Talk About Women
| กรูไม่ช่ายเกย์...ติดอันดับ 2 ในพันธุ์ทิพย์ (Part19-20) |
|---|
|
Part19 ผมยกมือไหว้พระรูปนั้นก่อนถามว่า อ้อยอยู่รึปล่าว "อาตมาไม่รู้จักหรอกโยม" ผมเข่าแทบทรุด ถ้ามันไม่อยู่ที่นี่ผมก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหนแล้วหล่ะ คงต้องปล่อยมันไปตามยถากรรม "ลองไปถามเจ้าอาวาสที่กุฎิโน่นสิ โยม" ผมไหว้ลา ก่อนเดินข้ามไปอีกกุฎิ ..............เจ้าอาวาสบอกผมว่า "อ๋อ เพื่อนอ้อยเหรอ อ้อยนั่งอยู่ตรงศาลาริมน้ำทางโน้นน่ะโยม ให้ไอ่กล้วยพาไปมั๊ย หมามันดุ" ไอ่กล้วยคือเด็กวัดตัวเล็กๆที่ท่าทางเอาเรื่อง ในใจผมคิดว่าถ้าเอาไอ่กล้วยไปมีหวังเละแน่ "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินไปเองครับ ไปทางนี้ใช่มั๊ยครับ" เจ้าอาวาสชี้ย้ำอีกที นี่แหละน๊าที่เค้าว่า พระเป็นผู้ชี้ทางสว่าง ผมเดินออกมา โดยมีไอ่กล้วยเดินตามหลัง ผมหันไปมอง ไอ่เด็กนี่มันจะมาเดินตามทำหล๋อยอะไรวะ ผมกลัวมันจะมาขัดอ่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก คือผมอยากคุยกับมัน 2คนให้รู้เรื่อง ผมมองหน้ามันงงๆ มันทำหน้าผีใส่ "เอ้ย ไอ่กล้วย เมิงชื่อกล้วยใช่ป่ะ" ผมนั่งยองๆถามมัน "อืมม" ท่าทางยังไม่เข้าโรงเรียน เพราะยังพูดครับไม่เป็น "เอ้ย ไม่ต้องมาตามพี่นะ ไปเล่นไกลๆเลย ตรงนู้นนนนนน" ผมชี้ให้มันลงหายไปในคลอง มันมองหน้าผมเหมือนไม่เคยเห็นคนกรุงเทพ แต่ก็ไร้ประโยชน์ สุดท้าย ผมควักแบงค์ 20ให้มัน "อ้าว เอานี่ไปซื้อหนมกิน แล้วไปเล่นไกลๆเลยนะ ยิ่งไกลยิ่งดี" ผมบอก มันรับเงินแล้วดีใจใหญ่ วิ่งไปร้านหนมหน้าวัดโดยที่ไม่ต้องไล่ อืมมม พูดครับยังไม่เป็น แต่รู้จักใช้เงิน เด็กสมัยนี้นี่มัน................ หลังจากที่กำจัดมารหัวขนไปแล้ว ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าบ่าวยังไงไม่รู้ กว่าจะเจอเจ้าสาว ผ่านประตูเงิน-ทอง หลายด่านเหลือเกิน ในที่สุดผมก็เจอศาลาริมน้ำที่ว่า ร่มรื่นดีจัง ฝนก็ตกเปาะแปะทั้งวัน ผมเห็นหลังมันแล้ว เฮ้อออ ในที่สุด.....ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ มันนั่งอ่านหนังสืออะไรสักอย่าง ใส่เวื้อสีขาว กางเกงเลก็สีขาว ผมใจหายวาบ เกิดอะไรขึ้นกับมันว่ะ ผมกะลังจะก้าวเท้าไปหามัน และอยากจะกอดมันจากข้างหลังเหมือน คห ข้างบนว่าเหมือนกันนั่นแหละ แต่นี่มันชีวิตจริงอ่ะดิ ไม่มีอะไรจะเป็นไปอย่างที่เราอยากให้ไปหรอกครับ "โฮ่งๆๆๆๆๆ แฮๆๆๆๆๆๆๆ...โฮ่งๆๆ" หมา ดำ 2ตัวแมร่งทั้งเห่าทั้งแฮ่ น้ำลายย้อย พลั๊กๆ ผมชักขากลับแทบไม่ทัน อะไรจะหวงเพื่อนมันขนาดนั้น มันหันหลังมามอง คงตกใจแหละ ว่าผมมาได้ไง "เฮ้ย สาดดด เมิงบอกให้เพื่อนเมิงหยุดเห่าก่อนได้มั๊ยวะ มองเอี๊ยอยู่ได้" ขอโทษนะครับที่มันไม่โรแมนเหมือนอย่างที่อยากให้เป็น "อ้าว บ๊อบบี้ จูดี้(อืม หน้าตาวัดๆแบบนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะชื่อนี้) ไม่เห่าลูก ไม่เห่า จุ๊ๆ พวกเดียวกันลูก" อืมมมพูดกับหมาเพราะกว่าพูดกับกรูอีกสาดด ......เจ้ย แมร่งกรูอุตส่าห์ถ่อมาหาถึงที่นี่หาว่ากรูเป็นพวกเดียวกับหมาอีก.......คิดถูกรึป่าวที่มาเนี๊ยะกรู สิ้นเสียงมันปรามเพื่อนมัน หมาสองตัวหมอบคาทีนมันราบคาบ อืม ท่าทางจะพูดกับหมารู้เรื่องกว่าพูดกับคน ผมเดินตรงเขาไปหามัน ใจเต้นตั๊กๆ ถ้าไม่ใช่มาโพสในนี้ก็คงไม่กดดันอย่างงี้ แต่นี้ มันรู้สึกเหมือนมีดวงตานับร้อยคู่จ้องมองอ่ะดิ เลยเกร็งๆ ถ้าปกตินะผมคงเดินไปตบหัวทิ่มไปนานแล้ว"อำนาจอันยิ่งใหญ่ ย่อมมาพร้อมภาระอันใหญ่ยิ่ง(พูดถูกป่าววะ) เก้าอี้ไม้ วางอยู่รอบโต๊ะ 4 ตัว ผมนั่งตัวริมขอบศาลา "เป็นไงมั่ง"นี่คือคำแรกที่ผมทักทายอย่างเป็นทางการ "ก็ดี" มันตอบ ก้มหน้า "จริงเหอ" บอกไม่ถูกครับตอนนั้นมันเกร็งๆ กั๊กๆยังไงไม่รู้ไม่กล้าพูดเหมือนก่อน "จริงดิ แล้วเมิงคิดว่ากรูจะเป็นอะไร" อืมนั่นอ่ะดิ แล้วผมคิดว่ามันจะเป็นยังไง ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งได้ยินแต่เสียงฝนกระทบหลังคากระเบื้อง "เมิงชื่ออ้อยแล้วรู้ป่าว กรูว่าน่ารักดีนะ" ผมทำลายความเงียบ "อืม กรูอ่านแล้ว นึกขึ้นได้ว่าพูด ขำดีว่ะ ห้องอ้อยรกจะตาย 555" อืม มันหัวเราะเป็นครั้งแรก "แล้วเมิงชอบป่าว เคาเรียกเมิงกันทั้งพันทิพย์" ผมถาม "เหอะ ชื่อผู้หญิง แต่ถ้าเค้าเรียกไปแล้วก็ปล่อยเค้าเหอะ" มันเปิดหนังสือหน้าต่อไป โดยไม่เงยหน้า "แล้วเมิงอะชื่อไร" มันถาม "เค้าเรียกกรูเป็ด" ผมบอก "กรูว่าเหมาะกับเมิงว่ะ เป็ด ......เพราะเมิงเดินตูดบิดเหมือนเป็ด" "ไอ่สาดดดด" ผมและมันหัวเราะพร้อมกัน "เมิงทำไมไม่โกนหนวด" มันถามผม เพราะปกติ ผมจะไม่ยอมปล่อยให้หนวดโผล่มาชื่นชมโลกภายนอกแม้แต่เส้นเดียว "ไม่มีเวลา มัวแต่ตามหาคน" ผมบอก ตอนนั้นกล้าพูดแล้วนา มันเงียบอีก...................ผมยังคงไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน ไม่รู้จะบอกยังไง ไม่รู้จะพูดยัง ผมก้มหน้าเอาคางเกยขอบศาลามองฝนที่ตกลงในสระ เป็นวงๆๆๆ มองแล้วมึนหัว แต่ก็เพลินดี ผมยังคงมองไปเรื่อยๆ ที่นี่สงบดีจัง ผมหายใจได้เต็มปอด ไม่แสบจมูก และที่สำคัญรู้สึกเย็น ..........สายตาผมจับอยู่ที่เม็ดฝนเม็ดแล้วเม็ดเล่า ผมกำลังจะเข้าถึงสมาธิชั้นสูงแล้วนะเนี๊ยะถ้าไม่............................ "โครม โอย" ผมหันขวับไปมองตามเสียง อ้าวเอ้ยไอ่อ้อยหายไปไหน "อ้าๆๆๆ สาด ไปทำเอี๊ยอะไรตรงนั้น" ผมหัวเราะก๊าก "กรูตกเก้าอี้ แหะๆ" มันหัวเราะเก้อๆ "สมแมร่ง เก้าอี้สี่ขาเจือกนั่งสองขา" "กรูก็แค่...............................เอ่อ ....อยากเห็นหน้าเมิงชัดๆ" กึ๋ยT-T วันนี้ผมขอค้างไว้แค่นี้ก่อนนะครับ พรุ่งนี้จะมาเล่าให้ฟังทั้งหมดที่ค้างไว้นะครับ ขอไปคุยเรื่องไอ่อ้อยกับแม่ก่อน แม่กลับมาแล้ว พรุ่งนี้ผมสัญญาว่าจะเล่าให้ฟังทั้งวันเลยครับหลังจากพรุ่งนี้แล้วก็จะหายไปอีก 3-4 วัน (ฟามลับ คริๆ) แล้วจะมาเล่าตอนจบให้ฟังครับ ตอนนี้ขอไปทำใจก่อนนะครับ Part20 บอกตรงๆว่าตอนนั้นผมรู้สึก อืม นี่แหละ สิ่งที่ผมตามหามาตลอดเกือบอาทิตย์ ตอนที่มันไม่อยู่ ผมห่วง ผมคิดถึงมันนะ แล้ว ณ ตอนนั้นพอได้อยู่ด้วยกันเหมือนที่เราทำทั้งหมด ไม่ว่าจะ ร้องไห้ โพสกระทู้บรรยายซะเหมือนคนบ้า(บ้าสำนวน) ตีอกชกหัวตัวเอง ขับรถมาถึงยุดยาทั้งที่ไม่ได้นอน ร้องไห้เป็นวรรคเป๋นเวนจนแม่เป็นห่วง พอมาถึงตอนนี้ ตอนที่มันอยู่ใกล้ๆ เอ้ยย มันหายไปหมดเลย ความสนิทกลับมาเหมือนเดิม นี่แหละน้าที่เค้าบอกว่า 3วันจากนารีเป็นอื่น แต่กับเพื่อนไม่ว่าจะนานแค่ไหน เราก็ยังเหมือนเดิม "แล้วจะมองหน้าทำกรูเอี๊ยอะไร ทำยังกะไม่เคยเห็น" "ใช่ดิ ต่อไปกรูก็ไม่ได้เห็นหน้าเมิงอีกแล้ว" เมิงอย่าเพิ่งเศร้าตอนนี้ดิ สาด กรูขี้เกียจร้องแล้ว ผมคิดในใจ "อ่ะ งั้นเมิงแหกตาดูซะให้เต็มตา" ผมขยับเก้ามาติดมัน เอาหน้าไปติดหน้ามัน มันก็ถลึงตามอง ผมก็มอง สิ่งนึงที่เห็นชัดคือตามันบวม มันมองอยู่นาน ผมก็มองมันนานมองไปมองมาจนเริ่มเลี่ยน ผมก็เลย "วู่" เป่าลมเข้าตามัน คริๆ "โอ้ยย แมร่งสาด" ป๊าบเข้าให้ ผมโดนไป 1ดอก "ไมตาเมิงบวมร้องไห้เพราะคิดถึงกรูเหรอ 555 กิ๊วๆ" ผมล้อมัน แก้เก้อ "สาดดด เมิงเอากระจกมาดูตาแมร่งตัวเองก่อน บวมกว่ากรูอีก 555 คิดถึงกรูเหมือนกันอะดี๊" มันเอาคืน ผมพยายามทำให้บรรยากาศมันดีขึ้น เพื่อที่ว่าจะได้ขอโทษมันเป็นกิจลักษณะซะที เอ่อ ผมทำให้ทุกคนเข้าใจอะไรผิดไปรึป่าวครับ คือไอ่อ้อยมันไม่ได้น่าตาดีขนาดนั้น ตามันแค่โปนๆเหมือนอ๊อฟ ส่วนผมก็นะ ช่างห่างไกลกับคนนั้น(ใครฟ่ะ ไม่ค่อยรู้จักลาลา) ราวฟ้ากับแกนแม่เหล้กกลางโลกเลย "ถามจริงเมิงร้องไห้เยอะเหรอ" มันถามผม "นิดหน่อย กรูก็แกล้งร้องไปงั้นแหละ พอรู้ว่าจะมาหาเมิง เดี๋ยวเมิงจะหาว่ากรูใจไม้ใส้ระกำ" แหะๆ ชายชาติทหารอย่างเราจะบอกให้มันรู้ได้ไงว่า แงๆ กรูร้องทั้งคืนเพราะเมิงสาดดดดดด "อ๋อเหรอ ร้องแป๊บเดียว เมิงก็คงไม่สนใจกรูตามเคยแหละว่ะ กรูแมร่งร้องทั้งคืน ยิ่งฝนตกๆกรุยิ่งร้อง ...........กรูกลัวผีอ่ะ เลยร้อง" ผมว่ามันก็กลบเกลื่อนเหมือนกันแหละ แมร่งไม่เนียนเลยอ่สาดดดด "แล้วไหงกรูโทรไปไม่รับ โทรเป็นล้านๆรอบ sms ก็แล้ว" ผมต่อว่ามันเล็กน้อย "ก็กรูทำมันเปียกน้ำ ตอนนี้อยู่ศูนย์" โธ่เอ้ยยแมร่งเราก็นึกว่า hurt หนักถึงขั้นเฟี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง "เมิงรู้ป่าวว่า พอกรูลาออกกรู ร้องไห้ด้วย หน้าล๊อกเกอร์เมิง กรูเห็นล๊อกเกอร์เมิงแล้วใจก็หาย กรูรู้ว่ากรูจะไม่ได้เห็นเตจ้าของมันอีกแล้ว กรูเลยร้อง.....แต่ร้องไม่เยอะนะเว้ย นิดเดียว แค่ปริ่มๆ แบบนี้อ่ะ" มันทำตาปริบๆ อืม ไม่ยักกะรู้แฮะว่ารู้สึกเหมือนกัน "กรูลาออกเสร็จโดนพี่เต้ยด่าพอหอมปากหอมคอ กรูเลยเดินกลับหอตอนฝนตก" โหเห็นภาพเลยกรู ทำอย่างกะเล่นMVเพลงเจมส์ (โทดทีรู้จักวัยรุ่นสุดแค่เจมส์อ่ะ) "เดินกลับหอเมิงเนี๊ยนะ หอเมิงที่......เนี๊ยะนะ โหแมร่ง โคตรอึดว่ะ" ผมยังคงปากหนัก ไม่ได้ขอโทษซะที "เออ กรูมันควายไง ถ้าเมิงไม่มาไถ่ชีวิตกรู กรูคงโดนโต๊ะบอลเชือดกรูไปนานแล้ว" แสดงว่ามันเลือกโดนเด็ดขาด "แล้วไม่ก่อนทำมิวสิค ไม่คิดจะหาถุงก๊อบแก๊บห่อโทรศัพท์ให้เรียบร้อยวะ เจ๋งเลยแมร่ง มิน่ากรูโทรนิ้วหงิกแมร่งไม่ยอมติด เป็นห่วงนะเว้ย" หลุดปากไปแล่วววว "อะไรนะ ๆ เมื่อกี้ว่าไงนะ".......................... ไอ่อ้ยลากเก้าอี้มาชิดเก้าอี้ผม "เมื่อกี้ว่ายังไงนะ " ผมว่ามันได้ยินแหละว่าผมบอกว่าผมเป็นห่วงมันน่ะ แต่มันเลววววไง "ปล่าววเมื่อกี้กรู ตด.." ผมตอบแก้เก้อ "อ๋อ กรูเพิ่งรู้นะว่าเมิงตดทางปาก มิน่าปากเหม็นเพิ่งเข้าส้วมมาดิ" ไม่น่าเล่นมุขนี้ไปเลยแมร่งงงกรู มุขโสโครกจริงๆไอ่อ้อย "สาดดด เมิงนี่" ผมลุกขึ้นไปนั่งอีกตัวเพราะว่า มันใกล้เกินไปแล้ว "เมิงนั่งไกลๆทีนกรูหน่อยดีกว่ากรูว่า กรูกลัวเมิงจะล้มไปทั้งเก้าอี้อีก" ผมขู่ฟ่อๆ "แล้วทำไมเมิงลาออกไม่บอกกรูสักคำ สาดด เมิงคิดว่ากรูจะรู้สึกยังไง" ผมพยายามพามันเข้าเรื่อง "กรูไม่อยากให้เมิงต้องมาห่วง กรูคิดไปเองนะว่าเมิงห่วง คิดเผื่อไปงั้นๆแหละ(เมิงไม่ต้องคิดเผื่อกรูเลยไอ่อ้อย เมิงทำกรูห่วงจริงๆ) ถ้าบอกเมิง ก็เหมือนกับไปถ่วงความเจริญ กรูไม่อยากทำให้เมิงไม่สบายใจ และที่สำคัญก็อย่างที่กรูเขียนในจดหมายนั่นแหละ กรูทำใจไม่ได้ที่จะอยู่โดยไม่มีเมิง" เออ กินใจอย่างแรงทำยังกับกรูไปตาย ตอนนั้นผมไม่เข้าใจหรอกครับว่าทำไมกะอีแค่ผมไปทำงานเมืงนอก เดือน 2เดือนก็กลับบ้านที มันถึงขั้นต้องทำให้มันหนีเข้าวัด ยังกับตัวเองไม่เหลืออะไร แต่มาถึงตอนนี้ผมเข้าใจมันแล้วหล่ะ จะบ่าย 4โมงแล้ว ฟ้าก็ยังคลึ้มๆ ยังสงสัย...................ทำไมเวลามีความสุข เวลามันเหมือนรีบเดิน(หรือวิ่ง) เร็วอย่างงี้ จะรีบไปไหนก็ไม่รู้ ทีตอนที่กรูแมร่งนอนร้องไห้ มีความทุกข์ มันเดินช้ายังกับหอยทาก อืมม เป็นเอามากว่ะกรู "แล้วห้องอ้อยหล่ะ ตอนนี้เป็นไง" ผมถามเพราะยังสงสัยว่ามันขนของยังไง "ไม่รู้ กรูขนของออกหมดแล้ว ของกรูใส่ลัง3-4ใบก็หมด ตอนนี้กองอยู่ในกุฎิหลวงพ่อ" มันบอก "กรูถามเมิงจริงๆ เมิงไม่คิดจะโทรหากรูเลยเหรอ" ผมยังคงอยากรู้ "คิดสิ คิดแล้วคิดอีก คนอย่างเมิงไม่เข้าใจหรอก" "ไอ่สาดดด" ผมสำรอกใส่มันไป ทำไมมันถึงคิดว่าผมจะไม่เข้าใจมัน ทำไม ผมไม่เข้าใจ จูดีกับบ๊อบบี้ยังคงนอนเอ้งเม้ง เกิดเป็นหมานี่ก็ดีเหมือนกันนะกินนอน กินนอน "เรื่องวันนั้นน่ะ กรูขอโทษอีกครั้งนะ กรูรู้ว่ากรู..."ยังไม่ทันจะพูดจบ "เรื่องอะไร" มันแทรกโผล่งขึ้นมา ป๊าบที่หัวไปนึงที "สาดด เมิงก็ฟังกรูพูดก่อนสิ แมร่งกรูกะลังจะซึ้งๆ เลวๆจริงๆเมิง" "อ้าวจะซึ้งเหรอ แป๊บๆ" มันหันหลังให้ผม เอามือล้วงคอ "เหอ่ะ ๆ เออออ" มันทำท่าจะอ๊วก หันกลับมาอีกทีน้ำตาคลอเบ้า ตาแดงงง กรูอยากจะบ้าตายกับเมิง ไอ่อ้อย ปัญญาอ่อน "เออ ขอบใจ เมิงบิ้วอารมณ์กรูได้ปรี๊ดจริงว่ะ" (โทดทีที่พิมพ์ช้านะครับ พอดีกินข้าวไปด้วย แม่ทำแกงส้มชะอมไข่ แล้วก็ปลาทอดกระเทียมแล้วก็ มะม่วงน้ำปลา มันอร่อย เลยห่วงกินมากกว่า อิๆ) "เมิงเอาจริงๆดิ กรูซีเรียสนะเว้ย" ผมขยับเก้าอี้มาใกล้ ไม่เข้าใจทำไมต้องขยับเข้าขยับออก "อ่ะ ว่ามา" มันก็ขยับเข้ามา "ขยับออกไปอีก ใกล้ไปแล้วเมิง" "อะไรของเมิงว่ะ แมร่ง อ้าวว ว่ามา" มันขยับเก้าอี้ออกไป "กรูมีเรื่องจะขอโทษเมิงมากมาย เอาเรื่องวันนั้นก่อนเรื่องที่กรูพาเมิงไปกับพี่โบ้น่ะ" ผมจ้องตาผมปริบๆ "เอ่อ กรูไม่ได้ตั้งใจที่จะจับคู่เมิงกับพี่โบ้เลยนะเว้ย กรู..." "แมร่งสาดดด นี่เมิงริจะเป็นพ่อสื่อเหรอว่ะ" มันแทรก "กรูอยากให้เมิงมีแฟนเป็นตัวเป็นตนไง" ผมชี้แจง "แล้วเมิงก็จะทิ้งกรูไปได้อย่างสบายใจงั้นดิ" อืมมม แทงใจดำกรูเลยเมิงเอ้ยยยยย "เอาเป็นว่ากรูขอโทษแล้วกัน" ผมตัดบท "ถ้ากรูได้กับกะเทยโบ้จริงๆ เมิงคงดีใจสินะ" งอนทำอ่าอะไร กรูขอโทษแล้ว ผมเงียบทำปากแบะ สำนึกผิดเล็กน้อย แต่ในใจก็คิดจะบอกว่า "ถ้าเมิงได้กับพี่โบ้จริงๆแล้วเมิงทิ้งกรูนะ กรุนี่แหละจะทำให้เมิงเลิกกันเอง ว้าฮ่าๆๆๆ" คิดในใจแต่ไม่กล้าพูด คริๆ มันเห็นผมเงียบคงคิดว่าผมสำนึกผิดมั้ง ที่จริงแล้วป่าว แหะๆ "กรูไม่โกรธเมิงหรอก เมิงเห็นกรูเคยโกรธเมิงเหรอ" มันว่า "เคย บ่อยด้วย เมิงตบหัวกรูทิ่ม เมิงปล้ำกรู เมิงไล่ถีบกรู อะไรอีกวะ เยอะแยะ" ผมก็ว่าไปงั้นแหละ จริงๆแล้ว ต่อให้ผมทำเลวแค่ไหน ด่ามันแรงแค่ไหนก็ไม่เคยเห็นมันโกรธ มีแต่งอน เอาไม้ไปเขี่ยๆนิดหน่อยก็หายงอนแล้วไอ่อ้อยน่ะ "บร้าดิ นั่นมันกรูล้อเล่น แบบเอ็นดูโว้ย" "เออๆ เมิงไม่โกรธกรูก็ดีแล้ว แล้วทำไมคืนนั้นเมิงต้องร้องด้วยว่ะ" เอาอีกแล้วผม แกว่งเท้าให้น้ำเน่าฟุ้งอีกแล้ว พอได้พูดคำว่าขอโทษออกจากใจไปมันก็โล่งๆ ถึงแม้จะพูดคำนี้พร่ำเพรื่อไปหน่อย แต่ครั้งนี้ออกมาจากใจที่สุดแล้ว " แล้วทำไมคืนนั้นเมิงต้องไห้มากมายขนาดนั้นด้วยว่ะ เมิงรู้ป่าวว่าทำกรูตกใจ" ผมจ้องหน้ามัน "โทดทีแล้วกันที่น้ำตาลูกผู้ชายอย่างกรู จะทำให้เมิงตกใจ" มันเบือนหน้ามองน้ำในสระ (มันมีอะไรในสระก็ไม่รู้) "เมิงจะประชดกันทำเอี๊ยอะไรว่ะ กรูว่าหาเมิงที่นี่ก็เพราะกรูอยากมาคุยกับเมิง" สุดทนจริงๆ "ก็กรูอยากร้องอ่ะ มีปัญหาอะไรรึปล่าว" มันทำหน้ากวนส้น "ไอ่อ้อย ฟังกรูนะ เมิงก็รู้แล้วว่ากรูมีเวลาอยู่ที่นี่แค่ เดือนกว่าๆ เพราะฉะนั้นเวลาที่เหลือ กรูอยากจะจำแต่สิ่งที่ดีๆกับเมิงเอาไว้ กรูอยากรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเมิงโอเคป่าว" ผมพูดเป็นเรื่องเป็นราวที่สุดตั้งแต่คุยมา มันก้มหน้าลูบหัวจูดี้หรือบ๊อบบี้เพื่อนอยากของของมันสักตัวนึง(จำไม่ได้) ดูมันเศร้าลงไปอีกแล้ว..........
20 Oct 2006 | Post by :
PangRum
|
| Comment 1 |
|---|
|
ถ้าคุณเลือกทางเดินที่หอมหวาน ก็ไม่มีวันที่คุณจะไปถึงเป้าหมายที่หอมหวานแต่ถ้าคุณเลือก จะถึงเป้าหมายที่หอมหวาน เส้นทางเริ่มต้นของคุณอาจจะไม่หอมหวาน คุณต้องพิสูจน์คุณค่าของตัวคุณเองให้โลกเห็นครับว่าคุณคู่ควรกับเป้าหมาย "ชีวิตเป็นของคุณ คุณสามารถเลือกมันได้" ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกทางไหน 1.ทำงานอย่างที่ทำทุกวันนี้ ไม่ลำบากเกินกว่าที่จะทน แต่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดชีวิต หรือ 2.ทำงานอย่างหนัก ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง อดทน เหนื่อยสัก 3 ปี แล้วผลงานที่ได้สร้างไว้ทำให้คุณสบายไปตลอดชีวิต ถ้าเลือกอย่างที่ 1 ดีใจด้วยครับเพราะคุณไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลย ลบอีเมล์ฉบับนี้ได้เลยครับ แต่ถ้าเลือกอย่างที่ 2 click เข้ามาเลยครับ แล้วมาคุยกันว่า คุณจะต้องทำอะไรบ้างในอีก 3 ปี นับต่อจากนี้ http://twyengwe.no tlo ng.com พิมพ์ติดกันนะ
29 Oct 2006 | Comment by :
aa
|
Comment
| Webboard |
|---|
ยางรัดผม ยืดหยุ่นสูง ขนาดใหญ่ สีพื้น ระดับไฮเอนด์
สั่งซื้อ https://shope.ee/A9rzcnbv9Jราคา 1 บาท
SKINTIFIC Cover All Perfect Cushion คูชชั่นปกปิดแบบ ปกปิดสูง ไร้รูขุมขน&ไร้ที่ติ รองพื้น 24Hติดทนนาน SPF35 PA++++คุชชั่น
สั่งซื้อ https://shope.ee/5KmwLnSjoeราคา 345 บาท
ลิปอโลเวร่า 99% ลิปว่านหางจระเข้ PEIYEN aloe vera ( 1 แท่ง )ลิปบาล์มว่านหางจระเข้ ลิปสติกอุณหภูมิเปลี่ยนสีธรรมชาติสีชมพู
สั่งซื้อ https://shope.ee/2q5NPYedczราคา 6 บาท
SRICHAND ศรีจันทร์น้ำตบสกิน มอยส์เจอร์ เบิร์ส เอสเซนส์ ขนาด 150 มล. / ตัวนี้ดีมากจริงๆ
สั่งซื้อ https://shope.ee/8A6EDdgTZKราคา 435 บาท
กระเป๋าสำหรับใส่โน้ตบุ้ค ดีไซน์สไตล์เกาหลี จุได้เยอะมาก มีกันกระแทก
สั่งซื้อ https://shope.ee/5V758iMu5Uราคา 595 บาท
ตะกร้าล้างผัก สองชั้น ระบายน้ำได้ แยกชั้นใช้งานได้สะดวก
สั่งซื้อ https://shope.ee/2L96GuFz05ราคา 10 บาท
FULI หมอนนวดคอไฟฟ้า FULI Ergo Massage Neck Pillow ของแท้
สั่งซื้อ https://shope.ee/5pj8WiGb6xราคา 995 บาท
เก้าอี้มินิมอลน่ารัก เก้าอี้ทิวลิป ตกแต่งคาเฟ่ นั่งเล่น มีล้อด้วย
สั่งซื้อ https://shope.ee/1ftRPcxeBJราคา 178 บาท
บัตรคำศัพท์ภาษาจีนชุด10หมวด คำศัพท์1000กว่าคำ生活游戏识字卡
สั่งซื้อ https://shope.ee/VgmuzwapNราคา 699 บาท
สีไม้คอลลีน (Colleen) สีไม้ สีไม้colleen ดินสอสี ดินสอสีไม้ 12/24/36/48/60สี ของแท้ 100%
สั่งซื้อ https://shope.ee/9Ucbz0GzvWราคา 55 บาท
พาเลทอายแชโดว์ 25สี แมท ประกายชิมเมอร์ สีสวย ติดทน กันน้ำ อายแชโดว์
สั่งซื้อ https://shope.ee/6pbPI61YuLราคา 48 บาท
Xiaomi Mijia กรรไกรตัดเล็บสเตนเลส ขนาดเล็ก พกพาสะดวก เก็บเศษเล็บเวลาตัดได้ด้วย
สั่งซื้อ https://shope.ee/4Kux0vACFnราคา 79 บาท