Talk About Women

ร้องไห้ทำไมครับ..เสียใจเหรอ
สายฝนที่หล่นพรำ ตอกย้ำให้น้ำตาเจ้ากรรมไหลอาบแก้มอีกครั้ง... <br>
<br>
ข้างกายของหล่อนคือชายหนุ่มร่างกำยำ นอนหลับสนิทเหมือนไร้ชีวิต <br>
<br>
สิ่งที่บ่งบอกได้ว่าเขายังหายใจอยู่ <br>
<br>
คือแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจะงหวะของลมหายใจ.... <br>
<br>
นี่เธอกำลังร้องให้เหรอ? ร้องให้เพราะอะไร? เสียใจเหรอ? เปล่า <br>
<br>
เธอดีใจต่างหาก................ <br>
<br>
แผ่นภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ เริ่มผ่านเข้ามาทีละนิด <br>
<br>
จากภาพที่เลือนลางเหมือนความฝัน <br>
<br>
ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น...แสงไฟวูบวาบตามจังหวะดนตรีที่เร้าใจ <br>
<br>
เธอนั่งอยู่คนเดียวที่หน้า <br>
<br>
เคาน์เตอร์จำหน่ายเครื่องดื่ม ของผับแห่งหนึ่ง ย่านพัฒนาการ... <br>
<br>
“ถ้าไม่รังเกียจ ขอผมเลี้ยงเครื่องดื่มนะครับ” เสียงนุ่มๆ <br>
<br>
ดังขึ้นที่ด้านหลังของเธอ.... <br>
<br>
เมื่อหันไปก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดี ส่งยิ้มให้อยู่ <br>
<br>
เมื่อสบตากันเลือดสาวในกายเธอถึงกับฉีดพล่าน... <br>
<br>
”ดะ..ดะ..ได้สิคะ เชิญนั่งค่ะ” <br>
<br>
เธอตะลึงจนเอ่ยปากเชิญเขานั่งอย่างไม่รู้ตัว... <br>
<br>
”มาคนเดียวเหรอครับ?” เขาเริ่มบทสนทนาอย่างง่ายๆ........... <br>
<br>
”อ๋อ เฉพาะวันนี้ค่ะ ปกติเพื่อนมาด้วย..”เธอตอบ.. <br>
<br>
”แล้ววันนี้เพื่อนไปไหนครับ?”... <br>
<br>
”ไปกับแฟนค่ะ”... <br>
<br>
”ชื่ออะไรครับ?”... <br>
<br>
ชื่อ อาย ค่ะ” <br>
<br>
”ผม ภูริ ครับ เรียกภูเฉย ๆ ก็ได้ ยินดีที่รู้จักครับ” <br>
<br>
เค้ายื่นมือออกมา... <br>
<br>
”เช่นกันค่ะ” เธอยื่นมือไปทักทาย <br>
ทันทีที่มือของเขาและเธอสัมผัส <br>
กันเลือดในกายเธอเริ่มฉีดพล่านอีกครั้งนึง..........นี่หรือเลือดสาวรุ่น?... <br>
<br>
การสนทนาดำเนินไปอย่างออกรสชาติ <br>
เขาและเธอคุยกันเหมือนรู้จักกัน <br>
<br>
มานานแสนนานเครื่องดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าผ่านไป... <br>
<br>
ฤทธิ์ของแอลกอออร์บวกกับเลือดในกายเธอ <br>
<br>
ทำให้แก้มที่อวบอิ่มของเธอเป็นสีแดงระเรื่อ.......... <br>
<br>
จนถึงเวลา <br>
<br>
<br>
<br>
<br>
ตีสอง...ก็ถึงเวลาต้องกลับ...เขาอาสาจะไปส่งเธอที่คอนโดแถวสวนหลวงซึ่งเธอก็ไม่ <br>
ปฏิเสธ... <br>
ตอนนนั้นเธอเองก็มีอาการมึนๆ เดินไม่ค่อยตรงทาง <br>
<br>
ต้องให้เขาคอยประคองตลอดเวลา.......... <br>
<br>
<br>
เมื่อถึงคอนโดเขาประคองเธอขึ้นไปส่งถึงห้อง <br>
<br>
เธอจำได้ลางเลือนว่าได้ยินเสียงปิดประตูห้อง <br>
แต่ไม่มีเสียงเดินออกไป...ถึงตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันจะจบลงอย่างไร <br>
<br>
แต่ก็ยังไม่วายตื่นเต้นอยู่ดี.... <br>
<br>
<br>
................. <br>
เขาตื่นแล้ว นอนอมยิ้มมองเธออยู่....”ร้องให้ทำไมครับเสียใจเหรอ?”... <br>
<br>
ฉันหันมาสบตาเขาช้าๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้ แล้วตอบว่า .... <br>
<br>
<br>
”ไม่ได้เสียใจหรอกค่ะ ดีใจต่างหาก ตั้งแต่แปลงเพศมา <br>
<br>
คุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ไม่รู้....คนอื่นๆ <br>
รู้ก่อนทุกทีเลย..........” <br>


21 Sep 2004  |  Post by : StrawberryPinky

Comment



Pooyingnaka Wellness

Webboard
โพสต์โดย: luxica 0
โพสต์โดย: marisa_ket 0
โพสต์โดย: i-berry 5
โพสต์โดย: jubjeab 5
โพสต์โดย: น้องน้ำหวาน 3
โพสต์โดย: Innovation 4
โพสต์โดย: nattaa_51 4
โพสต์โดย: เบส 1

Interest Product