ยิ่งกว่ารัก....

ยิ่งกว่ารัก....
ผ่านมา 5 ปีแล้วซินะ 5ปี บางคนอาจจะไม่นาน สำหรับผมรู้สึกว่ามันมากกว่าครึ่งชีวิตของผมอีก... เรา... เริ่มรู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียน เราเป็นคนแรกของกันและกัน สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา ทางที่เราเดินด้วยกันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ กลับเป็นทางที่ลำบากซะมากกว่า หลายครั้ง.... ที่เราสองคนกอดคอกันร้องให้ หลายหน.... ที่เราฝ่าฟันเพื่อผ่านพ้นมันไป หลายที.... ที่เราต้องอด...และทน แต่ทุกครั้ง... เธอจะอยู่ข้างๆผม บีบมือผม ทำไห้ผมรู้ว่า ผมไม่ได้อยู่คนเดียว รักของผมมันเริ่มจาก 100 แต่มันไม่เคยลดลง มันกลับเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยเรียกรักครั้งนี้ว่ายิ่งกว่ารักยังไงล่ะ 5ปีที่คบกันมา มีบททดสอบจิตใจผมมาโดยตลอด แต่ไม่ว่ายังไงผมก็เลือก "เธอ" "เธอ" ที่ยืนเคียงข้างผมเสมอ "เธอ" ที่ไม่เคยโกรธผมข้ามวัน "เธอ" ที่ทำทุกอย่างเพื่อผม "เธอ" คนที่ผมรักมากที่สุด วันหนึ่งเราทั้งสองคนตัดสินใจสร้างชีวิตน้อยๆขึ้นมาทั้งๆที่เราทั้งสองคนไม่พร้อมในทุกๆด้วน แน่นอนไม่มีการแต่งงาน ตั้งแต่วันที่ผมได้ยินเสียงร้องให้จ้าจากเตียงๆนึงทำไห้ผมนึกขึ้นได้ว่าต่อไปนี้เราไม่ได้มีกันแค่สองคนแล้วซินะ ผมเรียกสิ่งนี้ว่า "ครอบครัว" แน่นอน ผมรัก "ครอบครัว" ของผมมากที่สุด ถึงแม้ว่าจะยังไม่รู้ตัวในตอนนั้นก็ตาม สำหรับผมคำว่า พ่อ - แม่ - ลูก มันไม่สามารถตัดได้เหมือน สมัยเป็นแฟนกัน ต่อไปนี้ไม่มีคำว่า "เลิกกัน" ณ. ตอนนั้น ผมยังไม่เข้าใจว่า "ครอบครัว" คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับผมนั่นคือสิ่งที่ผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตผม วันนี้ "เธอ" เลือกที่จะเดินจากไปเพื่อออกเดินตามหาฝัน "เธอ" ตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตผม ผมเขียนไม่ผิด ในชีวิตผม วันนี้ เธอ ต้องการคนที่เข้าใจเธอมากกว่าผม ต้องการคนที่มีพร้อม บ้าน รถยนต์ ที่สำคัญ เธอต้องการชีวิต ที่มีอิสระ เธอไม่ต้องการผมคนที่คอยตามจี้เธออีกต่อไป วันนี้ เธอมีความสุขกับสิ่งที่เธอเป็น"มาก"ผมเชื่อว่า เรื่องของ"เรา"มันเป็นเรื่องที่เล็กเกินกว่าจะ"เลิกกัน" หรือเธอกลับมาไม่ได้เพราะ"เค้า"เค้าคนที่มีพร้อมทุกอย่าง คนที่เข้าใจเธอ ซึ่งวันนี้ไม่ใช่ผม "เจ็บ"มันเจ็บยิ่งกว่าโดนมีดกรีดลงกลางหัวใจ ทุกวันผมโทษตัวเอง แต่ยังไม่ยอมเลิก "โหยหา" "ครอบครัว" มันคงเจ็บน้อยกว่านี้ ถ้าม่ได้ยินคำพูดจากปากของคนตัวเล็กๆที่ยังคงพูดอะไรตรงๆตามประสาเด็ก สาม ขวบ "คิดถึงแม่จังเนอะพ่อเนอะ" "แม่ทำงานอยู่พ่อไม่ต้องร้องให้"(เธอพยายามปลอบใจผมตามประสา) แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น เด็กสามขวบคิดอะไรได้มากกว่าที่ผมคิดซะอีก วันนี้ "ผม" ยังคงไปส่ง"นางฟ้า"ตัวน้อยของผมที่โรงเรียนตามปรกติ ตลอดทางเราคุยกันเรื่องสัพเพเหระ วันนี้เธอไม่งอแงอารมณ์ดีแถมยังร้องเพลงที่คุณครูสอนไห้ผมฟังด้วย แต่พอไปถึงโรงเรียน เธอไปเห็นพ่อ - แม่ มาส่ง ลูก เธอนิ่ง ผมหันกลับไปมองนางฟ้าตัวน้อยของผม เธอมองผมน้ำตาคลอเบ้า "พ่อจ๋า วันนี้แม่จะมานอนกับลูกมั้ย" "ทำไมลูกถึงไม่มีแม่" นี่แหละมีดนับแสนเล่ม ที่กรีดลงกลางใจของผม ผมต้องเข้มแข็งต่อหน้าลูก ทั้งๆที่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะยืนขึ้นต่อผมกัดฟันยิ้ม "มาซิลูก แม่ติดงานอยู่" "สัญญานะพ่อ"เธอยื่นนิ้วก้อยน้อยๆของเธอ ทำท่าสัญญา "จ๊ะพ่อสัญญา" วันนั้นเล่นเอาผมไม่เป็นอันทำงาน ต้องแวบเข้าห้องน้ำทุกทีที่รู้สึกว่าตาพร่ามัวเพมือนน้ำตาจะไหล จนถึงวันนี้ ผมก็ยังคงรอ และคอย ถึงแม้หวังมันจะยิ่งริบหรี่ทุกทีที่เวลาผ่านไปก็ตาม ยัง...ยังไม่จบหรอก ผมยังจะกัดฟัน ลากร่างกายและวิญญาณที่ไกล้จะหมดลมหายใจ ผมยังคงสัญญากับตัวเองและลูกว่า ผม/พ่อ จะสู้ต่อไปเพื่อน ครอบครัวของเรานะนางฟ้าตัวน้อย ของพ่อ สุดท้ายนี้ ฝากสายลมบอกถึง "ที่รัก" ของผม "ที่รัก" ไม่ว่าตอนนี้เธออยู่ใหน อยู่กับใคร ตัวเองยังคงเป็น "ที่รัก"ของเค้าตลอดนะ ตัวเองอาจจะลืมไปแล้วเรื่องราวที่ดี - ดี ของเราสองคน แต่ เค้ามันไม่เคยลางเลือน มันกลับยิ่งชัดเจนขึ้น ทุกสิ่งที่เค้าทำ อาจทำไห้ตัเองสู้สึกตะขิดตะขวงใจ ก็ตัวเองเลือกแล้วนี่ ฐานะของเค้าตอนนี้คืออะไรเค้าเข้าใจ อยากจะบอกว่า ยังมีคนที่ยังรอ... อยู่ตรงจุดเล็กๆตรงนี้อยู่นะ ไม่ว่าวัน - เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ผู้ชายห่วยๆคนนี้ยังคงมีเหมือนเดิมคือความรักความห่วงใย แม้ในตอนนี้มันคือความน่ารำคาญสำหรับตัวเองก็ตาม ทุกสิ่งที่ทำไปแค่ไม่อยากไห้ "ลูก" ต้องมาเป็นเหมือนเค้า ที่เห็นเค้าครบครอบครัว แล้วกลับก้มมองตัวเองที่ไม่มีใครเลย คำพูดของลูกที่โรงเรียน ก็บอกได้แล้วว่าลูกรู้สึกเหมือนค้าตอนเด็กจริงๆ ยังคงหวัง และรอคอย "ครอบครัว ของเรา" อยู่นะ จาก... "พ่อ" *ถึงผู้ที่อ่านถึงตรงนี้ ยังไงก็ขอขอบคุณที่เข้าม่าอ่าน ข้อความของผม งแม้ว่ามันจะยาวไปหน่อย (นี่แค่ 1 ใน 100 ที่อยากเขียน) ผมขออวยพรไห้คนที่อ่านข้อความนี้ เลยละกันนะครับ คนไหนที่มีคนที่ รักอยู่แล้วขอไห้ครองรักกันไปนานๆ นะครับ (ย่าเจอเหมือนผมเลย) ส่วนคนไหนยังเดินคนเดียวอยู่ ขอไห้มีคนที่รู้ใจจะได้ไม่ต้องเหงานะครับ ================ ขอบคุณครับ ============================= ณัฐวัฒน์ โรจน์ทยานันท์ & ด.ญ. ณัฐวดีโรจน์ทยานันท์ 28 Apr 2009 \| Post by : Haruki

ผ่านมา 5 ปีแล้วซินะ 5ปี บางคนอาจจะไม่นาน สำหรับผมรู้สึกว่ามันมากกว่าครึ่งชีวิตของผมอีก...
เรา... เริ่มรู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียน เราเป็นคนแรกของกันและกัน สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน
ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา ทางที่เราเดินด้วยกันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ กลับเป็นทางที่ลำบากซะมากกว่า
หลายครั้ง.... ที่เราสองคนกอดคอกันร้องให้
หลายหน.... ที่เราฝ่าฟันเพื่อผ่านพ้นมันไป
หลายที.... ที่เราต้องอด...และทน
แต่ทุกครั้ง... เธอจะอยู่ข้างๆผม บีบมือผม ทำไห้ผมรู้ว่า ผมไม่ได้อยู่คนเดียว
รักของผมมันเริ่มจาก 100 แต่มันไม่เคยลดลง มันกลับเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยเรียกรักครั้งนี้ว่ายิ่งกว่ารักยังไงล่ะ
5ปีที่คบกันมา มีบททดสอบจิตใจผมมาโดยตลอด แต่ไม่ว่ายังไงผมก็เลือก "เธอ"
"เธอ" ที่ยืนเคียงข้างผมเสมอ
"เธอ" ที่ไม่เคยโกรธผมข้ามวัน
"เธอ" ที่ทำทุกอย่างเพื่อผม
"เธอ" คนที่ผมรักมากที่สุด

วันหนึ่งเราทั้งสองคนตัดสินใจสร้างชีวิตน้อยๆขึ้นมาทั้งๆที่เราทั้งสองคนไม่พร้อมในทุกๆด้วน แน่นอนไม่มีการแต่งงาน
ตั้งแต่วันที่ผมได้ยินเสียงร้องให้จ้าจากเตียงๆนึงทำไห้ผมนึกขึ้นได้ว่าต่อไปนี้เราไม่ได้มีกันแค่สองคนแล้วซินะ
ผมเรียกสิ่งนี้ว่า "ครอบครัว" แน่นอน ผมรัก "ครอบครัว" ของผมมากที่สุด ถึงแม้ว่าจะยังไม่รู้ตัวในตอนนั้นก็ตาม
สำหรับผมคำว่า พ่อ - แม่ - ลูก มันไม่สามารถตัดได้เหมือน สมัยเป็นแฟนกัน ต่อไปนี้ไม่มีคำว่า "เลิกกัน"

ณ. ตอนนั้น ผมยังไม่เข้าใจว่า "ครอบครัว" คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับผมนั่นคือสิ่งที่ผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตผม
วันนี้ "เธอ" เลือกที่จะเดินจากไปเพื่อออกเดินตามหาฝัน "เธอ" ตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตผม ผมเขียนไม่ผิด ในชีวิตผม
วันนี้ เธอ ต้องการคนที่เข้าใจเธอมากกว่าผม
ต้องการคนที่มีพร้อม บ้าน รถยนต์ ที่สำคัญ เธอต้องการชีวิต ที่มีอิสระ เธอไม่ต้องการผมคนที่คอยตามจี้เธออีกต่อไป

วันนี้ เธอมีความสุขกับสิ่งที่เธอเป็น"มาก"ผมเชื่อว่า เรื่องของ"เรา"มันเป็นเรื่องที่เล็กเกินกว่าจะ"เลิกกัน"
หรือเธอกลับมาไม่ได้เพราะ"เค้า"เค้าคนที่มีพร้อมทุกอย่าง คนที่เข้าใจเธอ ซึ่งวันนี้ไม่ใช่ผม

"เจ็บ"มันเจ็บยิ่งกว่าโดนมีดกรีดลงกลางหัวใจ ทุกวันผมโทษตัวเอง แต่ยังไม่ยอมเลิก "โหยหา" "ครอบครัว"
มันคงเจ็บน้อยกว่านี้ ถ้าม่ได้ยินคำพูดจากปากของคนตัวเล็กๆที่ยังคงพูดอะไรตรงๆตามประสาเด็ก สาม ขวบ
"คิดถึงแม่จังเนอะพ่อเนอะ" "แม่ทำงานอยู่พ่อไม่ต้องร้องให้"(เธอพยายามปลอบใจผมตามประสา)
แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น เด็กสามขวบคิดอะไรได้มากกว่าที่ผมคิดซะอีก

วันนี้ "ผม" ยังคงไปส่ง"นางฟ้า"ตัวน้อยของผมที่โรงเรียนตามปรกติ ตลอดทางเราคุยกันเรื่องสัพเพเหระ
วันนี้เธอไม่งอแงอารมณ์ดีแถมยังร้องเพลงที่คุณครูสอนไห้ผมฟังด้วย แต่พอไปถึงโรงเรียน เธอไปเห็นพ่อ - แม่ มาส่ง ลูก
เธอนิ่ง ผมหันกลับไปมองนางฟ้าตัวน้อยของผม เธอมองผมน้ำตาคลอเบ้า "พ่อจ๋า วันนี้แม่จะมานอนกับลูกมั้ย"
"ทำไมลูกถึงไม่มีแม่" นี่แหละมีดนับแสนเล่ม ที่กรีดลงกลางใจของผม

ผมต้องเข้มแข็งต่อหน้าลูก ทั้งๆที่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะยืนขึ้นต่อผมกัดฟันยิ้ม "มาซิลูก แม่ติดงานอยู่"
"สัญญานะพ่อ"เธอยื่นนิ้วก้อยน้อยๆของเธอ ทำท่าสัญญา "จ๊ะพ่อสัญญา" วันนั้นเล่นเอาผมไม่เป็นอันทำงาน
ต้องแวบเข้าห้องน้ำทุกทีที่รู้สึกว่าตาพร่ามัวเพมือนน้ำตาจะไหล

จนถึงวันนี้ ผมก็ยังคงรอ และคอย ถึงแม้หวังมันจะยิ่งริบหรี่ทุกทีที่เวลาผ่านไปก็ตาม
ยัง...ยังไม่จบหรอก ผมยังจะกัดฟัน ลากร่างกายและวิญญาณที่ไกล้จะหมดลมหายใจ
ผมยังคงสัญญากับตัวเองและลูกว่า ผม/พ่อ จะสู้ต่อไปเพื่อน ครอบครัวของเรานะนางฟ้าตัวน้อย ของพ่อ

สุดท้ายนี้ ฝากสายลมบอกถึง "ที่รัก" ของผม
"ที่รัก" ไม่ว่าตอนนี้เธออยู่ใหน อยู่กับใคร ตัวเองยังคงเป็น "ที่รัก"ของเค้าตลอดนะ
ตัวเองอาจจะลืมไปแล้วเรื่องราวที่ดี - ดี ของเราสองคน แต่ เค้ามันไม่เคยลางเลือน มันกลับยิ่งชัดเจนขึ้น
ทุกสิ่งที่เค้าทำ อาจทำไห้ตัเองสู้สึกตะขิดตะขวงใจ ก็ตัวเองเลือกแล้วนี่ ฐานะของเค้าตอนนี้คืออะไรเค้าเข้าใจ
อยากจะบอกว่า ยังมีคนที่ยังรอ... อยู่ตรงจุดเล็กๆตรงนี้อยู่นะ ไม่ว่าวัน - เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่
ผู้ชายห่วยๆคนนี้ยังคงมีเหมือนเดิมคือความรักความห่วงใย แม้ในตอนนี้มันคือความน่ารำคาญสำหรับตัวเองก็ตาม
ทุกสิ่งที่ทำไปแค่ไม่อยากไห้ "ลูก" ต้องมาเป็นเหมือนเค้า ที่เห็นเค้าครบครอบครัว
แล้วกลับก้มมองตัวเองที่ไม่มีใครเลย คำพูดของลูกที่โรงเรียน ก็บอกได้แล้วว่าลูกรู้สึกเหมือนค้าตอนเด็กจริงๆ
ยังคงหวัง และรอคอย "ครอบครัว ของเรา" อยู่นะ
จาก... "พ่อ"

*ถึงผู้ที่อ่านถึงตรงนี้ ยังไงก็ขอขอบคุณที่เข้าม่าอ่าน ข้อความของผม งแม้ว่ามันจะยาวไปหน่อย
(นี่แค่ 1 ใน 100 ที่อยากเขียน) ผมขออวยพรไห้คนที่อ่านข้อความนี้ เลยละกันนะครับ
คนไหนที่มีคนที่ รักอยู่แล้วขอไห้ครองรักกันไปนานๆ นะครับ (ย่าเจอเหมือนผมเลย)
ส่วนคนไหนยังเดินคนเดียวอยู่ ขอไห้มีคนที่รู้ใจจะได้ไม่ต้องเหงานะครับ
================ ขอบคุณครับ =============================
ณัฐวัฒน์ โรจน์ทยานันท์ & ด.ญ. ณัฐวดีโรจน์ทยานันท์

28 Apr 2009 | Post by : Haruki

Comment 11
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ อ่านแล้วก็ร้องตาม บางครั้ง็ทำให้คนเราทุข์แสนสาหัสเหลือเกินน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะค่ะ 13 Jul 2009 \| Comment by : Girl_kz

Comment 11

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
อ่านแล้วก็ร้องตาม บางครั้ง็ทำให้คนเราทุข์แสนสาหัสเหลือเกินน่ะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะค่ะ

13 Jul 2009 | Comment by : Girl_kz

Comment 10
ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ หายากนะคะผู้ชายที่จะเลี้ยงลูกน่ะค่ะ ส่วนใหญ่แล้วแม่จะเอาลูกไปเลี้ยงซะมากกว่า 17 Jun 2009 \| Comment by : Ladylady

Comment 10

ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ

หายากนะคะผู้ชายที่จะเลี้ยงลูกน่ะค่ะ

ส่วนใหญ่แล้วแม่จะเอาลูกไปเลี้ยงซะมากกว่า

17 Jun 2009 | Comment by : Ladylady

Comment 9
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจครับ แต่ความหวังของผมก็ยิ่งลดลงไป คงเรียกว่าแทบไม่มีหวังแล้วด้วยซ้ำ 11 May 2009 \| Comment by : Haruki

Comment 9

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจครับ
แต่ความหวังของผมก็ยิ่งลดลงไป
คงเรียกว่าแทบไม่มีหวังแล้วด้วยซ้ำ

11 May 2009 | Comment by : Haruki

Comment 8
สู้ๆๆครับ 2 May 2009 \| Comment by : nijpakorn

Comment 8

สู้ๆๆครับ

2 May 2009 | Comment by : nijpakorn

Comment 7
สู้ๆๆน่ะ เป็นกำลังใจให้ ขอให้ครอบครัวกลับมาสมบูรณ์แบบ อีกครั้งน่ะค่ะ เจ้าตัวเล็ก คงจะดีใจน่าดู เพราะสุขที่สุดของเด็กก็คือ ความรัก ความห่วงใย ของพ่อ+แม่ ล่ะค่ะ 1 May 2009 \| Comment by : sunflowers

Comment 7

สู้ๆๆน่ะ

เป็นกำลังใจให้ ขอให้ครอบครัวกลับมาสมบูรณ์แบบ อีกครั้งน่ะค่ะ

เจ้าตัวเล็ก คงจะดีใจน่าดู

เพราะสุขที่สุดของเด็กก็คือ ความรัก ความห่วงใย ของพ่อ+แม่ ล่ะค่ะ

1 May 2009 | Comment by : sunflowers

Comment 6
เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ เชื่อว่าน้องต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งแน่นอนค่ะ เพราะเค้ามีพ่อที่เข้มแข็ง และรักเค้ามากที่สุด สู้ๆๆๆค่ะ 1 May 2009 \| Comment by : poopa

Comment 6

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

เชื่อว่าน้องต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งแน่นอนค่ะ

เพราะเค้ามีพ่อที่เข้มแข็ง และรักเค้ามากที่สุด

สู้ๆๆๆค่ะ

1 May 2009 | Comment by : poopa

Comment 5
สู้ๆค่ะ เพื่อลูกเนอะ 30 Apr 2009 \| Comment by : tualeksexy

Comment 5

สู้ๆค่ะ เพื่อลูกเนอะ

30 Apr 2009 | Comment by : tualeksexy

Comment 4
สู้เค้านะทาเคชิ ของผมก็เคยเจอดีแต่ตรงที่ยังไม่ได้เป็นครอบครัว ใครที่เจ็บช้ำก็อ่านเอาเป็นกำลังใจอย่างน้อยก็ไม่ใช่เราคนเดียวที่เจ็บ หรือไม่ก็อย่างน้อยเราก็เจ็บน้อยกว่า ผมไม่อยากเอามาเล่าเดี๋ยวคนอ่านต่อมน้ำตาแตก 29 Apr 2009 \| Comment by : artno1

Comment 4

สู้เค้านะทาเคชิ ของผมก็เคยเจอดีแต่ตรงที่ยังไม่ได้เป็นครอบครัว ใครที่เจ็บช้ำก็อ่านเอาเป็นกำลังใจอย่างน้อยก็ไม่ใช่เราคนเดียวที่เจ็บ หรือไม่ก็อย่างน้อยเราก็เจ็บน้อยกว่า ผมไม่อยากเอามาเล่าเดี๋ยวคนอ่านต่อมน้ำตาแตก

29 Apr 2009 | Comment by : artno1

Comment 3
น้องสาวคนนี้เป็นกำลังใจให้อีกคนด้วยค่ะ... ยังไงก็ต้องสู้เพื่อน้องนะคะ สู้ๆ!! 29 Apr 2009 \| Comment by : saku-hana

Comment 3

น้องสาวคนนี้เป็นกำลังใจให้อีกคนด้วยค่ะ...
ยังไงก็ต้องสู้เพื่อน้องนะคะ

สู้ๆ!!

29 Apr 2009 | Comment by : saku-hana

Comment 2
เหมือนเคยเห็นนะ ไม่ใช่เรื่อง แต่หน้าคุณผู้ช่ยคนนั้นน่ะ อิอิ สู้ๆค่ะ 29 Apr 2009 \| Comment by : munuai

Comment 2

เหมือนเคยเห็นนะ ไม่ใช่เรื่อง แต่หน้าคุณผู้ช่ยคนนั้นน่ะ อิอิ สู้ๆค่ะ

29 Apr 2009 | Comment by : munuai

Comment 1
เศร้าจังเลยอ่ะค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณ Haruki เองอ่ะเปล่าคะ แต่เรื่องของใครก็เศร้าแหละค่ะ สู้ต่อไปนะคะ กำลังใจหนึ่งจากนก รักลูกสาวให้มากๆ ทำให้ลูกสาวมีความสุขนะคะ ขอให้ดำเนินชีวิตข้างหน้าต่อไปค่ะ 28 Apr 2009 \| Comment by : SweetNokk

Comment 1

เศร้าจังเลยอ่ะค่ะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณ Haruki เองอ่ะเปล่าคะ

แต่เรื่องของใครก็เศร้าแหละค่ะ สู้ต่อไปนะคะ กำลังใจหนึ่งจากนก

รักลูกสาวให้มากๆ ทำให้ลูกสาวมีความสุขนะคะ ขอให้ดำเนินชีวิตข้างหน้าต่อไปค่ะ

28 Apr 2009 | Comment by : SweetNokk

Hospital / Wellness

HIS AND HER WELLNESS

View Details

Webboard
ใครเก่งเรื่องคอมช่วยหน่อยนะค่ะ 20 Jun 2006 โพสต์โดย: dash 6
ประจำเดือนที่เหมือนไม่ใช่ประจำเดือน 25 Sep 2010 โพสต์โดย: angelnaomi 2
งง... "ไตรกลีเซอไรด์ เป็นเพื่อนร่วมขบวนการก่อการร้ายของโคเลสเตอรอล"ซะงั้น 9 May 2010 โพสต์โดย: googae 0
ขออนุญาติแนะนำตัวค่ะ 4 Apr 2010 โพสต์โดย: lady_rabbit_moon 1
กิ๊สสส.. >>ตั๊ก<< เริงสวาทกลางป่า 13 Oct 2006 โพสต์โดย: zanookz 11
มาแชร์รีวิว CeraVe โลชั่นทาหน้าเทพจาก USA ...ที่พี่ปูเป้แนะนำในห้องแป้งจ้าาา 30 Mar 2012 โพสต์โดย: EOS 1
เยื่อพรหมจารี อายุสิบสอง?? 17 May 2008 โพสต์โดย: pak-zaa 7
ยาคุมกับผิวพรรณ 15 Jan 2010 โพสต์โดย: greengirl 1

Webboard