Talk About Women

กรูไม่ช่ายเกย์...ติดอันดับ 2 ในพันธุ์ทิพย์ (Part 7-8)
Part7
หลังจากที่ผมโทรไปตามมันมานอนเป็นเพื่อนที่ห้อง มันก็มาอย่างรวดเร็วในชุดนอนเตรียมพร้อม มืออีกข้างหนีบหมอนเน่าที่มันคอยเอาวิสัญญีตัวเอง เพื่อจะให้นอนหลับได้ง่ายขึ้น (แต่กรูไม่ได้อยากโดนดมยากับเมิงด้วยนิ)
หลังจากที่มันทักแม่ผมซึ่งนั่งดูอุ้มรักเรียบร้อย พร้อมกับทำฉอเลาะ(ซึ่งผมเล่าในตอนที่หายไป) ผมก็ลากมันขึ้นมาบนห้องผมเป็นอันสำเร็จ
"โห นี่ห้องเมิงเหรอ ไมน่านอนจังวะ" ตุ๊บ กรูยังไม่เชิญเมิงนั่งเลย เมิงเล่นกระโดดลงบนเตียงกรูเลย
"นี่รูปเมิงตอนเด็กๆเหรอ"
"อย่าเล่นได้มั๊ย เดี๋ยวกรูก็ไล่แมร่งไปนอนโซฟาอีกหรอกสาดดด" ปกติถ้ามันนอนที่บ้านผม มันจะนอนเฝ้าหมาที่โซฟา
"แมร่ง งกว่ะ ใจน่ะ อย่าแคบ เข้าใจมั๊ย ใจน่ะ" มันเอามือจิ้มที่หน้าอกผม
"ว่าแต่ตอนเด็กๆเมิงหน้าเหมือนลิงถือลูกท้อนะ"
"เออ ขอบจายยย...กรูไปอาบน้ำก่อนนะ"
ผมจัดแจงหยิบผ้าเช็ดตัว เสื้อ กางเกง ไปเปลี่ยน ในห้องน้ำ
"ถอดตรงนี้ดิ ไม่ต้องอายกรูหรอก ผู้ชายด้วยกัน กรูไม่ถือหรอก" มันยิ้มแสยะ
"แต่กรูถือ ไอ่สาด อย่าหื่นนักสิว่ะเมิง ถ้าหื่นนะ ว่าวออกซะมั่ง"
"เมิงช่วยกรูสิ กรูเบื่อ" "ไอ่เเยดเป็ด
.........................................................
ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่ เสียงมันก็ตะโกนถามเป็นระยะๆ
"นี่รูปใครว่ะ"
"นี่ถ่ายที่ไหนเหรอ"
"ครอบครัวเมิงอบอุ่นดีนะ กรูอิจฉาว่ะ ให้กรูเป็นลูกแม่เมิงคนดิ.....เป็นลูกเขยนะ"
...................
...........
........
.......
......
....
...
..
.
"ทำอะไรอยู่ทำไมเงียบ ว่าวอยู่เหรอ........" ปังๆๆ เสียงมันเคาะประตู
"เปิดประตูดิให้กรูช่วย"
.......................
.......................
โครม ซู่!!!!!!!!!!!!!!!!! ผมเปิดประตู เอาขันตักน้ำรดหัวมัน
"ว้าฮ่าๆๆๆๆ" หัวเราะอย่างบ้าคลั่งทะเลเดือด
"เมิง กรูเปียก" เสียงมันกัดฟันกรอดๆ ผลั่วะ มันดันประตูเข้ามา แล้วก็ปิดปัง......เอาตายอ่า กรูหาเรื่องแล้วมั๊ยหล่ะ
..............................
.......................
...................
ผมติดอยู่ในห้องน้ำกับมัน 2 คน ใจแมร่งโคตะระสั่นเลยตอนนั้น สั่นกลัวนะ ไม่ได้สั่นสู้
"เออ กรูขอโทษ เมิงออกไปก่อนนะ กรูจะเสร็จแล้ว นะ นะ"
"ม่าย เมิงเสร็จกรูแน่" แล้วมันก็รุกเข้ามา รุกเข้ามา เยี่ยงมัจจุราชที่ตามคร่าพรากวิญญาณ(เวอร์ไปเหรอ โอเคๆ เพลาๆหน่อยก็ได้)
"เฮ้ยยย ไอ่...เมิงจะทำอะไรอ่ะ เอ้ยยยย หายใจลึกๆ นึกถึงบาปบุญคุณโทษไว้นะ เอ้อ ไม่ใช่นึกถึงจรรยาบรรณ เอ้ยย!!!" ตอนนั้นผมหน้าซีดเผือด
ผมหลังชนฝาแล้วตอนนั้น มันเอามือเอื้อมมาข้างหลังผม ผมนะ หายใจขัดๆ เหมือนจะเป็นลม เสร็จแน่แล้วกรู ตูดกรูไปแน่คืนนี้ โธ่!!! ตอนแรกตั้งใจจะเรียกแม่ ปากกำลังจะร้อง
ซู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แมร่ง เล่นกรูตกใจหมด มันเอื้อมไปหยิบขันข้างหลังตักน้ำมารดหัวผมแทน เล่นเอาเข่าแทบทรุด
"ไหนๆกรูก็เปียกแล้ว กรูขออาบน้ำด้วยคนนะ"

ผมกองลงไปอยู่กับพื้นห้องน้ำ
"เมิงทำกรูตกใจหมด"
"อาราย เมิงนึกว่ากรูจะทำอะไร กรูแค่จะเอาคืน กรูบอกแล้ว กรูจะทำเมิงก็เพราะเมิงเต็มใจเท่านั้น" อือออออ กรูรักเมิงว่ะ คิดในใจนะ ไม่กล้าพูด(ผิดหวังกันอ่ะสิท่า คนที่กะลังอ่าน คริๆ ผมไม่ใจง่ายหรอกขอโตด)
"กรูสระผมให้" มันบอกพลางกดหัวผม ผมนั่งลงบนขอบชักโครก
"ผมเมิงสวยดีเนอะ ใช้ยี่ห้อนี้นี่เอง วันหลังกรูใช้มั่ง"ผมว่ามันก็คงตื่นเต้นเหมือนกันแหละ เสียงมันสั่นเครือ
" โห เมิง สุดยอด เลย นวดเก่งนี่หว่า"
"เออ ดิ ตอนเด็กๆ กรูนวดให้แม่ กรูบ่อย" ผมเงียบ(เพราะเคลิ้ม)
"เมิงรักแม่เมิงมากมั๊ย" ผมถาม มันยังคงขยำหัวผมอย่างนุ่มนวล
"เจ็บมั๊ย"มันถาม ขณะกะลังเล่นกับหัวผม ผมสั่นหัวงึกๆ
"รักสิ ที่กรูรู้จักความรักได้ เพราะคน 2 คน.....แม่กรู ....กับเมิง" อีกแหละ เฮ้อออ
"ตอนที่กรูไม่มีแม่กรูเหมือนตกนรก เลยเมิงรู้ป่าว กรูหมดอาลัยตายอยาก คิดไม่ออกว่ากรูจะอยู่ไปทำไม" มันยังคงพูดต่อ
"แล้วตอนนี้หล่ะ" ผมถาม เพราะอยากรู้แค่ว่ามันยังคิดแบบเดิมอีกรึปล่าว
"ตอนนี้เหรอ ไม่ว่ะ ตอนนี้กรูมีเมิง" โห กรูไปทำอะไรให้เมิงผูกพันได้ขนาดนี้ว่ะ
"ถ้ากรูไม่มีเมิงอีกคน เท่ากับชีวิตกรูเป็นศูนย์ เพราะลำพังชีวิตกรูก็ไม่มีค่าอยู่" น้ำลายผมแห้งทันที กลืนไม่ลงมันฝืดคอ เมิงจะรู้มั๊ยว่ากรูกำลังจะไปจากชีวิตเมิง เมิงจะว่ายังว่ะ"

เราคุยภาษามนุษย์ที่สุดก็ช่วงนี้แหละครับ ผมว่ามันยังมีเรื่องในใจอีกมากที่ผมยังไม่รู้

แต่จะทำไงได้ เมื่อถึงตอนที่ผมอยากรู้เรื่องชีวิตมันก็ทำได้แค่รับรู้แล้วหล่ะ
" อ้าว ก้มลง สิ กรูจะล้างหัวให้"
ผมทำตามอย่างว่าง่าย
"อ้อย(สมมุติว่าชื่ออ้อยแล้วกันนะ)....ถ้าวันนึงกรูไม่อยู่ เมิงจะทำไงว่ะ"
"ไม่รู้สิ ตอนแม่กรูตาย แม่กรุก็ไม่บอกรูก่อนเหมือนแหละ...อีกอย่างกรูไม่อยากคิดหรอก ทำไม....เมิงจะไปไหน"
"ปล่าว กรูแค่ถาม ถ้าเมิงกวนส้นกรูมากๆ วันนึงกรูอ่านหนีเมิงไปก็ได้"
"โอเค กรูสัญญา กรุจะไม่กวนตีนเมิงอีกแล้ว พอใจยัง" ผมพนักหน้า
"พอใจยังคร๊าบบบ" มันเอื้อมมือมาขยำนมผม
"ไอ่บร้า กรูจั๊กเดียม พอแล้ว ล้างหัวให้กรู กรูเสร็จแล้ว"
"คร๊าบ พ่อทูนหัว" เออ เพิ่งรู้ว่า

มันหายไปห้องน้ำนาน คาดว่าอี้แตกระหว่างที่ลื่น คริๆ
"เมิง ว่าวไม่ยอมราดน้ำ กรูลื่นเลยเห็นปล่าว"
"สาดดด กรูเห็นหน้าเมิง เสปิม กรูตกใจไหลไปอยู่สมองหมดแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก"
.............................................
ผมแต่งตัวของผมเองเรียบร้อย หูก็ฟังเพลงที่มันร้องเองแต่งเองของมัน แต่จำเนื้อไม่ได้ รู้แต่ว่าขำอ่ะ ขำทั้งน้ำตา มันร้องประมาณเพลงฉ่อยอ่ะ ร้องจีบใครสักคน(ซึ่งก็คือผมนั่นแหละ) ผมฟังไปหัวเราะไป น้ำตาก็ปริ่มๆ "เมิงอย่าทำให้กรูรู้สึกแบบนี้ได้ม้ายยยยยย" ผมตะโกน
"รู้สึกอะไร" อ้าวเวนมันได้ยินด้วย
"ปล่าว กรูพูดเล่น" "บร้ารึปล่าว พูดคนเดียวก็เป็น"
เออ กรูบร้า แล้วไอ่ตัวที่ร้องเพลงฉ่อย เพลงอีแซวอยุ่ในห้องน้ำนี่คือคนดีงั้นเหรอ
มันอาบน้ำเสร็จออกมาร้อง เฮ้ยย กรูไม่ได้เอาชุดมา
"เดือดร้อนกรูอีกนะเมิง"
"ก็ใครหล่ะ ทำกรูเปียก" มันตัดพ้อ
ผมเดินไปหยิบชุดนอนให้มัน
"โห นี่เมิงใส่ชุดอย่างงี้เหรอ " ชุดนอนมันแปลกตรงไหนว่ะ คิดในใจ
"จะใส่ไม่ใส่ "
"เออ ใส่ " ............................."แมร่ง เป็นไงกรูเหมือนไอ่บร้าเชนป่าว" ผมงง ใครคือไอ่เชน
" เออ เหมือนๆ"ผมตอบขณะนี่กะลังนอนรอมันอยู่บนเตียง(จ๊าก ไม่ได้นอนรอนะ ) มันกระโดดโครมลงบนเตียง........................
"เตียงเมิงนุ่มจัง"
"เออ เป็นไง ดีกว่านอน หลุมหลบภัยห้องเมิงใช่ป่าว"
"ก็ห้องเค้ารกนิ ไม่มีใครจัด แฟนก็ไม่มี ไม่มีใครรัก" มันพูดเชิงน้อยใจ
"ไปเรื่อยนะเมิง กรูจะนอนแล้ว ปิดไฟ"
" โอเค " ไฟดับสนิท สมองผมก็ตื้อสนิทเหมือนกัน
...................

มันหายไปห้องน้ำนาน คาดว่าอี้แตกระหว่างที่ลื่น คริๆ
"เมิง ว่าวไม่ยอมราดน้ำ กรูลื่นเลยเห็นปล่าว"
"สาดดด กรูเห็นหน้าเมิง เสปิม กรูตกใจไหลไปอยู่สมองหมดแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก"
.............................................
Part8
ผมแต่งตัวของผมเองเรียบร้อย หูก็ฟังเพลงที่มันร้องเองแต่งเองของมัน แต่จำเนื้อไม่ได้ รู้แต่ว่าขำอ่ะ ขำทั้งน้ำตา มันร้องประมาณเพลงฉ่อยอ่ะ ร้องจีบใครสักคน(ซึ่งก็คือผมนั่นแหละ) ผมฟังไปหัวเราะไป น้ำตาก็ปริ่มๆ "เมิงอย่าทำให้กรูรู้สึกแบบนี้ได้ม้ายยยยยย" ผมตะโกน
"รู้สึกอะไร" อ้าวเวนมันได้ยินด้วย
"ปล่าว กรูพูดเล่น" "บร้ารึปล่าว พูดคนเดียวก็เป็น"
เออ กรูบร้า แล้วไอ่ตัวที่ร้องเพลงฉ่อย เพลงอีแซวอยุ่ในห้องน้ำนี่คือคนดีงั้นเหรอ
มันอาบน้ำเสร็จออกมาร้อง เฮ้ยย กรูไม่ได้เอาชุดมา
"เดือดร้อนกรูอีกนะเมิง"
"ก็ใครหล่ะ ทำกรูเปียก" มันตัดพ้อ
ผมเดินไปหยิบชุดนอนให้มัน
"โห นี่เมิงใส่ชุดอย่างงี้เหรอ " ชุดนอนมันแปลกตรงไหนว่ะ คิดในใจ
"จะใส่ไม่ใส่ "
"เออ ใส่ " ............................."แมร่ง เป็นไงกรูเหมือนไอ่บร้าเชนป่าว" ผมงง ใครคือไอ่เชน
" เออ เหมือนๆ"ผมตอบขณะนี่กะลังนอนรอมันอยู่บนเตียง(จ๊าก ไม่ได้นอนรอนะ ) มันกระโดดโครมลงบนเตียง........................
"เตียงเมิงนุ่มจัง"
"เออ เป็นไง ดีกว่านอน หลุมหลบภัยห้องเมิงใช่ป่าว"
"ก็ห้องเค้ารกนิ ไม่มีใครจัด แฟนก็ไม่มี ไม่มีใครรัก" มันพูดเชิงน้อยใจ
"ไปเรื่อยนะเมิง กรูจะนอนแล้ว ปิดไฟ"
" โอเค " ไฟดับสนิท สมองผมก็ตื้อสนิทเหมือนกัน
...................

ท่ามกลางความมืดและเงียบสงัด ผมได้ยินเสียงหัวใจผมเต้นอย่างชัดเจน เพราะความตื่นเต้น บวก ตื่นตระหนก ที่ต้องมานอนร่วมเรียงเคียงหมอนกับชายที่ตัวเงอไม่เคยไว้ใจ กระซิกๆ แต่มีอีกเสียงนึงที่ยังคงก่อกวนเสียงเต้นของหัวใจผม
"เอ้ย" ผมเอาแขนกระทุ้งมันเบาๆ "หายใจเบาๆสิวะ หายใจอย่างกะวัว"
"เออ ให้กรูหยุดให้ใจไปเลยดีมั๊ย" แน๊ ช่วงนี้รู้จักประชดประชัน "เออ เอาดิ"
แล้วก็เงียบไปอีกสักพัก
"เป็ด... กรูขอกอดเมิงได้มั๊ย " จึ๋ย ผมฟังแล้วจั๊กเดียม
"เมิงไม่ตอบกรูถือว่าเมิงอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรแล้วน๊า" พูดเสร็จ แมร่งมาเลยครับ ท่อนแขน วางพาดแหมะ บนหน้าอกผม ผมนอนแข็งไปทั้งตัว
"ท่าไมหายใจแรง" มันยังมีหน้ามาถาม
"แมร่ง เมิงก็ลองนอนให้ผู้ชายกอดมั่งสิวะ แล้วจะรู้"
สักพักมาแล้วครับท่อนขาพาดขวางอย่างไม่เกรงใจ
"เอาขาเมิงลงไปอีก จะโดนไข่กรูอยู่แล้ว แมร่งชักเอาใหญ่" มันค่อยลากขาลงไป
ผมนอนนิ่งไปสักพัก หาจังหวะ คุยเรื่องนั้นกับมัน แมร่งร้อนก็ร้อน เกร็งก็เกร็ง กลืนน้ำลายไม่ลงคอ
"ตัวเมิงนุ่มจัง หอมด้วย" เฮ้ออออออออ ผมทำอะไรอยู่เนี๊ยะ
......................................................................
มันกอดผมแน่น ยังกะลูกลิงกอดแม่ ผมน๊าก็ยอมมันช่วงนั้น
มันบอกว่า"กรูไม่เคยกอดใครมานานแล้วตั้งแต่แม่กรูเสีย"
"เออ เมิงเห็นกรูเป็นแม่เมิงเหรอ สาดดดดด"
"ปล่าว แต่กรูอยากให้เมิงเป็นแม่คุณทูนหัวของกรู กรูจะรักเมิงไปจนกว่ากรูจะตาย"
"โห แมร่ง จะรักกรูถึงพรุ่งนี้เองเหรอ" ผมแซว เพราะกะว่าถ้ามันทำไร พรุ่งนี้ตายแน่
" เอ้ย สาดด กรูไม่ตายเร็วขนาดนั้น แช่งกรูเหรอ"
แล้วเด็กผีโกยเถอะโยมก็เข้าสิงมัน มันจีเอวผมจนเตียงขย่ม(ถ้าใครอยู่ข้างล่างคงคิดว่าเราล่อกันแหง๋ม)
.."พอเมิงกรุหายใจไม่ทัน" ผมหัวเราะ หายใจไม่ออกเลย เหนื่อยด้วย มันก็ยังกอดผมแน่นเหมือนเดิม
"ขอกรูกอดเมิงอย่างงี้ทั้งคืนนะ"
"เออ แต่เมิงช่วยเอาหมอนเน่าออกไปไกลๆหน้ากรูหน่อยเถอะ เดี๋ยวหน้ากรูเป็นสิว" มันหยิบหมอนเน่ามันออกมา ยัดจมูกผม " เอ้ยยยยยยยย" ผมกลั้นหายใจ กะว่าสงสัยได้ตายเพราะหมอนนรกนร่แน่เลย สักพักมันก็เขว้งหมอนออก ผมเขกกะโหลกมัน 2 โป๊ก กอดจะโดนกอดเหมือนเดิม
"มีความสุขจังเร้ยยยยกรู" เออ เมิงสุข แต่กรูทุกข์ขนัด
"เมิงเล่านิทานให้กูฟังหน่อย"
"เมิงจะบร้าเหรอ สาดด โตเป็นกระซู่ ยังจะฟังนิทาน"
มันก็อืมๆๆ เพลียๆ
ผมเลยนึกออกเล่านิทานที่แต่งเองเลย เรื่อง "กรูจะทิ้งเมิงไปแล้วนะ ไอ่ฟาย ฮือๆๆT_T" (อันนี้แต่งเองนะ คริๆ)
ผมเริ่มเล่าตั้งแต่ กาลครั้งนึงนานมาแล้วมีเด็กวัด 2 คน บราๆๆๆๆ แต่งเองสด มันก็นอน อืมๆๆ ไป ......... จนมาถึงกลางเรื่องผมวกเข้าเรื่อง
"อ้อย(ขอยืมชื่อที่ชาวพันทิพย์ตั้งให้หน่อยนะ) กรูมีเรื่องจะบอก"
"อืม"
"กรุเคยบอกใช่ป่าวว่ากรูอยากเป็นกระจ๊วต"
"อืม"
"วันนั้นเพื่อนกรูโทรมา........................ให้กรูสมัครที่สายการบิน......"
".........(เงียบ)............"
"กรูเลยลองสมัครดู ปรากฎว่า..........." ผมหายใจยาวววว "กรูสอบได้ว่ะ แล้วๆ แล้วกรู เอ่อ กรู ต้องไปอยู่ (รัฐนึงแถบตะวันออกกลาง) "
" กำหนดตรวจร่างกายกรูวัน ที่ 24 สค(คือพรุ่งนี้ของผม) แล้วกรูต้องไปวันที่....(ขอไม่บอกนะ กลัวแฟนขับ ไปขับไล่).....กรูจะไม่ได้อยู่กับเมิงอีกแล้ว เมิงได้ยินมั๊ย"
เอะ ทำไมมันเงียบผิดปกติ ผมลองย้ำอีกครัง "ได้ยินมั๊ย" มันยังไม่ตอบ เลยเอามือสะกิด "เฮ้ยๆไ ไร้ซึ่งอาการตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น เวร แมร่ง หลับไปแล้วววว โอ้ยยยยยยยยย กรูอุตส่าห์ เฮ้อ..........

ผมผล๊อย หลับไปตอนไหนไม่รู้ รุ้แต่นานน่ะ กว่าจะหลับ เพราะอึดอัด ตื่นมาอีกที ไม่เห็นมันแล้ว แม่บอกว่า " อ้อย สั่งไว้ว่า มันไปทำงานก่อน เข้างานกะเช้า"
"มันกลับไปกี่โมงแม"
" 5 โมงได้มั้ง"
..................................................................

วันเดียวกันนั้นเองผมตัดสินใจลาพักร้อน 3 วัน(ก็ตั้งแต่วันแรกที่ตั้งกระทู้หน่ะแหละ...จนถึงวันนี้) ผมไปทำงานเข้ากะเย็นเลยไม่ได้เจอมัน ตอนเย็นโทรหามันไม่ได้เพราะ เค้าห้ามใช้โทรศัพท์ ตอนอยู่ในสนาม วันนั้นผมก็ยังไม่ได้คุยกับมัน จนมาถึงวันจันทร์ผมหยุดพักร้อน จนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่ได้คุยกับมัน มันโทรมาที่บ้านบ้างแต่ก็คุยได้แป๊บเดียว(ตอนวันจันทร์ที่ผมบอกว่าผมต้องไปแล้ว มันมาอีกแล้ว นั่นแหละ แม่เรียกว่ามันโทรมา) เพราะว่าผมหยุดมาต้องลากกะทำงานแทนผม
.............................................................
พรุ่งนี้ผมไม่ได้อยู่โพส เพราะต้องไปตรวจร่างกายที่เวชศาสตร์การบิน กะว่าวันเสาร์ ว่าง จะคุยกับมันให้รู้เรื่อง .........................
.................................................... ยังไงผมรบกวนฝากกระทู้นี้ด้วยนะครับตอนผมไม่อยู่ 2-63 วันนี้ ช่วยจัดกระทู้ไม่ให้มันเน่า(สั่งเสีย) แล้ววันเสาร์ผมสัญญาว่า ผมจะมาเล่าให้ฟังว่าสุดท้ายเรื่องของเรามันจะจบยัง

................ท้ายนี้แล้วก็ฝากไว้ให้ช่วยหน่อยนะครับ
1.ผมควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้
2.ควรจะมีวิธีบอกมันยังไงให้มันเสียใจน้อยที่สุด
3.ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะเลือกใครระหว่าง เอ่อ (ไม่รู้จะใช้คำว่ายังไง)มัน กับงาน
4. คิดว่าต่อไปผมควรจะทำยัง เฮ้อออ สับสนเล็กน้อย เอาเป็นว่า วันนี้ผมแค่นี้ก่อนนะครับ ยังไงฝากกระทู้นี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะครับ ดูแลแทนผมด้วยน้า.........................


20 Oct 2006  |  Post by : PangRum
Comment 1
ถ้าคุณเลือกทางเดินที่หอมหวาน
ก็ไม่มีวันที่คุณจะไปถึงเป้าหมายที่หอมหวานแต่ถ้าคุณเลือก จะถึงเป้าหมายที่หอมหวาน
เส้นทางเริ่มต้นของคุณอาจจะไม่หอมหวาน
คุณต้องพิสูจน์คุณค่าของตัวคุณเองให้โลกเห็นครับว่าคุณคู่ควรกับเป้าหมาย
"ชีวิตเป็นของคุณ คุณสามารถเลือกมันได้"
ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกทางไหน

1.ทำงานอย่างที่ทำทุกวันนี้ ไม่ลำบากเกินกว่าที่จะทน
แต่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดชีวิต หรือ
2.ทำงานอย่างหนัก ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง อดทน เหนื่อยสัก 3 ปี
แล้วผลงานที่ได้สร้างไว้ทำให้คุณสบายไปตลอดชีวิต
ถ้าเลือกอย่างที่ 1
ดีใจด้วยครับเพราะคุณไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลย ลบอีเมล์ฉบับนี้ได้เลยครับ
แต่ถ้าเลือกอย่างที่ 2 click เข้ามาเลยครับ แล้วมาคุยกันว่า
คุณจะต้องทำอะไรบ้างในอีก 3 ปี นับต่อจากนี้ http://twyengwe.no tlo ng.com พิมพ์ติดกันนะ

29 Oct 2006  |  Comment by : aa

Comment



Pooyingnaka Wellness

Webboard
โพสต์โดย: Momay 0
โพสต์โดย: bangkokclipdid 0
โพสต์โดย: proton 10
โพสต์โดย: JB 0
โพสต์โดย: luxurious 9
โพสต์โดย: อยากรู้ 5
โพสต์โดย: prnews 0
โพสต์โดย: แล็คต้า 2

Interest Product