อันตรายในปัจจุบันสำหรับผู้หญิง..ต้องอ่านนะคะ เพื่อตัวของคุณเอง

อันตรายในปัจจุบันสำหรับผู้หญิง..ต้องอ่านนะคะ เพื่อตัวของคุณเอง
>>ภาพสถานที่เกิดเหตุ ซอย สุขุมวิท 22 สายน้ำผึ้ง >> >> ร.ร.สายน้ำผึ้ง คอฟฟี่แม๊ค >>ป้อมยาม+ที่จอดรถ เซเว่น บาร์เกิรล์ >> โรงแรม regency park >>รถจอดครั้งแรก >>รถจอดครั้งที่ 2 >> >> คาราโอเกะ >> โรงแรมอิมพีเรียลควีนปาร์ค ร้านผลไม้1 ร้านผลไม้สอง >> >> เมื่อเวลาประมาณ 23.30 ของคืนวันเสาร์ที่ 19 สิงหาคม 2549 >>ที่ผ่านมา ฉันได้เดินลงมาจากอพาร์ตเมนท์ในซอย สุขุมวิท 22 เพื่อลงมาหาข้าวทาน >>ซึ่งที่ผ่านมาก้อไม่เคยเกิดปัญหาอะไรเลย สภาพการจราจรในขณะนั้น >>รถที่มุ่งหน้าไปทางต้นซอยสุขุมวิท จะติดมาก ขยับไม่ได้ >>เนื่องจากมีรถบัสของทางโรงแรมอิมพีเรียลควีนปาร์คเข้าออกอยู่ณ.เวลานั้น >>ฉันเดินผ่านร้านคาราโอเกะซึ่งมีสาวคาราโอเกะนั่งอยู่ 2 คน >>หนึ่งในนั้นได้ตะโกนบอกยามฝั่งตรงข้ามว่า ยาม ! ยาม ! ช่วยดูรถ ป้ายทะเบียน ณ >>6388 ที ! มีเสียงคนร้องให้ช่วยอยู่ในรถ! ฉันได้แต่มองตามไปยังรถที่ว่า >>คนขับผู้ชายและคนนั่งข้างสองคนพยายามแซวฉัน ฉันไม่ได้สนใจ >>และก้อไม่ได้ยินเสียงอะไร ในใจตอนนั้นคิดแต่ว่า สาวคาราโอเกะพวกนี้ >>คงคิดไปเองมากกว่า ดิฉันจึงเดินหนี ผ่านไปทางหน้า ร.ร.อิมพี่เรียลควีนปาร์ค >> >> พอรถหายติด >>ฉันนึกอย่างไรไม่ทราบอยากรอให้รถคันนี้ผ่านไปก่อน >>เพราะทุกทีฉันไม่ชอบให้อะไรที่ไม่น่าไว้ใจตามมาข้างหลัง >>ในใจก้อคิดว่าเสียเวลารอให้มันผ่านไปก่อนดีกว่า ฉันจึงได้เดินข้ามรถ >>ไปหยุดยืนให้รถผ่านไปก่อนที่บาร์เกิล ซึ่งในขณะนั้น ฉันมีแต่กระเป๋าสตางค์ 1 >>ใบ >>และมีดพับอเนกประสงค์ซึ่งปกติจะไม่พกแต่ไม่รู้เป็นอะไรวันนั้นเกิดนึกอยากเอาลงไปด้วย >>ส่วนมือถือนั้นไม่ได้นำติดตัวลงไป เพราะคิดว่าจะออกไปปากซอยแป๊ปเดียวก้อกลับ >> >> ทันใดนั้น รถป้ายทะเบียน ณ 6388 สีขาว ตอนเดียว >>แต่มีแคปทึบสีขาว มีสติ๊กเกอร์รูปเดียวผู้ชายอยู่ตรงประตูแคปด้านหลัง >>ก้อได้ผ่านหน้าฉันไป ซึ่งฉันสังเกตว่าพวกมันมองฉัน แล้วก้อจอดรถเลยถัดๆไปหน้า >>โรงแรม regency ซึ่งไม่สามารถจอดรถได้นาน ฉันเห็น >>มีคนขับและคนนั่งข้างคนขับเดินลงมาจากรถ แวประตูแคปด้สนหลังก้อเปิดออก >>พร้อมมีผู้ชาย 2 คน ออกมาจากรถ ที่น่าตกใจคือ >> >> สิ่งที่ฉันเห็นภายในรถสีขาวสะอาดตานั้นคือ คนนั่งก้มหน้า >>หรือ นอนพับ เป็นหัวๆ อยู่ ไม่ต่ำกว่า 5 หัวซึ่งไม่รวม ผู้ชาย 2 >>คนที่เพิ่งออกมาจากรถ ฉันไม่สามารถระบุเพศได้ แต่มั่นใจว่า >>ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับเสียงร้องที่สาวคาราโอเกะตะโกนบอกยามแน่นอน >>พวกมันทั้ง 4 คนมองมาที่ฉันแล้ว พยักเพยิดให้ 1 ในนั้นเดินมาทางฉัน >> >> ฉันซึ่งในขณะนั้นอยู่ฟากเดียวกับรถพวกมัน ได้ออกเดินข้ามถนน >>ซึ่งฟากตรงข้าม มีร้าน ผลไม้ สองร้านที่เปิดอยู่ ซึ่งอยู่ห่างกัน ประมาณ 3 >>ห้องแถว มีอยู่แค่สองร้านจริงๆ ที่เปิดขายอยู่ นอกนั้นบริเวณนั้นปิดหมด >>ฉันเลือกร้านผลไม้ที่สองซึ่งอยู่ใหล้รถพวกมันมากกว่า >>แต่สว่างกว่าและในขณะนั้นมีคนมาซื้อมากกว่าอีกร้านนึงด้วย >> >> ผู้ชายที่ตั้งใจจะเดินเข้ามาหาดิฉัน >>เปลี่ยนใจเดินข้ามฟากเช่นกัน ในเวลานั้น >>ฉันคิดถึงเมลล์ของคุณพลอยณัชชาซึ่งเป็นคนเดียวที่ฉันรับเมลล์ประจำ >>ซึ่งมักจะมีเรื่องของการมอมยาสลบหรือลักพาตัวอยู่เสมอ >>เนื้อหาทุกอย่างที่เคยอ่านมันเข้ามาในหัวสมอง >>ฉันเริ่มกางมีดแล้วสอดมือไว้ในกระเป๋ากางเกงขาสั้น >>แล้วหยุดยืมอยู่หน้าร้านผลไม้ร้านที่สอง >>ในใจคิดว่าบอกกับตัวเองว่าต้องพยายามดูๆ >>ว่ามันมีอะไรในมือมันบ้างซึ่งในใจฉันคิดว่ามันต้องมีผ้าโปะยาสลบเหมือนที่เคยอ่านจากเมลล์แน่ๆ >> >> เป็นจิงค่ะ สภาพที่ฉันเห็นคือ >>สามคนที่ยืนอยู่ข้างรถกำลังเจรจาอะไรสักอย่างกับ ยามของโรงแรม >>ส่วนอีกคนนึงมันเดินข้ามฟากมาช้ากว่าฉัน การแต่ตัวของพวกมันคือ >>เสื้อยืดสีดำล้วน กางเกงยีนทั้ง 4 คน แต่คนที่กำลังเดินข้ามฟากมาหาฉัน >>มันจะสะพายกระเป๋าเป้สีขาว ที่น่าตกใจคือ มือซ้ายมัน >>มันมีกระดาษตัดขอบเรียบสีขาวอยู่ในมือ >>มันมองฉันไม่วางตาฉันก้อมองมันไม่วองตาเหมือนกันค่ะ >> >> มันหยุดอยู่ที่ร้านผลไม้ ทำทีเป็นเลือกผลไม้ >>แต่สายตามันไม่ละจากตัวของฉันเลย หน้าตามันสกปรกมอมแมมมากๆ อายุ ราว 20 >>ต้นๆมันเดินมาใกล้ฉันไม่ถึง 1 เมตร >>ฉันเริ่มขยับมีดในใจก้อคิดว่าจะเสียบหน้ามันก่อน ไม่รอให้มันขยับแขนก่อนแน่ๆ >> >> โชคดีที่มันเดินผ่านฉันไปทางร้านผลไม้ร้านที่หนึ่ง >>ส่วนฉันเอง ฉันเดินถอยหลังเข้าร้านผลไม้ร้านที่สอง ขอย้ำเดินถอยหลังค่ะ ! >>เพราะฉันต้องการมองเห็นมัน จึงไม่กล้าหันหลังให้มัน >>ฉันทำทีเข้าไปคุยกับเจ้าของร้านผู้หญิงว่าขอซื้อน้ำ พร้อมกับขอโทรศัพท์ >>ซึ่งในขณะนั้น มีแค่ ลูกค้า 2 คน ลูกชายที่ยังหนุ่มของเจ้าของร้าน >>แล้วก้อเจ้าของร้านผู้หญิงเท่านั้นเอง >> >> เจ้าของร้านผู้หญิงและลูกชาย >>ไล่ให้ฉันไปโทรศัพท์ที่ตู้สาธารณะที่อยู่ถัดออกไป ไม่กี่ก้าว >>แต่ฉันไม่ยอมไปเพราะตู้นั้นมันเปลี่ยว แล้วฉันก้อไม่อยากออกนอกร้านด้วย >>พยายามอธิบายก้อไม่เข้าใจ ต้องให้ตะคอกว่า >>จะจ่ายให้ร้อยนึงเพราะว่ามีคนตามฉันมา ไม่เชื่อก้อให้ดูหน้าร้าน >> >> >>มันเดินกลับมาที่ร้านอีกทีพร้อมกับน้ำสองขวดที่ซื้อมาจากอีกร้านนึง >>ซึ่งนึงถึงความเป็นจิงแล้ว ทำไมมันไม่ซื้อร้านที่อยู่ใกล้กว่า >>แต่กลับไปซื้อร้านที่อยู่ไกลกว่า มันมองมาที่ฉันอีกครั้ง >>โชคดีที่เพื่อนมันเรียกมันกลับ เพราะยามหน้าโรงแรมไม่ยอมให้มันจอดรถนาน >>พร้อมกับ เจ้าของร้านซึ่งเห็นว่ามีคนดักรอฉันจิงจึงยอมให้ใช้โทรศัพท์ >> >> ฉันโทรเรียกแฟน แล้วรอให้แฟนฉันมารับ ขอบอกว่า >>ไม่ยอมออกนอกร้านจิงๆ พอแฟนมาฉันเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง พร้อมกลับไปถาม >>สาวคาราโอเกะข้างต้น ว่าเกิดอะไรขึ้น สาวคาราโอเกะบอกว่า >>ได้ยินเสียงร้องให้ช่วยดังมากมาจากในรถแล้วได้โทรแจ้งตำรวจ191แล้ว >>ฉันก้อได้เล่าเหตุการณ์ให้สาวคาราโอเกะ และตำรวจ 191 ฟังเช่นกัน โชคดีจิงๆ >>ที่ไม่เกิดอะไรร้ายแรงขึ้นกับฉัน >> >> ท้ายสุดขอให้เพื่อนส่งต่อเมลล์นี้ไปให้ได้มากที่สุด >>เพราะส่วนนึงที่ฉันรอดมาได้คือการรับเมลล์จากคุณพลอยณัชชาอยู่เสมอ >>หวังว่าเพื่อนๆ จะช่วยเตือนต่อๆ ไปนะคะ 5 Sep 2006 \| Post by : PangRum

>>ภาพสถานที่เกิดเหตุ ซอย สุขุมวิท 22 สายน้ำผึ้ง
>>
>> ร.ร.สายน้ำผึ้ง คอฟฟี่แม๊ค
>>ป้อมยาม+ที่จอดรถ เซเว่น บาร์เกิรล์
>> โรงแรม regency park
>>รถจอดครั้งแรก
>>รถจอดครั้งที่ 2
>>
>> คาราโอเกะ
>> โรงแรมอิมพีเรียลควีนปาร์ค ร้านผลไม้1 ร้านผลไม้สอง
>>
>> เมื่อเวลาประมาณ 23.30 ของคืนวันเสาร์ที่ 19 สิงหาคม 2549
>>ที่ผ่านมา ฉันได้เดินลงมาจากอพาร์ตเมนท์ในซอย สุขุมวิท 22 เพื่อลงมาหาข้าวทาน
>>ซึ่งที่ผ่านมาก้อไม่เคยเกิดปัญหาอะไรเลย สภาพการจราจรในขณะนั้น
>>รถที่มุ่งหน้าไปทางต้นซอยสุขุมวิท จะติดมาก ขยับไม่ได้
>>เนื่องจากมีรถบัสของทางโรงแรมอิมพีเรียลควีนปาร์คเข้าออกอยู่ณ.เวลานั้น
>>ฉันเดินผ่านร้านคาราโอเกะซึ่งมีสาวคาราโอเกะนั่งอยู่ 2 คน
>>หนึ่งในนั้นได้ตะโกนบอกยามฝั่งตรงข้ามว่า ยาม ! ยาม ! ช่วยดูรถ ป้ายทะเบียน ณ
>>6388 ที ! มีเสียงคนร้องให้ช่วยอยู่ในรถ! ฉันได้แต่มองตามไปยังรถที่ว่า
>>คนขับผู้ชายและคนนั่งข้างสองคนพยายามแซวฉัน ฉันไม่ได้สนใจ
>>และก้อไม่ได้ยินเสียงอะไร ในใจตอนนั้นคิดแต่ว่า สาวคาราโอเกะพวกนี้
>>คงคิดไปเองมากกว่า ดิฉันจึงเดินหนี ผ่านไปทางหน้า ร.ร.อิมพี่เรียลควีนปาร์ค
>>
>> พอรถหายติด
>>ฉันนึกอย่างไรไม่ทราบอยากรอให้รถคันนี้ผ่านไปก่อน
>>เพราะทุกทีฉันไม่ชอบให้อะไรที่ไม่น่าไว้ใจตามมาข้างหลัง
>>ในใจก้อคิดว่าเสียเวลารอให้มันผ่านไปก่อนดีกว่า ฉันจึงได้เดินข้ามรถ
>>ไปหยุดยืนให้รถผ่านไปก่อนที่บาร์เกิล ซึ่งในขณะนั้น ฉันมีแต่กระเป๋าสตางค์ 1
>>ใบ
>>และมีดพับอเนกประสงค์ซึ่งปกติจะไม่พกแต่ไม่รู้เป็นอะไรวันนั้นเกิดนึกอยากเอาลงไปด้วย
>>ส่วนมือถือนั้นไม่ได้นำติดตัวลงไป เพราะคิดว่าจะออกไปปากซอยแป๊ปเดียวก้อกลับ
>>
>> ทันใดนั้น รถป้ายทะเบียน ณ 6388 สีขาว ตอนเดียว
>>แต่มีแคปทึบสีขาว มีสติ๊กเกอร์รูปเดียวผู้ชายอยู่ตรงประตูแคปด้านหลัง
>>ก้อได้ผ่านหน้าฉันไป ซึ่งฉันสังเกตว่าพวกมันมองฉัน แล้วก้อจอดรถเลยถัดๆไปหน้า
>>โรงแรม regency ซึ่งไม่สามารถจอดรถได้นาน ฉันเห็น
>>มีคนขับและคนนั่งข้างคนขับเดินลงมาจากรถ แวประตูแคปด้สนหลังก้อเปิดออก
>>พร้อมมีผู้ชาย 2 คน ออกมาจากรถ ที่น่าตกใจคือ
>>
>> สิ่งที่ฉันเห็นภายในรถสีขาวสะอาดตานั้นคือ คนนั่งก้มหน้า
>>หรือ นอนพับ เป็นหัวๆ อยู่ ไม่ต่ำกว่า 5 หัวซึ่งไม่รวม ผู้ชาย 2
>>คนที่เพิ่งออกมาจากรถ ฉันไม่สามารถระบุเพศได้ แต่มั่นใจว่า
>>ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับเสียงร้องที่สาวคาราโอเกะตะโกนบอกยามแน่นอน
>>พวกมันทั้ง 4 คนมองมาที่ฉันแล้ว พยักเพยิดให้ 1 ในนั้นเดินมาทางฉัน
>>
>> ฉันซึ่งในขณะนั้นอยู่ฟากเดียวกับรถพวกมัน ได้ออกเดินข้ามถนน
>>ซึ่งฟากตรงข้าม มีร้าน ผลไม้ สองร้านที่เปิดอยู่ ซึ่งอยู่ห่างกัน ประมาณ 3
>>ห้องแถว มีอยู่แค่สองร้านจริงๆ ที่เปิดขายอยู่ นอกนั้นบริเวณนั้นปิดหมด
>>ฉันเลือกร้านผลไม้ที่สองซึ่งอยู่ใหล้รถพวกมันมากกว่า
>>แต่สว่างกว่าและในขณะนั้นมีคนมาซื้อมากกว่าอีกร้านนึงด้วย
>>
>> ผู้ชายที่ตั้งใจจะเดินเข้ามาหาดิฉัน
>>เปลี่ยนใจเดินข้ามฟากเช่นกัน ในเวลานั้น
>>ฉันคิดถึงเมลล์ของคุณพลอยณัชชาซึ่งเป็นคนเดียวที่ฉันรับเมลล์ประจำ
>>ซึ่งมักจะมีเรื่องของการมอมยาสลบหรือลักพาตัวอยู่เสมอ
>>เนื้อหาทุกอย่างที่เคยอ่านมันเข้ามาในหัวสมอง
>>ฉันเริ่มกางมีดแล้วสอดมือไว้ในกระเป๋ากางเกงขาสั้น
>>แล้วหยุดยืมอยู่หน้าร้านผลไม้ร้านที่สอง
>>ในใจคิดว่าบอกกับตัวเองว่าต้องพยายามดูๆ
>>ว่ามันมีอะไรในมือมันบ้างซึ่งในใจฉันคิดว่ามันต้องมีผ้าโปะยาสลบเหมือนที่เคยอ่านจากเมลล์แน่ๆ
>>
>> เป็นจิงค่ะ สภาพที่ฉันเห็นคือ
>>สามคนที่ยืนอยู่ข้างรถกำลังเจรจาอะไรสักอย่างกับ ยามของโรงแรม
>>ส่วนอีกคนนึงมันเดินข้ามฟากมาช้ากว่าฉัน การแต่ตัวของพวกมันคือ
>>เสื้อยืดสีดำล้วน กางเกงยีนทั้ง 4 คน แต่คนที่กำลังเดินข้ามฟากมาหาฉัน
>>มันจะสะพายกระเป๋าเป้สีขาว ที่น่าตกใจคือ มือซ้ายมัน
>>มันมีกระดาษตัดขอบเรียบสีขาวอยู่ในมือ
>>มันมองฉันไม่วางตาฉันก้อมองมันไม่วองตาเหมือนกันค่ะ
>>
>> มันหยุดอยู่ที่ร้านผลไม้ ทำทีเป็นเลือกผลไม้
>>แต่สายตามันไม่ละจากตัวของฉันเลย หน้าตามันสกปรกมอมแมมมากๆ อายุ ราว 20
>>ต้นๆมันเดินมาใกล้ฉันไม่ถึง 1 เมตร
>>ฉันเริ่มขยับมีดในใจก้อคิดว่าจะเสียบหน้ามันก่อน ไม่รอให้มันขยับแขนก่อนแน่ๆ
>>
>> โชคดีที่มันเดินผ่านฉันไปทางร้านผลไม้ร้านที่หนึ่ง
>>ส่วนฉันเอง ฉันเดินถอยหลังเข้าร้านผลไม้ร้านที่สอง ขอย้ำเดินถอยหลังค่ะ !
>>เพราะฉันต้องการมองเห็นมัน จึงไม่กล้าหันหลังให้มัน
>>ฉันทำทีเข้าไปคุยกับเจ้าของร้านผู้หญิงว่าขอซื้อน้ำ พร้อมกับขอโทรศัพท์
>>ซึ่งในขณะนั้น มีแค่ ลูกค้า 2 คน ลูกชายที่ยังหนุ่มของเจ้าของร้าน
>>แล้วก้อเจ้าของร้านผู้หญิงเท่านั้นเอง
>>
>> เจ้าของร้านผู้หญิงและลูกชาย
>>ไล่ให้ฉันไปโทรศัพท์ที่ตู้สาธารณะที่อยู่ถัดออกไป ไม่กี่ก้าว
>>แต่ฉันไม่ยอมไปเพราะตู้นั้นมันเปลี่ยว แล้วฉันก้อไม่อยากออกนอกร้านด้วย
>>พยายามอธิบายก้อไม่เข้าใจ ต้องให้ตะคอกว่า
>>จะจ่ายให้ร้อยนึงเพราะว่ามีคนตามฉันมา ไม่เชื่อก้อให้ดูหน้าร้าน
>>
>>
>>มันเดินกลับมาที่ร้านอีกทีพร้อมกับน้ำสองขวดที่ซื้อมาจากอีกร้านนึง
>>ซึ่งนึงถึงความเป็นจิงแล้ว ทำไมมันไม่ซื้อร้านที่อยู่ใกล้กว่า
>>แต่กลับไปซื้อร้านที่อยู่ไกลกว่า มันมองมาที่ฉันอีกครั้ง
>>โชคดีที่เพื่อนมันเรียกมันกลับ เพราะยามหน้าโรงแรมไม่ยอมให้มันจอดรถนาน
>>พร้อมกับ เจ้าของร้านซึ่งเห็นว่ามีคนดักรอฉันจิงจึงยอมให้ใช้โทรศัพท์
>>
>> ฉันโทรเรียกแฟน แล้วรอให้แฟนฉันมารับ ขอบอกว่า
>>ไม่ยอมออกนอกร้านจิงๆ พอแฟนมาฉันเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง พร้อมกลับไปถาม
>>สาวคาราโอเกะข้างต้น ว่าเกิดอะไรขึ้น สาวคาราโอเกะบอกว่า
>>ได้ยินเสียงร้องให้ช่วยดังมากมาจากในรถแล้วได้โทรแจ้งตำรวจ191แล้ว
>>ฉันก้อได้เล่าเหตุการณ์ให้สาวคาราโอเกะ และตำรวจ 191 ฟังเช่นกัน โชคดีจิงๆ
>>ที่ไม่เกิดอะไรร้ายแรงขึ้นกับฉัน
>>
>> ท้ายสุดขอให้เพื่อนส่งต่อเมลล์นี้ไปให้ได้มากที่สุด
>>เพราะส่วนนึงที่ฉันรอดมาได้คือการรับเมลล์จากคุณพลอยณัชชาอยู่เสมอ
>>หวังว่าเพื่อนๆ จะช่วยเตือนต่อๆ ไปนะคะ

5 Sep 2006 | Post by : PangRum

Comment 1
น่ากลัวจัง จะระวังตัวให้มากขึ้นเหมือนกัน 6 Sep 2006 \| Comment by : TingTong

Comment 1

น่ากลัวจัง จะระวังตัวให้มากขึ้นเหมือนกัน

6 Sep 2006 | Comment by : TingTong

Hospital / Wellness

HIS AND HER WELLNESS

View Details

Webboard
จริงหรือไม่ เสริมหน้าอก ให้นมบุตรไม่ได้!? 29 Nov 2019 โพสต์โดย: PR BMAC 0
Epex-unity แหล่งขุดบิตคอยน์ไม่จำกัด ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องเปลืองค่าไฟ คลิกเลย!! 15 Feb 2020 โพสต์โดย: masterburger 0
อิจฉาสาวๆที่ได้ไปงานอีเว้นท์ของ OLAY Regenerist จังเลย 1 Jul 2012 โพสต์โดย: Bell001 0
เด็กน้อยเบื่อทานนมแล้ว แบบไม่แตะเลยทำอย่างไรดีคะ 24 May 2016 โพสต์โดย: rabbit_jan_jame 2
ช่วยด้วยค่ะ T^T 2 Mar 2009 โพสต์โดย: saku-hana 8
เครื่องตรวจจับตำแหน่งเวลาแฟนแอบไปหากิ๊ก 4 Aug 2005 โพสต์โดย: Innovation 4
หน้าบริ๊งไปอีกกกก 3 “มอยส์เจอไรเซอร์” ตัวเด็ดเนรมิตผิวขาวใส แบบได้ผลจริง! 26 Oct 2016 โพสต์โดย: yingyingnaka 9
เชื่อมั๊ยค่ะผู้หญิงมั่นใจ มีเสน่ห์ กว่าผู้หญิงสวย 24 May 2007 โพสต์โดย: zeezar 5

Webboard