เชื่อไหมคะว่าวิญญาณฉันเคยออกจากร่างตัวเอง

เชื่อไหมคะว่าวิญญาณฉันเคยออกจากร่างตัวเอง
เพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆทุกคนคะ วันนี้ลองเปลี่ยนมาอ่านเรื่องแปลกๆกันบ้างดีกว่า ที่แปลกคือ หลุดห่างออกมาจากเรื่องของความรักกันบ้างน่ะค่ะ แต่จะมาชวนทุกคนอ่านเรื่องของวิญญาณกัน แปลกไม๊ล่ะคะ ( น่ากลัวด้วยอะสำหรับบางคน ) ทุกคนเชื่อเรื่องจิตวิญญาณของคนเราไม๊คะ ที่ถามแบบนี้เพราะแต่ก่อนก็เคยเป็นคนไม่ค่อยเชื่ออะไรง่ายๆค่ะ เป็นคนกลัวผีมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยเชื่อเสียทีเดียวว่าวิญญาณจะมีจริงๆ จนมีช่วงหนึ่งของชีวิตที่ต้องประสบกับเหตุการณ์แปลกๆด้วยตัวเอง เรื่องมันเกิดขึ้นมาหลายปีแล้วล่ะค่ะ ตอนนั้นฉันยังเป็นวัยรุ่นอยู่อายุน่าจะซัก 17-18 ปี ฉันทำงานเป็นพนักงานบริษัทหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆบ้านพักน่ะค่ะ ตอนนั้นใช้จักรยานเป็นพาหนะในการเดินทางไปทำงาน เวลาไปก็ไปเอง แต่เวลากลับมักจะกลับกับเพื่อนร่วมงานหลายๆคน นอกจากวันไหนต้องทำงานล่วงเวลาก็จะมีพ่อปั่นจักรยานอีกคันไปรอรับ ก็ทำงานอย่างมีความสุขแหละค่ะ เพราะมีเพื่อนเยอะดี และได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง วันที่ทำให้ฉันได้สัมผัสกับเหตุการณ์แปลกๆด้วยตัวเองนี่แหละค่ะ จำได้ดีเลยว่าวันนั้นฉันทำงานล่วงเวลาและก็เลิก 3 ทุ่ม ก็มีพ่อมารอรับแหละค่ะ ฉันกับพ่อและเพื่อนร่วมงานอีกหลายคนปั่นจักรยานตามกันไปและก็คุยกันไป จนถึงช่วงใกล้จะถึงทางเข้าบ้าน พ่อก็ปั่นจักรยานข้ามฝั่งถนนไปก่อน ในขณะที่ฉันยังคุยกับเพื่อนๆเพลินอยู่ ตอนนั้นได้ยินเสียงพ่อแว่วๆมาว่า "ข้ามมาเลยนะลูก" ฉันหันไปดูก็เห็นพ่ออยู่อีกฝั่งถนนแล้ว เลยหักเลี้ยวจักรยานตามพ่อไปทันที ไม่ทันระวังตัว.....ทันใดนั้นดิฉันก็ได้ยินเสียงแตรรถยนต์ดั่งสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับเสียงเบรคดังลั่นตามมา.....ฉันหันไปตามเสียงนั้น เห็นเพียงแสงไฟสาดกระทบมาจนตาพร่าไปหมด และตามด้วยเสียงกรีดร้องของใครอีกหลายคน..... .....................ฉันถูกรถชนค่ะ....................... รถยนต์คันที่ชนฉันกำลังเร่งเครื่องเพื่อจะแซงรถอีกคันขึ้นมา เขาคงขับมาด้วยความเร็วเต็มที่ เลยชนฉันเต็มที่เลยเหมือนกัน ซึ่งขณะนั้นฉันเกือบจะข้ามพ้นทางไปถึงพ่ออยู่แล้วด้วยซ้ำ ฉันจำได้ว่าแรงกระแทกนั้นทำให้ฉันลอยลิ่วออกจากจักรยานของตัวเอง และหล่นลงกระแทกพื้นเต็มที่ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ฉันสำนึกได้อย่างเดียวว่าชีวิตฉันต้องมาตายเพราะถูกรถชนหรือนี่....ฉันตายเพราะถูกรถชน ในช่วงเวลาที่วุ่นวายนั้นฉันไม่รู้สึกเจ็บตรงไหนเลย แต่ฉันกลับคิดถึงพ่อกับแม่ ฉันคิดถึงท่านที่สุด คิดว่าท่านจะเสียใจแค่ไหนที่ฉันต้องมาตายจากไป คิดว่าทำไมฉันบุญน้อยไม่มีโอกาศตอบแทนคุณท่านเลย เชื่อฉันเถอะนะคะทุกคน ว่าคนเราเวลาใกล้ตายเนี่ย เราจะคิดถึงแต่บุญคุณพ่อกับแม่เป็นเรื่องจริง...ในใจตอนนั้นฉันวิงวอนถึงสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหมดเท่าที่จะนึกได้ ว่าอย่าให้ฉันตายเลย ขอฉันได้ตอบแทนคุณพ่อแม่ก่อนเถิด....ฉันนึกถึงแต่พ่อกับแม่จริงๆในช่วงเวลานั้นไม่คิดถึงใครคนอื่นเลย เสี้ยวเวลานั้นเองฉันจำได้ว่าฉันผุดลุกขึ้นยืน ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆเลยสักนิด แต่ก็ไม่ทันได้คิดอะไร ฉันลุกขึ้นยืนได้ก็หันไปเห็นว่าพ่อกำลังทิ้งจักรยานวิ่งตรงมาที่ฉันยืนอยู่.......และฉันก็คิดถึงแม่ ทันทีที่ฉันคิดถึงแม่ฉันก็พบว่าตัวเองไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง ฉันยืนอยู่ที่หน้าประตูที่บ้านของฉัน และตอนนั้นฉันเห็นแม่นั่งดูทีวีอยู่ เพียงลำพัง.....ฉันสงสารแม่มาก จำภาพนั้นได้ติดตา และคิดว่าขออย่าให้ฉันตายจากท่านเลย ฉันทนไม่ได้จริงๆ..... ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก หลังจากเสี้ยวนาทีนั้นฉันก็รู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่กลางพื้นถนน และเจ็บปวดไปหมดทั้งร่างกาย เสียงพ่อเรียกฉันอยู่ข้างๆ ว่าอย่าตายนะลูก...อย่าตาย มีพ่อคนเดียวที่อุ้มฉันและออกแรงวิ่งๆๆ...วิ่งพาฉันไปคลีนิคที่ใกล้ที่สุด เพราะท่านเองก็คงนึกอะไรไม่ออกแล้วนั่นเอง คงคิดแค่ว่าอยากให้ลูกถึงหมอให้เร็วที่สุด ทั้งที่การทำแบบนั้นอันตรายสำหรับฉันมากๆ ถ้าฉันมีกระดูกแตกหักหลายแห่ง ฉันคงแย่ยิ่งกว่าเดิม ฉันเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น...มากขึ้น หมอที่คลีนิคไม่กล้าจับตัวฉันเลยด้วยซ้ำ เพราะคงคิดว่าฉันอาการหนักมากนั่นเอง และฉันก็ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที จำได้ว่ามีเพื่อนร่วมงานติดรถพยาบาลไปกันหลายคน เสียงคนคุยกันทำให้ฉันจับใจความได้ว่า หลังจากชนฉันจนกระเด็นแล้ว รถยนต์คันดังกล่าวยังพยายามถอยกลับมากะจะทับให้ฉันตายไปเลยจริงๆ เพราะคงคิดว่าดีกว่าให้ฉันป่วยหนัก ( ใจร้ายมากๆเลยนะ ) แต่ดีที่มีผู้มีพระคุณต่อฉันคนหนึ่งกระโดดขวางรถยนต์คันนั้นไว้และเกือบจะวางมวยย่อมๆกันในเวลาต่อมา...และเสียงที่ฉันได้ยินพ่อเรียกว่า "ข้ามมาเลยนะลูก"แต่แรกนั้น จริงๆแล้วพ่อตะโกนบอกว่า "อย่าข้ามมานะลูก "ต่างหากค่ะ แต่เพราะมัวแต่คุยกันกับเพื่อนฉันจึงได้ยินไม่ชัด ฉันถึงโรงพยาบาลและอาการไม่หนักอย่างที่คิด แค่หัวแตก 2 แห่งแต่ไม่มาก หมอทำแผลให้ และที่จะหนักหน่อยก็คงเป็นที่กระดูกสันหลัง...กระดูกสันหลังเคลื่อน แต่หมอก็รับรองว่าไม่เป็นอะไรมากหลังเที่ยงคืนฉันจะขยับตัวได้ แปลกไหมล่ะคะ ฉันโดนรถชนหนักขนาดนั้นแต่กลับไม่เป็นอะไรมาก...หมอยังอนุญาติให้กลับไปรักษาตัวที่บ้านอีกต่างหาก ไม่ถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาล พยาบาลเข็นฉันออกมาที่รถ และที่นั่นฉันเพิ่งเจอแม่...แม่เพิ่งตามมาถึง ฉันแปลกใจมาก เพราะแม่ที่ฉันเห็นตอนนั้นอยู่ในชุดเดียวกับที่ฉันเห็นแม่นั่งหน้าจอ ที วี เมื่อสักพักตามที่เล่าแต่แรก...ฉันน้ำตาซึม ดีใจเหลือเกินที่ตัวเองไม่ตายก่อนท่าน ดีใจจริงๆค่ะ และตั้งใจว่านับจากนี้ ฉันจะทดแทนบุญคุณท่านให้ถึงที่สุด...แต่ตอนนั้นฉันก็เพลียเกินกว่าที่จะพูดอะไรออกมาได้... เรื่องของฉันตอนนั้นเป็นที่โจษน์ขานไปทั่ว มีแต่คนแปลกใจว่าทำไมฉันถึงไม่เป็นอะไรมาก จักรยานคันที่ถูกชนพังยับไม่มีชิ้นดี คนขับรถยนต์ก็ถูกดำเนินคดีไปตามกฎหมายแถมยังยอมรับอีกว่าตั้งใจจะถอยกลับมาทับให้ฉันตายจริงๆเพราะนึกว่าดีกว่าปล่อยให้ฉันทรมาน เขานึกว่าฉันต้องอาการหนักแน่ๆน่ะค่ะ...แบบนี้ก็มีด้วยนะ แต่สำหรับฉันแล้ว...สิ่งที่อยู่ในใจฉันและไม่เคยลืมเลยตลอดชีวิตนี้คือ...ฉันเห็นแม่ได้อย่างไร และแม่ก็ยอมรับว่าแม่นั่งดูทีวีอยู่จริงๆก่อนจะมีคนมาบอกว่าลูกถูกรถชน และทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าฉันสลบทันที และไม่ได้ลุกขึ้นยืนอย่างที่ฉันรู้สึก ... ก็ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่ ฉันยังเห็นพ่อวิ่งตรงมาหาฉันก่อนที่ฉันจะไปหาแม่เลยนะคะ....แล้วจะให้ฉันคิดอย่างไรกับเรื่องนี้...แต่ฉันก็ได้แต่เก็บงำเรื่องนี้ไว้ในใจไม่ค่อยกล้าเล่าให้ใครฟังมากนัก กลัวว่าเขาจะว่าฉันเหลวไหล หรือเพ้อเจ้อไปซะงั้น...แต่ยืนยันได้ว่ามันเป็นเรื่องจริงที่สุดเลยค่ะ มีพ่อกับแม่ที่เชื่อฉันที่สุดด้วยเหมือนกัน ท่านเชื่อว่าวิญญาณมีจริงๆค่ะ ทุกวันนี้ฉันไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้น และไม่เคยลืมสัญญาที่ว่าฉันจะดูแลพ่อแม่และตอบแทนบุญคุณท่าน ตอนนี้อะไรที่ท่านต้องการฉันจะเสาะแสวงหาให้ท่านได้เกือบทุกอย่าง เพราะสำนึกลึกๆแล้วฉันถือว่าที่ฉันรอดชีวิตในครั้งนั้นเพราะฉันมีพระคุณพ่อแม่คุ้มครองฉันอยู่ ฉันรอดเพราะฉันขอสิ่งศักสิทธิ์ไว้ว่าขอให้ฉันทดแทนคุณพ่อแม่ก่อน....ฉันเชื่อเช่นนั้นจริงๆค่ะ ผู้อ่านทุกคนล่ะคะ....เชื่ออย่างที่ฉันเชื่อไม๊คะ **************************************************** 17 Aug 2007 \| Post by : pooyingjaidee

เพื่อนๆ พี่ๆ และน้องๆทุกคนคะ วันนี้ลองเปลี่ยนมาอ่านเรื่องแปลกๆกันบ้างดีกว่า ที่แปลกคือ หลุดห่างออกมาจากเรื่องของความรักกันบ้างน่ะค่ะ แต่จะมาชวนทุกคนอ่านเรื่องของวิญญาณกัน แปลกไม๊ล่ะคะ ( น่ากลัวด้วยอะสำหรับบางคน )

ทุกคนเชื่อเรื่องจิตวิญญาณของคนเราไม๊คะ ที่ถามแบบนี้เพราะแต่ก่อนก็เคยเป็นคนไม่ค่อยเชื่ออะไรง่ายๆค่ะ เป็นคนกลัวผีมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยเชื่อเสียทีเดียวว่าวิญญาณจะมีจริงๆ จนมีช่วงหนึ่งของชีวิตที่ต้องประสบกับเหตุการณ์แปลกๆด้วยตัวเอง

เรื่องมันเกิดขึ้นมาหลายปีแล้วล่ะค่ะ ตอนนั้นฉันยังเป็นวัยรุ่นอยู่อายุน่าจะซัก 17-18 ปี ฉันทำงานเป็นพนักงานบริษัทหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆบ้านพักน่ะค่ะ ตอนนั้นใช้จักรยานเป็นพาหนะในการเดินทางไปทำงาน เวลาไปก็ไปเอง แต่เวลากลับมักจะกลับกับเพื่อนร่วมงานหลายๆคน นอกจากวันไหนต้องทำงานล่วงเวลาก็จะมีพ่อปั่นจักรยานอีกคันไปรอรับ

ก็ทำงานอย่างมีความสุขแหละค่ะ เพราะมีเพื่อนเยอะดี และได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง วันที่ทำให้ฉันได้สัมผัสกับเหตุการณ์แปลกๆด้วยตัวเองนี่แหละค่ะ จำได้ดีเลยว่าวันนั้นฉันทำงานล่วงเวลาและก็เลิก 3 ทุ่ม ก็มีพ่อมารอรับแหละค่ะ

ฉันกับพ่อและเพื่อนร่วมงานอีกหลายคนปั่นจักรยานตามกันไปและก็คุยกันไป จนถึงช่วงใกล้จะถึงทางเข้าบ้าน พ่อก็ปั่นจักรยานข้ามฝั่งถนนไปก่อน ในขณะที่ฉันยังคุยกับเพื่อนๆเพลินอยู่ ตอนนั้นได้ยินเสียงพ่อแว่วๆมาว่า "ข้ามมาเลยนะลูก" ฉันหันไปดูก็เห็นพ่ออยู่อีกฝั่งถนนแล้ว เลยหักเลี้ยวจักรยานตามพ่อไปทันที ไม่ทันระวังตัว.....ทันใดนั้นดิฉันก็ได้ยินเสียงแตรรถยนต์ดั่งสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับเสียงเบรคดังลั่นตามมา.....ฉันหันไปตามเสียงนั้น เห็นเพียงแสงไฟสาดกระทบมาจนตาพร่าไปหมด และตามด้วยเสียงกรีดร้องของใครอีกหลายคน.....

.....................ฉันถูกรถชนค่ะ.......................

รถยนต์คันที่ชนฉันกำลังเร่งเครื่องเพื่อจะแซงรถอีกคันขึ้นมา เขาคงขับมาด้วยความเร็วเต็มที่ เลยชนฉันเต็มที่เลยเหมือนกัน ซึ่งขณะนั้นฉันเกือบจะข้ามพ้นทางไปถึงพ่ออยู่แล้วด้วยซ้ำ ฉันจำได้ว่าแรงกระแทกนั้นทำให้ฉันลอยลิ่วออกจากจักรยานของตัวเอง และหล่นลงกระแทกพื้นเต็มที่ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ฉันสำนึกได้อย่างเดียวว่าชีวิตฉันต้องมาตายเพราะถูกรถชนหรือนี่....ฉันตายเพราะถูกรถชน

ในช่วงเวลาที่วุ่นวายนั้นฉันไม่รู้สึกเจ็บตรงไหนเลย แต่ฉันกลับคิดถึงพ่อกับแม่ ฉันคิดถึงท่านที่สุด คิดว่าท่านจะเสียใจแค่ไหนที่ฉันต้องมาตายจากไป คิดว่าทำไมฉันบุญน้อยไม่มีโอกาศตอบแทนคุณท่านเลย เชื่อฉันเถอะนะคะทุกคน ว่าคนเราเวลาใกล้ตายเนี่ย เราจะคิดถึงแต่บุญคุณพ่อกับแม่เป็นเรื่องจริง...ในใจตอนนั้นฉันวิงวอนถึงสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหมดเท่าที่จะนึกได้ ว่าอย่าให้ฉันตายเลย ขอฉันได้ตอบแทนคุณพ่อแม่ก่อนเถิด....ฉันนึกถึงแต่พ่อกับแม่จริงๆในช่วงเวลานั้นไม่คิดถึงใครคนอื่นเลย

เสี้ยวเวลานั้นเองฉันจำได้ว่าฉันผุดลุกขึ้นยืน ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆเลยสักนิด แต่ก็ไม่ทันได้คิดอะไร ฉันลุกขึ้นยืนได้ก็หันไปเห็นว่าพ่อกำลังทิ้งจักรยานวิ่งตรงมาที่ฉันยืนอยู่.......และฉันก็คิดถึงแม่

ทันทีที่ฉันคิดถึงแม่ฉันก็พบว่าตัวเองไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง ฉันยืนอยู่ที่หน้าประตูที่บ้านของฉัน และตอนนั้นฉันเห็นแม่นั่งดูทีวีอยู่ เพียงลำพัง.....ฉันสงสารแม่มาก จำภาพนั้นได้ติดตา และคิดว่าขออย่าให้ฉันตายจากท่านเลย ฉันทนไม่ได้จริงๆ.....

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก หลังจากเสี้ยวนาทีนั้นฉันก็รู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่กลางพื้นถนน และเจ็บปวดไปหมดทั้งร่างกาย เสียงพ่อเรียกฉันอยู่ข้างๆ ว่าอย่าตายนะลูก...อย่าตาย มีพ่อคนเดียวที่อุ้มฉันและออกแรงวิ่งๆๆ...วิ่งพาฉันไปคลีนิคที่ใกล้ที่สุด เพราะท่านเองก็คงนึกอะไรไม่ออกแล้วนั่นเอง คงคิดแค่ว่าอยากให้ลูกถึงหมอให้เร็วที่สุด ทั้งที่การทำแบบนั้นอันตรายสำหรับฉันมากๆ ถ้าฉันมีกระดูกแตกหักหลายแห่ง ฉันคงแย่ยิ่งกว่าเดิม

ฉันเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น...มากขึ้น หมอที่คลีนิคไม่กล้าจับตัวฉันเลยด้วยซ้ำ เพราะคงคิดว่าฉันอาการหนักมากนั่นเอง และฉันก็ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที จำได้ว่ามีเพื่อนร่วมงานติดรถพยาบาลไปกันหลายคน เสียงคนคุยกันทำให้ฉันจับใจความได้ว่า หลังจากชนฉันจนกระเด็นแล้ว รถยนต์คันดังกล่าวยังพยายามถอยกลับมากะจะทับให้ฉันตายไปเลยจริงๆ เพราะคงคิดว่าดีกว่าให้ฉันป่วยหนัก ( ใจร้ายมากๆเลยนะ ) แต่ดีที่มีผู้มีพระคุณต่อฉันคนหนึ่งกระโดดขวางรถยนต์คันนั้นไว้และเกือบจะวางมวยย่อมๆกันในเวลาต่อมา...และเสียงที่ฉันได้ยินพ่อเรียกว่า "ข้ามมาเลยนะลูก"แต่แรกนั้น จริงๆแล้วพ่อตะโกนบอกว่า "อย่าข้ามมานะลูก "ต่างหากค่ะ แต่เพราะมัวแต่คุยกันกับเพื่อนฉันจึงได้ยินไม่ชัด

ฉันถึงโรงพยาบาลและอาการไม่หนักอย่างที่คิด แค่หัวแตก 2 แห่งแต่ไม่มาก หมอทำแผลให้ และที่จะหนักหน่อยก็คงเป็นที่กระดูกสันหลัง...กระดูกสันหลังเคลื่อน แต่หมอก็รับรองว่าไม่เป็นอะไรมากหลังเที่ยงคืนฉันจะขยับตัวได้ แปลกไหมล่ะคะ ฉันโดนรถชนหนักขนาดนั้นแต่กลับไม่เป็นอะไรมาก...หมอยังอนุญาติให้กลับไปรักษาตัวที่บ้านอีกต่างหาก ไม่ถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาล

พยาบาลเข็นฉันออกมาที่รถ และที่นั่นฉันเพิ่งเจอแม่...แม่เพิ่งตามมาถึง ฉันแปลกใจมาก เพราะแม่ที่ฉันเห็นตอนนั้นอยู่ในชุดเดียวกับที่ฉันเห็นแม่นั่งหน้าจอ ที วี เมื่อสักพักตามที่เล่าแต่แรก...ฉันน้ำตาซึม ดีใจเหลือเกินที่ตัวเองไม่ตายก่อนท่าน ดีใจจริงๆค่ะ และตั้งใจว่านับจากนี้ ฉันจะทดแทนบุญคุณท่านให้ถึงที่สุด...แต่ตอนนั้นฉันก็เพลียเกินกว่าที่จะพูดอะไรออกมาได้...

เรื่องของฉันตอนนั้นเป็นที่โจษน์ขานไปทั่ว มีแต่คนแปลกใจว่าทำไมฉันถึงไม่เป็นอะไรมาก จักรยานคันที่ถูกชนพังยับไม่มีชิ้นดี คนขับรถยนต์ก็ถูกดำเนินคดีไปตามกฎหมายแถมยังยอมรับอีกว่าตั้งใจจะถอยกลับมาทับให้ฉันตายจริงๆเพราะนึกว่าดีกว่าปล่อยให้ฉันทรมาน เขานึกว่าฉันต้องอาการหนักแน่ๆน่ะค่ะ...แบบนี้ก็มีด้วยนะ

แต่สำหรับฉันแล้ว...สิ่งที่อยู่ในใจฉันและไม่เคยลืมเลยตลอดชีวิตนี้คือ...ฉันเห็นแม่ได้อย่างไร และแม่ก็ยอมรับว่าแม่นั่งดูทีวีอยู่จริงๆก่อนจะมีคนมาบอกว่าลูกถูกรถชน และทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าฉันสลบทันที และไม่ได้ลุกขึ้นยืนอย่างที่ฉันรู้สึก ... ก็ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่ ฉันยังเห็นพ่อวิ่งตรงมาหาฉันก่อนที่ฉันจะไปหาแม่เลยนะคะ....แล้วจะให้ฉันคิดอย่างไรกับเรื่องนี้...แต่ฉันก็ได้แต่เก็บงำเรื่องนี้ไว้ในใจไม่ค่อยกล้าเล่าให้ใครฟังมากนัก กลัวว่าเขาจะว่าฉันเหลวไหล หรือเพ้อเจ้อไปซะงั้น...แต่ยืนยันได้ว่ามันเป็นเรื่องจริงที่สุดเลยค่ะ มีพ่อกับแม่ที่เชื่อฉันที่สุดด้วยเหมือนกัน ท่านเชื่อว่าวิญญาณมีจริงๆค่ะ

ทุกวันนี้ฉันไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้น และไม่เคยลืมสัญญาที่ว่าฉันจะดูแลพ่อแม่และตอบแทนบุญคุณท่าน ตอนนี้อะไรที่ท่านต้องการฉันจะเสาะแสวงหาให้ท่านได้เกือบทุกอย่าง เพราะสำนึกลึกๆแล้วฉันถือว่าที่ฉันรอดชีวิตในครั้งนั้นเพราะฉันมีพระคุณพ่อแม่คุ้มครองฉันอยู่ ฉันรอดเพราะฉันขอสิ่งศักสิทธิ์ไว้ว่าขอให้ฉันทดแทนคุณพ่อแม่ก่อน....ฉันเชื่อเช่นนั้นจริงๆค่ะ

ผู้อ่านทุกคนล่ะคะ....เชื่ออย่างที่ฉันเชื่อไม๊คะ

****************************************************

17 Aug 2007 | Post by : pooyingjaidee

Comment 6
จริงคะ เป็นอีกคนนึงที่เชื่อว่าวิญญาณมีจริง ตอนแม่เสียไปคืนแรก ช่วยงานศพจนเหนื่อยมาก กลับไปนอนที่บ้าน แต่ก้อยังไม่หลับ แต่ดันเห็นแม่มายืนข้างเตียง ในชดที่เราสวมให้ก่อนนำลงโลงเลยนะคะ ใจนึงก้อกลัว แต่อีกใจก้ออยากวิ่งเข้าไปกอด และบอกท่านว่ารักท่านมากแค่ไหน แต่ทำอะไรไม่ได้คะ เพราะตัวมันแข็ง และเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น 19 Aug 2007 \| Comment by : i-love-you

Comment 6

จริงคะ
เป็นอีกคนนึงที่เชื่อว่าวิญญาณมีจริง
ตอนแม่เสียไปคืนแรก ช่วยงานศพจนเหนื่อยมาก
กลับไปนอนที่บ้าน แต่ก้อยังไม่หลับ
แต่ดันเห็นแม่มายืนข้างเตียง
ในชดที่เราสวมให้ก่อนนำลงโลงเลยนะคะ
ใจนึงก้อกลัว แต่อีกใจก้ออยากวิ่งเข้าไปกอด
และบอกท่านว่ารักท่านมากแค่ไหน
แต่ทำอะไรไม่ได้คะ เพราะตัวมันแข็ง
และเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น

19 Aug 2007 | Comment by : i-love-you

Comment 5
น่ากลัวจังนะคะ 17 Aug 2007 \| Comment by : yingyai

Comment 5

น่ากลัวจังนะคะ

17 Aug 2007 | Comment by : yingyai

Comment 4
ขอยืนยันอีกครั้งว่านี่เป็นเรื่องที่ดิฉันเจอด้วยตัวเองจริงๆค่ะ..แล้ว..ขอโทษที่เขียนยาวเกินไปนิดนะคะ ...เพราะดิฉันก็เพิ่งรู้สึกว่าอ่านจนปวดตาจริงๆด้วยแหละค่ะ // จากเจ้าของกระทู้ 17 Aug 2007 \| Comment by : pooyingjaidee

Comment 4

ขอยืนยันอีกครั้งว่านี่เป็นเรื่องที่ดิฉันเจอด้วยตัวเองจริงๆค่ะ..แล้ว..ขอโทษที่เขียนยาวเกินไปนิดนะคะ ...เพราะดิฉันก็เพิ่งรู้สึกว่าอ่านจนปวดตาจริงๆด้วยแหละค่ะ // จากเจ้าของกระทู้

17 Aug 2007 | Comment by : pooyingjaidee

Comment 3
ยาวจังอ่านจนปวดตา วันหลังเขียนสั้นๆหน่อยนะ เห็นใจเถอะนะ 17 Aug 2007 \| Comment by : ยังไงก็ขอบคุณ

Comment 3

ยาวจังอ่านจนปวดตา วันหลังเขียนสั้นๆหน่อยนะ เห็นใจเถอะนะ

17 Aug 2007 | Comment by : ยังไงก็ขอบคุณ

Comment 2
เรื่องจริงช่ายป่าวค่ะ ถ้าจริงไงก็ต้องเชื่ออ่ะค่ะ เรื่องแบบนี้ยากจะพิสูจน์เนอะ 17 Aug 2007 \| Comment by : PpPp

Comment 2

เรื่องจริงช่ายป่าวค่ะ ถ้าจริงไงก็ต้องเชื่ออ่ะค่ะ

เรื่องแบบนี้ยากจะพิสูจน์เนอะ

17 Aug 2007 | Comment by : PpPp

Comment 1
มีจริงๆด้วยเหรอนี่ 17 Aug 2007 \| Comment by : ชะเอม

Comment 1

มีจริงๆด้วยเหรอนี่

17 Aug 2007 | Comment by : ชะเอม

Hospital / Wellness

Webboard
อาหารเช้าง่ายๆแบบนี้ ทำให้ใครก็ต้องติดใจ หลงรักเสน่ฝีมือเราแน่นอน 30 Jun 2015 โพสต์โดย: thememory 8
เกย์เมีย1,ลูก12!!! 27 Jul 2005 โพสต์โดย: StrawberryPinky 2
มีอะไรกันหลังประจำเดือนมา จะท้องไหม 14 Oct 2017 โพสต์โดย: Wannapa kaendee 1
(( ความกล้า ... หาได้จากที่ไหนคะ )) 25 May 2007 โพสต์โดย: i-love-you 2
ขายสมาชิก fitness california WOW ราคาถูก แถมสมาชิกผ้าขนหนู (ไม่ต้องนำผ้าขนหนูไป) 1 May 2010 โพสต์โดย: top_u01 0
Skin Care ตัวไหน ที่สาวๆลองใช้แล้วติดใจกันบ้างคะ 13 Aug 2008 โพสต์โดย: pinkjung 8
รบกวนน้องๆหน่อยนะคะ อิอิ 24 Apr 2008 โพสต์โดย: SweetNokk 3
การใส่กางเกงชั้นในอ่ะค่ะ 23 May 2006 โพสต์โดย: โฟร์ 9

อาหารเช้าง่ายๆแบบนี้ ทำให้ใครก็ต้องติดใจ หลงรักเสน่ฝีมือเราแน่นอน

30 Jun 2015 โพสต์โดย: thememory 8