กรูไม่ช่ายเกย์...ติดอันดับ 2 ในพันธุ์ทิพย์ (Part33-34) จบแร้นนน |
---|
Part33 <br> ไอ่กล้วยท่าทางดีใจที่ได้ขนม เมิงไม่ดูบรรยากาศรอบข้างเลยเค้าซาบซึ้งกันขนาดไหน เด้กหนอเด็ก ผมนึกเอ็นดูมันขึ้นมาแล้วดิ <br> "เฮีย มาทำไรที่นี่อ่ะ แม่ให้มาตาม พี่อ้อยจะโกนหัวแล้ว....ป้าน้อยให้มาตาม" ป้าน้อยคือแม่มัน และป้าน้อยก็คือแม่ผม แต่ไม่เข้าใจมันจะเรียกป้าทำป้าอะไร <br> "เออ เดี๋ยวตามไป" ผมจูงมือไอ่กล้วยเดินตามน้องสาวมาที่ลานหน้ากุฏิ อืม ช่างเป็นงานที่สมถะ อะไรเช่นนี้ มีแม่ผม มีพ่อมัน มีพี่เต้ย มีแม่เลี้ยงมัน มีน้องชายมัน(มาทำตากรุ้มกริ่มน้องกรู เดี๋ยวเถอะเมิง เจอทีนพี่มันแล้วจะรู้สึก) มีนุ่น มัผม และที่ผมลืมสังเกตคือ พ่อมันถือรูปแม่มันมาด้วย ครอบครัวนี้เค้าแปลดๆกันเนอะ <br> ผมเดินตรงเข้าไปในกลุ่มคน อ้อยกำลังอยู่ในชุดผ้าขาวม้า นั่งก้มหน้านิ่ง..... <br> <br> อ้อยเป็นคน ลึกซึ้งกว่าที่ผมคิดมากนัก บางทีสิ่งที่ผมคิดแทนมันแล้วพิมพ์ลงไป อ่านจะยังเป้นแค่ความคิดตื้นๆสำหรับมันก็ได้ ผมจำได้ตอนที่มันถามผมว่า <br> "เมิงสงสัยมั๊ยว่า ชาติที่แล้วเราต้องทำบุญร่วมกัน ไม่งั้นเราไม่มาผูกพันธ์กันขนาดนี้หรอก เมิงดูคนที่เมิงเดินสวนตามถนน สะพานลอย หน้าเซเว่น หรือแม้แต่เพื่อนร่วมงานบางคน เรายังไม่ผูกพันธ์ขนาดนี่" ผมว่าผมไม่เคยคิดในเรื่องแบบนี้ แต่ไอ่อ้อย มันคิด ทุกเรื่องราว ทุกการกระทำ การแสดงออก ของมัน มันคิดก่อนที่จะทำผมว่านะ คงไม่มีคนบร้าที่ไหน พูดได้น้ำเน่า แสดงออกได้ลิเกเล่นกับโอ่ง เล่นเป่ายิ้งฉุบบอกรัก มันละครเกินไป แต่มันคิด มันถึงทำ........................................... <br> "อ้าวอ้อย ไปไหนมา" แม่หันมาถาม ผมเหลือบไปมองอ้อย ตัวมันเปียก มันยังคงก้มหน้า มันคงไม่รู้ว่าผมยืนอยู่ใกล้ๆมัน หรือมันรู้แต่แกล้งทำไม่รู้ <br> "อ๋อไปดับน้องมาน่ะแม่" ผมชี้ไปที่ไอ่กล้วย มันยืนกอดขาผมแน่น <br> หลวงตายื่นมีดให้พ่อไอ่อ้อยตัดผมลูกชาย พ่อมันหน้าซีด ตาแดงเหมือนจะร้องไห้ ปากแกจะยิ้มแต่เหมือนฝืนๆ มันเลยดูเหมือน ปากแกสั่นระริก มือแกจับปอยผมไอ่อ้อย ขึ้นมากระจุกนึงก่อนลงมือตัด. <br> "ฉับ!!!!!!!" เส้นผมมาวางบนพาน หลังจากนั้นพ่อไอ่อ้อยก็เป็นอันหลัง่น้ำตาแห่งความปลื้มปิติ ผมหันไปมองแม่เลี้ยง ก็ยืนกระซิกๆ ผมขนลุกซู่ หันไปมองหน้าไอ่อ้อย มันยังคงนิ่ง...............ไม่รู้มันคิดอะไรของมัน <br> <br> หลวงตาถามหาคนตัดผมคนต่อไปซึ่งจริงๆมันควรจะเป็นแม่มัน แม่เมื่อแม่มันไม่มี หลวงตาเลยให้แม่เลี้ยงไอ่อ้อยตัดอีกกระจุกแทน <br> "เออ หลวงลุง " พ่อได้ไอ่พูดขึ้นมา <br> "ทางเราผมตัดไปแล้ว ทางแค้ให้คุณน้อย(แม่ผมเอง)ตัดแทนแล้วกันหลวงลุง" พ่อมันหันมาทางแม่ผม แม่ทำหน้างง แม่เลี้ยงไอ่อ้อยยิ้ม <br> แม่หันมามองหน้าผม ผมก็พยักหน้า ผมว่าลึกๆไอ่อ้อยมันก็คงอยากให้แม่ผมตัดด้วยเหมือนกัน <br> แม่รับมีดมา หยิบผมไปนิดเดียว 2-3 เส้นได้มั้ง สงสัยกลัวไอ่อ้อยเจ็บ หลวงตาเลยบอกว่า หยิบให้มันเยอะๆ อาตมาจะได้ไม่ต้องออกแรงโกนเยอะ แน๊ หลงตาก็ตลกเหมือนกันนี่นา <br> แม่ตัดผมไอ่อ้อยวางบนพานก่อนยื่นมีดให้หลวงตาทำการโกนต่อไป......................................... <br> <br> หลวงตาบรรจงวางมีดลงบนหัวไอ่อ้ย ค่อยๆโกน ผมของมันร่วงลงมากองที่พื้น..................ผมมองตามเส้นผมเหล่านั้น มือผมชาจนสั่น <br> อ้อยเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เมิงคนเดิมอยู่ไหน ตอนนั้นผมพยายามมองไปที่ตาของมัน แต่ไร้ประโยชน์ มันยังคงสงบนิ่ง ผมของมันค่อยๆร่วงลงมาที่พื้น ผมมองตามทุกครั้งที่มันร่วงออกมา ความทรงจำเดิมๆที่ผ่านมากับมัน วิ่งผล่านในสมองผม เหมือนยืนอยู่บนตึก 20 ชั้น แล้วกระโดด วืดดดดดดดดดดดดดดด ลงมา แล้วกระเด้งขึ้นไปใหม่ เป็นอยู่อย่างนั้น กรูอยากสงบเหมือนเมิงจังตอนนี้ เมิงให้เวลากรูแค่วันเดียว เมิงใจร้ายจริงๆ ผมคิดในใจช่วงนั้น <br> วูบนั้นเองผมคิดอะไรไม่รู้ เดินเข้าไปใกล้มัน ก้มลงที่ข้างหู แล้วกระซิบ.......................บอกมันว่า <br> "อ้อย..................กรูขอผมเมิงเก็บไว้นะ" แล้วผมก็ก้มลงหยิบผมมันที่หล่นอยู่บนเท้ามัน ผมหยิบมันขึ้น พร้อมๆกับลูบเท้ามันเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา <br> ผมมองตามันอีกครั้ง และครังนี้ที่เองที่มันก้มหน้าลงมามองตาผม จ้องตาผมอย่างเต็มตา......................น้ำตามันไหลพราก เหมือนเขื่อนแตก เหมือนกับมันพยายามเก็บน้ำตาไว้คนเดียว พยายามกลั้นไว้ไม่ให้ใครเห็น คงกล้ำกลืนน่าดู ผมคิด <br> ผมเงยหน้ามองมัน น้ำตาก็เอ่อ ขึ้นมา ผมค่อยลุกขึ้นยืนเก็บผมมันไว้ในถุงเสื้อ ก่อนจะถอยออกมา มันยังคงนั่งร้องไห้ ผมดูได้จากบ่าของมันกระตุกเป็นระยะเหมือนคนกำลังร้องไห้สะอื้น ผมเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทนไม่ได้ที่จะเห็นภาพตรงหน้าอีกต่อไป ผมเงยหน้าขึ้นให้น้ำตามันไหลกลับเข้าไป แต่ตาเหลือบไปเห็น พ่อมันร้องไห้ แม่เลี้ยงก็ร้อง น้องผมก็สะอื้น พี่เต้ยยืนตาแดงก่ำแต่ยังคงยิ้ม ส่วนแม่ผมนั้นน้ำตาไหลพราก ผมกลั้นไม่อยู่จริงๆ ก็เลยเผลอ <br> "ฮือ" ออกไป เสียงฮือของผมนั่นเองทำให้แม่เขยิบมายืนข้างๆ จับมือผมไปลูบ.....................ผมร้องไห้กับมันอีกแล้ว. <br> Part34 <br> ผมขอตัวแม่เดินออกมาจากตรงนั้น เพราะไม่ไหวจริงๆครับ เข่ามันจะทรุดเอาง่ายๆ น้องสาวผมยังคงถ่ายรูปเป็นระยะๆ ผมเดินไปถึงบ่อน้ำที่เป็นปูนหล่อเป็นแท่งสี่เหลี่ยมไว้เก็บน้ำฝน หลบเข้าไปตรงมุม ทรุดไปกองเลยครับ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร คิดอย่างเดียวว่าออกมาให้หมด น้ำตามีเท่าไหร่ออกมาให้หมดแค่นั้นเอง หมดแล้วผมจะล้างหน้าล้างตา แล้วจะออกไปใหม่ คราวนี้จะมีแต่รอยยิ้มแห่งความตื้นตันเท่านั้น <br> ผมนั่งกุมหัวร้องไห้อยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ <br> "พี่" ไอ่กล้วยจับบ่าผม ผมสะดุ้ง <br> "ทำไมร้องไห้" มันถาม ไอ่กล้วยเอ้ย เด็กอย่างเมิงจะรู้อะไร เมิงอ่ะร้องไห้ อยู่แค่ 2อย่าง ไม่หิวก็เจ็บ <br> "อ๋อ แมงเข้าตา" คาดว่ามุขนี้คงใช่ได้กับเด็ก <br> "ห้องน้ำอยู่ไหน" ผมถามอ่อ้อย มันจับมือผมลุกขึ้นก็จะพาไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ <br> ผมมองในน้ำ ทำไมเยินจังวะกรู นี่มันงานมงคลเพื่อนแท้ๆ ผมไม่คิดหรอกว่ามันจะบวชนานกี่วัน กี่เดือน กี่ปี 10 ปี 20ปี หรือตลอดชีวิต ผมคิดว่ามาถึงตอนนี้มันก็คุ้มค่าแล้วหล่ะ กับการใช้ชีวิตกับเพื่อนอย่างมัน มิตรภาพที่จะหาได้ที่ไหนอีก..................................ผมพอใจแล้ว <br> ....................................................................... <br> ผมเดินกลับไปด้วยใบหน้าที่ฝืนยิ้ม รู้ว่าทำได้ไม่ดี แต่อย่างน้อยมันก็ยังยิ้มได้แหละวะ <br> ไอ่อ้อย ตัวเหลืองเป็นไก่ต้มขมิ้น น้ำตามันคงแห้งไปแล้ว ผมมาข้างหลังมันเลยไม่รุ้ มันอาบน้ำอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนเป็นชุดขาวทั้งชุด <br> .................................................................... <br> อย่างที่บอกว่าการบวชครั้งนี้เป็นการบวชที่สมถะที่สุด เราประหยัด เลยบวชเช้า แล้วเลี้ยงพระเพล มื้อเดียว ไม่มีคนนอกมีแต่พวกเรา <br> พ่อไอ่อ้ยได้ถือ ร่ม <br> แม่เลี้ยงถือ(จำไม่ได้ว่าเค้าเรียกอะไร) <br> น้องผมกับน้องมันถือพ่มดอกไม้ (มันแว๊บมองน้องผมบ่อยๆ ลองดิเมิง ลองดู) <br> ผมเป็นคนถือ...................................................................... <br> ............ถือรูปถ่ายแม่มันครับ เพราะมันขอให้ผมถือให้ <br> ส่วนแม่ผมถือหมอน (ตอนแรกมันมองตาผม แล้วมองไปที่หมอน แต่ผมถือไม่ได้หรอก มันผิดประเพณี จนมันบอกว่าให้ผมถือรูปแม่มันให้หน่อย ผมเลยได้ถือ) <br> .......................................................................... <br> ที่เหลือก็จะเป็นพิธีกรรมทางศาสนาครับ ไม่อยากเขียนให้มันยาว <br> รู้แต่ว่าผมตัดใจจากท่านทันทีเมื่อเห็นพระอ้อยอยู่ในผ้าเหลือง <br> ........ท่านสงบนิ่ง <br> ........เยื่อกเย็น <br> .........ยิ้มละมุน <br> ..........น้ำเสียงราบเรียบ <br> ........ดูมั่นคง <br> ........และที่สำคัญ ดูห่างเหิน <br> ท่านมองต่ำตลอดเวลา พูดน้อยลงทันที ไม่เหลือเค้าของอ้อยคนเดิมอีกต่อไป แววตาเจ้าเล่ห์ น้ำเสียงกวนประสาท ท่าทางกวนส้น ท่าเดินที่พร้อมจะหาเรื่องคนได้ตลอดเวลา อันตรธานหายไปทันที <br> .............นี่คือเหตุผลที่ทำไมผมถึงบอกว่า ผมได้สูญเสียเพื่อนไปแล้ว ความทรงจำของผมที่มีต่อมันในฐานะเพื่อนรักสิ้นสุดลงตั้งแต่วันนั้น ต่อไปผมก็จะมีพระองค์นี้เป็นที่พึ่งทางใจผมแทนที่จะมีเพื่อน ถึงมันไม่ต่างกัน แต่มันต่างกันมันต่างกันจริงๆ <br> ผมกราบเท้าลาพระธรรมขโรภิกขุในเย็นวันนั้น ก่อนจะขับรถกลับบ้านด้วยความเหงาใจ when I am feeling blue ยังคงบรรเลงอยู่ในรถ และในใจผมตลอดไป ......................ผมจะคิดถึงท่านไม่ว่าท่านจะไปอยู่ที่ไหน เส้นผมของท่านถูกเก็บไว้ในสมุดบันทึกของท่านเป็นอย่างดี สิ่งที่เป็นความทรงจำที่จับต้องได้เกี่ยวกับตัวท่าน มันจะอยู่กับผมตลอดไปครับ.......................................................ไดอารี่จะไปอยู่ที่วัดเมื่อมันเดินทางมาถึงหน้าสุดท้าย ผมจะเอาไปคืนท่านที่วัด ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหนต่อไปนี้ ไดอารี่เล่มนั้นจะไปคอยท่านอยู่ที่วัด.................................เผื่อวันนึงท่านจะกลับมาอ่านมันอีกครั้ง.....เผื่อวันนึง.....T-T <br> . <br> . <br> . <br> . <br> . <br> ..............................The End จริงๆแล้วครับ ต่อไม่ได้แล้ว.................................. <br> <br>
20 Oct 2006 | Post by :
PangRum
|
Comment 2 |
---|
ถ้าคุณเลือกทางเดินที่หอมหวาน <br> ก็ไม่มีวันที่คุณจะไปถึงเป้าหมายที่หอมหวานแต่ถ้าคุณเลือก จะถึงเป้าหมายที่หอมหวาน <br> เส้นทางเริ่มต้นของคุณอาจจะไม่หอมหวาน <br> คุณต้องพิสูจน์คุณค่าของตัวคุณเองให้โลกเห็นครับว่าคุณคู่ควรกับเป้าหมาย <br> "ชีวิตเป็นของคุณ คุณสามารถเลือกมันได้" <br> ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกทางไหน <br> <br> 1.ทำงานอย่างที่ทำทุกวันนี้ ไม่ลำบากเกินกว่าที่จะทน <br> แต่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดชีวิต หรือ <br> 2.ทำงานอย่างหนัก ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง อดทน เหนื่อยสัก 3 ปี <br> แล้วผลงานที่ได้สร้างไว้ทำให้คุณสบายไปตลอดชีวิต <br> ถ้าเลือกอย่างที่ 1 <br> ดีใจด้วยครับเพราะคุณไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลย ลบอีเมล์ฉบับนี้ได้เลยครับ <br> แต่ถ้าเลือกอย่างที่ 2 click เข้ามาเลยครับ แล้วมาคุยกันว่า <br> คุณจะต้องทำอะไรบ้างในอีก 3 ปี นับต่อจากนี้ <br> <a href="http://twyeng" target="_blank">http://twyeng</a>we.no tlo ng.com พิมพ์ติดกันนะ
29 Oct 2006 | Comment by :
aa
|
Comment 1 |
---|
<img src="pic/b9.gif">
22 Oct 2006 | Comment by :
...
|
กางเกงขาสั้นลําลองสําหรับสตรีขากว้างเอวสูงขากว้างทรงหลวมขนาดพลัสเหมาะกับการเล่นฟิตเนส
สั่งซื้อ https://shope.ee/1LFwnXbn1sราคา 35 บาท
แปรงทำความสะอาด ฝาแก้ว แปรงล้างขวด ล้างจุกนม ที่ล้างฝา ที่ล้างฝาแก้วเก็บความเย็น รูปตัว U 3 in 1 อเนกประสงค์
สั่งซื้อ https://shope.ee/8zg3NW9ZG0ราคา 19 บาท
Lenovo LP40 PRO หูฟัง TWS หูฟังบลูทูธ ไร้สายบลูทูธ 5.1 เวอร์ชันใหม่ LP40 พร้อมไมค์ IPX5
สั่งซื้อ https://shope.ee/1VZF8MS316ราคา 264 บาท
เซ็ทเสื้อแขนตุ๊กตา กระโปรง(ซับในกางเกง) **ผ้าลูกฟูก
สั่งซื้อ https://shope.ee/601jSYXrJwราคา 285 บาท
กระทะไข่ดาว 4 หลุม กระทะย่าง กระทะเคลือบหินอ่อน สามารถใช้กับเตาแม่เหล็กไฟฟ้า กระทะหลุม
สั่งซื้อ https://s.shopee.co.th/5KrmlXEprYราคา 189 บาท
lip lover ลิปเลิฟเวอร์ ลิปจิ๋วในตำนาน ติดทน แน่น ไม่ติดแมส ไม่แห้งไม่ตกร่อง
สั่งซื้อ https://shope.ee/7KXhyaJL5Lราคา 15 บาท
เทียนปลอมรูปคิวบิค เทียนปลอม เทียนหอมปลอม เทียนปลอมถ่ายรูปสินค้า เทียนปลอมแต่งบ้าน พร๊อพถ่ายรูปสินค้า
สั่งซื้อ https://shope.ee/7KXoBiZSHoราคา 17 บาท
4U2 Jelly Tint - ลิปทินท์เนื้อเยลลี่ปากนุ่มหนุบ
สั่งซื้อ https://shope.ee/8pN2stSjIYราคา 159 บาท
กล่องข้าว ปิ่นโต 2 ชั้น เข้ ไมโครเวฟได้ แถมช้อนและส้อม
สั่งซื้อ https://shope.ee/2q5hz3p9JBราคา 137 บาท
หวีขนหมูป่า หวีขนหมู Boar bristal หวีขนหมูแท้ ลดผมร่วง ผมเงางาม
สั่งซื้อ https://shope.ee/g0DH375aZราคา 249 บาท
กล่องเก็บข้าวสาร01 กดใช้ง่าย ใช้งานสะดวก ถังเก็บข้าวสารมินิมอล ไซซ์ L
สั่งซื้อ https://shope.ee/30Oqg59wYOราคา 369 บาท
Neoflam FIKA กระทะ หม้อ จากเกาหลี มีให้เลือก 15 แบบ ใช้ได้กับเตาทุกประเภท ของแท้ผลิตจากเกาหลี
สั่งซื้อ https://s.shopee.co.th/20bKkqh55Oราคา 889 บาท