตือน หรือแม้แต่ความเห็นที่บอกให้เอาเรื่องของผมไปทำหนัง(ซึ่งคาดว่าจะเจ๊งกว่าโบย่า งูยักษ์เขมือบไอ่อ้อย) ทุกอย่างถูกผมนำมาเรียบเรียงลงใน word จัดหน้าอย่างปราณีต ก่อนจะกดสั่งปริ๊นส์ ผมรออยู่นาน....... <br> ......... <br> ......... <br> .......... <br> ........... <br> .......... <br> ......... <br> .ยังไม่เสร็จ ผมยังคงรอต่อไป. <br> ......... <br> .......... <br> .......... <br> ......... <br> ............ <br> ......... <br> .........ยังอีกเหรอว่ะทำไมมันเยอะจัง <br> ......... <br> ......... <br> ........... <br> .......... <br> ........... <br> .........อ้าวหมึกจะหมดแล้ว แต่ก็ใกล้เสร็จแล้ว <br> ......... <br> ......... <br> ......... <br> ........... <br> ....โอเค เสร็จแล้ว โห 100 กว่าหน้า มันจะอ่านมั๊ยว่ะเนี๊ยะ <br> ....................................................................... <br> แผนของผมคือ ผมจะไม่เผชิญหน้ากับมันโดยตรง ผมจะเอาสิ่งที่ผมเขียนและความเห็นของทุกคนที่เข้ามา ให้มันอ่าน อย่างน้อย ถ้ามันอ่านแล้วเศร้าก็จะมี ความเห็นของเพื่อนๆบางคนที่อาจทำให้มันหัวเราะ แล้วรู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง(เหมือนผม) หรือหากมันร้องไห้ ก็จะมีความเห็นของหลายๆคนที่คอยให้กำลังใจ และอยู่ข้างมัน(พวกที่เชียร์ให้ผมได้กับมันนั่นแหละ)..... <br> ....................ผมว่าวิธินี้แหละดีที่สุด หลังจากนั้นผมและมันจะเป็นยังไงก็คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินและเยียวยาเอาแล้วกัน เออ ลืมอีกอย่าง พี่โบ้ด้วย หวังวาจะทำให้มันลืมผมได้นะ พี่โบ้ <br> ....................................................................... <br> เสร็จจากการปริ๊นมอราทอน ผมยังคงนอนไม่หลับ ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา <br> <br> <br> โห ลืมเปิดเสียงไว้ มีเบอร์โทรเข้ามา 8 เบอร์ เป็นของพี่โบ้ 7เบอร์ อีกเบอร์ เป็นของมัน ผมเลือกที่จะโทรหาพี่โบ้ก่อน ด้วยเหตุผลที่ว่ากินเส้นให้หมดห่อน เหลือลูกชิ้นกินทีหลัง(เกี่ยวมั๊ยหว่า) <br> " พี่โบ้ มีไร" <br> "โห ไม่ยอมรับสาย ปล่อยให้ชั้นกระหน่ำจิกถี่กว่าจิกผู้ชายอีก" <br> "อืม พอแล้วเจ๊ เข้าเรื่องมาเลย มา ว่ายังไง" <br> "คืนวันเสาร์ว่างมั๊ย ไปดู af กัน พี่ได้บัตรมา3ใบ" เพิ่งรู้ว่าจะไปดูแก๊งนี้ต้องใช้บัตรด้วย นึกว่าเดินเข้าไปดูได้เลย <br> "เอ่อ ขอคิดดูก่อนนะเจ๊ พอดีผมไม่ค่อยชอบดูอ่ะ ไม่รู้จักใครเลย" ผมยังคงไม่รับปากเพราะว่าไม่รู้จะไปดูทำไม ผู้หญิงน่ารักๆไปหมดแล้ว <br> "ไม่ได้แกต้องไป ชั้นเอาบัตรมาได้แล้ว ชวนน้อง...มาด้วย" <br> "อ้าววว ถ้ามันมาไม่ได้หล่ะ" <br> "แกก็ไม่ต้องมา.........ชั้นล้อเล่นน่ะ เอามาให้ได้นะ ถือว่าพี่ขอร้องง ง ง ง ง" <br> "โอเคครับผมจะลองโทรชวนดูนะ ไม่รู้มันจะมารึป่าว มันคงดูไม่รู้เรื่อง เห็นดูแต่ บันทึกการแสดงสด ศิริพร อำไพวงศ์" ผมเห็นที่ห้องมันมีแผ่นด้วย ว่าจะยืมมาดูมั่ง <br> " โห งั้นเข้าทางเลยแกคืนวันนั้นเค้าได้โจทย์เพลงลูกทุ่งกัน โอ้ยยยแกเห็นยัง ฟ้าดินเป็นใจ" <br> อืม โอเคๆ ผมก็รับปากว่าจะชวนให้ สิ้นจากเสียง 8ปรอทของพี่โบ้ ผมกดโทรออกหามันทันที หาข้ออ้างคุยกับมันได้แล้ว ว้าฮ่าๆๆๆๆ <br> <br> <br> ผมโทรไปครั้งแรกไม่ติด ฟังเสียงรอสายอยู่นาน จนอดคิดไม่ได้ว่าหรือมันไม่อยากรับสายหว่า กรูไปทำอะไรให้โกรธรึปล่าวฟะ(ปกติ ยิงเบอร์ไป นับ1 ยังไม่ถึง 3 ดีมันก็โทรมาแล้ว) ผมลองกดอีกที <br> "ฮือๆๆ อะโหล รู้แล้วว่าคิดถึง" เสียงมันเหมือนหมาหอบแดด <br> "ทำไรอยู่ ว่าวเหรอ เสียงหอบเชียวเมิง" ผมแซว <br> "ว่าวกับเอี๊ยะเมิงอะดิ กรูล้างห้างน้ำอยู่" <br> " 5 ทุ่มนี่อ่ะนะ ล้างห้องน้ำ....โบราณเค้าถือนะโว้ย เค้าไม่ให้ล้างห้องน้ำกลางคืนเค้าบอกเหมือนปัดเป่าโชคลาภ (จริงๆเค้าห้ามกวาดขยะกลางคืน)" ผมหลอกมัน <br> "จริงเหรอ...แมร่งซวยแล้วกรู แล้วกรูต้องทำไง" มันแมร่งโง่เชื่ออีก <br> "แก้เคล็ดก็ต้องทำให้ห้องน้ำซกมกเหมือนเดิม" 555 <br> "เออ เดี๋ยวกรูจัดการเอาขยะมาเทๆกองไว้ก่อน กรุ่งนี้ค่อยทำก้ได้ แมร่ง เดี๋ยวสิ้นเดือนโดนหวยแ**กอีกกรู" สุดยอด หลอกง่ายยิ่งกว่าหลอกว่าหน้าตาดี <br> "กรูล้อเล่น แมร่ง ง งมงายนะเมิง" <br> "อ่าว ไอ่สาดดด หลอกกรู....ว่าแต่มีอะไร" <br> " อ๋อ กรูจะชวนเมิงไปดู af วันเสาร์" <br> "อะไรของเมิง af เครื่องเล่นดีวีดีเหรอ" กรูว่าแล้วคนอย่างเมิง..... <br> "บร้า นั่นมัน aj เล่นได้ไม่เลือกแผ่น af น่ะ academy fantasia อ่ะ" <br> "เง้อ กรูไม่รู้จักว่ะ แต่เมิงชวน กรูไปก้ได้" ผมรับปาก <br> "เมิงจะไม่คิดก่อนหน่อยเหรอ" <br> "ไม่อ่ะ ขี้เกียจ เมิงว่าดีกรูก็ว่าดี" โห มันจะรู้มั๊ยว่าคืนวันเสาร์จะเป็นการดูตัวคู่บ่าวสาว(พี่โบ้-มัน สมรสสมรัก กร๊ากกก) <br> "เออ แล้วพรุ่งนี้(วันศุกร์)กรูไปบ้านเมิงเช้าหน่อยนะ ไปหาไรกินก่อนออกไปหาหอ" มันทำตัวเหมือนบ้านมันเอง <br> "ตามใจเมิง แต่แม่กรูไม่อยู่ ไปวัดอัมพะวากับน้อง" แม่คงปวดหัวกับมัน ถึงขั้นหนีไปวิปัสสนาทีเดียว <br> "เหรอ ทิ้งเมิงอยู่บ้านคนเดียวอันตรายว่ะ กรูไปนอนเป็นเพื่อนนะ" <br> "..เอ่อ............................." <br> เสียงโทรศัพท์หายไปคาดว่าจะรีบวางก่อนที่จะได้ยินคำปฏิเสธ <br> ........................................................................... ผมหยิบเอกสารที่ปริ๊นไว้มานอนอ่าน คืนวันเสาร์ ผมจะต้องเอาให้มันอ่านให้ได้...... <br> Part12 <br> .............ผมอยู่ไหนวะเนี๊ยะ ที่นี่ที่ไหนว่ะ แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมเดินตุปัดตุเป๋ ผ่านกอหญ้า ไม่ใส่รองเท้า หักกิ่งไม่มา 1อัน เดินแกว่งไปแกว่งมา <br> "เฮ้ยยยย อยู่ไหนกันหมดว่ะ" ผมตะโกน แต่เสียงยังเงียบเหมือนเดิม หันไปมองข้างทางเจอทางลาดลงเนิน ผมเดินลงไปแบบไม่คิดอะไร เดินๆไป ผลุง!!! ขาเหยียบลงไปในหลุมอะไรสักอย่าง แหยะ ยกทีนขึ้นมารดู อี๋ กรูเหยียบไข่อะไรว่ะ เหลืองอ๋อยเลย ผมยกเท้ามาถูกับหญ้าข้างๆหลุม มองไปข้างหน้า ป่ายางนี่หว่า ตัดสินใจหันหลังกลับ <br> ขวับ!!!! แอๆๆๆๆๆ บรึ๋ยๆๆๆ งูตัวเท่าหมาได้มั้ง 2 ตัวอ่ะ แผ่แม่เบี้ย ขู่ฟ่อๆ อิ๋บอ๋าย ผมไปเหยียบรังไข่มันแน่ๆเลย ผมตัดสินใจวิ่งเข้าป่ายาง วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ เหอๆๆๆ(หอบ) หันไปมันเลื้อยตามมากระชั้นชิด ผมเร่งสปีดเร็วกว่านรก ใส่เกียร์หมา วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ให้ตายเหอะ วิ่งเท่าไหร่ทำไม่มันไม่ไปว่ะ กรูเหนื่อยแล้วนะ สุดท้ายผมลองกระโดดแผล๋ว เฮ้ยกรูเหาะได้ด้วย เข้าทางผมใช้วิชาตัวเบาเหยีบยอดไม้วิ่งฉิว แต่งูเจ้ากรรม(ตอนนี้เหลือตัวนึงแล้ว อีกตัวสงสัยกำลังเฝ้าที่รังมั้ง) มันบินได้ ตามไม่เลิก ผมขึ้นไปยืนบนยอดต้นยาง มองลงมาเห็นงูตัวนั้นเลื้อยอยู่ข้างล่าง ผมตัดสินใจ ใช้วิชาบาทาไรไง กระโดดลงมาจากยอดยาง ฟิ้ววววววว ด้วยความเร็วสูง งอขาข้างนึงยืดขาข้างนึง ลงมาในท่ายืน งูยังคงส่ายหัวไปมา หาผม ในที่สุด ...... <br> ........แผละ ผมใช้ส้นะเท้าบี้หัวงูเละคาทีน <br> "........ออดดดดดดดดดดดดดดดดด" ผมสะดุ้งตื่น ใครแมร่งมากดออดหน้าบ้านแต่เช้าว่ะ หยิบนาฟิกามาดู ...............โอ้ยย 6 โมงเช้า กรูรู้แล้วเมิงเป็นใคร.... <br> <br> <br> ผมงัวเงียเดินจากชั้นสอง แค่ร่าง ส่วนวิญญาณกำลังสู้กับงูอีกตัว <br> "ที่บ้านเมิงสว่างเร็วเหรอ แมร่ง มาบร้าอะไรป่านนี้" มันไม่รอให้ผมชวนเดินแทรกเข้ามาเฉย เดินแกว่งถุงเต้าหู้ กับโจ๊กอย่างละสอง <br> "ก็กรูนอนไม่หลับนิ วันนี้กรูจะได้อยู่กับเมิงท้างงงงงงงวัน" มันลากเสียงยาวววววววว <br> " เออ เมิงจะทำเอี๊ยอะไรก็ทำนะ กรูไปนอนต่อนะ" ผมคลานขึ้นบันได ไปนอนต่อ <br> ตื่นมาได้ยินเสียงก๊องแก๊งๆ หลังบ้าน เดินลงมาดู <br> "เมิงทำอะไรของเมิงเนี๊ยะ" ผมชะโงกไปดู <br> "กรูเจียวไข่โว้ย ตอนแรกกรูซื้อโจ๊กมาแต่ว่ามันหล่น แตก" มันชี้ร่องรอยให้ดู <br> "กรูกลัวเมิงไม่มีไรแดกกรูเลย ทำไข่เจียว นี่สูตรที่ตอนกรูอยู่วัดเลยนะ" ผมเดินไปดูใกล้ๆ อะไรของมันวะ <br> "เนี๊ยะ ตอนกรูอยู่วัดนะ ดึก กรูหิวก็ลุกขึ้นมาทำกับข้างเอง นี่เค้าเรียก ข้าวไข่เจียว" ผมงง แล้วมันแปลกตรงไหน <br> "นี่เมิงดู"มันตกไข่3-4 ใบ ใสอ่าง ใส่มะนาว ใส่น้ำปลา <br> "เมิงกินหวานปล่าว" มันหันมาถามก่อนเติมน้ำตาล ผมส่ายหน้างึดๆ <br> "เออ เหมือนกรูเลย งั้นกรูไม่ใส่" หยิกแก้มผมไป 1ที <br> "อ่ะ อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย หั่นหอมกระเทียมให้ไวใส่ในไข่เจียวกรู" อืมมม เป็นกลอนแรกที่จำได้แม่น เอ้ยยยยย นี่มันบ้านกรูไอ้สาดดดด <br> ทุกอย่างเหมือนไข่เจียวปกติทุกอย่าง <br> " นี่ กรูไม่เห็นมันจะพิศดารผาดโผนตรงไหน" ผมถาม.. <br> "เดี๋ยวเมิงคอยดู เอาตีไข่กรูหน่อย" <br> "ตีไข่เมิงเหรอ" ผมทำท่าจะเอาซ้อมตีไข่มัน <br> "เออ เอา" มันแอ่นไข่มาให้ตี ผมวางซ้อม หันไปหยิบมีดทันที ผมเอามือกุมไข่..... <br> ..............ผมตีไข่ไปสักพักจนเมื่อยมือ <br> "เอามา เมิงดู" พูดเสร็จมันเอาข้าวเทผลัวะ ลงไปคน 2-3 ที จนเข้ากันแล้ว เอาไปเทใส่กระทะ ท่าทางชำนาญน่าดู <br> เสียงดูซู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ <br> "อ้าว เมิงถอย เดี๋ยวน้ำมันกระเด็นโดนเอา" อืม เป็นห่วงกรูหรือกลัวกรูเกะกะ ผมมองดูมันทำ แอบคิดขำๆ ถ้ามันมาเป็นผัวผมจริงผมก็สบายเลยดิ มีคนรับใช้ คริๆ ล้ำเลิศ <br> ........................................................................ <br> ข้าวไข่เจียวสูตรฮ่องเต้ ของมันมาอยู่ในจานผมเป็นแผ่นแล้วมีข้าวอยู่ข้างในพร้อมพริกน้ำปลา และน้ำเต้าหู้ อยากจะบอกว่าหน้าตาเหมือนข้าว+ไข่คน แต่ก็ต้องกิน <br> "โทรศัพท์อยู่ข้างนอกนะ ถ้ากรูตายโทรบอกแม่ด้วย" ผมแหย่มันเล่นพลางตักไข่มันใส่ปาก <br> "อืมมม สุดยอดว่ะ อร่อยโคตร อร่อย เชลล์ลืมชิม" <br> "เวอร์ ไปแล้วเมิง" มันว่า.............. <br> ....................................................................... <br> ผมทนนั่งกินไปสักพักก็เริ่มคิดว่า มันก็อร่อยดีเหมือนกันนะ หรือเพราะหิวหว่า <br> ผมเริ่มเล่าความฝันเมื่อคืนเรื่องงูให้ฟัง <br> "กรูว่า งู 1 ไข่ น่ะ 0 แล้วเมิงเหาะได้ 6 " มันเอาไปตีเป็นเลขเฉย <br> "เมิงบอกว่างู 2ตัว ตัวนึงเมิงเหยียบตาย อีกตัวนึงไปไหนหล่ะ" <br> "ไม่รุเว้ย ก็มันไล่กรูตัวเดียว สงสัยอีกตัวกะลังเช็ดรังมันอยู่มั้ง" <br> "แล้วเมิงเห็นไข่รึป่าวกี่ฟอง" <br> "ก็เมิงนั่นแหละ เสือกมาปลุก กูว่าจะวกกลับไปนับไข่มาบอกเมิงอยู่แล้ว" ผมว่า <br> "เออ กรูนี่มันเลวจริงๆนะ" อืม ผมก็ว่างั้นแหละ <br> ....................................................................... <br> <br> <br> ผมขึ้นไปอาบน้ำ ระหว่างที่มันนั่งดูผู้หญิง-ผู้หญิง แต่งตัวไปสักพัก ได้ยินเสียงมันเคาะประตู รีบมาเปิด <br> "น้องนุ่น(น้องผมเอง น่ารักนะ แต่ไม่ตลก เล่นมุขไปทีไรมันไม่ค่อยขำ แม่บอกว่า ผมติดตลกเหมือนพ่อ น้องติดเรียบร้อยเหมือนแม่....ดีใจจังที่ไม่ติดเรียบร้อยเหมือนแม่ เพราะไม่งั้นมาเจอไอ่นี่มีหวังร้องแน่) โทรมาบอกว่าให้แวะบอกน้อง....(เพื่อนน้องอยู่หน้าปากซอย)ด้วยว่าไม่ได้ไปหานะ ไม่ต้องรอให้ไปกันก่อนเลย" ผมก็อืมมม <br> "นั่นหนังสือไรอ่ะ" มันชี้ไปที่สนธิสัญญาสารภาพที่ผมปริ๊นไว้ มันเดินปรี่ไปจะไปหยิบ <br> "เฮ้ยยย" ผมรั้งมือมันไว้ "หนังสือน้องกรู กรูเอามาอ่านเล่น" ผมคว้าสนธิสัญญาไว้ทัน..... <br> "เมิงก็ปล่อยมือกรูสิ จับอยู่ได้ เห็นกรูใจง่ายแล้วจะเกาะแกะเหรอ" อ่าวววแป่วววลืมไป อารามตื่นเต้นกลัวมันอ่าน .. <br> "เออ โทดที เดี๋ยวกรูไปล้างมือก่อน กลัวติดขี้กลากเมิงลงไปก่อน ปิดหน้าต่าง แล้วก็ประตูหลังดู เดี๋ยวกรูลงไป" มันหายไป ผมรีบเอาสนธิสัญญาสารภาพซ่อนไว้ในลิ้นชักใส่กุญแจ <br> ..................ยังหรอกไอ่อ้อย ยังไม่ใช่ตอนนี้ ขอให้เมิงมีความสุขไปก่อน แล้วพรุ่งนี้(วันเสาร์) กรูจะได้ไม่เสียใจมากหากทำเมิงร้องไห้..................................................................................................................T_T <br> <br> <br> ผมสะพายเป้เตรียมพร้อม มีกันแดดอยู่ข้างในเป้ <br> "เมิงจะกลัวดำไปทำไม ดูอย่างกรูดิ ดำไม่กลัวกลัวไม่ดำ" มันแซว เราแวะซื้อแซนวิสร้านเพื่อนน้องผม พร้อมกับบอกว่าไม่ต้องรอน้องผมแล้ว ป่านนี้บรรลุแล้วมั้ง (สงสัยชาติหน้าคงไม่ได้เกิดเป็นลูกแม่แล้วมั้งเรา ไม่เคยไปวัดกับแม่เลย) <br> ออกมายืนรอรถ 10.30 จนผ่านไป 11.00 จนใกล้ 11.30 <br> " กรูบอกแล้วว่าให้เอารถไป...ร้อนจะตายเห็นป่าว ควันก็เยอะ รถก็ติด หงุดหงิดโว้ยยย" มันบ่น <br> " อ้าวไหนว่าไม่กลัวดำ ไม่กลัวร้อนไง" <br> "ดำไม่กลัวหรอกเว้ย แต่กรูกลัวประสาทแดก ตายไปพร้อมๆกะเป็นมะเร็งอะดิ" <br> เห็นมันหงุดหงิดแล้วก็หงุดหงิดไปด้วย รอรถนานมาก <br> "ไป.....ไปยืนบนสะพานลอบกะกรูดีกว่า ควนไม่เยอะ ไม่ร้อน แล้วก็เห็นรถแต่ไกลด้วย" สรุปเราทั้งคู่ไปยืนชมวิว ถ.วิภาวดีรังสิต ยามเที่ยงวัน ตดยังไม่ทันหายเหม็น(หมายความว่าเร็วมากกก) รถสายไปสุวรรณภูมิมา เรารีบวิ่งลงไป ผมไปถึงก่อนหันไป อ่าว "ไอ่อ้อย เมิงทำเอี๊ยไรอยู่ เดี๋ยวแมร่งตกรถ รอกันอีก ชม ครึ่งพอดี" <br> "เออ โทดที สายกระเป๋าเป้กรูไปพันกับร่มยายแก เกือบตกสะพานลอย " เกือบซวยมั๊ยหล่ะเมิง <br> ผมนั่งรถได้รีบหันแอร์มาตรงหัวอันนึงอีกอันนึงหันให้มัน <br> "เมิงเอาไปเหอะ กรูไม่ร้อนหรอก ขอแค่ให้เมิงเย็น ถึงกรูจะร้อนตับแลบแค่ไหนกรูก็ทนได้" มันร่ายยาว <br> "เมิงอย่ามาลิเกกับกรู ความเย็นมันออกเท่ากันสองรู ต่อให้เมิงเอามาจ่อที่กรูคนเดียวกรูก็เย็นเท่ากันเอาไป กรูไม่อยากฟังหมาบ่น".....................สุดท้ายมันก็ยอม เพราะมันก็คงร้อนเหมือนกัน ผมหยิบโทรศัพท์มาหยิบหูฟังเสียบหู "เมิงทำอะไรอ่ะ" <br> "ทอดแหอยู่มั่ง ฟังวิทยุดิสาดด" <br> "ไม่อาวววเมิงฟังแล้วกรูจะคุยกับใคร เมิงก็อยู่โลกของเมิง ก็ก็เซ็งดิ" มันดึงหูฟังไป "อะไรเมิงนักหนานิห่า เดี๋ยวแมร่งกรูปล่อยให้ไปคนเดียวเลย เม่งเรื่องมากสาดดด" ผมดึงหูฟังกลับมา ยืนหูข้างขวาให้มัน " เอา เอาไป" แล้วก็หุบปาก อย่าโวยวายโหวกเหวก อย่าเล่น อย่ายื่นมือหรือหัวออกนอกหน้าตา" ผมแซว <br> "ครับคุณครู" มันทำเสียงเด็กได้กวนประสาทมากกกกกกก <br> <br> .........จะบอกว่าผมนั่งฟัง seed ไปตลอดทางก็นะ เดี๋ยวจะหาว่าโฆษณาให้เค้า คนวัยเดียวกันมันก็ต้องฟังแนวๆหน่อย นั่งผ่านไปพอดีเจเปิดเพลงเพราะแมร่งสะกิดอีกและ แล้วก็ทำตาเยิ้มมมม ผมก็เลยแกล้งหลับ สะกิดให้ตายก็ไม่ฟื้น.................... <br> ...........ผมหลับจนมาถึงสุวรรณภูมิ อืมมม สวยดีนะเนี๊ยะ เคยเห็นแต่ในทีวี รถมาจอดเทียบที่ชานชาลารถโดยสาร เราลงรถ นั่งรอรถอีกสายไปกิ่งแก้ว เพื่อนแนะนำว่าหอเยอะ........สุดท้ายเรามาถึงกิ่งแก้วด้วยความลำบาก ร้อนโคตรๆ มันเป็น ถนนสายใหญ่ มีแต่โรงงานแล้วก็รถบันทึก แล้วก็ฝุ่น เราลงตรงกลางกิ่งแก้วหน้าโรงบาลจุฬารัตน์ <br> แต่ทีนี้หิวครับ แซนวิดเอาไม่อยู่ เลยต้องข้ามถนน ข้ามครั้งแรกผมไม่รอมัน วิ่งออกมาก่อน หันไปอีกทีเห็นมันยืนชี้หน้าด่าอะไรสักอย่างไม่ได้ยิน มันวิ่งมาถึงผม เรารอข้ามต่อที่เกาะกลางถนน รถวิ่งเร็วโคตรๆ ผมเห็นจังหวะ จะข้าม ก็เลยพล่อยปาก <br> "อ้าวไป" พอพูดเสร็จผมทำท่าจะออกวิ่ง แต่เกิดเปลี่ยนใจถอยกลับเพราะมีรถวิ่งมาเร็ว หันไปอีกทีไอ่นี่วิ่งไปก่อนไปเบรคอยู่เกือบกลางถนน แล้ววิ่งกลับมาหาผมใหม่ <br> "ไอ่เอี๊ยะ ไหนเมิงบอกไป กรูก็ไป แมร่งเกือบตายอ่ากลางถนนแล้วมั๊ยหล่ะ" มันด่า <br> " ฮือๆกรูขอโทก็รถมันเร็วนิหว่าแล้วเมิงเชื่อกรูทำไมหล่ะสาดดด" ผมกลั้นหัวเราะ คนร้านข้าวฝั่งตรงห้ามก็มอง <br> "อ่าวสาดดด มานิมา" มันจับมือผมแน่น <br> "เมิงทำอะไรของเมิง กรูข้ามเองได้ ปล่อยเว้ย กรูอายคน" ผมไม่รู้ว่าหน้าแดงรึปล่าว รู้แต่ว่าอาย <br> "เมิงอายกับตายเมิงเลือกเอาจะเอาแบบไหน" สุดท้ายผมก็ยอมให้มันลากวิ่งข้ามถนน ..... <br> "กรูว่าเมิงอยู่แถวนี้ก็ดีนะ เห็นป่าวสะดวกออก ข้างโน่นก็มีโรงบาล ข้างนี้ก็มีโรงบาล เวลาเมิงข้ามถนนโดนรถชน ปัง เดินเข้า โรงบาลต่อได้เลย สะดวกจะตาย" ผมแซวเพราะว่ามันอันตรายจริงๆแถวนั้น <br> .......................................................................... <br> <br> <br> เราเดินหาหอเกือบ 5 กิโล ร้อนมากครับ แสบผิวเลยฝุ่นด้วยหายใจไม่ถนัด หอส่วนใหญ่มีแต่พี่ๆชาวโรงงาน เพราะฉะนั้นสภาพหอจึง............. <br> "โห แมร่งกรูจะอยู่เข้าไปได้ไง แมร่ง แค่เดินผ่านมันยังทะเลาะกันโหวกเหวก กรูอยู่นี่วันดีคืนดี มันทะเลาะกับผัววิ่งเข้าห้องกรู กรูไม่โดนสปาต้ารึว่ะ" <br> "อืม กรูอยู่ได้ก็เก่งแล้วเมิง แค่กรูเห็นเสาทีวีก็สยองแล้ว วันไหนไม้ไผ่ผุขึ้นมามีหวังหล่นใส่หัวกรูแน่" <br> "ไม่เอาอ่ะ อย่างกะหอผีสิงกรูกลัว" <br> ....................................................... <br> "โอ้ยยยยแมร่งเมิงเลือกซะทีสิวะ กรูร้อนโคตรๆ แมร่ง เดี๋ยวไม่สบายกันพอดี" ผมไม่ไหว <br> "ก็กรุไม่ถูกใจนี่หว่า หน่านะ ทนหน่อย เป็นเมียพี่ต้องอดทนนะจ๊ะ" ตอนนั้นยอมรับว่าหงุดหงิดมาก เพราะมันเลือกโคตรๆ เกือบระเบิดอารมณ์ใส่ไปแล้วดีที่ว่า..... <br> "เอ้ยยย ๆๆๆเมิง หนูๆ"ผมเหลือบไปเห็นหนูนอนตายข้างกองขยะใกล้ทีน ด้วยความตกใจกระโดดขี่หลังทันควัน มือก็ตีหัวมันรัวยิกๆ มันคงตกใจ <br> "โอยแล้วเมิงมาตีกรูทำไม สาดดด กรูเจ็บ ลงไป" ผมได้สติ แต่ขนยังลุกเกลียว สิ่งที่กลัวที่สุดในชีวิตคือ อะไรก็ได้ที่ตาย หนูเป็นไม่กลัว หมาเป็นไม่กลัว กระตายเป็นไม่กลัว (แต่ถ้านกเป็น ไก่เป็น เป็ดเป็น สัตว์ปีกเป็น กลัว หรือตายก็กลัว เพราะตอนเด็กๆเคยดูหนังจนที่มีนกอินทรีตัวใหญ่ๆ ไม่รู้ใช่เอี๊ยก๊วยรึป่าว เลยฝังใจ อิๆ เป็นคนกลัวอะไรที่มีขนๆ) ถ้าทุกอย่างนอนตายกลัวหมด แม้แต่มด <br> "เมิงมันตายแล้วจะกลัวทำซากอะไร" ผมหันหลังไปมอง เห็นพวกวัยรุ่นเดินตามหลังมา ท่าทางก็นะ น่ากลัวหน่อยนึงเดินหัวเราะตามหลัง มันเลยคว้าคอผมกอดแน่น <br> "เมิงจะกอดคอกรูทำไม กรูเหนียว "ผมพยายามแกะมือมันออก <br> " เหอะหน่า" ยอมกรูไปเหอะ" <br> .................T-T <br>
20 Oct 2006 | Post by :
PangRum
|
| Comment 1 |
|---|
|
ถ้าคุณเลือกทางเดินที่หอมหวาน <br> ก็ไม่มีวันที่คุณจะไปถึงเป้าหมายที่หอมหวานแต่ถ้าคุณเลือก จะถึงเป้าหมายที่หอมหวาน <br> เส้นทางเริ่มต้นของคุณอาจจะไม่หอมหวาน <br> คุณต้องพิสูจน์คุณค่าของตัวคุณเองให้โลกเห็นครับว่าคุณคู่ควรกับเป้าหมาย <br> "ชีวิตเป็นของคุณ คุณสามารถเลือกมันได้" <br> ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกทางไหน <br> <br> 1.ทำงานอย่างที่ทำทุกวันนี้ ไม่ลำบากเกินกว่าที่จะทน <br> แต่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดชีวิต หรือ <br> 2.ทำงานอย่างหนัก ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง อดทน เหนื่อยสัก 3 ปี <br> แล้วผลงานที่ได้สร้างไว้ทำให้คุณสบายไปตลอดชีวิต <br> ถ้าเลือกอย่างที่ 1 <br> ดีใจด้วยครับเพราะคุณไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลย ลบอีเมล์ฉบับนี้ได้เลยครับ <br> แต่ถ้าเลือกอย่างที่ 2 click เข้ามาเลยครับ แล้วมาคุยกันว่า <br> คุณจะต้องทำอะไรบ้างในอีก 3 ปี นับต่อจากนี้ <br> <a href="http://twyeng" target="_blank">http://twyeng</a>we.no tlo ng.com พิมพ์ติดกันนะ
29 Oct 2006 | Comment by :
aa
|
Comment
| Webboard |
|---|
Smooto Aloe-E Snail Bright Gel
สั่งซื้อ https://shope.ee/1Vb95pFA9yราคา 49 บาท
1 บาท!!! ขายได้ไงราคานี้ กระเป๋าถือ ขนาดใหญ่ จุของได้เยอะ ลายโดพามีนน่ารัก
สั่งซื้อ https://shope.ee/8A6ozI44TBราคา 1 บาท
เครื่องดักยุง รุ่น 80M002T โคมดักยุงระบบสัมผัส ดูดยุงร้ายให้ตายในทันที แบบ 360 องศา ปกป้องคนที่คุณรัก โคมดักยุง
สั่งซื้อ https://shope.ee/2q5i0ANLU2ราคา 555 บาท
แปรงทำความสะอาด ฝาแก้ว แปรงล้างขวด ล้างจุกนม ที่ล้างฝา ที่ล้างฝาแก้วเก็บความเย็น รูปตัว U 3 in 1 อเนกประสงค์
สั่งซื้อ https://shope.ee/8zg3NW9ZG0ราคา 19 บาท
FULI หมอนนวดคอไฟฟ้า FULI Ergo Massage Neck Pillow ของแท้
สั่งซื้อ https://shope.ee/5pj8WiGb6xราคา 995 บาท
DUDEE เบาะรองนั่งสไตล์มินิมอลน่ารัก รุ่น 226 เหมาะสมทุกการใช้งาน ขนาดใหญ่ นั่งสบาย สามารถถอดซักได้ แบรนด์ : DUDEE ขนาดของสินค้า : 60*50 CM วัสดุภายใน : ใยสังเคราะห์ เนื้อผ้านุ่ม สัมผัสสะบาย สีไม่ซีด
สั่งซื้อ https://shope.ee/1qDAnbIrZNราคา 269 บาท
หวีขนหมูป่า หวีขนหมู Boar bristal หวีขนหมูแท้ ลดผมร่วง ผมเงางาม
สั่งซื้อ https://shope.ee/g0DH375aZราคา 249 บาท
มาส์กไพรเย็น mask phaiyen ลดสิว กู้หน้าพัง มาส์กหน้า โคลนเย็น ดีท็อกซ์ผิว มาร์คไพรเย็น mask phaiyen เย็น สบายผิว กลิ่นสมุน
สั่งซื้อ https://shope.ee/3L1e0sB2Mcราคา 99 บาท
Dr.PONG Timeless Bakuchiol anti-aging lip mask ลิป มาสก์ ชะลอริมฝีปากเหี่ยวย่น ผิวกระชับ ปากอวบอิ่ม
สั่งซื้อ https://shope.ee/9pFXBUZ9BKราคา 199 บาท
ถุงเท้าแสนอร่อย ถุงเท้าแฟนตาซี ถุงเท้าหมูสไลด์
สั่งซื้อ https://shope.ee/4VDbFbrNjvราคา 37 บาท
ชา เก๊กฮวย เกรด AAA เก๊กฮวยหอม อื่น ชาเก๊กฮวย เก๊กฮวยดอกไม้ เก๊กฮวยจีน เก๊กฮวยตุมเก๊กฮวยตราเสือ
สั่งซื้อ https://shope.ee/ViAtWv4XXราคา 59 บาท
กระเป๋าที่กำลังฮิตมากในตอนนี้ แบบญี่ปุ่น จุได้เยอะ
สั่งซื้อ https://shope.ee/2flCMi99NLราคา 48 บาท