Talk About Women

มีใครเป็นได้อย่างผมบ้าง มีใครทำได้อย่างผมบ้าง แล้วผิดไหมที่ผมเป็น
ผมปัจจุบันอายุย่างจะเข้า 27 ส่วนแฟนก็อายุย่างเข้า 37 แต่ก่อนตอนที่ยังไม่มีแฟน ผมคิดเสมอเลยนะว่าถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะได้แฟนที่อายุมากกว่าเพราะว่าเขาคงจะเป็นผู้ใหญ่แล้วก็คอยแนะนำผมทางด้านความคิด ประพฤติและปฏิบัติตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับผม แต่กับสิ่งที่เจอวันนี้มันไม่ใช่ ผมทำงานมาแล้ว 2 ที่ ที่แรกผมได้ไปไกลถึงต่างประเทศ กลับมามีเงินมากพอสมควร ทำงานที่ ๆ 2 ผมได้เงินเก็บเก็บอีกเหมือนกันเพราะผมทำงานหนัก ได้ทองได้ของมากมาย จนกระทั่งผมมาเจอกับแฟนผม เราคบกันมาปีกว่า ๆ แล้วนะ ปีกว่า ๆ ที่ผมสูญเสียอะไรต่ออะไรไปเยอะมาก ๆ ทั้งเพื่อน ทั้งเงิน ทั้งหน้าที่การงาน และทั้งอนาคต แรก ๆ เธอก็ดูดีนะ ดูอบอุ่นและใจดี คงเป็นเพราะอายุมากกว่าผมมั้ง ผมจากที่ไม่เคยสนใจใคร ทำแต่งานก็เริ่มรัก แต่ก็ไม่รู้นะว่าที่เรามาคบกันได้เนี่ยเป็นเพราะอะไร ผมออกจากที่ทำงานที่ ๆ 2 เพราะนายว่าเรื่องการโทรศัพท์ในเวลางานมากเกินไป (ผมทำงานกะครับที่นั่น) ซึ่งตลอดเวลาที่คุยกันนั้นผมคุยกับเธอนี่ล่ะ ไม่คุยก็ไม่ได้ไม่ยอม ผมก็ตามใจ จนกระทั่งผมลาออก ซึ่งเธอก็ลาออกมาเช่นกัน ทำให้เราทั้งคู่ต่างไม่มีงานทำ (ลืมบอกไปว่าก่อนที่เราจะออกงานเธอได้มาอยู่ที่ห้องผมและได้พาหลานเขามาด้วย) ผมคิดไว้ตลอดช่วงนั้นว่าถ้าใครคนใดคนนึงได้งาน ถึงแม้ว่าเงินจะไม่ดี เดินทางไกล หรือว่าเหนื่อยแค่ไหนเราก็ต้องทำ เพื่อที่จะได้มีเงินมาคอยจุนเจือกันไว้ ผลสุดท้ายผมได้ทำงานไกลจากที่พักมาก ๆ แล้วเธอก็ได้ทำงานแค่ปากทางเข้าหอพัก ช่วงที่เราไม่มีงานนั้นเราต่างก็ใช้เงินเก็บที่เรามีจนกระทั่งมันหมด ผมยืมเงินแม่ผมมา 5000 บาท เขาบอกว่าแม่เขาต้องผ่าตัดเล็กค่าใช้จ่าย 2500 ผมก็ให้ไป ค่าล้างแผลหลังจากนั้นอีก 1500 ผมก็ให้ไป จนตัวเองเหลือแค่ 1000 ซึ่งเงินที่เหลือผมต้องใช้เป็นค่าเดินทางไปทำงานคิดแล้ว 600 เหลือเพียง 400 บาทซึ่งไม่พอ ผมจึงยืมเงินแม่มาอีก 5000 บาท พอได้เงินมาเขาก็บอกว่าเขาต้องเอาเงินไปจ่ายค่าเทอมหลานคนโตที่อยู่บ้านเขาแล้วก็ค่าฝากเลี้ยงหลานคนเล็กที่อยู่กับผม ผมก็ให้ไปอีกจนเกือบหมดทั้ง 5000 ผมไม่กล้ายืมแม่ผมอีกเพราะกลัวท่านจะสงสัย ผมเครียดมากเนื่องจากไม่มีเงินใช้ ดังนั้นผมจึงตัดสินใจเอาแหวนทองที่ผมใส่มาตลอดเกือบ 10 ปีไปจำนำ รวมทั้งแหวนที่ยายผมให้ไว้ตอนที่ผมรับปริญญาไปจำนำ ซึ่งเงินทั้งหมด ผมใช้เพียงแค่ 3 ใน 10 ซึ่งก็ไม่พอจะช่วยเหลือเธออีก ผมเข้าใจนะว่าภาระเขาเยอะ ผมจึงพยายามหาเงินมาช่วยเธอ จนสุดท้ายผมต้องจำนำสร้อยทองของผมไปอีกเส้น ซึ่งพอได้เงินมาว่าจะแบ่งไว้คนละครึ่ง แต่ปรากฎว่าเธอเก็บเอาไว้ทั้งหมด ให้ผมมาแค่ 2000 จาก 9000 ผมทน เพราะผมคิดว่าที่บ้านผมยังพอช่วยเหลือผมได้แต่เขาไม่มีใคร คิดว่าวันนึงถ้าเขาได้งานที่เขาชอบและมีรายได้มากกว่านี้เขาจะสบาย สามารถที่จะเลี้ยงดูแม่เขาและหลานอีก 2 คนได้ แต่ยิ่งนานวันยิ่งนานไปผมกลับผมว่าไม่ได้เป็นอย่างนั้น เธอเปลี่ยนงานบ่อยมาก ทำไม่ทนเพราะไม่ชอบเจ้านาย ต้องการงานใหม่ และทุกคั้งที่เปลี่ยนงานก็ต้องเสียค่าตรวจสุขภาพร่วม 1000 ซึ่งก็แน่นอนเงินผมอีก ทั้งที่ช่วงนั้นบอกตรง ๆ ว่าผมก็แย่แล้ว แถมยังไปยืมเงินเพื่อนผมมาอีก คนนึง 10000 อีกคนนึง 5000 ซึ่งเราคุยกันแล้วว่าจะช่วยกันคนละครึ่ง และพอหมดจากหนี้เพื่อนแล้วก็จะเคลียร์หนี้แม่ของผม เพราะผมไม่อยากให้ใครเขาคิดว่าเราคบกันเรารักกันแล้วเราไม่มีเงินไม่มีอนาคต ไม่อยากให้ใครมาดูถูกเรา 2 คน แต่ปรากฎว่าไม่เลย เธอช่วยผมแค่ 2500 แต่ก็ไม่เป็นไรผมสะสางหนี้คนเดียวก็ได้ ไม่เสียดายนะ แล้วก็ไม่คิดทวงคืนสักบาทขอแค่ให้เขาดูแลครอบครัวเขาได้ผมก็ดีใจเป็นที่สุด แต่ผมหวังแค่ว่าเขาทำตัวให้เหมาะกับว่าที่แม่ของลูกผมก็พอ แต่ไม่สักนิด เธอตื่นสายตลอด แต่ไม่ทำงานสายนะ (แม้บางครั้งจะสายก็ตามทีเพราะอ้างว่ารถติดทั้งที่ทำงานอยู่ใกล้แค่นั้น) เธอจะนอนให้นานที่สุดแล้วก็รีบตื่นออกมาทั้งที่วางชุดนอนไว้บนเตียงนอน แล้วออกมาทันที จะนั่งรถกี่ต่อสายอะไรยังไงก็ได้ไม่สนว่าจะแพงจะถูก ขอให้มาทำงานทัน กลางวันจะกินอะไรก็ได้ตามเพื่อนที่ทำงานเขากิน กลับมาถึงก็บอกว่าเหนื่อยไม่ว่างทั้งที่กลับมาแล้วเธอเอาแต่นั่งถอนขนรักแร้ กับข้าวที่ห้องเธอก็ไม่ได้ทำนะเพราะว่าที่ห้องพักไม่ให้ทำ กลับเป็นผมซะอีก ที่ต้องตื่นแต่เช้าที่สุดเพื่อที่จะได้มาทำงานทันจากนอกเมืองมาทำงานในตัวเมือง และจะได้ขึ้นรถที่ราคาไม่แพงมาทำงานแม้ว่ารถที่นั่งมันจะอ้อมแค่ไหนก็ตาม ส่วนเรื่องข้าวบอกตรง ๆ ว่าผมกินแค่กับอย่างเดียวแล้วขอข้าวเยอะเพื่อจะได้ไม่หิว ตกเย็นผมก็ต้องรีบออกจากออฟฟิศซึ่งทุกคนก็มองว่าผมไม่เอาไหนรีบกลับบ้าน ซึ่งผมก็ไม่แคร์เพราะรู้ว่าถ้าไม่รีบผมจะต้องรอรถเมล์อีกเป็นชั่วโมงและจะกลับไปถึงดึกมาก พอกลับไปถึงผมนี่ล่ะที่ต้องถือข้าว 3 จานกับน้ำแข็ง 1 ถุงแทบจะทุกครั้งจากชั้นหนึ่งไปชั้นที่ 4 เพราะเขาบอกว่าของเขาเยอะ เขาหิ้วไม่ไหว เขาเหนื่อย ผมสงสารตัวเองนะแต่ก็โอเค รักก็เลยทน จนเขาบอกว่าให้ย้ายห้องไปในซอยให้ไกลอีกหน่อยเพื่อเขาจะได้ไปส่งหลานคนเล็กที่โรงเรียนง่าย ๆ และจะไม่เปลืองค่ารถ ผมก็ยอมถึงแม้ว่าผมจะลำบากมากกว่าเดิมก็ตามเพื่อเขา แต่ปรากฎว่าเธอยังตื่นสายเหมือนเดิมแล้วก็นั่งรถมอเตอร์ไซด์ไปส่งหลาน ทั้งที่เดินแค่ไม่เกิน 100 เมตร แต่ผมสิ ต้องรีบเดินตอนเช้าถึง 3 ป้ายรถเมล์เพื่อที่จะได้ไม่ตกรถ แถมขากลับด้วยนะอี 3 ป้ายที่ผมต้องเดิน พอส่งเสร็จเธอก็ยืนรอขึ้นรถแท๊กซี่ไปกับเพื่อนของเธอ พอตกเย็น เธอก็บอกว่าเหนื่อย เชื่อไหมว่าเธอเป็นอย่างนี้มาตลอด 1 ปีที่เราคบกัน ผมอาบน้ำเสร็จไม่เคยได้เปิดไฟเพื่อแต่งตัวเพราะเธอบอกว่าแสบตา เสื้อผ้าบางครั้งผมเอาจากราวหลังจากที่ตากไว้เมื่อคืนมาใส่ไปทำงาน จานผมล้างให้ทุกครั้ง ณ วันนี้หลังจากกินเสร็จ ห้องผมเองนี่ล่ะที่กวาดถูทุกวัน ทั้งที่เธอนั่งถอนขนรักแร้ เวลาไปไหนผมจะเปิดมือถือไว้ตลอดสามารถตามได้ทุกเวลา ไปไหนผมจะบอกทั้งหมดว่าที่ไหนกับใครแล้วไปทำอะไร มือถือผมจะวางไว้ตลอด คุยกะใครผมจะคุยตอนเขาอยู่ไม่คุยตอนเผลอ แต่เธอสิ เวลาไปไหนก็บอกว่าอย่าถามมันเป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าบอกก็บอกแค่ว่าไปธุระ แล้วมือถือเธอจะเอาติดตัวและเปิดสั่นไว้ตลอดเพราะอ้างว่ามันเป็นของส่วนตัว (แถมล๊อครหัสไว้ด้วยนะ) ผมทนมาตลอด ผมทนกับสิ่งเหล่านี้มานาน ผมได้กินข้าวแค่ 2 จานเท่านั้นนะในช่วง 3 วันนี้ในมื้อเช้ากับวันที่ผมหิวจนทนไม่ไหว นอกนั้นเป็นมาม่า ทนไม่ไหวจริง ๆ ตอนนี้ผมไม่สบายผมเป็นหวัดเนื่องจากตากแดดตากฝนในวันทำงานและตอนเดินทางแต่เธอก็ยังจะเปิดพัดลม 2 ตัวทั้งที่ผมเป็นหวัด กลับไปที่ห้องทีวีผมก็แทบไม่ได้ดูเพราะเปิดแต่การ์ตูนให้หลานดูไม่เธอก็ดูละครแล้วนอนกันดึกมาก ๆ เด็กประมาณ 5 ขวบแต่นอน 5 ทุ่มครึ่งแทบทุกวัน บางวันยันไปตี 1 ผมอีกล่ะที่นอนไม่พอจวบจนวันนี้ที่เธออยู่กะผมเธอก็ดูแต่ละครไม่คิดดูข่าวดูอะไรบ้าง ใครเป็นไงผมไม่เคยทราบ เพลงผมก็ไม่ได้ฟังเพราะหลานเขาบอกว่ามึนหัวจะอ้วกแต่ทีเล่นเกมส์ข้าวปลาไม่กิน ไม่หลับไม่นอน น้ำไม่ยอมอาบนี่ไม่เป็นไร ผมล่ะเครียดจริง ๆ ไม่รู้นะว่าผมดีหรือว่าผมโง่ แต่ ณ ตอนนี้ผมคิดได้แค่อย่างเดียวก็คือ นับจากวันนี้ผมต้องกลับมามองดูตัวเองบ้าง มองดูครอบครัวผมบ้าง ผมให้ผู้หญิงคนนี้มากที่สุดแล้วก็เกินกว่าจะให้ได้แล้ว ไม่รู้นะว่าจะมีใครให้และทำทุกอย่างได้เท่าผมไหม ให้จนหมดตัวเป็นหนี้เป็นสิน อดมื้อกินมื้อจนร่างกายไม่มีแรง ผมทำงานได้เงินเดือนเป็นหมื่แต่กลับได้ใช้แค่ประมาณ 1000 เพราะต้องเอาเงินไปเคลียร์หนี้สินและให้ทางบ้านซึ่งไม่เกิน 3000 บางส่วนก็เอาไปให้เขา ไม่เคยสักนิดนะที่เขาจะปริปากว่าเขาจะปันเงินเดือนของเขามาช่วยเคลียร์หนี้สิน บ่นแต่ว่าอยากได้โน่นอยากได้นี่ จริงอยู่นะที่ว่ามีคนที่ดีกว่าผมทั้งหน้าตาหน้าที่การงานและเงินเดือน แต่ถามหน่อยเถอะว่าคน ๆ นั้นจะยอมให้เธอได้ขนาดนี้ไหมบอกตรง ๆ นะว่าถ้าเธอไม่พอใจแล้วคิดว่ามันไม่พอก็บอกนะ ผมจะให้ไปและขอให้ไปดีด้วยละกัน หวังว่าคนใหม่เขาคงให้ได้เท่าผมและก็ยอมได้เท่าผมนะ อย่าให้เขากระทืบหรือว่าทำอะไรเขาเลยละกัน ขอให้รักเขามาก ๆ ส่วนผมก็คงจะพอล่ะกับความรักครั้งนี้ เจ็บจนด้านเลยล่ะ
เจ็บนะกับวันนี้ที่ผมเป็น แถมเธอยังบอกอีกว่า "ช่วยไม่ได้ทุกอย่างในวันนี้เป็นเพราะว่าผมเลือกเอง ผมทำตัวเอง" แต่อยากจะบอกว่าทุกอย่างที่เป็นก็เพราะว่าผมเลือกคุณ ผมรักคุณ และทำทุกอย่างเพื่อคุณ มันพอไม่ล่ะ
ผมเชื่อนะว่าคนทำดีก็ต้องได้ดี ทำอะไรก็ต้องได้อย่างนั้น และคนเนรคุณคนน่ะทำอะไรมันก็ไม่เจริญหรอก แม่ผมเธอยังจะเหยียบหัว แล้วผมจะเทอดทูนเธอไว้ทำปุ๋ยเหรอ

18 Jul 2007  |  Post by : multistage
Comment 27
เราฟังเพลง 2 เพลงนี้ทุกวันเลย ตอนตัดใจจากแฟนเก่า จนทำใจได้ ตอนนี้เราเหงา แต่ไม่เจ็บปวดหัวใจอีกแล้ว ลองฟังดูนะ สิ่งสำคัญที่สุดคือ คุณค่าในตัวเรา ต่อไปเรารักใครอีก เราจะดูว่าเรามีค่ากับเขาแค่ไหน
เพลงเหนื่อยใจ
อยากจะรู้ ว่าทำไมเธอจึงไม่เคยพอใจ ไม่แคร์กับสิ่งที่ฉันทำไปทุกอย่าง
และรักที่มีให้ไป มันไม่มีความสำคัญ หรือที่ฉันให้เธอมันน้อยไป

บอกได้ไหม ว่าต้องทำอะไรให้เธอพอใจ จะทำอย่างไรให้หันมามองฉันบ้าง
อดทนกับความเฉยชา ของเธอมานานแสนนาน หรือว่าถึงเวลาที่ควรตัดใจ

หมดแล้ว ฉันรักเธอหมดใจ ทุ่มเทไปทุกอย่าง
แต่ความหวังยังดูเลื่อนลอย ไกลห่างออกไป เมื่อเธอไม่เคยมองเห็น
เหนื่อยใจ เหมือนใกล้จะหมดแรง ที่ทำไปทุกอย่าง
แต่ไม่เห็นจะมีอะไร ที่เธอต้องการ ก็คงไม่มีวันนั้นที่เธอพอใจ

หมดแล้ว ฉันรักเธอหมดใจ ทุ่มเทไปทุกอย่าง
แต่ความหวังยังดูเลื่อนลอย ไกลห่างออกไป เมื่อเธอไม่เคยมองเห็น
เหนื่อยใจ เหมือนใกล้จะหมดแรง ที่ทำไปทุกอย่าง
แต่ไม่เห็นจะมีอะไร ที่เธอต้องการ ก็คงไม่มีวันนั้นที่เธอพอใจ

ฉันเสียเวลา กับเธอมาตั้งนาน ทั้งๆที่รักเธออยู่แต่ก็ต้องไป
ถ้าฉันยังอยู่ ก็อาจจะยิ่งเสียใจ ไม่อยากเหนื่อยใจมากไปกว่านี้

หมดแล้ว ฉันรักเธอหมดใจ ทุ่มเทไปทุกอย่าง
แต่ความหวังยังดูเลื่อนลอย ไกลห่างออกไป เมื่อเธอไม่เคยมองเห็น
เหนื่อยใจ เหมือนใกล้จะหมดแรง ที่ทำไปทุกอย่าง
แต่ไม่เห็นจะมีอะไร ที่เธอต้องการ ก็คงไม่มีวันนั้นที่เธอพอใจ

ก็คงไม่มีวันนั้นที่เธอพอใจ http://www.myfirstsight.com/music/xlstep.htm

ชื่อเพลง : ไม่ยอมหมดหวัง
ศิลปิน : เจนนิเฟอร์ คิม



ก็เคยฝันใฝ่และเคยมั่นใจในวันนี้
ว่าคงต้องดี ต้องเป็นได้ดั่งที่ตั้งใจ
แต่คนทั้งคนที่เป็นความฝันของหัวใจ
กลับมาทิ้งกันไป ต้องสูญสิ้นไปหมดทุกอย่าง

ปวดใจเหลือเกิน แต่คงต้องทนข่มความทรมาน
ฉันจะต้องก้าวผ่าน ตราบฉันยังคงหายใจ

แม้ว่าจะต้องเสียความรักไป
แม้ว่าจะไม่เหลือใครสักคน
มันจะเจ็บจะช้ำกี่หน แต่คนๆ นี้ไม่ท้อใจ
แม้ว่าในวันนี้มีน้ำตา จะข่มมันให้ไหลอยู่ข้างใน
ความฝันนั้นจบไป แต่ยังเหลือตัวฉัน

ก็คงซักวันที่ลมฝนมันจะผ่านพ้น
ถ้ายอมสู้ทนเพื่อรอพบวันที่สดใส
อาจมีซักคน สักคนที่ทำให้กันด้วยหัวใจ
ถึงนานสักเท่าไหร่ แต่ฉันยังคงเฝ้ารอ

แม้ว่าจะต้องเสียความรักไป
แม้ว่าจะไม่เหลือใครสักคน
มันจะเจ็บจะช้ำกี่หน แต่คนๆ นี้ไม่ท้อใจ
แม้ว่าในวันนี้มีน้ำตา จะข่มมันให้ไหลอยู่ข้างใน
ความฝันนั้นจบไป แต่ยังเหลือตัวฉัน

...อดทนไว้ก่อนใจ จะไม่ยอมหมดหวัง

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=vewrriii&group=5&month=12-2005&date=07&gblog=14

25 Jul 2007  |  Comment by : ผึ้ง
Comment 26
ถ้าความรักที่มีอยู่มันทำให้เจ็บ เราก็ตัดใจซะ กลับมาอยู่กับตัวเอง อยู่คนเดียวมันเหงา แต่ไม่เจ็บ ช่วงแรกๆที่ตัดใจอาจจะทรมาน พอนานๆไปก็จะชิน เราต้องทำตัวให้มีคุณค่า ในเมื่อเราทำทุกอย่างแล้ว ยังไม่มีคุณค่าสำหรับเขา ก็ออกมาจากชีวิตเขาเถอะ ยิ่งไปง้อเขามากๆ เราจะยิ่งไม่มีคุณค่า คุณค่าเราสร้งให้ตัวเองได้ ยังมีผู้หญิงดีๆอีกเยอะ ถ้าคุรเปิดใจ แล้วคุณจะเป็นผู้ชายที่มีคุณค่าสำหรับผู้หญิงคนนั้น

25 Jul 2007  |  Comment by : ผึ้ง
Comment 25
ทุกอย่างก็คิดได้หมดแล้วจะรอรัยอีกเลิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

24 Jul 2007  |  Comment by : xxx29
Comment 24
ทำไมเราถึงไม่เจอผู้ชายดีดี แบบนี้มั่งน้า

24 Jul 2007  |  Comment by : namtarnpuk
Comment 23
ตัวเราเองก็เคยเป็นแบบผู้หญิงที่คุณเล่านี่แหละ แต่ต่างตรงที่ เราแค่คบกันเฉย ยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วเราก็อายุน้อยกว่าเขา ผู้ชายคนที่เราคบเป็นคนดีมาก ตามใจเราทุกอย่าง ยกเว้นบางเรื่องที่เขาเห็นว่าไม่สมควร เขาจะคอยเตือนเราตลอด ว่าทำแบบน้ไม่ดีบ้าง ทำแบบนั้นไม่ดีบ้าง เราเคยทำให้เขาเสียใจมาก ๆ แต่เขาก็ให้อภัยเราตลอด ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเรามานั่งคิดว่า จะมีใครที่ทำให้เราได้มากขนาดเขามั้ยนะ แต่ว่ามันก็สายไปแล้วละ เพราะว่าเราทั้งคุ่ ตกลงที่จะหยุดความสัมพันธ์ไว้ แล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แต่ว่ามันก็ไม่เหมือนเดิมหรอกนะ
อยากจะบอกคุณว่า เลิกซะเถอะนะ ไม่งั้นคนที่จะทรมานก็จะมีแต่ตัวคุณเอง รักตัวเองให้มาก ๆ นะ

21 Jul 2007  |  Comment by : bluelabel
Comment 22
เลิกซะ!! เพื่อชีวิตคุณจะได้ดีขึ้น ผู้หญิงอีกเป็นล้านอยากได้คุณมาเป็นสามี !!

20 Jul 2007  |  Comment by : Gracd
Comment 21
อยากรู้เข้าไปดูคำตอบที่ http://makeaglocobath.blogspot.com

20 Jul 2007  |  Comment by : compeak
Comment 20
คงไม่มีใคร ตอบอะไร ได้ นอกจากตัวคุณเอง --ความรัก ที่คุณมี คงไม่มีใครเข้าใจ--ความอดทนที่คุณมี --คงไม่มีใครเข้าใจ- ความดี ที่คุณมี ก้อ คงไม่มีใครเข้าใจ เท่าตัวคุณ ----เพราะว่า ปัญหา ของคุณ ไม่มีใครเข้าใจ นอกจากตัวคุณ ---คนอื่น จะมองปัญหา ของคุณ แค่ ไม่จำเป็น ต้องทนขนาดนั้น --แต่ เพราะตัวคุณ ยินยอม รับ ที่จะทำ เพราะความรัก ที่คุณมี ไม่มี คำอธิบาย หรอกค่ะ --ก้อ เป็น กำลังใจ ให้ กับ ความรัก แบบ ของคุณ --ผู้หญิง นับ ร้อย คน อยากได้ผู้ชายอย่างคุณ ค่ะ

20 Jul 2007  |  Comment by : ผ่านมาค่ะ
Comment 19
สู้สู้ค่ะ

20 Jul 2007  |  Comment by : sssss
Comment 18
ถ้าจริงอย่างคุณน้องชายว่าล่ะก็...ขอเป็นกำลังใจให้ ถ้าทนไม่ไหวก็เลิกซะ แต่ถ้ายังรักหล่อนก็นึกถึงส่วนดีของเขาแล้วกัน ก็ยากน๊ะ
"กว่าจะพบกันรักกัน ตัดสินใจตกลงปลงใจใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ใช่เรื่องง่ายดาย เมื่อเดินมาถึงทางแยก กลับไม่ใช่เรื่องง่ายอีกเหมือนกัน จะเป็นชีวิตคู่หรือชีวิตเดี่ยว ทุกคนต้องมีหลักมีเป้าหมาย และสามารถเป็นที่พึ่งของตนเองได้อย่างสง่างาม ไม่ว่าจะมีใครสักคนเดินเคียงช้าง หรือเดินอยุ่บนเส้นทางตามลำพัง"
อ้างอิงจาก หนังสือ ชีวิตคู่(ไม่) รู้กัน
ขอมอบให้คุณน้องน๊ะค๊ะ

20 Jul 2007  |  Comment by : คุณพี่ 41ค่ะ
Comment 17
ขอบคุณนะครับสำหรับทุกความคิดเห็นและกับความดีของบางคู่รักที่กระทำให้แก่กันที่ได้นำเสนอ แต่อยากจะบอกว่าผมทำทุกอย่างให้กับเธอมากกว่าที่บรรยายไว้ข้างต้นมาก มันมากเกินกว่าที่จะพิมพ์ ตอนตั้งกระทู้ก็ไม่คิดนะว่าจะให้มันยาวขนาดนี้ เผลออีกทีมันก็ยาวมากและคิดว่าคงไม่มีใครอดทนอ่านเรื่องราวน่าอนาถของผม ขอบคุณทุกความเห็นจริง ๆ ครับ
ผมเคยถามเธอแล้วนะว่าพอจะปรับจะเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างบางเรื่องได้ไหม คนเราอยู่ด้วยกันก็ต้องพึ่งพากันต้องปรับตัวเข้าหากัน แต่เขาก็จะบอกอยู่เสมอว่า "ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้ล่ะ รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เลิกกันไป" ผมก็คิดนะว่าถ้าสิ่งที่เธอเป็นมันดีแล้วเนี่ยผมจะเป็นอย่างนี้เหรอ ที่บ้านผมแม่ผมก็ไม่ชอบเขาเพราะเขาขี้เกียจ อาม่าผม (ผมเป็นลูกครึ่งไทยจีนน่ะ) ก็เกลียดเขาเพราะเขาล้างผลาญผม นี่เมื่อกี้ก็ทะเลาะกันเพราะผมบอกเขาว่าผมให้เงินเขาไม่ได้หรอก แค่เคลียร์หนี้สินคนเดียวมาตลอดก็แย่แล้ว ทั้งหนี้เพื่อนที่เพิ่งหมดไป (ยืมจนมันระอาและเลิกคบ) และหนี้แม่ตอนนี้ที่มีอยู่ ให้ที่บ้านผมซึ่งไม่เกิน 3000 บาท ค่าห้อง+น้ำ+ไฟที่เขาใช้ไม่เคยประหยัดร่วม 4000 บาท ที่เหลือคือค่ากินส่วนตัวที่ยังไม่พอตลอดเดือนซึ่งช่วงนี้กินแต่มาม่า เขายังต้องการให้ผมแบ่งเงินไปให้อีก พอผมบอกว่าไม่ให้ เพราะให้ไม่ได้แล้ว ไม่มีให้แล้ว เท่านั้นล่ะ โกรธผมยังกะว่าผมทำไรอะไรผิด ผมเลยรู้ชัดเลยว่าเขาคบผมเพราะอะไร พอกันซะทีนะกับคนเห็นแก่ตัวคนหน้าเงิน ซึ่งเธอก็บอกเองนะว่าเธอก็ไม่ได้คิดว่าผมจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต ถ้าเจอคนที่ดีกว่าก็จะไปและให้ผมไป ก็ตามใจเขาละกันนะผมจะได้หลุดซะที โชคดีล่ะ ขอให้เจริญ ๆ นะกับความตั้งใจของเขาและสิ่งที่ทำไว้กับผม

19 Jul 2007  |  Comment by : multistage
Comment 16
เห็นปะ
บอกแล้ว ว่าผู้ชายที่ดียังมีในโลก
(แต่ทำไมเรากลับไม่เจอ)

19 Jul 2007  |  Comment by : i-love-you
Comment 15
นิสัยแบบนี้นะ เลิกดีกว่า เจ็บครั้งเดียวดีกว่าต้องเจ็บไปตลอดชีวิต น่าสงสารนะ ถ้าคุณไม่เลิกกะเขา แล้วคุณจะมีโอกาสเจอคน

อื่นๆที่ดีกว่าได้งัย หัดรักตัวเองบ้าง ไม่สงสารตัวเองเหรอ ที่ต้องทนทุกข์อย่างนี้ แต่ก็เข้าใจนะ ว่ารัก ก็คือรัก ทนทุกอย่างก็เพื่อ

รัก ทำใจเถอะนะ และหัวงว่าคุณจะได้เจอคนที่ดีต่อๆไป

19 Jul 2007  |  Comment by : นิรนาม
Comment 14
ขอชื่นชมในความอดทนของคุณนะค่ะ ขอชื่นชมในความดีของคุณด้วย แต่ถ้าเป็นไปได้เลิกเถอะ ผู้หญิงดีๆมีอีกเยอะ ทำไมต้องทนทำอะไรมากมายให้คนที่ไม่เห็นค่าอะไรเราเลย สู้เจ็บทีเดียวแล้วเริ่มต้นใหม่ดีกว่านะ เป็นอีกกำลังใจเล็กๆให้คุณก้าวผ่านสิ่งเลวร้ายของความรู้สึกไปให้ได้นะค่ะ

19 Jul 2007  |  Comment by : kratic
Comment 13
ทำไมไม่คุยกับเธอถ้าเขาปลี่ยนแปลงตัวเองได้ก็แสดงเขารักคุณและอยากอยู่กับคุณแต่หากเขายังเหมือนเดิมคุณต้องคิดแล้วว่าจะคบต่อหรือไม่ จากประสบการณ์ของฉันแฟนฉันให้มากกว่าที่คุณให้กับแฟนคุณนะ แต่แฟนฉันอายุมากกว่าฉัน เป็น 10ปี
ฉันอายุ 21 ยังเรียนไม่จบ ตั้งแต่วันแรกที่ฉันมาอยู่กับเขา เขาก็ให้เงินใช้โดยที่ฉันไม่ทำอะไรเลย และฉันก็ไม่ได้ขอ นอนก็นอนตื่นสาย10-11โมงและเขาก็ตื่นประมาณนั้น เขาให้เงินใช้เดือนละ7000บาท และค่ากินเขาก็ออกอีก ไปไหนเขาก็จ่ายต่อมาฉันก็ทำงานบ้านบ้างชึ่งก็ไม่ได้มากมายแค่อาทิตย์ล่ะครั้ง (ฉันเป็นคนขี่เกียจ)เพราะอยู่ที่บ้านฉันฉันก็ไม่ได้ทำ ฉันเป็นอย่างนี้มาเกือบสามปีที่คบกับเขาและฉันก็ใกล้จบแล้ว (ฉันเรียนราม) จนวันหนึ่งเขาคงทนไม่ได้ เขาก็เลยว่าฉันแต่ฉันไม่ได้โกรธนะเพราะนั้นคือความจริง ฉันจึงเปลี่ยนตัวเองโดยการหางานทำซึ่งถายในเวลาไม่ถึงเดือนฉันก็หางานทำได้อยู่ใกล้บ้านมาก เงินเดือน 7000 บาทซึ่งเขาก็ยังให้เงินฉันใช้อยู่แต่เหลือ 4000 บาท จนเดือนที่ 4 ฉันได้เพิ่มเป็น 8000บาท เขาก็ยังให้เงินฉันใช้ แต่ฉันไม่รับเขาก็ถามว่าจะพอใช้หรือ ฉันจึงบอกเขาว่าพอแล้วคุณให้ฉันมากพอแล้วและเขาก็ยิ้ม(เขาดีใจมาก)เพราะฉันเรียนจบได้งานทำฉันก็ไม่ทิ้งเขาและก็ยังรักเขา(แต่เขาก็มีข้อเสียนะเช่นชอบใช้ฉันไม่ว่าจะหยิบจับอะไรก็ให้ฉันทำให้ เขาไม่ทำอะไรเลย เคยนอกใจปากเสีย เอาแต่ใจ แต่ฉันก็รับได้) แต่ในสิ่งที่เขาให้ฉันไม่เคยเอยปากขอนะ แต่ฉันเป็นคนเอาใจเก่งเช่นฉันจะถามเขาอยู่เสมอว่าจะกินอะไร เอาอะไรมั้ย ป่วยก็หายาให้ทาน ข้าวถึงฉันไม่ทำก็ออกไปซื้อให้ เตรียมให้ทุกอย่าง ขัดเท้าให้ยังเคย เขาให้เรามาในส่วนหนึ่งเราก็ให้เขากลับในอีกส่วนหนึ่งถึงตอนนี้เขาจะไม่ได้ให้ฉันแต่เขาก็รับผิดชอบในค่าใช่จ่ายในบ้านทุกอย่าง พาเที่ยว จากที่ฉันเปลี่ยนตัวเองเขาก็ดีกับฉันมากขึ้น ก็คือว่าเราเข้าใจกัน มีไรไม่ชอบก็คุยกันทำให้เราปรับตัวหากัน และตอนนี้ฉันก็จะหางานใหม่เพราะจบแล้วจะหางานที่เงินดีและมั่นคงกว่านี้ เขาก็เห็นดีด้วย จากที่ฉันเป็นคนไม่ได้เรื่องก็ได้เรื่องขึ้นมาเพราะฉันต้องก็พิสูจให้เขาเห็นว่าฉันก็ทำได้ คู่ควรกับเขา และทำให้เขาถูมิใจที่จะบอกกับเพื่อนและครอบครัวเขาว่าฉันทำงานเอง ไม่ได้มาเกาะเขากิน ฉันเองก็ดีใจที่ไม่ต้องทำให้เขาอายคนอื่นอีกเวลาพูดถึงฉัน


18 Jul 2007  |  Comment by : หวังดี
Comment 12
หวัดดีค่ะ.....อ่านเรื่องของคุณมาเราคิดว่ามันหนักมากนะที่คนๆหนึ่งต้องเจอแบบนี้น่ะ ถ้าคิดว่ามันหนักไปเดินออดมาเถอะจากจุดๆนั้น ตัดใจเจ็บปวดตอนนี้ ดีกว่าทรมานตลอดชีวิตนะ บางทีการที่เราพยายามอะไรไปแต่ศูนย์เปล่า แล้วเราเองที่ยิ่งแย่ ก็ไม่ต้องทนต่อไปหรอก ดูเหมือนเขาจะไม่ได้รักคุณแม้แต่นิด แล้วเด็กคนนั้นอาจจะเป็นลูกติดก็ได้นะ อืมเราแค่เดาๆนะอาจจะไม่ใช่ก็ได้แต่มีสิทธิ์ไง เขาอาจเข้ามาในชีวิตคุณเพื่อตักตวงความสุขสบายและผลประโยชน์จากคุณ แต่ไม่ได้ให้อะไรคุณเลย แต่สิ่งเล็กน้อยที่คุณควรจะได้จากคนๆหนึ่งก็คือ ความรู้สึกที่แคร์น่ะ ที่พิเศษ...ที่คนรักกันควรจะมีต่อกัน...ถ้ารักแล้วส่งเสริมกัน ทำให้อะไรๆดีขึ้น ก็รักไปเถอะ คุณอาจจะเจอคนที่ดีกว่านี้ก็ได้ ความรักไม่ได้ทำให้ใครโง่หรอก แต่เราก็ไม่ควรโง่ให้กับความรักนะ ....ซึ่งที่จริงแล้วลองมองดีๆไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนหรอก เดี๋ยวมันก็สลายหายไป เหลือไว้แต่เพียงความทรงจำ .....สู้ๆนะ

18 Jul 2007  |  Comment by : impish
Comment 11
อีกนิดนะคะ พอดีได้มาอ่านกระทู้ตอบของคุณเองที่ว่าจะเลิกกับเธอดีไหมหรือว่าจะคบต่อเผื่อว่าวันนึงเธอจะคิดได้ว่าผู้ชายคนนี้รักและให้เธอได้มากที่สุด เราขอบอกเลยนะคะ ไม่น่าจะมีทางที่เค้าจะคิดได้อย่างที่คุณอยากจะให้คิดหรอกค่ะ ไม่ทราบเหมือนกันนะคะมันเหมือนเป็นเซ็นส์อ่ะค่ะ เลิกดีกว่านะ อาจจะทรมานใจในช่วงแรก ๆ แต่อีกหน่อยคุณจะรู้สึกดีเองค่ะ ถ้าไงก้อเข้ามาคุยมาระบายได้นะคะ ที่เว็ปนี้มีแต่มิตรภาพค่ะเหมือนกับที่เราก้อได้จากเพื่อน ๆ ในนี้เหมือนกัน

18 Jul 2007  |  Comment by : w
Comment 10
จากที่ได้อ่านเรื่องราวของคุณ เราคิดว่าคุณเป็นผู้ชายที่ดีและก้อทดทนมากเลยนะคะ แต่เราคิดว่าคุณปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ อายุคุณก้อยังไม่มาก สักวันต้องเจอคนที่ดี ๆ แน่ ๆ เลยเนอะ อืม...ลองถามใจตัวเองดูนะคะว่าคุณรักผู้หญิงคนนี้จิง ๆ เหรอ ทบทวนดูนะคะว่า รัก หรือ หลง ที่ให้คุณคิดเพราะคิดว่าคุณทำงานมาตลอดไม่เคยที่จะหมกมุ่นกับเรื่องความรัก ถ้ารักแล้วเจอรักที่ไม่ดีอย่างนี้ก้อตัดใจเถอะค่ะ ผู้หญิงดี ๆ ยังมีอีกเยอะ แต่ถ้าเป็นความหลงละก้อให้เวลาเยียวยาใจคุณนะคะ เป็นอีก 1 กำลังจัยให้ค่ะ เราเองตอนนี้ก้อกำลังให้เวลารักษาใจเหมือนกัน เราเป็นผู้หญิงเรายังทำใจได้เลย แล้วคุณเองก้อต้องทำได้เหมือนกันแน่ ๆ ค่ะ สู้ ๆ นะคะ

18 Jul 2007  |  Comment by : w
Comment 9
ก็ถือว่าชาติที่แล้วคุณทำกะเค้าต้องชดใช้ซิครับ

18 Jul 2007  |  Comment by : ทน
Comment 8
"ช่วยไม่ได้ทุกอย่างในวันนี้เป็นเพราะว่าผมเลือกเอง ผมทำตัวเอง" <--- ประโยคนี้ นี้ คนใจร้ายเค้าชอบพูดกันเหรอค่ะ....คือ ผู้ชายคนนึงเค้าพูดกับเรา อ่ะค่ะ

เห็นใจคุณนะค่ะ เป็นคนดีมากๆ ทุ่มเทให้คนที่รักแทบทั้งใจ และ ตัว
หลุดออกมาได้ ก็ดีแล้วน่ะค่ะ มีคนตั้งหลายคนอยากเจอคนแบบคุณ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ คนเรามีปัญหาให้แก้ กันแทบทุกคน น่ะค่ะ สู้ไว้ค่ะ

18 Jul 2007  |  Comment by : PpPp
Comment 7
ผู้หญิงนะคะดอทคอม

คุณเป็นคนดี ขอให้คุณเจอแต่คนดี นะค่ะ

18 Jul 2007  |  Comment by : Granada
Comment 6
อีกนิดนะคะ ...

รักหน่ะ รักได้...แต่ถ้าจะให้เอาเปรียบกันมากไปแบบนี้..ก็คงไม่ไหวมั้งคะ ... ไม่มีเค้าเราก็อยุ่ได้นี่นา..จิงป่าว

18 Jul 2007  |  Comment by : 22
Comment 5
คุณเป็นคนดีนะคะ...

คนดีๆๆต้องได้เจอคนดีๆๆ มีคนเคยบอกเค้าแบบนี้..

สู้ๆๆนะคะ

18 Jul 2007  |  Comment by : 22
Comment 4
ทุกวันนี้ผมเครียดมากนะกับชีวิตที่เป็นอยู่ บางครั้งผมก็สับสนว่าจะทำยังไง จะเลือกเดินทางไหน จะเลิกกับเธอดีไหมหรือว่าจะคบต่อเผื่อว่าวันนึงเธอจะคิดได้ว่าผู้ชายคนนี้รักและให้เธอได้มากที่สุด ผมอยากระบายนะ มีเพื่อนเพียงไม่กี่คนหรอกที่ฟังผมได้อย่างเต็มใจและไม่บ่อยนักหรอกที่ผมจะเจจอกับพวกเขา ไม่รู้ว่าจะรังเกียจไหมนะหรือว่ามันจะดูน่ารำคาญแล้วก็น่าเบื่อไร้สาระไปหรือเปล่าหากว่าผมจะหาโอกาสมาระบายแล้วก็บอกเล่าถึงสถานะการณ์ที่เป็นอยู่ ซึ่งถือเป็นการระบายความอึดอัดในใจผม ยังไงก็รบกวนช่วยตอบหน่อยนะครับว่าจะรังเกียจไหมหากผู้ชายโง่ ๆ คนนี้มันจะมาระบายเพื่อได้รับข้อคิดที่ดี ๆ จากพวกคุณ ขอบคุณล่วงหน้าครับ

18 Jul 2007  |  Comment by : multistage
Comment 3
ดีแล้วหละคะที่คุณคิดทีจะตัดใจ เพราะขืนอยู่กันต่อไปคันที่จะเจ็บมากมายก็คือคุณ
คุณเป็นคนดีมากเลยคะ ถ้าผู้ชายทั้งโลกเป็นอย่างคุณได้ก็คงดีซิคะ
ยังงัยคุณก็ต้องเจอกับผู้หญิงที่ดี ๆ และก็เหมาะกับคุณมากกว่าผู้หญิงคนนั้นคะ
ยังงัยก็ขอให้คนดี ๆ อย่างคุณโชคดีนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจให้คะ

18 Jul 2007  |  Comment by : deer
Comment 2
คุณเป็นคนดีคะ แล้วคุณก็จะเจอกันที่ดีเหมือนกัน แต่บางเรื่องเจ็บแล้วต้องจำนะคะ

18 Jul 2007  |  Comment by : moonoi
Comment 1
โห.. อารายจะขนาดนั้น โลกนี้ก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ ผู้หญิงดีๆก็ไปโดนผู้ชายเลวหลอกหมด ส่วนไอ่ผู้ชายดีๆก็โดนผู้หญิงแบบนี้เอาไปหมด ทำใจเถอะนะคะ

18 Jul 2007  |  Comment by : Patch

Comment



Content-Seo

Webboard
โพสต์โดย: jeab1234 5
โพสต์โดย: krittinun 18
โพสต์โดย: camaro 1
โพสต์โดย: deksao 3
โพสต์โดย: namtanshop 0
โพสต์โดย: kasami 1
โพสต์โดย: เหมียวๆเองค่ะ 3
โพสต์โดย: Kiprina 5

Interest Product