Talk About Women

ภัยสังคม คุณมีความเห็นว่าอย่างไร





>คนที่คุณอาจรู้จัก
>>เรื่องของคนใกล้ตัวที่คุณอาจรู้จัก > ...นายธนกร รักษิดานภัส (อ๋อง)
>>e-mail : aong_2500@hotmail.com(089-1954635)พนักงานสายงานประเมิน
>>บริษัท สยามพิธิวัฒน์ จำกัด (076-355583) และเป็นบริษัทในเครือ
>>ธนาคารไทยพาณิชย์(ภูเก็ต)ฉันคือผู้หญิง 1 คน
>> >ที่ตกเป็นเหยื่อของผู้ชายคนนี้ และไม่อยากให้ใครต้องมาเสียใจ
>> >และต้องตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉัน
>> >ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคนที่ไม่รับผิดชอบและเห็นแก่ตัวยังทำงานอยู่ในองค์กรใหญ่
>>ๆ >ได้อย่างไร เขาเอาเรื่องของฉันไปเล่าให้ใครต่อใครฟัง
>>มันทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ >ลองคิดตามดูแล้วคุณผู้ชายทั้งหลายอย่าทำ >
>>เรื่องมีอยู่ว่า และเขาเราต่างคบกัน
>> >และฉันก็คิดว่าเวลาที่ผ่านมามันก็พอสมควรที่จะทำให้ฉันปักใจเลือกที่จะอยู่กับเขา
>> > แต่ที่จริงแล้วกลับตรงกันข้าม ระยะเวลาที่เราคบกันมาหลายปี
>>ฉันมีความสุขมาก > เขาเป็นคนดีในสายตาฉันเสมอ
>> >ฉันคิดเสมอว่าฉันเป็นคนที่โชคดีที่สุดและมีความสุขที่สุด
>>แต่แล้ววันนึง >ความจริงก็ปรากฏ เวลาผ่านไป 4 ปี
>>ฉันเองเริ่มยิ่งถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ
>> >จนในที่สุดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
>>ในขณะที่เขาพยายามตีตัวออกห่าง >ฉันท้อง ฉันเองสับสนมาก
>>แต่ฉันก็ได้แต่พยายามทำใจ >ถึงอย่างไรเขาก็คงไม่ใช่คู่ของฉัน
>> >ต่อให้ฉันมีลูกก็ไม่สามารถจะเหนี่ยวรั้งเขาให้อยู่กับฉันได้
>> >ตอนแรกฉันตัดสินใจจะไม่บอกเขา
>>แต่ฉันเป็นผู้หญิงค่อนข้างมีคนนับหน้าถือตามาก >เป็นที่รู้จักของสังคม
>>ฉันท้องโดยไม่ได้แต่ง ฉันจะบอกกับคนอื่นว่าอะไร
>> >ฉันต้องเป็นแบบอย่างให้คนทั่วไปฉันจะทำยังไง
>>สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจบอกเขา >เมื่อเขารู้เรื่อง
>>เขาพยายามทำดีกับฉันทุกอย่าง คอยดูแล แนะนำ ให้กำลังใจ >ให้ฉันสู้
>>และอย่าเครียด ให้คำแนะนำที่ดีกับฉันตลอด
>> >แต่แล้วสิ่งที่เขาทำก็เป็นการเสแสร้ง
>> >คุณว่ามั้ยคะว่าดูเขาช่างเป็นคนดีซะเหลือเกิน แต่แล้วกลับไม่ใช่
>> >เขาพยายามทำดี เพื่อให้ฉันเอาเด็กออก ฉันก็เชื่อเขานะ
>> >ฉันทำได้ทุกอย่างแหละคะ ในเมื่อเขาดีกับฉันขนาดนี้
>> >แต่ฉันก็มีข้อแม้กับเขานิดเดียวเท่านั้น
>> >คือเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยฉันรู้ตัวว่าฉันจะไม่แข็งแรง ทั้งกายและใจ
>> >ขอร้องเขาว่าให้เขาช่วยดูแลฉัน จนร่างกายของฉันหายดี
>> >และฉันก็ไม่คิดต้องการเรียกร้องอะไรทั้งนั้นถ้าเรายังมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน
>> >ถึงเลิกกันก็จะเหลือความทรงจำที่ดี ๆ
>>คุณคิดว่าเขาจะทำตามที่ฉันขอร้องมั้ยคะ
>> >เดี๋ยวค่อยอ่านคำตอบแล้วกันนะคะ
>> >วันที่ฉันต้องไปฉันยอมเดินทางคนเดียวใช้เงินเก็บที่ฉันมี
>> >หวังเอาไว้ว่าจะใช้สำหรับการเรียนต่อโทในอนาคตอันใกล้
>> >ฉันคิดว่าถ้าให้เขาไปด้วย
>>อาจจะกระทบกระเทือนต่อหน้าที่การงานที่เขาอยู่ก็ได้ >
>>และระหว่างเดินทางสภาพจิตใจของฉันก็แย่มาก
>>จนบางทีแทบไม่อยากจะหายใจด้วยซ้ำ >เวลาดูผ่านไปช้าเหลือเกิน
>>ทรมานเหลือเกิน และฉันก็ไม่อยากจะนึกถึงตอนนั้นอีก
>> >ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันบ้างและทุกอย่างก็เรียบร้อย
>> >ฉันต้องพาร่างที่แสนจะบอบช้ำกลับมา เมื่อฉันกลับมาฉันก็ได้คำตอบ
>> >เขาไม่เคยมาดูแลฉันเลย ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
>> >เขาคิดเสมอว่าเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็เท่ากับเขาหมดภาระ
>>และได้เป็นอิสระ >เมื่อฉันกลับมาฉันก็ไม่สบายมาตลอด ปวดท้องเป็นประจำ
>> >ฉันเข้าใจดีว่ามันอาจจะเป็นกรรมของฉัน มาวันนึง ฉันไม่สบายมาก
>> >ฉันตัดสินใจไปหาหมอ ฉันโทรหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา
>> >แต่แล้วก้ได้รับคำตอบว่า ไม่ อาย ให้ไปเอง
>>ฉันก็กระเสือกกระสนพยุงตัวเอง >ไปหาหมอ
>>เมื่อไปหาหมอก็ไม่สามารถบอกกับหมดได้ว่าฉันไปทำอะไรมา ถึงได้ปวดท้อง
>> >ฉันได้แต่ยาบรรเทาตามอาการ
>> >จนในที่สุดฉันก็ต้องทนอยู่กับอาการปวดท้องอย่างเรื้อรังมาตลอด
>>เขาก็ยังเฉย >จนฉันเองเข้าใจว่า ถ้าฉันตายไป
>>คงจะไม่ต้องทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้ >และถ้าไม่มีฉันซักคน
>>เขาจะได้อิสระซักที >และในที่สุดฉันป่วยทั้งกายและใจในเวลาเดียวกัน
>> >ฉันเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายให้พ้นเหมือนกัน และพยายามอยู่หลายครั้ง
>>แต่ไม่สำเร็จ >
>> >พระผู้เป็นเจ้าคงเห็นว่าฉันยังต้องรับกรรมที่ฉันทำลายชีวิตคนอยู่บนโลกใบนี้เป็นแน่ในขณะที่ฉันทุกข์แสนสาหัส
>> > ซึ่งเขากลับตรงกันข้ามวัน ๆ เขากิน ดื่ม เที่ยว
>>และคบคนโน้นทีคนนี้ที >หาความสุขใส่ตัวไปวัน ๆ
>>มีเงินเพื่อสนองความต้องการทางร่างกายของตัวเอง >ฉันถามก็เฉย
>>ฉันให้ช่วย ก็เฉย ถึงฉันตายเขาก็คงเฉย >และความอดทนของฉันก็ถึงขีดสุด
>>ฉันตัดสินใจบอกพ่อกับแม่เขา เพราะที่ผ่านมา
>> >เขาไม่เคยกระตือรือร้นที่จะให้ความช่วยเหลือฉันเลย
>> >ฉันรู้ว่าการบอกหรือเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นรับรู้
>>ก็เท่ากับการประจานตัวเอง >แต่ฉันสับสน และคิดว่าไม่มีทางเลือก
>>เมื่อพ่อกับแม่ของเขารู้เรื่อง >พ่อกับแม่เขาดีกับฉันมาก ถามไถ่ ดูแล
>>เหมือนกับเขาอยากจะทำดีแทนลูกชายเขา >ฉันรู้สึกอบอุ่น
>>และเสียใจในเวลาเดียวกัน
>> >ฉันไม่สมควรให้คนแก่ต้องมารับรุ้เรื่องราวเลวทรามแบบนี้ให้ท่านไม่สบายใจเลย
>> >คนที่ควรจะรักษาฉันให้หาย ควรจะเป็นเขาไม่ใช่พ่อแม่เขา
>> >กรรมใดใครก่อคนนั้นก็ต้องรับกรรม ไม่ใช่พ่อแม่ต้องรับกรรมแทน
>> >เขาคงคิดมั้งคะว่าที่เขาทำตัวแบบนี้ก็เพราะถูกสอนมาแบบนี้
>> >ก็เป็นหน้าที่ของพ่อและแม่ ที่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่สอนมา
>> >และเหมือนกับเวรกรรมมันตามทันฉัน
>> >ฉันต้องจ่ายค่าหมอค่ายาเป็นจำนวนที่สูงพอสมควร
>>และต้องไปตามนัดอยู่ตลอด >ฉันต้องเป็นหนี้เป็นสินคนอื่นไปทั่ว
>>และไม่นานฉันก็ต้องใช้เงินด่วน >แต่ฉันขอไม่บอกว่าฉันเอาไปทำอะไร
>>ฉันยืมใครก็ไม่ได้ ฉันต้องบากหน้าโทรไปหาเขา > ขอความช่วยเหลือจากเขา
>>ประโยคแรกได้รับคำตอบว่า ไม่ได้ ไม่มี >ฉันก็ไม่เข้าใจคะ
>>ว่าตอนนี้ไม่มี เกิดฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่จริง ๆ
>> >คงไม่มีแม้แต่ค่าทำศพเป็นแน่ ไม่นานฉันก็ได้รับรู้อีกว่า
>> >เขาเอาเรื่องของฉันไปเล่าให้คนอื่น ๆ ฟังเหมือนกับเป็นเรื่องตลก
>> >คงนึกสมน้ำหน้าที่ฉันคนนี้มันโง่ตามเขาไม่ทันเอง ทุกอย่างเปลี่ยนไป
>> >ฉันไม่รู้ว่าเขาไปเล่าให้คนอื่นฟังว่าอะไร แต่ตอนนี้
>>มีแต่คนดูถูกฉัน >หาว่าฉันทำตัวไม่ดี จ้องแต่จะจับผู้ชายมีเงิน
>>หวังรวยทางลัดอยู่ไม่สมจน >คุณรู้มั้ยคะ มันยิ่งทำให้ฉันเกลียด แค้น
>>คนคนนี้ไปใหญ่ >ทำไมต้องทำร้ายผู้หญิงตัวคนเดียว
>>ที่ไม่มีทางจะสู้ใครเขาได้เลย
>> >แค่เจ็บป่วยทางกายก็ทำให้ฉันท้อแท้มากเหลือเกิน
>> >เขายังมาซ้ำให้ฉันยิ่งเจ็บทางใจเข้าไปอีก
>> >ตัวฉันและน้องฉันต่างต้องเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้าง
>>หาว่าไม่ดีสารพัด >ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้เขา ถึงต้องมาดูถูก
>>ถึงฉันจน ฉันก็เป็นคน >ยิ่งฉันเงียบเขาก็ยิ่งได้ใจ และพยายามเหยียบฉัน
>> >พยายามทำให้กลายเป็นคนไม่มีค่าในสายตาคนอื่น >
>>นี่แหละคะคือสาเหตุที่ฉันต้องออกมาพูดบ้าง ถ้าใครรู้จักคนคนนี้
>> >กรุณาบอกเขาด้วย หยุดซะทีเถอะ ฉันเหนื่อย
>> >แค่นี้ฉันก็ไม่มีหน้าจะไปพบใครแล้ว อย่าให้ใครต้องมาสมเพทฉันอีกเลย
>> >ใครจะว่าฉันไม่เป็นไร อย่าว่าแม่ ว่าน้องฉัน เขาไม่เกี่ยว
>> >อย่ามาด่าให้ร้ายกันอีกเลย
>> >ใครไม่ตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉันไม่เข้าใจหรอกว่ามันหนักหนาขนาดไหน
>>อย่าได้มีใคร > ต้องโชคร้ายเพราะคนคนนี้อีกเลย
>>ชาติที่แล้วฉันคงเป็นหนี้ >และสร้างเวรสร้างกรรมกับเขามาเยอะ
>>ฉันเลยต้องมาชดใช้ในชาตินี้ >แต่ขอเจ็บแค่ชาติเดียวก็พอ
>>คุณผู้หญิงกรุณาอ่านและเก็บเป็นข้อคิด >คุณผู้ชายอ่านแล้ว
>>ก็อย่าได้สร้างเวรกรรมกับใครให้เป็นเหมือนฉัน >เพราะกรรมเรามองไม่เห็น
>>แต่มันตามทันเราได้เสมอ....
>



2 Jul 2007  |  Post by : toonton

Comment



Pooyingnaka Wellness

Webboard
โพสต์โดย: girlgend 1
โพสต์โดย: PRKTC 0
โพสต์โดย: 1
โพสต์โดย: anna-gal 1
โพสต์โดย: อ้อม 6
โพสต์โดย: NamPark 0
โพสต์โดย: Username 25
โพสต์โดย: katienoi 2

Interest Product