Talk About Women

ถ้าเจอแบบนี้จะทำยังไงคะ ช่วยตอบที
ก่อนที่คุณจะตกลงแต่งงานกับใครสักคน คุณต้องคิดและคบหากันมานานพอสมควรจนคิดว่าใช่ เขาดีพอแล้ว เรารับนิสัยที่เขาเป็นได้ จึงตกลงแต่งงานเมื่อเขามาขอใช่มั้ยคะ และถ้าคุณเป็นฉันจะทำยังไงคะ เมื่อตอนที่เราคบกันนั้น เขาเป็นคนที่ดีมากๆเลยคะ เอาใจใส่เราทุกอย่างเป็นสุภาพบุรุษ อย่างที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ขาดฝัน หรือจะบอกว่าเหมือนในหนังไทยปัจจุบันก็ว่าได้คะ เราคบกันมา 5 ปีคะ เข้าใจและคิดว่าคนนี้คือคนที่ใช่แล้ว จนวันที่เขาบอกกับพ่อแม่เราว่าจะให้แม่มาคุยเรื่องแต่งงาน ถ้าเป็นคุณทุกคนก็ต้องดีใจใช่มั้ยคะ ใช่คะฉันดีใจ จนวันที่เราแต่งงานกัน เราต่างก็ใจทั้งคู่นะคะ พองานเลี้ยงเลิกลา ฉันไม่รู้ว่าทุกบ้านเป็นยังไง เมื่องานเลี้ยงเลิกนั้นแขกกับหมด ทุกคนจะมานั้งนับซองกันที่บ้านใช่มั้ยคะ ฉันก็เช่นกันเรากับมาบ้าน มีฉัน มีสามีและแม่สามี เราสามคนมาช่วยกันแกะซอง และนับเงินที่ใส่ซอง ฉันไม่รู้ว่าส่วนใหญ่แล้วเงินในซองนั้นเป็นของเราทั้งคู่หรือว่าเป็นของแม่สามีคนเดียวคะ แต่ของฉันนั้นเงินซองที่เก็บได้มา ฉันไม่มีส่วนเลย เขาเก็บไปหมดโดยบอกว่าจะเก็บเอาไว้ให้เอง ฉันพูดไม่ออกผ่่านไป ต่อมาฉันตั้งท้อง ในเวลาเก้าเดือนที่ฉันตั้งท้องนั้น ฉันก็ยังคงทำงานบ้านเหมือนปกติ ล้างรถ ตัดหญ้าข้างบ้าน โดยที่แฟนดฉันยืนดูเฉยๆ ในใจฉันคิดว่าทำไมเขาไม่มาช่วยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแค่คิดว่าก่อนหน้านี้คนที่เราแต่งงานด้วยไม่ใช่แบบนี้ จนพอฉันคลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิง กลับจากโรงพยาบาลฉันมาอยู่ไฟที่บ้านแม่ของตัวเอง คุณเชื่อมั้ยคะฉันอยู่ไฟ 1 เดือน โดยที่แม่สามีไม่มาช่วยเลย และสามีเองก็ไม่เคยมานอนด้วยเลย จนกระทั้งเราทะเลอะกัน ฉันถามเขาว่า พี่เคยคิดบ้างไหม คิดจะมานอนอยู่กับเมียและลูกบ้างหรือเปล่า สักคืน เขาอ้างว่าบ้านเราไม่คนดูเดียวขโมยเข้ามาจะทำยังไง งั้นฉันถามคุณๆเหมือนที่ถามเขาว่า แล้วถ้าเราไปต่างจังหวัดใครจะมาดูบ้านให้เราคะ เวลาเราไปต่างจังหวัด 2-3คืน ก็ไม่ใครมาเฝ้าจริงมั้ย ไปเที่ยวได้ แต่ลูกเมียดูไม่ได้ เขาก็ย้อนฉันมาว่า เขาจะเลี้ยงลูกแค่เดือนเดียวหรือไง จนกระทั้งกลับไปบ้านตัวเอง เขาก็ช่วยเลี้ยงอาทิตย์หนึ่ง 2-3วันโดยที่ช่วยลุกขึ้นมาชงนมป้อนกลางคืน เป็นมาอยู่ 1 เดือน จนลูกได้ 2 เดือนกว่า เขาก็ไม่สนใจอีก หน้าที่ทุกอย่างทั้งงานบ้านและเลี้ยงลูกเป็นของฉันคนเดียว ถ้าถามว่าหน้าที่แม่บ้านคุณต้องทำได้ ใช่คะฉันทำได้ แต่ถ้าคุณเจอคนที่ไม่มีน้ำใจเลย ไม่เคยห่วงคุณเลยว่าคุณจะทานข้าวหรือยัง คุณเหนื่อยไหมต้องตื่นให้นมลูกทั้งคืน เลี้ยงลูกด้วย ถูบ้านด้วย ล้างรถและทุกอย่างๆจะเหนื่อยหรือ วันหนึ่งฉันทนไม่ไหว ฉันก็บอกกับเขาว่า ตอนที่ฉันพาลูกเข้าไปอาบน้ำช่วยไปจับหน่อยได้มั้ย เพราะลูกโตขึ้นทุกวัน เขาทั้งดิ้นทั้งซนเดียวลุก เดียวคลาน แล้วเวลาตัวคนเราโดนสบู่มันจะลืน แล้วฉันเป็นแม่ มีแค่สองมือ มือหนึ่งจับขันไว้ราดน้ำ มือหนึ่งจับแขนของลูก คุณลองคิดดูว่าถ้าเขาล้มปากกระแทกพื้นทานข้าวไม่ได้จะเป็นยังไง หรือแขนเขาหักขึ้นมาเพราะว่าฉันจับไม่ดี จะทำยังไงในฐานะคนเป็นแม่ให้เราเป็นแทนเองดีกว่า แค่ลูกตัวร้อนเราเองยังอยากเป็นแทนเลยใช่มั้ย แล้วเด็กเขาพูดไม่ได้ ตอนที่ฉันพูดแม่สามีอยู่ด้วย แม่สามีตอบฉันว่า มันหน้าที่ของเธอ เธอก็ต้องทำสิไม่ใช่หน้าที่ลูกเขา ลูกเขาทำงานหาเงินมาเลี้ยงเธอก็มากพอแล้ว เป็นคุณรูสึกยังไงคะ ฉันก็เลยบอกแม่สามีอย่างอารมณ์โมโหว่าถ้ามองในทางกับกันฉันทำงานนอกบ้านบ้างละ งานบ้านฉันไม่ต้องทำ และลูกก็ไม่ต้องเลี้ยงใช่มั้ย เขาบอกว่าไม่ได้ ฉันเลยถามเขาว่า ลูแเนี่ยฉันทำขึ้นมาคนเดียวได้หรือเปล่า ถ้าได้หนูจะได้รู้ไว้และจะไม่มีปัญหาอีกเลย เขาเงียบ พอเสร็จสามีก็ไปอาบน้ำ เขาก็มาบอกว่า เอาน่าทนหน่อย เขาไม่ทำเธฮก็ทำไปสิ ฉันไม่เห็นว่างานมันจะเยอะตรงไหนเลย ไม่ว่ามีอะไรที่เธอต้องให้เขาช่วย ฉันตอบแม่สามีอย่างน้ำเสียงที่แข็งว่า ทำไม แม่ไม่บอกลูกแม่บ้างว่า อยู่บ้านเฉยๆก็ช่วยเขาบ้าง จานกินเสร็จล้างไปเลย ทำไมไม่บอกบ้าง เขาย้อนฉันมาว่ารู้ไว้ด้วยนะว่านี้มันบ้านเขา ฉันเสียใจโทรหาแม่ตัวเองแม่บอกว่าเอาน่าลูก เรามีลูกกับเขาแล้วเราต้องอดทนเพื่อลูก พอตกเย็น สามีกลับมาจากส่งแม่เขาที่บ้าน เขาทานข้าวก็ไม่เรียกฉัน ฉันก็เฉยไม่ถามและไม่พูดอะไร จนตกดึกเขาพิมพ์ดีดโน๊ตบุ๊ค ตั้งแต่เวลา 1 ทุ่ม จนถึง 3 ทุ่ม ฉันนอนฟังเสียงนิ้วจิ้มคีร์บอร์ดดัง เจอะแจะ มานานพอสมควรจนกระลูกดูดนิ้ว ก็ยังคงไม่สนใจ ฉันก็ลุกขึ้นมาให้นมลูก ฉันถามเขาว่าจะปิดได้หรือยังนอนฟังมานานมากแล้วมันนอนไม่หลับ และฉันต้องตื่นให้นมลูกทั้งคืนบอกว่าเรื่องมาก ฉันเลยบอกว่าไม่เป็นไร ฉันก็หอบผ้าห่มจะไปนอนกับลูกอีกห้องเขาก็เดินไปปิดประตูและพูกว่า นี่มันบ้านของเขาฉันไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น ฉันเลยบอกว่าไม่เป็นไร งั้นฉันจะให้พ่อมารับ เขาบอกว่า แล้วเมื่อเย็นพ่อมาไม่กลับไปกับพ่อเลยละอยู่ทำไม ขอถามว่าถ้าเจอแบบนี้คุณจะยังกลับบ้านหลังนั้นอีกมั้ย ถ้าเขามาอ้อนวอนคุณช่วยตอบทีคะ

15 May 2010  |  Post by : aommoa
Comment 8
พี่ขอตอบแง่คนมีครอบครัวแล้วนะคะ
พี่มีแม่บ้านช่วยเลี้ยงลูกน่ะค่ะ แต่ตอนกลางคืนเลี้ยงเอง แล้วพี่ทำงานรับซื้อพืชไร่ที่บ้าน งานไม่หนักหนาค่ะ ไม่ต้องทำงานบ้านเองด้วย แต่พอตอนแม่บ้านหยุด (เดือนละ1วัน)พี่ก็ว่ามันเหนื่อยค่ะ ดูลูกด้วย ทำงานบ้านด้วย( แฟนก็จะรับซื้อแทน) ลูก 2 ขวบแล้ว แฟนยังชงนมให้ลูกไม่เป็นเลยค่ะ ใส่ผ้าอ้อมก็ไม่เป็น อาบน้ำก็ไม่เป็น ซึ่งพี่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะเขาหาเงิน
น้องอาจจะเหนื่อยค่ะ พี่เข้าใจ แต่เค้าก็มีข้อดีเยอะค่ะ น้องคิดใหม่นะคะหน้าที่เราคือเลี้ยงลูกให้ดี กับทำหน้าที่แม่บ้านให้ดี (ลองดูตัวอย่างแม่ชินจังในการ์ตูนนะคะ) ส่นแม่สามีเขาเข้าข้างลูกก็ไม่แปลก แม่สามีพี่แต่ก่อนก็เข้าข้างลูกตัวเอง พอนานๆค่ะ ความดีของเราจะทำให้เค้าใจอ่อนลง ลองนะคะ
ถ้าไม่สบายใจ ลองขอสามีกลับบ้านไปเยียมพ่อกับแม่บ้าง ไม่ใช่กลับไปเลย อยู่กับพ่อแม่สบายใจก็จริงค่ะ แต่น้องจะอยู่ไปตลอดชีวิตไม่ได้นะคะ เพราะ สามี ก็คือคนที่อยู่ด้วยกับเราหลังจากออกเรือน
สู้ๆค่ะ

17 May 2010  |  Comment by : belovely37
Comment 7
แอนก้อยังไม่เคยแต่งงานนะคะ
แต่ถ้าถามว่าเจอแบบนี้ ก้อคงเครียดเหมือนกันหละค่ะ
แอนก้อคบกะแฟนไ้ด้ 5 ปีแล้วเหมือนกัน วางแผนจะแต่งงานกันด้วย

สิ่งที่ต้องถามตัวเองก่อน แอนว่า
1 แฟนพี่ เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่ก่อนคบกันรึเปล่า บางทีเค้าอาจจะเป็นคนแบบนี้ แต่เรามองข้ามมันไปรึเปล่า
พี่ลองคิดๆดู หรือถามจากสายตาคนภายนอกก้่อได้
2 พี่ยังรักแฟนพี่อยู่มั้ยคะ เคยได้ยินมาว่า คนเรารักกัน แต่บางทีอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่ก้อไม่ได้เกลียดกันนะ
3 ถ้าสถานการณ์มันแย่จิงๆ ลูกคนเดียว หลานคนเดียว หนูว่าพี่ กะ ที่บ้านพี่ เลี้ยงได้ค่ะ

ยังไงเป็นกำลังใจให้นะคะพี่ สู้ๆ ค่ะ เราก้อคนธรรมดาที่มีชีวิตจิตใจเหมือนกัน อย่าให้ใครมาดูถูก บังคับ จำกัดสิทธิเรานะคะ

สู้ๆ ค่ะ พี่

17 May 2010  |  Comment by : anne_naka
Comment 6
เปนกำลังใจให้นะคะ

สู้ ๆ คะ ^^

16 May 2010  |  Comment by : i-memay
Comment 5
http://www.24hours.ws

16 May 2010  |  Comment by : ake1710
Comment 4
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาช่วยตอบ ใช่คะ ฉันอารมณ์เสียจริงๆ หรือจะเรียกว่าโมโหอยู่ก็ได้คะ ฉันยอมรับ และฉันเองได้คุยกับพ่อแม่แล้ว คำตอบคือว่า พ่อแม่บอกว่า เขาไม่ได้ทำอะไรที่ผิดร้ายแรงถึงขั้นที่ให้อภัยไม่ได้ เขาไม่ได้มีเมียน้อย หรือเอาเงินไปทานเหล้านอกบ้าน และแม่ไม่อยากให้หลานมีปมด้อย ฉันเข้าใจทุกอย่างและก็คิดถึงลูก แต่ฉันถามแม่ว่า เขาไล่เราออกมาจากบ้านของเขา ถ้าเป็นคุณๆ คุณจะกลับไปไหมคะ และครั้งแรกถ้าเขาไล่ได้ คุณคิดว่าจะมีครั้งที่สองไหมคะ ขอบคุณคุณแพรมากนะคะ ตอนนี้อยู่บ้านแม่สบายใจขึ้นมากๆเลย ถ้าคุณแพรมีอีเมล์ ก็ขอเอาไว้คุยปรึกษา ถ้าไม่รบกวนเกินไปเพราะว่าไม่รู้ว่าเรื่องบ้างจะปรึกษาใครเช่นกัน

15 May 2010  |  Comment by : aommoa
Comment 3
เห็นด้วยกับพี่แพรคะ ถ้าเราพูดแล้วเขาไม่รู้สึก ไม่สนใจ คิดไม่เป็น
เราก็กลับบ้านไปอยุ่กับพ่อแม่เราดีกว่า ให้เราสบายใจ
ได้มีเวลาเลี้ยงลูกด้วยอารมณ์ที่ดี ลูกก็จะมีสุขภาพจิตที่ดีด้วยนะคะ เมื่อโตขึ้น

แล้วก็ ถ้าเขาคิดไม่ได้สักที บ้านเขาเลี้ยงมางี้ แล้วเราทำแล้วเหนื่อย ทนไม่ไหว ทนไม่ได้จริงๆ ยอมรับไม่ได้
ก็เอาลุกมาเลี้ยงเองก็ได้คะ แต่ยังไงก็คิดให้รอบคอบนะคะ ใช้เหตุผลคะ อย่าใช้อารมณ์
เห็นใจและเข้าใจคะ ว่าคุณรุ้สึกแย่มากแค่ไหน เพราะว่าถ้าเจอแบบนี้ เราเองก็รับไม่ได้เหมือนกัน
ยังไงก็สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ

จะตัดสินใจทำอะไร คิดทบทวนดีๆ ปรึกษาพ่อแม่เราคะดีที่สุด เพราะพ่อแม่เท่านั้น ที่หวังดีกับเราที่สุด
เอาใจช่วยนะคะ ^^
ขอให้พบทางออกที่ดีคะ

15 May 2010  |  Comment by : Hiro
Comment 2
อื้มๆ คุณต้องลองใจเย็นๆน่ะ
อ่านแล้วเยอะมาก == แต่มันเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยเสมอภาคกันเท่าไหร่ ระหว่าง ผช กับ ผญ น่ะค่ะ
และเห็นด้วยกับเม้นแรกมากเลย ^^
ถ้าเป็นเราก็กลับไปอยู่บ้านตัวเองน่ะ มันสบายใจกว่ากันเยอะ
แล้วลองดูว่าเขาจะมาง้อเราหรือป่าว แต่ยังไงการที่เราอยู่บ้านเรา(บ้านป๊าม๊า)มันก็ดีที่สุดน่ะค่ะ
ยังไงพ่อแม่เราก็ต้องช่วยเราดูแลหลานอยู่แล้วล่ะค่ะ
ถ้าคุณอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ก็ต้องลองคุยกันจริงๆจังๆน่ะค่ะ
เพราะถ้าเป็นอย่างนี้ คุณคงจะเหนื่อยอยู่คนเดียวน่ะ : ))
สู้ๆ จ้า


15 May 2010  |  Comment by : Prangizz
Comment 1
เอ่อ คุณคงกำลังโกรธมากๆเลยใช่มั้ยคะ จากที่อ่านมาคุณกำลังโกรธนะคะ ใจเย็นๆลงสักนิดนะคะ ตอนแรกเห็นเป็นพืดมองแล้วปวดตา แต่ก็เลยลองอ่านดู

แพร ยังไม่แต่งงานเลยไม่รู้จะว่ายังไง แต่แม่สามีส่วนมากจะเข้าข้างลูกชาย บางบ้านเลี้ยงลูกชายให้ไม่ต้องทำอะไร บอกว่าเป็นหน้าที่ผู้หญิง ก็เลยคงคิดว่าเป็นหน้าที่ภรรยาอย่างเดียว

ถ้าถามว่าเป็นแพรจะทำไง แพรคงไปอยู่บ้าน(ตัวเอง หรือบ้านแม่) เขาจะมาหาหรือไม่ก็ช่าง เพราะลูกคนเดียวคงเลี้ยงได้ หลานคนเดียวพ่อแม่คงช่วยเลี้ยงได้อยู่แล้ว

แพรคิดว่าคุณคงเหนื่อยทั้งเลี้ยงลูกและงานบ้าน ทั้งยังไม่ค่อยได้พักผ่อน เห็นอะไรก็อาจจะหงุดหงิด เรื่องเล็กอาจจะกลายเป็นใหญ่ แพรไม่โทษคุณหรอกค่ะ แต่ถ้าคุณใจร้อน โมโห หงุดหงิด อย่าลืมว่าลูกจะรับรู้ความรู้สึกเราได้นะคะ

ถ้ายังไงลองปรึกษาคุณพ่อคุณแม่ของคุณดีกว่ามั้ยคะ แต่คุณไปอยู่บ้านตัวเองให้สบายใจก่อนก็ดีค่ะ ถ้าเขาไม่รู้จักคิดว่าเนี่ยเป็นครอบครัวที่เขาต้องรักษาไว้ เราคงต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแหละค่ะ อาจจะสบายใจกว่ามีสามีที่เหมือนไม่มี

15 May 2010  |  Comment by : GGuruGirl

Comment


>

Pooyingnaka Quiz

Webboard
โพสต์โดย: Pammy 2
โพสต์โดย: katepordee 0
โพสต์โดย: Mrmojo 0
โพสต์โดย: spinging 12
โพสต์โดย: masterburger 0
โพสต์โดย: hiwee 0
โพสต์โดย: how 0
โพสต์โดย: rosieme 0

Interest Product