Talk About Women
| เรื่องซึ้งๆอีกแล้ว..แต่ยาวหน่อยนะ (น่าอ่านๆ) |
|---|
|
I have a boyfriend who grew up with me. His name is Jin. ฉันมีแฟนอยู่หนึ่งคน เราเติบโตมาด้วยกัน ชื่อว่าจิน I always thought of him as a friend until last year, when we went to a trip from a club. I found that I fell in love with him. ฉันคิดกับเขาแค่เพื่อนมาโดยตลอด จนกระทั่งเมื่อปีที่แล้วตอนที่เราไป Club trip ด้วยกัน ฉันพบว่าฉันตกหลุมรักเขาเีสียแล้ว Before that trip was over, I took a step and confessed my love for him. ก่อนที่เราจะกลับจากที่ไปเที่ยว ฉันได้สารภาพรักกับเขา And soon, we became a pair of lovers, but we loved each other in different ways. ในไม่ช้า เราก็กลายมาเป็นคู่รักกัน แต่เราสองคนรักกันในทางที่ต่างกัน I always concentrated on him only, but by his side, there were so many other girls. ฉันสนใจแต่เขาเพียงคนเดียวเสมอ แต่ว่า ข้างกายเขากลับมีผู้หญิงหลายคนเข้ามา To me, he was the only one, but to him, maybe I was just สำหรับฉันแล้ว เขาเป็นผู้ชายคนเดียว แต่สำหรับเขาฉันอาจจะเป็นเพียง another girl... ผู้หญิงคนนึงเท่านั้น..... "Jin, do you want to go watch a movie?" I asked. "จิน อยากไปดูหนังไหม" ฉันถามเขา "I cant" "เราไปไม่ได้" "Why? You need to study at home?" I felt disappointment grabbing me. "ทำไมเหรอ หรือว่าต้องอ่านหนังสือที่บ้าน?" ฉันรู้สึกถึงความผิดหวังที่เข้ามาในใจฉัน "No, I am going to meet a friend..." "เปล่าหรอก เรานัดกับเพื่อนไว้..." He was always like that. เขาจะเป็นแบบนี้เสมอ He met girls in front of me, like it was nothing. เขาพบเพื่อนผู้หญิงต่อหน้าฉัน เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น To him, I was just a girlfriend. สำหรับเขาแล้วฉันคือเพื่อนหญิงคนนึงเท่านั้น The word love only came out from my mouth. คำว่ารัก ออกมาแค่จากปากของฉันเท่านั้น Since I knew him, I had never heard him say I love you before. ตั้งแต่ฉันรู้จักเขา ฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดคำว่ารักมาก่อน To us, there werent any anniversaries at all. ไม่เคยมีฉลองวันครบรอบสำหรับพวกเรา He didnt say anything from the first day and it continued เขาไม่เคยพูดอะไรตั้งแต่วันแรก และมันก็เป็นแบบนั้นต่อไป till 100 days... 200days... 100 วัน ก็แล้ว.....200วันก็แล้ว Everyday, before we say goodbye, he would just hand me a doll, everyday, without fail. I dont know why... ทุกวันก่อนที่เขาจะพูดคำลา เขาจะแค่จะให้ตุ๊กตาตัวนึงกับฉันทุกวันไม่เคยขาด ฉันไม่รู้ว่าทำไม Then one day... จนกระทั่งวันหนึ่ง Me: Um, Jin, I... ฉัน:เออ จิน เรา.... Jin: What... dont drag, just say.. จิน: อะไรเหรอ...อย่าอ้ำอึ้งน่า แค่พูดมา.. Me: I love you. ฉัน: เรารักนายนะ Jin: ....um, just take this doll and go home. จิน:....เออ เอาตุ๊กตาตัวนี้ไปแล้วก็กลับบ้านซะนะ That was how he ignored my three words and handed me the doll. เขาไม่ใสใจคำ 3 คำของฉัน แล้วก็ส่งตุ๊กตาให้ฉัน Then he disappeared, like he was running away. จากนั้นเขาก็หายไป เหมือนกับว่าเขากำลังวิ่งหนีฉัน The dolls I received from him everyday, filled my room, ห้องฉันเต็มไปด้วยตุ๊กตาที่เขาให้ฉันทุกวัน one by one. There were many... ทีละตัวทีละตัว จนเต็มไปหมด Then one day came, my 15th year old birthday. จนวันหนึ่งมาถึงวันเกิดของฉันตอนฉันอายุ 15 When I got up in the morning, I pictured a party with him, and stranded myself in my room, waiting for his call. ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้า ฉันวาดฝันว่าจ่ะมีปาร์ตี้กับเขา แล้วฉันก็ขังตัวเองไว้ในห้องนอน รอโทรศัพท์จากเขา But... lunch passed, dinner passed... and soon the sky was dark...he still didnt call. แต่ว่า......ข้าวเที่ยงก็แล้ว...ข้าวเย็นก็แล้ว.....ในไม่ช้าท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำ...เขาก็ยังไม่ได้โทรมา It was already tiring to look at the phone anymore. ฉันก็ไม่อยากที่จะเฝ้าดูโทรศัพท์อีกต่อไป Then around 2am in the morning, he suddenly called me and woke me from my sleep. He told me to come out of the house. จากนั้นประมาณตีสอง เขาก็โทรมาหาฉัน ปลุกฉัน เขาบอกให้ฉันออกไปหาเขาที่หน้าบ้าน Still, I felt joy and I ran out happily. ฉันยังรู้สึกดี แล้ววึ่งออกไปหน้าบ้านอย่างมีความสุข Me: Jin... ฉัน:จิน.... Jin: Here... take this... จิน:นี่.....เอานี่ไป Again, he handed me a little doll. อีกแล้ว เขาให้ตุ๊กตากับฉันอีกแล้ว Me: Whats this? ฉัน: นี่อะไร Jin: I didnt give it to you yesterday, so I am giving it to you now. Im going home now, bye. จิน: ไม่ได้ให้เมื่อวานนี้ ก็เลยต้องให้ตอนนี้ กลับบ้านก่อนนะ บาย Me: Wait, wait! Do you know what today is? ฉัน: เดี๋ยว!เดี๋ยว! รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? Jin: Today? Huh? จิน:วันนี้เหรอ? อู? I felt so sad, I thought he would remember my birthday. ฉันรู้สึกเศร้า ฉันหลงคิดว่าเขาจำวันเกิดของฉันได้ He turned around and walked away like nothing had happen. เขาหันกลับไปแล้วก็เดินจากไปเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น Then I shouted... จากนั้นฉันตะโกน "Wait...!" เดี๋ยว! Jin: You have something to say? จิน: มีไรจะพูดเหรอ? Me: Tell me, tell me you love me... ฉัน: บอกเรามา บอกเรามาว่านายรักเรา.... Jin: What?! จิน: อะไรนะ! Me: Tell me ฉัน: บอกเรามาสิ I put my pathetic self behind and clung on to him. ฉันทิ้งความอ่อนแอของฉันไว้ข้างหลัง และจับตามองเขา But he just said simple cold words and left. แต่ว่าเขาแค่พูดง่าย ๆ อย่างเยือกเย็น แล้วก็ไป... "I dont want to say... that I love someone so easily, if you are desperate to hear it, then find someone else." "เราไม่อยากพูด....ว่าเรารักใครง่าย ๆ ถ้าอยากได้ยินมากนักละก็ หาคนอื่นแทนเราซะ" That was what he said. Then he ran off. นั่นคือสิ่งที่เขาพูด แล้วเขาก็จากไป My legs felt numb... and I collapsed to the ground. He didnt want to say it easily... ขาของฉันรู้สึกชา...แล้วฉันก็ทรุดลงไปบนพื้น เขาไม่อยากพูดมันง่าย ๆ How could he....? เขาทำอย่างนั้นได้ไง? I felt that... ฉันรู้สึกว่า... Maybe he is not the right guy for me... บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับฉันก็ได้... After that day, I stranded myself at home crying, just crying. จากวันนั้น ฉันขังตัวเองในบ้าน และร้องไห้ เอาแต่ร้องไห้ He didnt call me, although I was waiting. เขาไม่ได้โทรหาฉัน ถึงยังไง ฉันก็ยังรออยู่ He just continued handing me a little doll every morning outside my house. เขายังวางตุ๊กตาไว้หน้าบ้านฉันทุก ๆ วัน After a month, I got myself together and went to school. เดือนนึงหลังจากนั้น ฉันรวบรวมตัวเอง แล้วก็ไปโรงเรียน But what made the pain resurface was that I saw him on a street with another girl แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ความเจ็บปวดของฉันกลับมาอีกครั้งก็คือฉันเจอเขาบนถนนกับผู้หญิงคนอื่น He had a smile on his face, one that he never showed me as he touched the doll เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า รอยยิ้มแบบที่ฉันไม่เคยเห็นตอนที่เขาถือตุ๊กตาที่เหล่านั้น I ran straight back home and looked at the dolls in my room, and tears fell... ฉันวิ่งตรงกลับบ้านและมองตุ๊กตาในห้อง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา Why did he gave these to me..? เขาให้ตุ๊กตาฉันทำไม? Those dolls are probably picked out by some other girls.. เขาอาจจะเอาตุ๊กตาพวกนี้มาจากผู้หญิงบางคน In a fit of anger, I threw the dolls around. ด้วยความโมโหของฉัน ฉันขว้างตุ๊กตาพวกนั้นไปรอบห้อง Then suddenly, the phone rang. It was him. ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดัง เขาโทรมา He told me to come out to the bus stop outside my house. เขาให้ฉันออกมาที่ป้ายรถบัสหน้าบ้าน I tried to calm myself down and walked to the bus stop. ฉันพยายามจะทำใจให้เย็นลง แล้วเดินออกไปที่ป้ายรถ I kept reminding myself that I am going to forget him, that its going to end. ฉันบอกกับตัวเองว่า ฉันกำลังจะลืมเขา เรื่องของเราจะจบลง Then he came into my sight, holding a big doll. จากนั้นเขาเดินมาหาฉัน ในมือถือตุ๊กตาตัวใหญ่เอาไว้ Jin: Jo, I thought you were pissed, you really came? จิน:โจ ฉันคิดว่านายจะโกรธมาก แต่ว่านายออกมาจริง ๆ เหรอ? I couldnt help hating him, acting like nothing had happen and joking around. ฉันยังรู้สึกเกลียดเขาอยู่ แต่ได้แต่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วพูดจาหยอกเย้าเขา Soon, he held out the doll as usual... ในไม่ช้าเขาก็ให้ตุ๊กตากับฉันเหมือนอย่างเคย Me: I dont need it. ฉัน: ฉันไม่ต้องการมัน Jin: What? ...why? จิน:อะไรกัน?..ทำไมล่ะ? I grabbed the doll from his hands and threw it on the road. ฉันดึงตุ๊กตาจากเขาแล้วก็โยนมันทิ้งไปบนถนน Me: I dont need this doll, I dont need it anymore!! I dont want to see a person like you again! ฉัน: ฉันไม่ต้องการมัน ไม่ต้องการอีกต่อไปแล้ว!! ฉันไม่อยากเจอคนอย่างนายอีกต่อไป! I spitted out all the words that were inside me. But unlike other days, his eyes very shaking. ฉันพูดทุกคำพูดในใจฉัน แต่ไม่เหมือนวันอื่นๆ ดวงตาของเขาดูตกตะลึง "Im sorry" He apologized in a tiny voice. "เราขอโทษ" เขาพูดคำขอโทษเบาๆ He then walked over to the road to pick up the doll. แล้วเขาก็เดินออกไปที่ถนนเพื่อจะเก็บตุ๊กตานั้น Me: You stupid! Why are you picking up the doll?! Just throw it away!!! ฉัน: โง่จริง! เก็บมันขึ้นมาทำไม ทิ้งมันไปนะ!!! But he ignored me and just went to pick the doll. แต่ว่าเขาไม่ได้สนใจ ยังคงเดินต่อไปเพื่อจะเก็บมัน Then... ทันใด..... Honk~ Honk~ บรืน~บรืน~ With a loud honk, a big truck was heading towards him. ด้วยเสียงอันดัง รถบรรทุกคันใหญ่ก็วึ่งมา "Jin! Move! Move away!" I shouted... "จิน! หลบ! หลบไป!" ฉันตะโกน... But he didnt hear me, he squatted down and picked up the doll. แต่ว่าเขาไม่ได้ยินเสียงฉัน เขาก้มลงไปเก็บตุ๊กตา "Jin, move!" "จิน!หลบไป" HONK~!! บรืน~!! Boom! โครม!!!!!! That sound, so terrifying. เสียงนั้นช่างน่ากลัวมาก Thats how he went away from me. นั่นคือวิธีที่เขาจากไปจากฉัน Thats how he went away without even opening his eyes to say one word to me. จากไปโดยไม่สามารถลืมตาขึ้นมากล่าวคำใดกับฉันอีก After that day, I had to go through everyday with guiltiness and the sadness of losing him... จากวันนั้น ฉันจะต้องผ่านความรู้สึกผิดและความเศร้าเพราะว่าสูญเสียเขา... And after spending two months like a crazy person, I took out the dolls. และหลังจากที่ฉันใช้เวลา 2 เดือนเหมือนคนบ้า ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมา Those were the only gifts he left me since the day we started going out. มันคือของขวัญอย่างเดียวที่เขาให้ตั้งแต่เราคบกัน I remembered the days I spent with him and started to count the days when we were in love... ฉันจำวันเหล่านั้นที่ฉันใช้เวลาอยู่กับเขาและเริ่มนับวันที่เราเคยรักกัน One... Two... Three... 1...2...3 ...Four hundred and eighty four. Four hundred and eighty five... ...484...485.... It all ended with 485 dolls. แล้วก็หยุดที่ตุ๊กตา 485 ตัว I then started to cry again, with a doll in my arms. แล้วฉันก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งพร้อมกับถือตุ๊กตาตัวนึงในแขนของฉัน I hugged it tightly, then suddenly... ฉันกอดมันอย่างแรง ทันใดนั้น... "I love you~, I love you~" "ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~" I dropped the dolls,shocked. ฉันปล่อยมันหล่นลงพื้น ตกตะลึง... I...lo..ve...you?? ฉัน.รั..ก..เธอ?? I picked up the dolls and pressed its stomach. ฉันหยิบตุ๊กตาขั้นมาแล้วก็กดลงไปที่ท้องของมัน "I love you~ I love you~" "ฉันรักเธอ~ ฉันรักเธอ~" It cant be! เป็นไปไม่ได้! I pressed all the dolls stomach as it piled on the side. ฉันกดลงไปที่ท้องของตุ๊กตาทุกตัว แล้วข้างๆฉันก็เต็มไปด้วยเสียง "I love you~" "ฉันรักเธอ~ " "I love you~" "ฉันรักเธอ~ " "I love you~" "ฉันรักเธอ~ " Those words came out non-stop. คำพูดเหล่านั้นหลั่งไหลออกมาไม่หยุด I... love... you... ฉัน...รัก....เธอ... Why didnt I realize that?. ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น? That his heart was always by my side, protecting me. ว่าหัวใจของเขาอยู่ข้าง ฉัน ปกป้องฉันไว้ Why didnt I realize that he love me this much? ทำไมฉันไม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าเขารักฉันขนาดนี้? I took out the doll under the bed and pressed its stomach, ฉันหยิบตุ๊กตาอีกต้วหนึ่งใต้เตียง แล้วก็ กดท้องของมัน that was the last doll, the one that fell on the road. มันเป็นตุ๊กตาตัวสุดท้าย ตัวที่ตกบนถนน It had his blood stain on it. ยังมีคราบเลือดของเขาติดอยู่ The voice came out, the on that I was missing so much... เสียงที่ออกมาเป็นเสียงที่ฉันคิดถึงมาก "Jo... Do you know what today is? Weve been loving each other for 486 days. Do you know what 486 is? I couldnt say I love you...Um... since I was too shy... If you forgive me and take this doll, I will say that I love you... everyday... till I die... "โจ...รู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร? เรารักกันมา 486 วันแล้วนะ นายรู้ไหมว่า 486 คืออะไร? เราบอกรักนายไม่ได้....อืม...เพราะว่าเราขี้อายเกินไป....ถ้านายให้อภัยเราและเอาตุ๊กตาตัวนี้ไป เราจะบอกว่า เรารักนาย...ทุกวัน...จนวันตาย" "Jo... I love you..." "โจ...เรารักนาย...." The tears came flowing out of me. Why? Why? I asked God, why do I only know about all this now? น้ำตาหยดลงมาบนแก้มของฉัน ทำไม? ทำไม? ฉันถามพระเจ้า ...ทำไมฉันถึงเพิ่งมารู้ตอนนี้ He cant be by my side, but he loved me until his last minute... เขาไม่สามารถอยู่ข้างกายฉันได้ แต่ว่าเขารักฉันจนนาทีสุดท้ายของชีวิตเขา For that, and for that reason... to me... it became courage... to live a beautiful life.... เรื่องนั้น...สำหรับฉันแล้ว มันกลายมาเป็น ความแข็งแกร่ง..ที่จะสร้างทางเดินชีวิตที่สวยงาม....
7 Oct 2004 | Post by :
Mammoth
|
| Comment 1 |
|---|
|
ซึ้งจัง (กลับไปดูของที่?เคยให้มามั่งดีก่า)
11 Oct 2004 | Comment by :
chinobu
|
Comment
| Webboard |
|---|
imoo Watch Phone Z1 นาฬิกาโทรศัพท์imoo เด็ก วิดีโอคอล ถ่ายรูป โทร GPS 4G smart watch ประกัน1ปี imoo Z2
สั่งซื้อ https://shope.ee/8f3Uzro0KRราคา 3699 บาท
แผ่นมาส์กหน้า โรจูคิส Rojukiss Poreless 5X Intensive 25ml.
สั่งซื้อ https://shope.ee/3L0tKrnzKiราคา 69 บาท
เสื้อเชิ้ต แขนสั้น รุ่นยอดฮิต มินิมอล วัสดุผ้าไหมอิตาลี
สั่งซื้อ https://shope.ee/6fHTEBAQ56ราคา 389 บาท
หวีขนหมูป่า หวีขนหมู Boar bristal หวีขนหมูแท้ ลดผมร่วง ผมเงางาม
สั่งซื้อ https://shope.ee/g0DH375aZราคา 249 บาท
โต๊ะบาร์ไม้ยางพาราTopขาว (เฉพาะโต๊ะ)
สั่งซื้อ https://shope.ee/6UyirERRsVราคา 1259 บาท
DUDEE เบาะรองนั่งสไตล์มินิมอลน่ารัก รุ่น 226 เหมาะสมทุกการใช้งาน ขนาดใหญ่ นั่งสบาย สามารถถอดซักได้ แบรนด์ : DUDEE ขนาดของสินค้า : 60*50 CM วัสดุภายใน : ใยสังเคราะห์ เนื้อผ้านุ่ม สัมผัสสะบาย สีไม่ซีด
สั่งซื้อ https://shope.ee/1qDAnbIrZNราคา 269 บาท
กระถางต้นไม้แบบใส เก๋มาก วางโต๊ะทำงานสวยๆ
สั่งซื้อ https://shope.ee/qL4qGKJ9wราคา 28 บาท
แปรงทำความสะอาด ฝาแก้ว แปรงล้างขวด ล้างจุกนม ที่ล้างฝา ที่ล้างฝาแก้วเก็บความเย็น รูปตัว U 3 in 1 อเนกประสงค์
สั่งซื้อ https://shope.ee/8zg3NW9ZG0ราคา 19 บาท
ผ้าถุงผ้าฝ้าย หมักโคลน ลายไทย แบบผูกเชือก เย็บสำเร็จสวมใส่ได้เลยไม่ต้องตัดเย็บเพิ่ม
สั่งซื้อ https://shope.ee/7zmqvXm2ZEราคา 118 บาท
FULI หมอนนวดคอไฟฟ้า FULI Ergo Massage Neck Pillow ของแท้
สั่งซื้อ https://shope.ee/5pj8WiGb6xราคา 995 บาท
CUTE PRESS LET'S CELEBRATE CALMING CICA GIFT SET
สั่งซื้อ https://shope.ee/5fPl3EqVcmราคา 552 บาท
กล่องข้าว ปิ่นโต 2 ชั้น เข้ ไมโครเวฟได้ แถมช้อนและส้อม
สั่งซื้อ https://shope.ee/2q5hz3p9JBราคา 137 บาท